Borstvoeding mislukt..zo verdrietig

Jeetje...verdrietig hè!

Soms lees je wel eens "borstvoeding mislukt na 2 dagen..."
Nou nee,dat is een keuze.
Maar jij bent er zo druk mee geweest,hebt een lactatiekundige laten komen (ook heel belangrijk).. Je hebt foute adviezen gehad,en je kindje is niet goed gekliefd...
Jouw verhaal is een typisch voorbeeld van de slechte begeleiding en kennis in Nederland. Verdrietig ook dat jouw omgeving je niet die zo broodnodige steun heeft gegeven😢

Ik kan wel zeggen dat schuldig voelen niet nodig is,maar dat is voorbij gaan aan jouw emotie. Het voelt gewoon k..en dat gevoel moet even slijten.
Bij mijn 2e ging het bijna mis en wat was ik daar verdrietig over.
Veel knuffelen dus,dicht tegen je aan tijdens het voeden.

Overigens kan je hem altijd een keertje aanleggen. Kijken wat ie doet .Al is het geen hele voedingen,wellicht dan voor het samen-zijn gevoel.

Hoe gaat het nu met de reflux?

 

Je kunt zeggen van jezelf dat je alles aan gedaan hebt om je zoon aan borstvoeding te krijgen, en soms reageert een baby daar niet goed op. Het is niet jouw falen, het is jammer en ik snap je verdriet maar het is ook beter voor hem zo te lezen.

Je omgeving probeert jou te beschermen, jij als moeder moet ook aanwezig zijn en niet oververmoeid doordat je hele tijd aan het kolven bent.
Als ik moest gaan kolven dan was ik ook ermee gestopt, vond kolven echt afschuwelijk en dan hele dag door te doen geen denken aan.

En als je baby gewoon tevredener is met fv, dan is toch allemaal goed.

 

Hmm, borstvoeding is teamwerk, soms gaat het vanzelf soms zijn er hobbels die overwonnen moeten worden. Jij hebt er alles aan gedaan maar zo te lezen maakte de bv jouw baby niet gelukkiger en daardoor is het helemaal niet de beste voeding in jullie specifieke situatie.
Ik zou dan ook uitkijken het op "verkeerde"begeleiding te gooien, want dan wordt eigenlijk gesuggereerd dat het met een beetje meer/andere moeite geen probleem was geweest en dat weet je simpelweg niet. Verhaal klinkt complex en zeker als je verantwoordelijkheid hebt voor nog een kindje denk ik dat je niet beter had kunnen kiezen voor jezelf en je gezin!

 

Hier ben ik het niet mee eens,sorry.

Ik zie die suggestie totaal niet.
Verkeerde begeleiding zegt niets over een "beetje/andere moeite". En al helemaal niet dat dat het "geen probleem" was geweest.
Verkeerde begeleiding betekend simpelweg dat de kans op het slagen van de borstvoeding kleiner is. En juist als er problemen zijn,is die begeleiding zo belangrijk. Soms ben je geholpen met eenvoudige tips,soms is er veel kennis nodig om borstvoeding geven in ieder geval een goede kans te geven. Ook dan kan het nog steeds moeilijk zijn,en is stoppen toch de juiste keuze.

Ik heb zelf een zoontje die knallende reflux had,en ervaren dat men (vk,cb,ka) denkt vanuit fles-oplossingen ipv te bedenken dat het probleem niet ligt bij de voeding maar bij de reflux. Kolven en verdikken? Gewoon jbpm op een lepeltje of met spuitje geven. Verschillende houdingen proberen qua voeden,even loskoppelen als je tsr komt. De leefregels voor reflux volgen. Helpt dat allemaal niet,dan komt medicatie ter sprake.

Maar nee,bovenstaande is bij mij nooit over gesproken.Kolven of stoppen met borstvoeding 😳. Dat was het. De lactatiekundige heeft goed geholpen maar de reflux was zo heftig..Gelukkig was er na 6 maanden wel een ka die verder dacht. En met de juiste medicatie (want ook dat kan een zoektocht zijn)was de reflux onder controle,binnen korte tijd.
Problem fixed

Als je zo kwetsbaar bent,zoals ts beschrijft, moe, een ander kindje dat ook aandacht wil,is het juist zo belangrijk dat je goede informatie krijgt over wat de mogelijkheden zijn. Dan kan je een keuze maken die bij je past,waar jij je als nieuwbakken moeder goed bij voelt. Of dat bv of kV is,dat is niet de issue. Van professionals mag je verwachten dat ze weten waar ze over praten. En van je omgeving mag je ook steun verwachten.
"Die" borstvoeding", heeeel herkenbaar . Helemaal niet wat je op die momenten nodig hebt..

 

Heel herkenbaar dat gevoel En geloof me het wordt minder/gaat over.
Mijn dochter is 1 maand te vroeg geboren, waardoor ze eigenlijk zonder proberen al gelijk een sonde kreeg. Want het zuigreflex is niet goed ontwikkeld, punt. In het ziekenhuis geprobeerd aan te leggen met behulp van verpleging en lactatiekundige (andere dan waarbij ik cursus heb gevolgd). Maar dar ging niet zoals het moest, baby huilde van de honger en leek niet te snappen wat de bedoeling was. Gevolg een baby die helemaal overstuur en hongerig was, en ik was ook helemaal over de zeik. Ik had steeds minder "zin" om het aanleggen te proberen, en was ondertussen ook begonnen met kolven. Dit ging goed, melk productie was hoog genoeg. Dochter kreeg alles via finger feeding en sonde, het aanleggen durfde ik nog niet. Na ruim een week de fles geprobeerd en dat ging super, sonde mocht er na 1 dag uit.
Na een week kregen we slecht nieuws, ze zou waarschijnlijk een afwijking hebben en geopereerd moeten worden als ze 3 maanden en 12 maanden was. Nou, daar ging mijn melk productie Door de stress kwam er steeds minder bij het kolven. Na 12 dagen mochten we naar huis, kolf aangeschaft en vol goede moed door blijven gaan. Ik wou heel graag borstvoeding geven.
Het slechte nieuws drong inmiddels door, en ik maakte me al iets minder zorgen. Maar door de lage opbrengst, had ik daarom weer stress. Huilend heb ik een pak poeder open gemaakt, aangezien ik niet genoeg had voor de voeding. Beetje bij beetje werd het steeds meer kunstvoeding en steeds minder borstvoeding.
Ik wilde nog een bepaalde periode blijven proberen (tot we duidelijkheid hadden over de eventuele operatie), maar verklaarde mezelf voor gek. Ik was echt een wrak, het fulltime kolven koste zoveel energie en de opbrengt was niks. Bruin bier, borstvoedingsthee, cashew noten, van alles geprobeerd.
Lactatiekundige was overigens ook nog aan huis geweest, maar toch de knoop doorgehakt en er mee gestopt. Sinds dien ben ik een veel leukere moeder, en mijn dochter doet het ook heel goed op de kunstvoeding. Inmiddels heb ik er vrede mee en ben ik trots op de 5 weken dat ik wel fulltime gekolfd heb.

Heel verhaal, maar wat ik er mee wil zeggen is dat je gewoon trots moet zijn op wat je wel bereikt hebt. En dat het nare gevoel van falen minder wordt.

Ik heb als "aandenken" wel een mooi moedermelksieraad laten maken met de laatste ml's melk die ik nog had.

 

Ook hier is het geven van BV niet gegaan zoals ik vooraf had bedacht. Ik schrijf heel specifiek niet 'mislukt', want het is gewoon anders gelopen dan ik me had voorgesteld.
De omstandigheden maakten dat na 6 weken de BV zodanig terugliep, dat ik mijn man op zaterdagavond om kwart voor 8 naar de supermarkt heb gestuurd, want een volgende voeding zat er niet meer in...
Ik heb mij daar verdrietig om gevoeld. Maar voor mij werd het leven een stuk gemakkelijker en dochterlief is daarna ook eindelijk gaan aankomen. Niet onbelangrijk...
Ik snap dat je verdrietig bent. Maar je hebt er alles aan gedaan om het te proberen!

 

Je mag super trots zijn op de moeite die je er voor hebt gedaan ik hoop dat je dat op een gegeven moment ook zelf in kan zien. Dit zul je best wel even moeten verwerken. Veel sterkte ermee!

 

Allereerst: je mag super trots zijn op jezelf, je hebt héél erg je best gedaan maar... het is gewoon niet gelukt. Je hebt niet gefaald. Wees lief voor jezelf

Ik begrijp je verdriet wel. Hier ook gestopt met borstvoeding, ik had de ene borstontsteking na de andere, ontwikkelde een abces, en op de koop toe lukte het aanleggen maar niet. Hij duwde altijd de borst weg. Dus kolven. Na 2 maanden aanmodderen was ik compleet uitgeput en besloot ik in samenspraak met de huisarts te stoppen. Gejànkt heb ik! Voelde me zo verdrietig.
Maar nu zijn we inmiddels een aantal maanden verder en het gaat super met mijn mannetje. Ik vind het nog steeds wel eens jammer dat de borstvoeding niet gelukt is, maar mijn zoontje heeft nu wel een happy mama en dat is ook heel belangrijk. Sterkte!

 

Je moet inderdaad trots zijn. Maar stress jezelf niet en voel je niet schuldig.

Ik heb dat ook heel erg gehad. Voelde me een slechte moeder etc. Maar mijn productie is zo slecht. Nu geef ik alleen in de ochtend bv. De rest van de dag kv. So be it. Had t graag anders gezien maar het gaat gewoon niet! Ik werd er onzeker en chagrijnig van. Ben blij dat ik haar nu de fles geef. Geen gedoe en ik ben een stuk vrolijker en zekerder daar door.

Voel je echt niet schuldig tegen over jezelf en kindje. Echt niet doen! Probeer t te accepteren en ga dan genieten van t flesje geven.

 

Het ligt bij mij na anderhalf jaar ook nog steeds gevoelig. Wat als dit of dat anders was gegaan, was het dan wel gelukt? En nu ik weer zwanger ben de vraag of het deze keer wel gaat lukken. Borstvoeding is echt een samenspel van moeder en kind en als beiden onervaren zijn ben je 100% afhankelijk van je omgeving. Mijn ervaring is ook dat je dan van goede huize moet komen om de juiste hulp te vinden. Tegelijkertijd weet je niet of je dan wel naar jouw wensen had kunnen borstvoeden.

Wat ik in een boek heb gelezen en wat ik heel positief vond was deze benadering: je borstvoeding is gelukt, want je hebt 4 weken live voeding gegeven en zelfs langer d.m.v. de kolf. Daar mag je trots op zijn.

 

Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Bij mij is het bij onze oudste ook niet gelukt. Alles wat tegen kon zitten zat zo ongeveer tegen en toen ik uiteindelijk aan het kolven was en elke keer daardoor bloed had was het genoeg. Ik ben er zo verdrietig om geweest. Het voelde alsof ik gefaald had.
Bijna een jaar geleden is onze zoon geboren. In de kraamtijd kwam alles opnieuw naar boven. Ik vond het echt vreselijk en beleefde het verdriet helemaal opnieuw.
Je hebt echt je best gedaan en soms is het voor jezelf en je kindje beter om dan te stoppen. Ik heb alleen maar respect voor je dat je zoveel had ondernomen om het te laten slagen!

 

Herkenbaar dat gevoel! Bij mijn dochter een fiasco die bv, nu gaat het al 4 maanden perfect. Ander kind en ik sta er ook wat relaxter in.

 

Och meid, ik lees het verdriet in je woorden. Ik begrijp het heel goed. En ik denk dat het tijd nodig heeft om te verwerken. Ookal was de keuze om te stoppen onvermijdelijk en op dat moment de enige juiste keuze, je kan niet makkelijk terug en dat is gewoon heel frustrerend. Maar het beste voor jou is dat je je lekker blijft focussen op je kindjes en de dingen die wel goed gaan. Dat rotgevoel slijt echt.
Ik kan het weten