Borstvoeding... In dubio

Ik zag er bij mijn eerste kindje vantevoren ook heel erg tegenop, maar ik had me voorgenomen dat ik het ging proberen en als het niet beviel dat ik dan altijd nog kon stoppen.
Maar het beviel eigenlijk meteen heel goed bij ons allebei!

Nu bij nummer 2 merk ik dat ik weer een beetje angstige gevoelens heb.. gaat het allemaal wel goed, wil ik dit echt allemaal nog een keer gaan doen, is de fles niet makkelijker? Maar ik hou mezelf maar gewoon voor dat ik iedere dag die ik wil kan stoppen. Mijn motto is "wie dan leeft, wie dan zoogt"

 

Het heeft mij altijd ontzettend tegen gestaan en had gekozen voor flesvoeding. 1 maand voor de bevalling bedacht ik me. Ik kreeg opeens zo sterk het gevoel dat ik borstvoeding moest geven dus besloten dat ik dat ging doen. In ieder geval de eerste 4 a 6 weken. Na 2 weken ben ik er mee gestopt. Het koste me letterlijk bloed zweet en tranen en na een goed gesprek met mijn man besloten we over te gaan op flesvoeding. Het voelde voor mij heel rot dat ik het maar 2 weken heb volgehouden maar ik ben blij dat ik gestopt ben. Alhoewel ik nog steeds een beetje een naar gevoel in mijn onderbuik krijg als ik eraan denk dat ik het nu niet meer doe, zou ik er bewust bij een tweede kindje niet meer voor kiezen. Mij is het gewoon ontzettend tegen gevallen.

Het enige advies wat ik je kan geven is beslis als het zover is. Doe wat voor jou goed voelt, neem de beslissing zelf ongeacht of je wel of geen bv gaat geven.

 

Hej

Hier stond bv bij mijn eerste me niet tegen, maar ik zat ook niet zo van, ik wil en zal bv geven! Ik dacht, ik probeer het gewoon en als het niet lukt of te moeilijk gaat dan stop ik gewoon.

Uiteindelijk kon ze niet lekker bij me drinken de eerste 2 dagen, tot ik uit het ZH kwam en de Kraamzorg voorstelde om een tepelhoedje te gebruiken. En toen had ze het ineens wel door en ging het als een tierelier!
Toen ze 8 weken was, had ze erg last van overprikkelheid(mijn fout hoor) maar wij dachten dat het krampen waren en besloten om eens KV te proberen. Dit ging goed, en dat bleven we geven. Om nog niet helemaal te stoppen kolfde ik zo'n 4-5x op een dag. Met 11 weken werd ik erg verdrietig van de gedachte dat ik haar nooitmeerzou voeden, en heb ik haar weer aangelegd. Soms weigerde ze te drinken, soms deed ze het wel. Uiteindelijk heb ik gerelacteerd met een borstvoedingshulpsetje en op dit moment (13 maanden is ze nu) geef ik haar nog 2 voedingen per dag.
Dit zijn misschien idd niet voedingen uit nood, want ze eet gewoon en krijgt voor de rest flessen melk, maar die momentjes dat ze gewoon laveloos bij me op schoot ligt. Daar doe ik het voor.

Ik had ook nooit een einddoel in m'n hoofd. Het is er meer bij ingeslopen dat ik nog steeds bv geef. Nu lijkt het me wel leuk om haar te blijven voeden tot de geboorte van E. dan hoeft de BV niet helemaal opnieuw te starten hoop ik

 

Mijn szusje wilde het niet, toch geprobeerd eventjes, maar toch overgestapt op de fles.
Ik was pro bv, nog steeds. Alleen kreeg ik na 5 weken voeden, de ene na de andere borstontsteking, kloven en nog eens PND.
Geen idee wat ik deze keer doe..

 

Ik ben borstvoeding gaan geven omdat iedereen tegen mij zei 'probeer het nou, je kunt altijd nog stoppen', en omdat ik toch wel de druk voelde dat ik m'n kind tekort zou doen als ik het niet deed.

Achteraf had ik gewoon naar mezelf en mijn weerstand moeten luisteren want het was gewoon echt niets voor mij. Voelde me doodongelukkig en ben na twee dagen overgestapt op flesvoeding, wat een verademing! Ik wist precies wat ze binnen kreeg, en anderen konden ook de fles geven. Maar ja, toen was de borstvoeding al enigszins op gang en kreeg ik stuwing, mijn hemel wat deed dat pijn.

Over 2 weken ben ik uitgerekend van de tweede en die krijgt direct flesvoeding. Door de hormonen neigde ik nog even naar 'toch maar weer proberen' maar zodra ik weer denk aan die dagen weet ik dat dit voor mij de beste keuze is. Die eerste tijd is al zo hectisch, dan liever geen stress op dit punt

 

Ook als je je kindje na de bevalling niet aanlegt zul je stuwing krijgen. Die stuwing is het gevolg van de daling van het progesterongehalte na de geboorte van de placenta, en dat gebeurt dus ook zonder dat je je kind aan de borst laat drinken. Hou daar wel een beetje rekening mee, anders valt het je misschien erg tegen..

 

Dat wilde ik net zeggen lukkiemie!
Ik heb echt een paar dagen flinke stuwing gehad en echt nog wel een week of twee drie na de geboorte gelekt...

 

.1 niet geprobeerd is altijd mis .. het is t och vaak zo dat vrouwen uiteindelijk omgaan binnen een dag omdat het er gewoon bij hoort .. ik zou eens nagaan waardoor je dit gevoel hebt want het klinkt als iets wat dieper zit ..

 

Ik wist eigenlijk niet tijdens de zwangerschap wat ik van bv vond... Ik zag er wel tegenop... Tot het moment van aanleggen aan toe.. En eenmaal dat dl bij mij dronk dacht okeee dit gaan we proberen...

Het liep echter anders na 24 werd dl weer opgenomen, ik ook ivm de bv, door geelzucht was ze echter te moe om effectief te drinken, 45 min proberen... Veel stimuleren weinig grote slokken, gevolg vanaf dag 2 kolven met kloven. Overproductie, 5 verschillende verpl. Die geen van alle goed konden aanleggen.. Maar na de zhopname was bij mij de knop om, van ach wil het niet de bv gaan we fv, ging ik voor 1000% ervoor.. En nu tot mijn eigen verbazing 18 mnd al..

Een tip luister niet naar iedereen, laat je niks opdringen, jij beslist!! Gedwongen bv geven als je er niet achter staat werkt niet..
Wil het niet blijf niet aanmodderen maar schakel een goede lactatiekundige in, dit kan het verschil maken tussen drama en een fijne bv periode. En voel je er niet schuldig om om niet voor bv te kiezen het is jouw keuze jullie kind!!

Ehh bepanthene droogt de tepels uit, op t moment werkt t wel, maar beter is purelan, maar dat is verschil van mening

 

Wat lastig voor je, dat nare gevoel als je eraan moet denken! Dat lijkt me serieus ingewikkeld en ik kan me goed voorstellen dat je ertegen opziet. Maar als je het zou vermijden door niet te proberen, mis je misschien ook een kans om van je nare gevoel af te komen. Ik ken dames met een lastig verleden, veel dubbele gevoelens met betrekking tot hun lichaam, etc. die als het ware echt hiervan "genezen" zijn door de bv toch te proberen. Mijn ervaring is dat het bij mij zoveel trots opriep op mijn lichaam en wat het allemaal wel niet kan, heel bijzonder. Ik ben echt gegroeid in kennis over mijn lijf en in (zelf)vertrouwen. Het heeft me veel meer gebracht dan ik ooit had kunnen vermoeden van te voren. Dat is het lastige van iets gaan doen waar je je amper een voorstelling van kunt maken en wat voor iedereen ook weer anders is. Je kunt het alleen maar zelf aangaan en proberen en dat is best eng.

 

Helemaal mee eens. Als je het nooit hebt geprobeerd dan kun je ook niet weten hoe het werkelijk is. En de overstap naar fles is zo gemaakt. "van proberen kun je leren" is bij ons thuis een gevleugelde uitspraak.

Ik had bij de eerste vooral een enorme weerstand tegen de 'borstvoedingsmaffia'. Voelde me min of meer gedwongen om tot het uiterste te gaan om het maar te laten lukken. Toen ik op de voorlichtingsavond zei dat ik het graag wilde proberen, maar echt niet van plan was om dagenlang met pipetjes te gaan liggen klooien, terwijl mijn kind bleef afvallen (bij mijn zus gebeurd) of helse pijn te doorstaan door kloven of ontsteking of andere narigheid werd me dat niet in dank afgenomen. Maar.... Mijn zus, broertje en ik zijn alledrie heel gezond opgegroeid met de fles.

Uiteindelijk bleek het allemaal erg mee te vallen. Eerste keer aanleggen ging perfect. Na 2 dagen ziekenhuis (voor m'n onderkant) had ik wat kloofjes, maar niet heel pijnlijk. Dankzij super-kraamhulp was ik daar snel vanaf. 4 maanden volledig gevoed, en tot 6 maanden met een beetje bijvoeding (fles + fruithap) omdat mijn zoon nogal van de hongerige kant was.

Ik wens je heel veel succes. Hopelijk voor jou ook een fijne ervaring. En anders gewoon lekker flessen. Ook fijn voor de vader (en opa/oma)

 

Ik heb mijn dochter geen borstvoeding gegeven, want ik vond het idee ook helemaal niks! Het leek me veel handiger dat m'n vriend ook het flesje kon geven, en als we een keer niet thuis waren, dan kon de baby gewoon een flesje krijgen.

Nu ik zwanger ben van de 2e, begin ik toch wel erg te twijfelen.. voor mijn gevoel heb ik veel gemist door geen borstvoeding te geven, het lijkt me zo intiem & fijn om het te doen!
Dus ik ben ook nog lekker aan het twijfelen...

Je moet doen wat goed voelt!

 

Bij mijn dochter moest en zou ik borstvoeding geven. Bah wat viel het tegen zeg. Opzich kwam het redelijk op gang, maar ik vond regeldagen echt verschrikkelijk. En ik vond het benauwend, op een feestje toch maar in aparte ruimtes aan de borst erg ongemakkelijk. Toen het uiteindelijk zo ver vorderde dat ik er hele depressieve gevoelens van kreeg ben ik met 4 maanden gestopt.

Nu verwacht ik een eeneiige tweeling. Ik heb me voorgenomen dat als ze te vroeg worden geboren, of het vanwege hun gewicht sterk nodig hebben, dat ik voor borstvoeding (kolven) ga tot ze makkelijker over kunnen stappen. Mochten ze met goed gewicht worden geboren dan ga ik voor flesvoeding.

 

Ik heb alleen je opening gelezen hoor ts.

Ik had en heb precies hetzelfde gevoel dat jij omschrijft.
Ik heb toen uiteindelijk besloten om bij een normale geboortetermijn en gezonde baby voor flesvoeding te gaan. Ik heb er nooit spijt van gehad en mijn zoon deed het er super op.
En ook al heeft moeder natuur ons zo gemaakt om te voeden, ik krijg en kreeg er de kriebels van. Ik zou me alleen maar druk gaan maken en wellicht nog erger; opzien tegen voeden. Ik heb genoten van alle flesjes die ik met net zo veel liefde heb gegeven als alle andere mama's die bv geven. Een baby voelt aan of mama ontspannen is of niet, en ik was dat dus met bv niet geweest.

Laat je keuze niet door andere maken, mijn verstand en gevoel hebben even in de knoop gezeten maar uiteindelijk moest IK het doen en is het ONS kind. Mijn gevoel en de mening van mij en mijn man waren de enige die de doorslag konden geven.

Wel heb ik de optie opengehouden in geval van 'nood' want een te vroeg geboren kindje heeft op dat moment van geboorte nog veel meer baat bij bv als een a terme baby.

 

Dit vind ik een weinig respectvolle reactie. Ik heb momenteel nog 2-3 keer per dag mijn dreumes aan de borst (ze hangt totaal niet, maar zit knus op schoot en kruipt zowat in me van genoegen) en dat had ik ook niet gedacht toen ik er net mee begon. Maar gelukkig zijn ze niet vanaf dag 1 een peuter, je groeit er letterlijk samen in! Ik vind haar nog steeds superklein en dat is ze ook. Ze heeft nog zoveel behoefte aan de borstvoeding ook al eet ze als een bootwerker. Het is natuurlijk veel meer dan alleen voeding...

 

Normaal gesproken reageer ik niet zoveel op topics maar doe het nu maar wel eens omdat ik vaak helemaal de kriebels krijg van hoe mensen over borstvoeding denken.

Een kind wordt echt wel groot op flesvoeding en als je je er niet prettig bij voelt om borstvoeding te geven, of er gewoon geen zin in hebt, is dat ook helemaal prima!

Zwangere vrouwen worden door alles en iedereen geïndoctrineerd met het idee dat je borstvoeding mag geven. Het is zelfs zo erg dat flesvoedingfabrikanten niet eens reclame mogen maken voor zuigelingenmelk. Het mag zelfs niet in de aanbieding zijn!!! Alsof we het hebben over wodka zuipen voor je 12e!

Ik ga geen borstvoeding geven deze keer en voel me er echt geen slechtere moeder door hoor!

Dus dames: gewoon kiezen waar je je lekker bij voelt en niet bang zijn dat je een slechtere moeder bent door te kiezen voor flesvoeding.

 

mijn dochters hebben beide borst voeding gehad oudste 6 maanden jongste 4 maanden maar de volgende baby krijgt de fles heb nooit problemen gehad ermee de kinderen waren natuurtalenten maar wil het deze keer niet en dat zegt mijn gevoel deze keer en daar ga ik na luisteren

 

Ik heb bij mijn dochter flesvoeding gegeven. Dit omdat ik het niet durfde te proberen, omdat ik een borst operatie heb gehad. De kans zou erg klein zijn dat ik voldoende melk kan produceren en ik wilde die teleurstelling niet. Nu begon ik weer te twijfelen of ik het bij deze wel zou proberen, maar zelfs voor ik zwanger was wist ik al dat ik het niet aandurf. Het lijkt me wel iets intens om te doen, samen met je kind. Maar ik heb er geen ervaring mee.
Ik begrijp je dubio ook, ook al zou ik geen operatie gehad hebben. Voor mij is de keuze eigenlijk al gemaakt toen ik 18 jaar was dus.
Ik vond het zelf ook makkelijker, manlief kon ook de baby flesje geven. (en anderen) Tuurlijk kan dit ook als je gaat kolven, maar ik ben meer van de kunstvoeding.

 

Owww je openingspost is precies zoals ik me voelde tijdens de zwangerschap.

Uiteindelijk heb ik meerdere bijeenkomsten bezocht en besloten het te proberen. Het werd alleen totaal niets toen te kleine er was. Ik ben toen heel rap overgestapt op flesvoeding. In het begin vond ik het wel jammer, maar ik heb me er nooit schuldig over gevoeld. Daarnaast was het voor ons ideaal, omdat we om en om de nachtvoeding konden pakken.

Als er een tweede komt..geen idee of ik het dan weer ga proberen. Ik heb er nog steeds hetzelfde gevoel bij als bij de eerste.