Ik snap sowieso dat hele pro-bv niet. Wat is het en wanneer ben je dat? Is er ook pro-fv? Niet aanvallend bedoeld, gewoon benieuwd. Ik geef zelf bv, maar ik zie mezelf niet als pro-bv? Ik geef bv in het openbaar maar wel discreet. In een restaurant het liefst helemaal niet in het zicht. Niet omdat ik niet gezien wil worden, maar omdat ik mij kan voorstellen dat anderen geen behoefte hebben aan het zien van bv, ook al is het discreet. Een ander hoeft geen last te hebben van mijn borst(en), ook niet een beetje.
Ik vind het vooral jammer dat je sowieso in een van beide lampen geduwd word... Ik ben helemaal geen barricade springende, tietenzwaaiende, provocerende moeder. Ik hou me in het algemeen zelfs helemaal niet bezig met het idee dat iemand pro of contra bv kan zijn. Ik heb in twee jaar in het echte leven nog nooit een onaangename opmerking of zelfs maar blik gekregen als ik voed, niet toen hij baby was en niet nu hij een peuter is. Maar hier worden zoveel discussies door elkaar heen gevoerd dat het onmogelijk is om nog serieus naar elkaar te luisteren... Ik ga hier dan ook echt afsluiten, mijn mening, en de enige die ik hier ooit wou verkondigen is: - Het is aan een vrouw zelf om te kiezen of en hoezeer ze zich bedekt als ze voedt. Uitzonderingen daargelaten zal een vrouw niet voeden uit exhibitionistische neigingen. - Een peuter voeden is heel normaal, al heb ik er begrip voor dat mensen het aanvankelijk een vreemd idee vinden. Mijn borst is niet veranderd sinds mijn zoontje groter geworden is, dus ik zie niet in waarom ik plots niet meer in het openbaar zou mogen voeden. Ook al komt het minder voor, omdat ie nu eenmaal niet elke twee uur meer hoeft te eten, en jou ik het zelf vaak ook wat af (want, zoals ik hierboven zei, het is niet zo dat vrouwen het leuk vinden om in het openbaar hun borsten te ontblote).
Volgens mij is ‘pro-bv’ gewoon dat je ‘voor bv bent’. Maar ik vind het ook een rare term. Ben je dan ‘anti-fv’? Zijn er ‘anti-bv’ers’? Ik ben pro-voeding Zelf gaf ik bv en een periode de fles, ik voedde in het openbaar maar wel discreet (omdat ik dat zelf wou, niet omdat het ‘moest’ of omdat ik me gedwongen voelde).
Ja, daar ben ik ook wel benieuwd naar. Ik ben dan ook pro-voeding, mij maakt het echt niet uit of iemand bv of fv geeft. En ook niet of andere moeders minder discreet voeden, maar ik kan me de reacties best voorstellen dat iemand het liever niet ziet.
Ja, precies. Een familielid van me voedt opzettelijk provocerend en dat vind ik gewoon onnodig. Ze weet dat mensen het niet altijd prettig vinden, maar doet het juist daarom tóch - en zo is ze met alles, zit echt in haar karakter. Ik ben zelf totaaaal niet zo en vind opzettelijk provoceren ook gewoon flauw...
Nou, ik vond de opmerking eigenlijk wel een goede om over na te denken. Ik weet niet of dit ook bedoeld wordt, maar het percentage mensen met obesitas loopt de spuigaten uit. Veel mensen zoeken troost in eten. Ze eten vanwege stress, vanwege eenzaamheid, zoeken er troost in. Als je dit je kind leert door altijd maar klaar te staan met de tiet, als het troost nodig heeft, dan kweek je dit misschien wel onbewust. Geen idee hoor, maar lijkt me best het onderzoeken waard, of de kans op emo-eten hoger ligt bij langgevoede troost-kindjes.
Ik zie pro-bv als iemand die dit als enige goede voedingsmiddel ziet en dat overal verkondigd. Hier op het forum was (is?) Dirksmama voor mij echt pro-bv. Die duwde kost wat kost op een zeer onprettige en kwetsende manier haar mening over bv door.
Toen ze baby waren, gaf ik ook wel eens de borst als speen zeg maar, maar dan dronken ze niet - geen idee hoe dat precies werkt, maar ze hadden dan geen honger maar wel zuigbehoefte en behoefte aan nabijheid.
Ja, maar dat heeft dus niet zozeer met borstvoeding te maken maar met haar karakter. Hmmm, ik vraag me dat af. In het grootste deel van de geschiedenis was bv zo'n beetje de enige manier om een baby / dreumes (bij-) te voeden. In delen van de wereld is dat nog zo. Dat zijn niet de periodes en plaatsen waarin overgewicht een probleem was / is. Nu was er in die periode ook een minder groot aanbod aan voedsel. Ik denk dat het er ook om gaat of je ook na de bv-periode ook snoep e.d. aanbiedt als troost. "Een slokje drinken" is trouwens iets wat denk ik door veel mensen wordt gedaan na pijn / schrik. Dat kan net zo goed water of thee zijn. Zuigen werkt (licht) pijnstillend, heb ik wel eens gelezen. Dat kan dus zijn aan de borst, maar ook tepel of speen / duim. En drinken is een goede manier om je ademhaling weer onder controle te krijgen. Ik zie zelf dus niet direct een link tussen borstvoeding en emo-eten.
Ik kan me voorstellen dat een baby dit nog niet kan koppelen (eten/borst=troost), maar een ouder kind misschien wel. Ik heb het antwoord ook niet hoor, maar ik vond de opmerking an sich wel een eye-opener.
Er is eerder bewijs voor het omgekeerde.. Fv kindjes krijgen van bij het begin meer voeding dan hun maag aankan, om zo het aantal flessen te beperken. Ze krijgen dus de gewoonte aangeleerd om weinig megagrote maaltijden per dag te eten, iets waar alle voedingsdeskundigen het over eens zijn dat dit niet gezond is. Bv is veelal op vraag. Bv kindjes leren dus van jongs af aan te luisteren naar hun eigen lichaam en drinken tot ze voldaan zijn. Zuigbehoefte kunnen ze zelf regelen door te tutteren aan de borst zónder een tsr op te wekken. Aan de borst voor troost betekent dus niet noodzakelijk dat ze ook drinken. En ja, er zijn gelukkig ook fv mama's die voeden op vraag en vaak kleine flessen geven. Maar zoals al vaak gebleken is op dit forum, zijn dat niet de standaard adviezen.
Ik ben in mijn persoonlijke situatie een groot voorstander van borstvoeding. Al is het maar omdat ik een hekel heb aan afwassen. Maar ik vind mezelf daarmee nog niet "pro-bv". Misschien omdat die term inmiddels een vervelende bijsmaak heeft. Ik vond borstvoeding geven een ideale manier om onze kinderen melk te geven. Maar wat een ander doet, moet de ander helemaal zelf weten. Dus ondanks dat ik misschien voor mezelf wel "pro-borstvoeding" ben, ben ik verder volledig neutraal. Maar goed, zelfs al is iemand wel pro-bv of pro-fv vind ik dat ook prima. Alleen jammer dat het bij sommigen doorslaat in 'anti-de andere'. Want dat groepje zorgt er vaak voor dat anderen mensen amper meer iets positiefs durven te zeggen over bv of fv, omdat dan gelijk door anderen wordt gedacht dat positief zijn over het één, automatisch gelijk staat aan negatief zijn over het andere.
Ik heb al mijn kinderen ongeveer een jaar gevoed (de een wat langer, de ander wat korter), maar echt aanleggen voor troost???. In ieder geval niet bewust. Of misschien die ene keer dat m’n dochter een prikje kreeg op het cb. M’n jongste wel heel vaak gevoed, maar meer omdat dat het enige moment was waarop hij niet huilde (huilbaby). Obesitas heeft hij er nier van gekregen, maar dat scheelde maar een haar