Hallo allemaal Het slapen van mijn dochter is momenteel ECHT waardeloos.. overdag helemaal niet maar savonds en snachts...mijn hemel!! Tussen 1900-2200 is ze zeker elk uur wakker en zet het op een schreeuwen en daarna is het zeker om de twee uur. Troosten in bed heeft geen nut...ze wil niet aangeraakt worden oid...speen heeft ze niet, ze duimt... Als we haar eruit halen heeft ze de ene keer praatjes voor tien en de andere keer blijft ze huilen. Ik leg haar dan aan (bv) en de ene keer wil ze weer wel en dan weer niet. Ik word er zo moe van! Ik vraag me dan ook ad wat het is...verlatingsangst? Of uitproberen?? Als we weer uit haar kamer lopen begint alles van voor af aan weer... Help
Ik zeg verlatingsangst. hier ook een periode gehad en het enige dat hielp was dr uit bed nemen voor zeg 15min en dan terugleggen. gaat vanzelf weer over!
Dit had ik vorige week geschreven kunnen hebben. Wat een drama was het. Nu na een week is het over. Zo bizar. Wij hebben echt aan ons slaapje ritueel gehouden: pyjama aan, slaapzak aan, nog even borst of knuffel moment in de slaapkamer. En duidelijk zeggen dat ze na drinken naar bed gaat. Ging ze brullen bij neer leggen dan zat ik er naast om haar handje vast te houden. Eerst nog harder huilen en toen slapen. Na twee uurtje weer brullen. Even uit bed gehaald en getroost op haar kamer. Dit hielp. Maar ze heeft ook nachten bij me geslapen. Maar nu is alles weer goed. Hier speelt verlatingsangst een rol. Door voorspelbaar te zijn en serieus te nemen help je je kindje. Veel succes.
Mischien de 8 maanden sprong? Hier net achter de rug begon ook met gedoe met slapen suc6 het gaat over
We hebben eigenlijk altijd een goed slaapritueel gehad...overdag is er ook geen probleem dus dat vind ik zo gek! Fijn iniedergeval dat het herkenbaar is!
Faaase. Verlatingsangst, nachtmerrie, verwerken van prikkels of iets dergelijks. Geloof iig niet in uitproberen. Ik bedoel, waarom zou ze wakker worden en dan soms nog doorhuilen? Denk meer dat ze wakker schrikt ergens door en het dan op een huilen zet omdat ze je mist.
Vanavond was het ook even drama. Ik heb haar uit bed gehaald, getroost en toen ze stil was weer teruggelegd. Even mn hand op haar buik, waar ze altijd wel rustig van word. Ik heb naast haar bed gezeten en mn hand teruggelegd op haar buik als ze weer moest huilen.. als ze stil was keek ik gewoon de kamer in...even geen oogcontact(dat activeerd haar vaak weer) en heb niks gezegd..( alleen als ze moest huilen) Uiteindelijk kon ze de rust vinden om te gaan duimen en om in slaap te komen... toen pas ben ik de kamer uitgegaan... Ik merkte wel duidelijk aan haar dat ze moe was... gister haalde we haar er steeds uit en dat ging van kwaad tot erger...