Gek is dat he, met dat doorslapen. Zal het verwennerij zijn? Borstvoeding is licht verteerbaar, maar hij krijgt genoeg ander eten en vocht voordat hij gaat slapen. Ik wil ook graag een slokje water 's nachts, mijn zoon kennelijk een slokje melk. Het is de laatste tijd niet eens veel meer wat hij haalt (1x5 + 1x3 minuten ongeveer). Soms wordt hij helemaal verschrikt wakker en dan hangt hij wel langer bij me. Vindt het ook zo fijn om te geven nog met die sprongetjes! Echt moe word ik er niet van, van die nachtvoedingen, maar ik zou het ook voor hem fijn vinden als hij door kan slapen. Nu eet hij ook nog niet echt veel s' avonds. Zijn ze zo snugger als ze 's nachts niets meer krijgen dat ze wat meer gaan avondeten?
ik luisterde naar pauline en naar mezelf. Ik had dus alleen avond en die nachten kwamen weer...en ochtend. De avond er eerst afgehaald waarbij ze wel moeite had om in te slapen= wennen. De nachten door me man laten behelpen. Ik wist dat ze zonder voedingen ook kon slapen dus het was maar 2 nachten troosten en aaien. Gelukkig! En nu heeft ze 3 nachten weer doorgeslapen en ik dacht ivm me gekneusde rib die na een jaar best rust mag hebben ik haal de ochtend eruit. Ik geef soja melk ivm allergie. Wanneer deed jij ook al weer de voedingen zogelukkig? Is maar net wat je aankan. Kan hij zonder nachtvoedingen? Dan ben je er snel vanaf maar anders is het doorzetten. Huilen, troosten, gaat hij weer huilen dan weer troosten. Om de 5 min. Heel ongezellig maken en misschien wat water geven? Is heel moeilijk maar als je echt wil dat hij klaar is in de nacht. Vergeet niet ik wist dat ze zonder kon dus dat zette bij mij het doorzetten ook iets makkelijker.
@SLC: mooooooiiii! Hier een ziek meisje. Ene moment nog vrolijk, druk aan het spelen, helemaal niets aan de hand en zo ineens begint ze te brullen. Onduidelijk wat er nou aan de hand was, maar wel dat ik tegen manlief zei: ze heeft pijn ofzo. Duurde een minuut of 5 en toen begon ze me een partij te kotsen! Ze bleef er af en toe helemaal in en had het koude zweet helemaal op d'r koppie staan. Na een keer of 4 van die kotspartijen (mama's bh helemaal volgekotst ook getsie, begint manlief nog te zeuren dat ik hem een vies doekje met kots aangeef.... mannen!!!... ), had ze d'r maagje wel leeg en viel ze tijdens het verschonen eigenlijk al helemaal in slaap. 't Is hier wel ziekenboeg ten top hoor! We wisselen elkaar steeds af.... Maar pffff, arm kind, dacht dat het nu toch wel eens genoeg zou zijn wat ze over zich heen kreeg, maar niet dus Manlief was de kluts dus helemaal kwijt, die wist van de stress helemaal niet meer wat ie nou moest doen. Liep ik met de kots in m'n BH dus allemaal instructies te geven, hahaha. Nouja, het begrip borstvoeding kreeg hier een extra dimensie LOL Ik had voeding IN m'n borst en voeding OP m'n borst, hahaha. Nouja, hopen maar dat ze snel weer opknapt... moet morgen de hele dag werken, maar als ze zo is, dan ga ik echt niet!
Ieuw jakkes Rozemarijke! Dat was bijvoeding op je borst ! Verder heel veel beterschap! Mag nu ondertussen weleens genoeg zijn met die ziekenboeg bij jullie! SLC, hele mooie collage zo meid! Mooie tijd geweest ! Liefs, Hanneke!
Wauw mooi zeg! Ik voed 4x per dag. Is geen pijl op te trekken wanneer. Als hij aan het einde van de nacht komt, zo rond 6 uur is het een heel ander ritme dan als hij om 3.30 voor de eerste keer komt. Ik zou wel graag naar de 7.00/7.30 toe willen, maar tot nu toe heeft er geloof ik pas 2 of 3 keer echt lang tussen gezeten. Ventje gaat tussen 8 en 9 naar bed en krijgt daarvoor meestal de borst. Dan dus de nacht. In de loop van de ochtend voordat hij gaat slapen en dan uurtje na de lunch weer voor het middagdutje. Zonder borst gaan slapen gaat hem niet zo goed af!
Dat is denk ik 'het probleem' ... als hij snachts wakker wordt lukt het hem wellicht niet zelf in slaap te vallen en dan wil hij dus een slaaptietje . Dat had Mirre ook. Vanaf het moment dat slapen losgekoppelt was van tiet, sliep ze door. Maar zolang jij geen last hebt van de voedingen snachts zou ik er vooral mee doorgaan. Ik was na een jaar slecht slapen er een beetje klaar mee
Nou ja; last hebben, last hebben... Ik vind eigenlijk dat ik er geen last van mag hebben, vind niet dat ik dat mag vinden of mag zeggen. Gisteren een heel felle discussie met mijn man erover gehad. Die zou het nooit uit zichzelf zeggen, maar toen ik hem vroeg of ik met 1 jaar af zou gaan bouwen, kreeg ik een volmondig "ja" en daar schrok ik van! Hij zei: je geeft al 20 maanden alles aan onze zoon. Dat vindt hij machtig, maar hij vindt ook dat ik er niet beter van wordt; letterlijk en figuurlijk. Ik heb nog steeds/weer erge bekkenklachten, ben laatst geopereerd aan mijn buik waar ik nog steeds last van heb (een kind van 12/13 kilo steeds op die pijnlijke buik is dan ook niet bevorderlijk) en ik ben te zwaar en dat is weer niet bevorderlijk voor m'n bekken. Ik durf niet te lijnen, ben bang voor die afvalstoffen in de melk. Toen mijn man zei dat me dat wel goed uitkwam, wed ik heel erg kwaad! Hij zei dat ik best wat minder kon eten, dat ik het er al 20 maanden van nam; boterhammetje teveel, 2x opscheppen, dat soort dingen, want ik eet niet vet en zoet en heel erg gezond. Hij zegt dat ik alles opgeef om onze zoon te voeden, dat dat goed is en lief, maar dat onze zoon een flinke gezonde vent is die ook wel met wat minder borst kan. Hij wil dat ik weer "mens" wordt, die ook aan zichzelf durft te denken. Hij vindt bijna dat ik mezelf verwaarloos, hij zei je bent grauw en het wallen van hier tot tokio, je loopt jezelf voorbij... dan schrik je wel even hoor! Mijn man is een heel lief, maar ook eerlijk en oprecht mens. Hij zei: je bent niet meer mijn oude meissie... Vannacht was het weer 2x raak en ja, dan voel ik het wel hoor. Ik zou 's middags even kunnen gaan liggen, ben toch thuis, maar ik word daar zo akelig van en eigenlijk niet echt meer wakker de rest van de dag. Dit zijn best serieuze dillema's hoor, want ik weet gewoon niet hoe het moet! Die knop kan nog niet om in mijn hoofd, ik denk alleen maar: ik heb die melk te geven en waarom zou ik dan daarmee stoppen? Ventje vindt het lekker en is misschien mede daardoor wel erg gezond. En ik vind het fijn om te doen, het is ieder keer weer zo'n heerlijk momentje, ik zou dat echt heel erg gaan missen! Ik heb heel weinig moedermelk gehad, was altijd ziek en heb tevens geen moederband. Ik ben misschien wel bang om te stoppen. Pfff, wat een emo-betoog ineens zeg! Misschien goed dat het er eens uit is. Wees allen vrij om te reageren hoor! Ik ben wel benieuwd of jullie er iets in herkennen of juist helemaal niet.
Ik herken veel van wat je schrijft. Met name de onzekerheid als een deel van de motivatie om bepaalde dingen te doen . Ik heb trouwens ook nauwelijks mamamelk gehad en een superband met mijn supermama ... dus dat kan ook ... Hier ook tot Mirre 1 jaar was nachtelijke drama's. Met 1 jaar besloot ik savonds/snachts de melkbar dicht te gooien. Een bewuste keuze voor mezelf dus: ik trok het echt niet meer. Achteraf gezien was ik misschien al een stap te ver: ik was zo emotioneel in die periode. Snel huilen, snel boos etc. Was ook niet echt plezierig voor mn man . Nu zegt hij ook wel eens dat ik misschien een paar maanden 'mezelf' ben geweest, raakte snel zwanger van Tobe en was dus weer moe en hormonaal . Ik denk trouwens niet dat het een zwartwitsituatie is. Ik heb de nachtvoeding met 1 jaar gestopt, Mirre stopte zelf met 14 maanden de avondvoeding, maar de ochtendvoeding heb ik tot zo'n 20 maanden gegeven. Dat was echt ons momentje: heerlijk samen in bed, dicht tegen elkaar, heel intiem en bijzonder. Gelukkig hebben we nu nog steeds van die intieme knuffelmomentjes, dus kan ook zonder BV (en Mirre is een knuffelmonster). Ik denk dus dat het niet onverstandig is om bijvoorbeeld te stoppen met nachtelijk voeden (kan je man er ook eens uit). Wellicht accepteert je zoon ook dat hij op een andere manier getroost wordt? En een mama die niet goed in haar vel zit, moe is, met gezondheid tobt ... tja ... Ennuh ... natuuuuuurlijk mag je wel zeggen dat je er last van hebt. Ik heb ook last van snachts wakker worden om Tobe te voeden ... hoort erbij en ik doe het met liefde, maar niet met plezier (hoewel ik wel geniet als dat lieve kleine menneke aan mn borst ligt hoor). Kiezen voor jezelf is niet hetzelfde als een keuze tegen je kindje! Je bent een topmama, ook als je de BV afbouwt
oo ik herken het ook zo. Heb ook totaal geen moederband en wilde daarom zo lang borstvoeding houden en ook vanwege de allergie. Doe je niet allemaal iets wat je ouders jou niet gaven of wat je gemist hebt. Hij is wel duidelijk zeg in zijn opmerkingen. Maar zo te lezen ben jij duidelijk toe aan rustige nachten en zal hij er uit moeten om te troosten. Op het moment dat hij niet meer in de nacht zal drinken zal het overdag beter gaan met of bijvoeding of daar een keertje meer drinken. Ik heb niet gelijnd maar ben wel afgevallen. Misschien doordat me werk wat extra stress gaf. Ik had ja soms wel honger maar door een beetje minder te eten komen niet gelijk die afvalstoffen in je bloed. Als mijn nacht mwah is ben ik ook gaan liggen in de middag. Half uurtje als Pauline net slaapt. Dan gaat het goed. Daarna weer dingen doen. Is dat een idee? Vind het zo naar dat jij je zo naar voelt. Die dips komen soms op en gaan weer zelf weg he.
@Zogelukkig: tja, ik moet zeggen dat ik wel vind dat je man wijze dingen zegt! Borstvoeding geven is heel mooi, maar het moet niet ten koste gaan van alles natuurlijk. En er zijn situaties waarin je even weinig te kiezen hebt, (Thirza weigerde hier pertinent de fles of ander voedsel bijvoorbeeld, maar dat was dus achteraf wel te verklaren door de KMA en de manier waarop ze daardoor in d'r velletje zat). Maar jullie zoon is een gezonde boy zo te horen en komt bepaald niet tekort als ie nu al 12/13 kilo weegt! (Even ter vergelijk: Thirza is nu bijna 10 en mijn neefje van even oud is 11 kilo). Je geeft aan dat je o.a. zo graag BV wilt geven omdat je zelf weinig gehad hebt en een slechte band met je moeder hebt, maar een slechte band met je moeder komt natuurlijk uit meer dingen voort dan wel of geen borstvoeding. Geen BV gekregen hebben KAN een signaal zijn dat past bij een breder beeld van te weinig aandacht van je moeder, maar (en dat zeg ik even als hulpverlener met de contextuele bril van Nagy op ) je moet natuurlijk niet het andere uiterste induiken en jezelf volledig opofferen voor je zoon, omdat jouw moeder dat te weinig voor jou heeft gedaan... Ik zou dan denken dat het tijd is om alle gemis van jezelf een plekje te geven (iig de gevoelens die daarover in deze fase van je leven naar boven komen, je zult met jouw achtergrond ws al best het eea aan verwerking gedaan hebben Maar mijn ervaring leert dat dezelfde pijn in andere lagen terug kan komen als je in andere levensfases komt). Want pas dan kun je weer op een evenwichtige manier beslissen wat voor jullie als gezin samen en voor jullie elk afzonderlijk daarin het beste is! Ik zou zelf denk ik echt wel gaan uitproberen wat zoonlief gaat doen als je hem enkel troost 's nachts. Je hoeft hem heus niet te laten brullen, maar er is meer tussen laten brullen en voeden natuurlijk En als dan de nachtvoeding(en) eraf zijn, kom je automatisch meer in een ritme terecht overdag... is helemaal niet verkeerd: als ze 1 zijn hebben ze heel veel behoefte aan vaste ritmes enzo. En over je eetpatroon denk ik dat je man ook wel gelijk heeft Lijnen moet je niet doen, maar een gezond eetpatroon is natuurlijk meer dan het nuttigen van gezond voedsel Dat moet ook in gepaste hoeveelheden genuttigd worden... Tegelijk weet ik ook dat het lastig is om alles zomaar even om te gooien en ook om soms te accepteren dat je man het wel eens bij het juiste eind kan hebben Wij vrouwen hebben op dit gebied vaak intuitief de juiste keuze wel te pakken, maar ook niet altijd natuurlijk. En over de relatie tussen BV en ziek: BV-kids zijn minder ziek en hebben een betere weerstand dan KV-kids. In z'n algemeenheid. Maar een kind dat minder BV krijgt, wordt daar natuurlijk niet zieker van Je zoon heeft blijkbaar van zichzelf ook een gezond stelsel en dat is denk ik wel de hoofdmoot. Thirza heeft d'r hele leven BV gehad en is juist vaak ziek.... die heeft de allergie er nu eenmaal zitten en die doet veel kwaad. BV verandert daar gewoon niets aan, (met de laatste inzichten mbt allergie kun je allergie dus ook niet voorkomen door BV te geven. Je kunt alleen je kind stoffen meegeven die ervoor zorgen dat het er minder last van heeft en dat geldt voor z'n algeheel natuurlijk: een kind wordt niet ineens stukken en stukken gezonder door de BV die het krijgt: de basis is gelegd en die is er nu eenmaal, daar verander je niets aan). En wat ik wel een verhelderend inzicht vond, vertelde ee vriendin van me die op een veeboerderij is opgegroeid: koeien schoppen op een gegeven moment hun kalfje weg als het nog wil drinken. Moederkoe geeft dus een zetje naar de volwassenheid: het is genoeg, je bent nu groot genoeg, je kunt zonder. Dat is niet wreed, dat is wat het kalfje nodig heeft. En ik denk persoonlijk dat dat voor mensen niet heel veel anders werkt. Sommige kids bouwen zelf af, maar dat zijn de kids die hun hele leven lang veel initiatief laten zien bij het aangaan van nieuwe dingen. Jullie zoon is een prikkelgevoelig kind, dus zal niet heel vanzelfsprekend tot die categorie kids behoren. Dan kan het best zijn dat hij nu nog even wat troost nodig heeft, (dat kan ik vanachter mijn scherm natuurlijk niet bepalen, dat kun jij als moeder alleen, samen met je vent natuurlijk ), maar op een gegeven moment mag hij ook een zetje hebben van: Toe maar schat, je kunt het nu zelf! Even vanuit de psychologie: kids die altijd maar gevolgd worden in hun wensen, die zelf steeds mogen bepalen wat ze wel en niet doen en daarin niet door hun ouders gestuurd worden, worden angstige en onzekere kids. Juist het feit dat je als ouder af en toe zegt: Ik weet dat jij het spannend vind, maar ik ga je hierbij even niet meer helpen, want dit kun jij zelf, is een enorme oppepper voor het zelfvertrouwen van een kind. Merken dat het idd zelf kan en daaraan groeien... Of dit het moment is om dat bij de nachtvoedingen van je zoon te gaan doen, weet ik niet. Fysiek heeft ie het niet nodig, dat durf ik op basis van z'n gewicht wel te stellen of ie het mentaa wel nodig heeft, is een andere afweging, maar die moet iig niet worden gemaakt op basis van of hij zelf wel of niet komt om een voeding alleen... Nouja, heel verhaal, hopelijk kun je er wat mee Hier was Thirza vanochtend een eind opgeknapt. Nog niet helemaal boven jan, maar genoeg om 'r naar de gastouder te brengen, (zoals ze zich vanochtend voelde, heeft ze daar vast een leukere dag gehad dan als ze thuis was gebleven, want daar tenminste de heerlijke afleiding van lekker samen spelen met de andere kids ). Maar ga d'r zo ophalen, dus maar eens even zien hoe ze nu is. Vannacht was ze 2 keer wakker, dus we beginnen echt in rustiger vaarwater te komen nu, dat ze niet-lekker-zijn niet meer automatisch vertaalt naar 's nachts veel wakker zijn Kon dr beide keren na het voeden ook zo weer terugleggen, en dat hebben we de afgelopen weken ook niet meegemaakt, ds heerlijk!
Jeetje, ik moet echt even slikken hoor! Wat zijn jullie wijs en eerlijk en lief en ook confronterend, maar jullie raken wel de kern! Je hebt wel gelijk Rozemarijke: wat is het dat ik het zoooo moeilijk vindt om dit los te laten? Toen hij bij 8 maanden ging happen en weigeren, wou ik er nog niet mee stoppen, dat voelde toen heel anders. Hij had me toen nog nodig; het was winter, er heerste een nare griep etc. Nu zijn we 3 maanden verder, eet verder heel goed, is sterk en gezond en mama is een stuk minder fit dan toen. Op het antroposofisch cb zeggen ze: hij neemt het, jij geeft het niet meer! Dat doet pijn weet je, want ik geef het met liefde! Maar ze bedoelen ermee dat mijn zoontje de dienst uitmaakt. Mijn man krijgt ook alle aandacht en vindt me mooi zoals ik ben en eruit zie, maar wat hij bedoelt is met zijn meissie terug willen is dat ik weer de oude levenslustige ik moet worden. Hij vindt dat ik nu dat ik 20 maanden m'n kind heb gevoed weer eens aan mezelf moet gaan denken, al was dat al nooit mijn sterkste kant. Ik geef veel liever! Getver zeg, tranen bij zogelukkig, wat is dat nou.... ? Fijn dat jullie een luisterend oor bieden en me een beetje op weg helpen in deze, want he toch, wat zit ik vol twijfel en emotie!!!
Wauw, ben even helemaal stil eigenlijk van zoveel waarheid wat ik in al deze berichten van vandaag lees! Sommige punten zo herkenbaar, sommige zo moeilijk, en sommige gewoon zo vreselijk waar! En wil even iedereen een dikke vette knuffel geven! Nouja en voor zogelukkig een extra dikke in het bijzonder !
@Zogelukkig: bij je eigen kind is dat toch moeilijk, dat loslaten. Naast dat er van alles kan spelen waardoor je het moeilijk vindt om los te laten, is het ook gewoon dat enorme oerinstinct om alles wat je kind pijn doet/verdriet doet/niet leuk vindt uit de weg te ruimen voor je kind Maarja: da's niet altijd even verstandig om te doen, hihi. Dus het mag ook gewoon moeilijk zijn en ik geloof vanuit m'n christen-zijn dat God juist daarom man en vrouw naast elkaar heeft gezet om samen gezin te zijn: de moeder als leeuwin om d'r kind te beschermen en verzorgen en de vader om de natuurlijke symbiose tussen moeder en kind af en toe te doorbreken ten bate van het kind, om het de wijde wereld in te sturen Dat laatste is waar vaders beter in zijn Ach, en terwijl zoonlief dan de wereld gaat verkennen (hoe klein die dan nu ook nog is, voor hem al heel groot natuurlijk), kun jij ff troost zoeken bij manlief
*grouphug* (en ik denk dat Jan hier juist meer moeite heeft met loslaten en de wijde wereld insturen ... en hij kan ook een behoorlijke leeuw zijn ... mja ... misschien heb ik een vrouwelijke vent )
Ach ja... Zo schijnen naar detectives vooral vrouwen te kijken. Mijn vent neemt ze als het even kan allemaal op... LOL
Yeah; Engelse detectives; ole! Plant ik manlief achter de pc! Mijn man heeft vandaag zomaar vrij genomen, dat doet hij echt nooit, dat gaat ook niet makkelijk met zijn werk. Zijn met de hele familie lekker de hei op geweest, ik heb er een kleur van! Was zooooo goed! Even flink gesnotterd nog; heerlijk! We gaan het anders doen: we gaan proberen de voeding voor het slapen van ons zoontje te verleggen naar voor ons slapen gaan. Hopelijk trekt hij zo de nacht door (ik heb er een hard hoofd in hoor!). Dan 's ochtends vroeg voeden en halverwege de middag, dus steeds met 8 uur ertussen. Dan krijgt hij na het eten wel een yoghurttoetje. Zo willen we proberen om de "slaaptiet" weg te laten. Eigenlijk gaf ik alle voedingen vlak voor het slapen. Over een maand (of twee) ga ik dan de middagvoeding weglaten voor een beker volle melk. Hopelijk gaat het allemaal goed zo. Gaat het echt helemaal niet, krijgt hij gewoon weer de borst. Mijn man vroeg zich nog af of alle vrouwen zo'n moeite hadden met stoppen, zo emotioneel waren dan of dat ik daar wel extreem in ben. Hij heeft me echt op het hart gedrukt het wat rationeler te bekijken allemaal. Vanochtend toen we met z'n drieen in bed lagen, lag tijdens het voeden mijn man met zijn hoofd op mijn schouder en hij zei: ik ga het ook missen hoor schat! De schat!