Hallo allemaal, ik zit ergens mee en ik weet het even niet meer. Wij zijn zwanger van de tweede,en bij de VK werd ons gevraagd of wij borstvoeding willen geven. Simpele vraag zou je zeggen,maar dat ligt voor mij iets anders. Bij onze dochter hadden we besloten dat we absoluut borstvoeding wilden geven.(nouja, ik dan ) Toen ze eenmaal geboren was en ze werd aangelegd, kwam er niks. Niet zo gek,net bevallen,druk,kindje en mama moe. Thuis zijn we verder gaan proberen. Fay wilde de borst niet pakken en duwde steeds weg,maar huilde ondertussen heel veel van de honger. Ten einde raad kwam onze kraamhulp helpen.Dag en nacht zijn we aan het aanleggen geweest, Fay 'beet' op mijn tepels uit nijd dat er niks uitkwam. Omdat ze veel honger had,moest ze tussendoor flesvoeding krijgen omdat mijn borstvoeding ook na 4 dagen nog steeds niet op gang was. We besloten op de 5e dag te gaan kolven,zodat ik dan in ieder geval moedermelk uit de fles kon geven. Kolfapparaat erbij en proberen maar. Na drie kwartier kolven zat er nog steeds niks in. (en die kolf deed nog zeer ook ) Ik heb geen enkele keer een druppel melk gegeven,helemaal nooit. Mijn borsten zijn nooit gespannen geweest,ik heb geen stuwing gehad of wat dan ook. Onze kraamzorg wilde per sé doorzetten en zei dat het wel op gang kwam. Ik heb bij elke 'voeding' huilend op bed gelegen van frustratie : ik had er geen rekening mee gehouden dat borstvoeding geven niet zou lukken... Het werd voor mij zoiets negatiefs dat ik opzag tegen de voedingen. Ik heb toen na een week gezegd dat ik het niet meer wilde,het hele voeden was voor mij een drama geworden,ik kon niet genieten van ons dochtertje... De kraamhulp is toen een beetje boos geworden,ze vond dat ik door moest zetten maar ik kon het gewoon niet,ik had gewoon niks. Met veel scheve gezichen zijn we overgegaan op flesvoeding, en alle problemen verdwenen als sneeuw voor de zon,wat een opluchting! Nu komt het : enerzijds ben ik nog steeds voor borstvoeding,het is het beste voor je kindje,en iedere zwangerschap is anders. Misschien weet mijn lichaam nu wel wat ze moet doen,en heb ik gewoon melk in overvloed? Anderzijds zie ik nú al op tegen het gevecht,de negatieve gevoelens die ik er aan over gehouden heb.Het eeuwig proberen,knijpen,duwen,rollen,bijten,kolven....de frustratie,en een hongerige huilbaby... Om die reden denk ik erover om aan te geven dat we flesvoeding gaan geven,maar ja, wat als het dan wél lukt? Ik weet het even niet meer. Ik wilde graag weten of er vrouwen zijn die ook zoiets hebben gehad, of het weer positief kan worden? Graag tips.
Wat ontzettend naar allemaal. Helemaal omdat je zo graag wilde en nu zo een nare bijsmaak aan die tijd hebt overgehouden. Maar wat goed van je dat je wel weer twijfelt. Wat jou kraamzorg had moeten doen is een lactatiedeskundige moeten inschakelen. Zij zijn meer gespecialiseerder in zulke problemen. Waarschijnlijk zal ze moeite hebben gehad met aanhappen en zal je in het ziekenhuis ook niet al te goed zijn begeleid. Wat ik weet is dat ze hier goed aanhapte en daar zat ik met een kind aan de borst en zij liepen weg. Maar kraamzorg wat super bij het helpen maar zij was wel al 60 jaar. (misschien mijn geluk) Ik denk dat je bij je kraamzorg bureau goed moet aangeven dat je het wil en vragen hoe hun contact is met een lactatiedeskundige. Laat je vooraf ook weer goed informeren dmv voorlichtingsavonden over borstvoeding. Lucht daar ook je hart. Laat je onzekerheid daar wegnemen. Ik hoop dat je bij je nieuwe spruit er wel van kan gaan genieten en dan is het samen genieten.
Niet hetzelfde, maar wel herkenning. Bij mijn oudste kwam de melk wel goed op gang, maar het lukte hem op geen enkele manier om aan te happen. Hij ging al krijsen als ik hem in de buurt van de borst hield op een gegeven moment, dat brak mijn hart, op die manier wilde ik het niet meer en ben toen overgestapt op de fles. Super jammer vond ik het! Nu bij mijn tweede verliep het helaas weer heel moeizaam, maar uiteindelijke na lang doorzetten is het wel gelukt om haar aan de borst te krijgen. Wel heeft zij noodgedwongen de eerste week flesvoeding gehad. Niet omdat mijn bv niet op gang kwam, maar ik het niet gekolft kreeg. Het heeft me bloed, zweet en tranen gekost. De eerste 2 weken heb ik behoorlijk wat afgejankt, maar nu kan ik zeggen dat het het allemaal waard was! Ik weet natuurlijk niet of er een medische reden is dat je misschien geen melk aan kunt maken, maar die kans is heel klein, dus daar zou ik niet vanuit gaan. Bedenk wel dat kolven niet altijd iets zegt over of je wel of geen voeding hebt. Ik wist zeker dat ik genoeg voeding had, mijn borsten liepen over zodra mijn dochtertje een geluidje maakte, maar met een kolf kreeg ik het er niet uit. Pas toen ik een neusspray gebruikte (syntocinon) liep dat bij mij lekker. Ik zou het als ik jou was gewoon proberen, stoppen kan altijd nog. Wel zou ik al eerder beginnen met kolven, als het drinken niet lukt. Ik ben zelf begonnen 12 uur na de bevalling en dan elke 3 uur, ook in de nacht met een gehuurde kolf. Ik heb vantevoren alles gelezen over bv wat er was zo ongeveer, heb een cursus gevolgd bij de vbn en alvast het nummer van een lk klaargelegd, dat zou ik jou ook willen adviseren.
Ik heb bij mijn eerste zwangerschap een cursus BV gevolgd. Dat was erg leerzaam. Ik heb ook niet het idee dat we iets fout hebben gedaan,eigenlijk. Ik heb nooit een druppel melk gezien, niet als de baby huilde, niet als ik kneedde of wat dan ook. Fay hapte in het begin wel goed,maar ging huilen als er niks uitkwam. Ik weet het nog niet. Het is gewoon allemaal zo'n obstakel geworden dat ik ernaar neig de makkelijkste weg te kiezen...
Tja, het is ook maar net wat je makkelijker vind. Ik heb dus flesvoeding en borstvoeding gegeven nu en ik vind (afgezien van de eerste weken dus) borstvoeding een heel stuk makkelijker!
De kraam hulp had ook nooit tot dag 5 moeten wachten met kolven.... Meteen op dag 2 had er een (liefst dubbelzijdige) kolf gehaald moeten worden waarbij jouw borsten iedere 2 uur gestimuleerd hadden moeten teneinde de BV op gang te krijgen,daarnaast had Fae ieder uur aangelegd moeten worden, gewoon om haar een beetje te helpen. Ondanks je cursus is het gewoon ontzettend jammer dat de begeleiding duidelijk tekort geschoten is. Wat kan je doen om dit te voorkomen. - maak een maand of 2 voor de uitgerekende datum een afspraak met een lk, en leg hierin de problemen rond de geboorte van Fae uit. - samen met haar maak je een plan van aanpak. - huur een dubbelzijdige kolf - verlang van je kraamzorgburo een gespecialiseerde verzorgende in BV - lees je nog een keer goed in tijdens je zwangerschap Geniet van je zwangerschap, en mocht de BV niet lukken,dan heb je er alles aangedaan.
Bij mij ook niet precies hetzelfde, maar herken wel veel in je verhaal. Ik heb ook een moeilijke start gehad met de bv. Mijn zoontje is met een keizersnede geboren, en ik mocht hem niet aanleggen na de geboorte (ze hadden hem al een flesje gegeven ook) . De volgende ochtend voor het eerst aanleggen, maar hij hapte niet goed. Ondertussen kreeg hij kv (hij lag op de kinderafdeling). Ik kolven, maar net als bij jou, kwam er werkelijk NIETS. In de week na de bevalling werd ik zelf erg ziek, waardoor ik geen bv mocht geven, ivm medicatie. Ik bleef kolven, voor zover dat ging, maar ook geen productie. Zelfs geen stuwing gehad. Na 1 week mocht ik hem weer aanleggen, en op de een of andere manier snapte hij ineens hoe het moest! Vanaf toen is de bv echt goed op gang gekomen, wat dus met kolven niet is gelukt. Heb ook echt bewondering voor de mama's die dat wel lukt hoor. Valt echt niet mee. Maar goed. Als je graag bv wilt geven, doe gewoon een poging. Niet geschoten is altijd mis. Als het lukt, is het super toch? En anders heb je het toch geprobeerd. Wat boven al is gezegd, zoek contact met een lactatiekundige in je omgeving, zodat zij je kan voorbereiden en begeleiden. En wat je kraamhulp bij de eerste betreft, vind het niet echt fair naar jou toe, na al de ellende dat ze je als het ware nog veroordeelde dat je overstapte op fv. Ik weet hoe het voelt als het niet lukt, en hoe moedeloos je je kunt voelen. Ik heb die eerste week ook zo vaak gedacht, laat die bv maar. Werd er zo onzeker van! Maar nu superblij dat het toch nog gelukt is (mede met dank aan mijn zoontje die ineens snapte hoe hij goed moest happen!!)
Zou je misschien kunnen uitleggen waarom je dat makkelijker vind? Daar ben ik wel benieuwd naar. Het heeft natuurlijk allebei zijn voor's en na's ... Zo heb je je borsten altijd bij je,en op temperatuur... maar een flesje kan je makkelijker in de magnetron zetten in een restaurant Hoe dan ook, ik ben er wel achter dat kolven echt niks voor mij is,het was bijzonder pijnlijk en in mijn geval compleet nutteloos. Misschien als ons tweede kindje de borst meteen goed pakt en niet boos wordt als er niks komt,dat mijn BV wel op gang komt. Wie heeft er meerdere kindjes? Was er bij jullie nog een verschil in? Mijn eigen moeder had bij mijn zus (haar 1e) een overvloed aan BV, maar bij mij had ze ook niks,dus ik heb de fles gehad.
Bij mijn dochter lukte de bv ook helemaal niet. Denk dat het veel met de (licht problematische) bevalling te maken heeft gehad. In het ziekenhuis hebben ze ook heel veel tegen haar hoofdje geduwd om 'r aan de borst te krijgen. De twee keer dat het lukte waren ook echt pijnlijk. Meteen bloedblaren en kloofjes. Terwijl ze zeiden dat ze wel goed aanhapte. Nou, zij was ook echt zo verdrietig als ze werd 'gedwongen' om te drinken! Ben wel meteen de ochtend erna met kolven begonnen. Daardoor kwam het na vier dagen toch nog goed op gang. Ik kan me voorstellen dat je, als je na vijf dagen vol borstvoedingsleed moet gaan kolven, het niet meer wil. Kolven is ook voor een heel groot deel een psychologisch iets denk ik. In elk geval dat kolven heb ik nog een paar weken volgehouden, toen was het op. Toen ik weer zwanger was wilde ik weer graag borstvoeding geven, maar dacht bij mezelf 'we zien wel, lukt het niet dan wordt het gewoon de fles'. En wat een verrassing. Een kwartier na de geboorte legde ik mijn zoon aan en hij begon meteen (zo goed als pijnloos) te drinken. En nu zeven weken later heb ik nog niet een keer pijn gehad bij of na het voeden! Het loopt als een speer en zoontje is super tevreden. Zo kan het dus ook! Wat Suus zegt, daar ben ik het wel mee eens. Borstvoeding is gewoon heel makkelijk. Zeker ook 's nachts. Geen gezeik met fles en hoeveelheden en dat soort dingen. En die paar uurtjes die je met je pasgeboren kind in een restaurant zit, daar zou ik nou zelf nevernooit mijn keuze op baseren! Even voeden of kolven van te voren en een flesje gekolfde melk mee ofzo. Maar goed, zou het niet meteen al afschrijven en gewoon kijken hoe het gaat. Meteen hulp vragen als je denkt dat het niet wil en geen vijf dagen wachten (laks van je kraamhulp trouwens!) Het komt vast helemaal goed, je bent met een tweede echt een stuk wijzer
@timiris: ik vind het makkelijker omdat: -je het nooit hoeft te rekken, er is geen max -je kindje kan troosten met de borst -je het altijd bij je hebt -nooit na hoeft te denken of je wel genoeg fv bij je hebt -je niet midden in de nacht naar de magnetron hoeft te lopen, maar gewoon snel even aanlegt Tja, ik vind het gewoon een heel stuk relaxter. Gewoon voeden wanneer ze wil, nooit meer hoeven denken dat ze misschien wel te veel kan krijgen of dat er een bepaalde tijd tussen moet zitten. Altijd op temp.
Ik zou inderdaad een lactatiekundige inschakelen, al voor je bevallen bent. Dan kan je samen met haar je voorbereiden en op tijd ingrijpen als dat nodig is. Zelf heb ik nooit problemen gehad met de borstvoeding, maar een vrouw die ik ken heeft bij beide zoontjes moeten stoppen omdat ze te weinig vette melk had. Ze is bij haar dochter overvallen door slagroom. Dit had ze niet verwacht. Het hoeft dus niet bij alle kinderen hetzelfde te gaan.
Dit stelt me al een stuk geruster Kloofjes en kapotte tepels heb ik ook gehad,vooral omdat Fay begon te bijten als het niet lukte. Maargoed,het moedeloze vond ik uiteindelijk erger. Toch stemmen jullie verhalen mij een stuk positiever om het -onder begeleiding- toch weer te proberen. Ik vind het wel 'eng' , maar ik hoop dat openlijk te kunnen bespreken met een deskundig persoon. Andere verhalen en ervaringen zijn altijd welkom!
Nieuwe ronde, nieuwe kansen! Zoals Jingels zegt, bereid je goed voor en onderneem gelijk actie als het niet goed dreigt te gaan! Neem niet te veel aan van de kraamverzorgster en verloskundige, maar neem contact op met een lactatiekundige! Succes!
Heeeel herkenbaar.. Bij nr 1 na moeilijke en lange bevalling wilde ik bv gaan geven, maar had echt na 2x aanleggen al kloven.. veel pijn.. kolven kwam ook niks uit.. gedoe.. huilend kind van de honger.. ik ben eigenlijk direct gestopt en overgegaan op de fles.. Bij de 2e wilde ik het weer proberen, maar door spruw, kloven en een klein meisje dat niets kon missen en t kolven wat ook weinig tot niets opleverde voeld ik me met de dag depressiever worden.. na 2 wk echt gemotiveerd proberen weer gestopt. Bij de 3e leek t heel goed te gaan.. wel pijnlijk en kloven, maar ik zette door.. de dag na zijn geboorte was ie meer dan 10% afgevallen en ik zou flink moeten gaan kolven om de boel op gang te krijgen en die dag zelf moeten gaan bijvoeden met fv.. dat zag ik (na de ervaring met de vorige keren) niet zitten en ben toen langzaam op fles over gegaan..dmv.. eerst aanleggen en daarna flesvoeding gegeven.. de bv liep natuurlijk snel terug en na 3 wk zat ie volledig op de fles.. dit voelde enigszins goed omdat de natuur besloot wanneer het op was.. zwanger van de 4e.. in eerste instantie zei ik.. ik ga meteen met de fles beginnen.. ik wil genieten, niet klooien.. maar toen de bevalling dichterbij kwam veranderde ik van gedachten.. op de volgende manier ben ik toch bv gaan geven: Instelling: ik ga het proberen, maar niet ten koste van alles.. als ik het niet leuk vind (misschien ego, maar hielp wel), als t pijn doet, als beeb onrustig is.. dan kap ik er direct mee.. Ik bekijk het met de dag, per voeding.. Ik heb van te voren een fles gekocht, voeding in huis gehaald etc.. Ook heb ik de vk en de kraamzorg instantie bij de intake heel duidelijk gezegd bij de vraag: fv of bv? dat ik bv weer wilde proberen, maar wel onder mijn eigen voorwaarden. geen gepush, geen gezeur.. steun en advies graag.. Dit heeft bijgedragen aan t feit dat ik nu nog steeds volledige bv geef.. De eerste dagen vond ik erg zwaar..(eerste weken ook trouwens).. het aanleggen deed zeer en de eerste week weer kloven, maar dit keer niet zo erg en ze waren met 2 dagen ook weer zo goed als verdwenen.. EERSTE OBSTAKEL OPGELOST.. na 4 dagen ging Anna heel goed groeien.. en je hoorde haar super drinken.. dat stimuleerde me ontzettend.. De kraamzorg was fantastisch.. snapte en respecteerde de manier hoe ik hierin stond en stimuleerde en adviseerde op een positieve manier.. Het feit dat zij zei: bekijk t met de dag.. jij bent de baas en de keuze is aan jou... dat heeft er voor gezorgd dat ik door kon zetten.. het idee dat ik kon stoppen wanneer ik wilde gaf rust..het voelde neit als Moeten, maar als iets moois en natuurlijks.. Ik zeg dus.. stel duidelijk je grenzen..bekijk t met de dag..maar probeer t.. een fles is zo gepakt en voeding zo gemaakt, maar als t lukt.. dan maak je iets prachtigs mee.. lukt t niet...dan ook is fv echt geen straf hoor.. voor je kindje niet en ook voor jou niet.. ook fv heeft veel voordelen (vooral praktisch gezien dan) Zeg niet tegen jezelf dat je je kindje iets ontneemt door fv te geven.. dat legt zo'n druk op je en dat zal niet meewerken aan een goede start met bv.. juist door de nonchalante misschien egoistische houding van mijzelf hierin zorgde ervoor dat ik kon ontspannen wat dan weer heeft bijgedragen aan een mooie bv start... Ik geniet nog steeds van het feit dat t allemaal zo goed gaat.. ze groeit goed, slaapt goed, is een tevreden kindje.. ik vind t voeden tijdrovend en met nog 3 kids heel lastig plannen (echt op aanvraag lukt dus niet altijd), maar t gaat.. nu ik volgende week weer meot gaan werken en de voedingen nog steeds 45 min per voeding duren (is niet ongebruikelijk hoor) merk ik dat dit toch zijn tol gaat eisen... het kolven is wederom eendrama.. krijg er amper wat uit en kan er ook de tijd niet voor vinden...misschien ga ik langzaam afbouwen.. ik weet t nog niet.. ben nog in dubio...de fles staat nog ongebruikt in de kast en ook het pak kv is nog netjes dicht.. voor hoe lang nog.. ik weet t niet.. Ik bekijk t namelijk nog steeds per dag!!... Succes.......
jeetje meid wat een vervelende ervaring heb je achter de rug. Jammer dat je gevoel betreft bv dan zo in de weg kan zitten. Persoonlijk zou ik het wel weer proberen met de nodige hulp en info vooraf. Als het dan niet wil lukken en je wil niet die zelfde toestand dan kun je altijd nog naar een fles grijpen. Je kan voor jezelf en aan de kraam heel duidelijk maken dat je het wil proberen en er voor wil gaan maar komt er helemaal niet of wil het niet dan ook niet forceren. Vriendin van mij heeft het nu met haar 2e zoontje van 2 weken oud, die kleine donder wil gewoon absoluut niet aan de borst. Ze is nu aan het kolven gegaan maar dit wil ook niet zo best lukken dus ze stopt er mee. Ze heeft het geprobeerd en het wil niet nou dan niet. Bv is iets waar je de eerste weken aan moet wennen en vergt energie van je. De eerste 6 weken vond ik zwaar en ik heb meerdere keren gedacht er mee te gaan stoppen. Ik ben blij dat ik dat niet heb gedaan want nu ze het zelf regelt en zelf heel makkelijk de tepel pakt hoef ik haar alleen maar neer te leggen en mijn tepel voor haar neus te houden. In 15 minuten zijn we klaar en heeft ze weer lekker mijn melk binnen. Mijn doel was 6 maanden en daar ben ik bijna en heel erg trots op. Afijn meid zoek hulp en stel voor jezelf duidelijk hoever je wil gaan.
heej meid, je moet helemaal kiezen wat voor jou goed voelt... ik wil alleen even vertellen dat mn nicht bij de eerste 9 maanden gekolfd heeft, omdat de kleine ook de tiet niet wilde... nu heeft ze sinds juni een tweede en die drinkt nog steeds super! het kan dus heel erg verschillen per kindje... mssn het proberen waard, maar goed, kies wat goed voelt, want als je tegen je gevoel in gaat, werkt het ook niet... succes met je keuze!