Begin vorige maand ben ik bevallen van een prachtige dochter. Omdat ik heel graag borstvoeding wou geven, hebben we er alles aan gedaan om dat te doen slagen. Helaas bleek dat nog een behoorlijk lastige klus te zijn. Ons meisje leek totaal niet te snappen wat ze aan de borst moest doen. Het gevolg was eerst voeding geven op een lepeltje. Vervolgens werd het cupfeeding. Daarna fingerfeeding. Toen met een slangetje aan de borst in de hoop dat ze door zou hebben dat als ze zou gaan zuigen, dat ze dan voeding kreeg. De volgende stap was het gebruik van een tepelhoedje. Al met al hebben we alles uit de kast getrokken om haar aan de borst te krijgen. We hebben er een lactatiekundige bij gehad. Zij heeft geconstateerd dat ons dochtertje een hoog gehemelte heeft en dat ze voor in haar mond geen zuigreflex heeft. Het zou ontzettend lastig worden om haar aan de borst te krijgen. Wonderbaarlijk genoeg lukte het uiteindelijk toch. Mevrouw leek ineens de smaak te pakken te hebben. Helaas voor mij wou ze toen 24 uur per dag alleen nog maar aan de borst. Mocht ze niet aan de borst, dan was het net zolang krijsen totdat ik niet anders kon dan haar toch weer aanleggen. Op de laatste dag van de kraamweek kon ik alleen nog maar huilen, ik was oververmoeid en trok het niet meer. Ik deed geen oog dicht op deze manier. Daarnaast had ze mijn tepels tot bloedens toe kapot gezogen en had ik er grote blaren op zitten, echt zo pijnlijk. Bij het wegen bleek ze vervolgens ook nog eens te zijn afgevallen. Het gevolg was overstappen op de fles. Sindsdien kolf ik fulltime voor haar. Achteraf gezien hadden we dit veel eerder moeten doen. Voorheen was ze steeds ontzettend boos en gefrustreerd en deed ze dag en nacht niks anders dan de hele boel bij elkaar krijsen. Nou kwam ze eindelijk toe aan haar rust. Ik moet zeggen dat ze het heel goed doet op mijn melk. Ze groeit goed. Het fulltime kolven zelf valt mij alleen erg zwaar. Er gaat elke dag opnieuw zo ontzettend veel tijd in zitten. Daar komt bij dat mijn dochter vaak de hele boel bij elkaar loopt te huilen als ik moet kolven, wat absoluut niet fijn kolven is. Kolven als zij slaapt is helaas geen optie omdat zij overdag alleen slaapt als ik haar in de draagdoek heb en 's nachts alleen als ze in mijn armen kan liggen. Naast het kolven ben ik dus ook nog standaard aardig wat tijd kwijt om haar weer rustig te krijgen. De laatste tijd voel ik mij steeds oververmoeid en dat niet alleen, ik ben ook nog eens steeds ziek. Voorheen was ik nooit ziek. Mede hierdoor loopt mijn productie steeds terug en kan ik in plaats van elke drie uur, elke 2 uur kolven. Ik wil niks liever dan dat mijn meisje borstvoeding krijgt. Ik heb alleen geen idee hoelang ik dit op deze manier nog vol kan houden en of daar überhaupt wel goed aan doe. Het voelt alsof het ten kostte gaat van mijn eigen gezondheid en gezien mijn dochter vaak de hele boel bij elkaar loopt te krijsen als ik moet kolven, weet ik ook niet of het wel echt in haar belang is. Wegen de voordelen wel echt op tegen de nadelen? Het lijkt mij heerlijk om gewoon de fles te geven en vervolgens niks meer te hoeven. Aan de andere kant voelt stoppen alleen als falen. Borstvoeding word immers toch gezien als de beste voeding voor je kindje. Recente pogingen om haar alsnog weer aan de borst te krijgen, zijn helaas mislukt. Dat is dus sowieso geen optie meer. Het is of op deze manier door proberen te gaan of overstappen op kunstvoeding. Wat zouden jullie in mijn geval doen? Zijn hier meer moeders die fulltime kolven? Hoe ervaren jullie dit? Vanaf wanneer kan je minder gaan kolven zonder dat de borstvoeding meteen terug loopt? Het leek mij altijd geweldig om mijn kindje borstvoeding te kunnen geven. Ik kan er op deze manier alleen totaal niet van genieten en ervaar het alleen maar als een zware last. Ik wil alleen het beste voor mijn kindje maar ja wat is het beste? Ik vind het echt lastig. Het voelt zo dubbel.
Wat je zou moeten doen kan ik je niet zeggen, geen idee wat ik in jouw geval zou doen. Maar meid, zie het nooit als falen als jij stopt! Iemand die er zoveel moeite voor heeft gedaan, mag sowieso zichzelf een flinke schouderklop geven, ongeacht wat die doet! Maar als je dochtertje zoveel huilt en enkel tevreden is als ze op je ligt, is er dan al uitgesloten dat het iets medisch zou kunnen zijn? Ik denk dat ik zou beginnen met dat uit te sluiten.
Zwaar hoor....je hoeft jezelf niets te verwijten. Je hebt de juiste hulp ingeschakeld, hebt geprobeerd haar toch weer aan de borst te krijgen. Het is niet gelukt, en wellicht komt dat toch door de medische kant van het verhaal, zoals de LK al geconstateerd had. Nu kolf je, en dat kan best zwaar zijn. Maar zeker in de situatie die je beschrijft! Ik ben echt een enorme voorstander van borstvoeding, maar meid, je hebt al zoveel voor je kindje gedaan! Die mooie start heb je haar wel meegegeven, denk daar aan! De beslissing om verder te gaan of niet, moet je zelf maken, maar als ik je verhaal lees, kan ik me heel goed voorstellen, dat je de knoop al hebt doorgehakt, maar dat je er nog even mee in het reine moet komen. Best moeilijk ook lijkt me. Echt, voel je niet schuldig he! Als je rustig afbouwt, heeft je kindje toch nog een week of 10 borstvoeding gehad. En niet omdat het zo makkelijk ging, puur op jouw doorzettingsvermogen. Dus, petje af! Wat betreft het kolven, afbouwen of minder kolven, hoe vaak kolf je op een dag in totaal? En welke kolf gebruik je? Wat betreft het huilen van je kindje, heb je enig idee waarom ze zoveel huilt?
Ik heb geen ervaring met jouw probleem of met fulltime kolven, maar aangezien ik enorm geïnteresseerd ben in lactatie en er alle informatie over lees die ik te pakken kan krijgen, kan ik misschien toch iets bijdragen. Is mijn bijdrage niet zinvol, dan mag je deze negeren. Borstvoeding heeft vele gezichten en volledig kolven er één van. Soms is er een probleem wat het live borstvoeding geven moeilijk(er) of zelfs (vrijwel) onmogelijk maakt. Ik heb groot respect voor fulltime kolvers. Borstvoeding hoort niet te bloeden en tot blaren te leiden, en al helemaal niet tot afvallen. Dan kun je dus zeggen dat er ergens iets mis gaat. In jullie geval kan ik een gegronde gok wagen: Door het hoge gehemelte komt de tepel in de extra ruimte van het gehemelte terecht in plaats van achterin de mond waar ie hoort. Door deze positie doet het zuigen pijn (en leidt tot blaren etc) en wordt de borst niet optimaal gestimuleerd, wat leidt tot het binnen krijgen van minder melk, wat leidt tot minder melkproductie, en zo kom je in een negatieve spiraal terecht met als uiteindelijk resultaat kapotte borsten en afvallen, net als bij "gewone" aanlegproblemen. Heb je nog contact met de lactatiekundige? Je zou met haar kunnen overleggen over je opties. Probeer de situatie objectief te bekijken, voor-en nadelen op een rijtje te zetten (pen en papier!) en niet te denken in woorden als "falen". Met dit soort negatieve stempels doe je jezelf onrecht aan. Het gaat erom dat je een oplossing vindt die voor iedereen werkt. "Iedereen", dat ben jij ook! Puur rationeel bekeken heb je de volgende opties: - Doorgaan met fulltime kolven en hopen dat het beter wordt. Zoek in dat geval steun bij andere fulltime kolvers, zij kunnen je misschien tips geven, en misschien kunnen ze je zelfs geruststellen. Iedere benadering heeft zijn moeilijke momenten en wie weet zit jij gewoon even op een moeilijk punt wat van voorbijgaande aard is. Ik heb te weinig verstand van fulltime kolven om daar iets zinnigs over te zeggen. Ook contact houden met de lactatiekundige kan in dat geval misschien zinvol zijn. - Overschakelen op donormelk. Veel mensen weten niet dat dit een optie is. Er zijn organisaties voor. Er zijn strenge regels om ervoor te zorgen dat alles gezond en hygiënisch gebeurt. Neem contact op met La Leche League voor meer informatie. - Overschakelen op KV. Lijkt me duidelijk. Bouw in dat geval wel het kolven rustig af om borstontsteking te voorkomen. - Overschakelen op live borstvoeding. je schrijft zelf dat dat niet mogelijk is. Waar baseer je het op? Wellicht kan de lactatiekundige helpen als je het toch wilt proberen. Het is in dat geval een goed idee om begeleiding te vragen, want door de pijn en alle problemen kan het zijn dat jullie jezelf verkeerde dingen hebben aangeleerd, en natuurlijk is flesvoeding niet zo goed voor het aanhappen. Spreek je Engels? Ik heb deze info voor je gevonden: Mother-2-Mother.com Citaat: High Palate Babies with a high arch to their palate tend to flick the nipple up into the 'cavity' very easily. There really needs to be so much breast tissue in the baby's mouth that the nipple is forced further back. There are many ideas and techniques that are used to help in this situation. Experimenting with positioning is important to find the best position for mom and baby. Some moms try sitting the baby beside her so that the chin is on the underside of the breast. Gravity seems to help get more breast tissue in like this. Sometimes mom leaning over the baby works, again with gravity on her side. Some moms use a modified football hold with the baby wrapped around her hip, facing her side, and baby's lower lip about a half inch under the nipple. She would then position the lower lip on the areola, and wait for the mouth to open wide, then pull the baby on by the shoulders to get a deep latch. Leaning back helps hold baby against her chest. If this is done right, baby's head will be a little extended, and the latch will be asymmetrical, with more breast tissue over the tongue and less under the palate. The more breast in the mouth, the less the tongue restriction seems to matter, because when the mouth is more full of breast, the tongue has to lift less to press milk out of the breast. This situation usually gets better with a little time. As baby grows he/she is able to take more breast tissue in the mouth, resulting in a better latch. Many times this seems to spontaneously resolve at around the age of 8 to 10 weeks.
Dit is mijn situatie, een paar jaar geleden. Mijn dochter dronk voor geen meter aan de borst. We hadden hardnekkige spruw maar daarnaast dronk ze gewoon rampzalig. Ook uit een fles ging het met veel morsen en ze dronk zo langzaam. Ik kolfde ook fulltime maar ook mijn dochter huilde veel. Ik zat te kolven en zij lag te huilen. Wat een ramp was dat. Ik heb haar uiteindelijk 3 maanden moedermelk gegeven. Daarna ben ik gestopt, met echt pijn in mijn hart. Maar ik kon niet meer. Ik voed mijn jongste dochter nu bijna 5 maanden live. Wat een verademing.
Hier ook de eerste week live borstvoeding gegeven, wat erg veel pijn en moeite heeft gekost, kapotte tepels, ontevreden baby, gefrustreerde moeder enz... Na een week ook overgegaan op fulltime kolven. Dit liep bij mij eigenlijk als een trein, een week later kolfde ik 6x op een dag zo'n 150ml, dus een super productie eigenlijk. Toch liep ik tegen dezelfde dingen aan als jij. Mijn eigen herstel wilde niet zo vlotten, een baby die huilde zodra ik moest kolven, daarbij dronk mijn zoontje wel 7a8 keer per dag en sliep slecht, dus dit ging mij opbreken. Daarom heb ik na 4 weken fulltime kolven besloten om te stoppen. Waarom? Omdat het voor mij belangrijker was dat moeder en kind tevreden waren. Ik had het geluk dat mijn zoontje flesvoeding gelijk prima te drinken vond. Resultaat een blije moeder en een baby die een stuk tevredener was en een moeder had die tijd voor hem had. Voor mij voelde het als of ik te weinig tijd voor hem had omdat ik moest kolven. Ik ben blij dat hij uiteindelijk 5 weken borstvoeding heeft gehad. Maar bij een volgende zou ik nooit meer fulltime gaan kolven, het is of borst of fles. Ik heb nog steeds moeite met het feit dat ik niet zo van de eerste weken heb kunnen genieten omdat ik steeds maar moest kolven. Maar zoals hier boven ook al gezegd werd, doe waar jij je goed bij voelt. Welke keuze je ook maakt, het is de juiste, omdat jij erachter staat.
Tjonge dit klinkt echt als ellende ik kan me zo voorstellen dat jij bloednerveus aan de kolf zit tetwijl je kindje huilt... ik kan het zo snappen dat je het niet meer ziet zitten. Ik kan geen keize voor je maken maar wat denk je zelf? Zou stoppen niet meer rust voor jou en voor je kindje geven? Ik snap dat je het als falen ziet maar moet je kijken wat je al niet allemaal hebt geprobeerd! !het is geen falen! Je hebt zo je best gedaan! Ik zou hier zelf niet tegen bestand zijn maar jij bent ik niet... respect!
Ik heb ook fulltime gekolft voor onze dochter en het is zo ontzettend vermoeiend. Ben je in de nacht eindelijk klaar met voeden moet je ook nog kolven, spullen spoelen, en dan ben je dus klaarwakker. En wil je overdag na een voeding weg o nee wacht ook nog kolven. Heb het gedaan tot 4 maanden omdat ik niet kon accepteren dat ik niet normaal borstvoeding kon geven maar toen toch echt gestopt. Ik kon niet meer. En ik vond het echt een opluchting de kunstvoeding. De bv heeft me enorm veel tranen gekost. Niemend kan zeggen wat je moet doen maar wilde wel even mijn ervaring delen. Ik vond kv echt een opluchting geen gesleep meer met de kolf en het eeuwige spoelen e.d. achteraf dacht ik wel eens kom op zeg waarom heb ik opgegeven maar als ik dan al mijn vrijheid zag en mijn dochter die gelukkig is weet ik dat dit voor ons de beste keus is geweest. ( mijn man is heel bang geweest dat ik pnd had omdat ik het niet live kunnen voeden echt als falen zag, ik knapte enorm op na stoppen met kolven)
Wat heb jij er veel voor over gehad. Petje af hoor. Stoppen met borstvoeding is geen falen wat voor reden er ook aan ten grondslag ligt. Maar...het voelt wel zo. En dat is rot. Het is vaak een gevoel wat bij je zelf zit en waar je echt over heen moet stappen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik kan je niet adviseren wat je moet doen maar borstvoeding is het niet waard om er aan onder door te gaan. Probeer voor jezelf duidelijk te krijgen waar je de energie die je nog over hebt in wil steken en maak op basis daar van een keus. En ik hoop dat wat je ook beslist er meer rust voor jou en je kindje komt.
Bedankt voor jullie lieve reacties en het delen van jullie ervaringen. Er zijn zo te lezen meer mensen die fulltime kolven als erg zwaar beschouwen en die voor hetzelfde dilemma hebben gestaan. Ik ben altijd een grote voorstander van borstvoeding geweest en heb altijd geroepen dat ik het liefst een jaar borstvoeding wou geven, sowieso minimaal een halfjaar. Ik had alleen nooit verwacht dat we tegen zoveel problemen aan zouden gaan lopen en dat het mij in de praktijk daardoor zo zwaar zou gaan vallen. Wat ik moet doen, voelt voor mij nog steeds als een groot dilemma. Ik neig er alleen sterk na om nog twee weken door te gaan met fulltime kolven, dat ik het vervolgens afbouw en ermee stop zodra we de drie maanden hebben bereikt. Mocht mijn productie opnieuw achteruit gaan, dan ga ik niet meer mijn uiterste best doen om het weer omhoog te krijgen. 10 tot 12 keer per dag 10 minuten kolven is gewoon bijna niet te doen. Als mijn productie normaal is, is het 7/8 keer per dag 10-15 minuten kolven. Voor mijn gevoel ben ik de hele dagen alleen maar bezig met kolven, de spullen weer schoon maken, mijn kindje troosten, de fles geven en in slaap zien te krijgen. 'S nachts komt ze elke drie uur voor een voeding en overdag vaak elke 2 uur. Dat alleen vreet al behoorlijk wat energie. Ons meisje is een reflux kindje. Door artsen werd dit alleen niet serieus genomen omdat ze er goed uitziet, alert is, goed groeit en voldoende poept en plast. Ze is meerdere keren helemaal nagekeken en vervolgens geheel gezond verklaard. Vervolgens zijn we met haar naar een osteopaat geweest, in de hoop dat die iets voor ons kon betekenen. Die constateerde dat ons meisje veel last had van haar middenrif en heeft haar daar voor behandeld. Ze heeft daar nou geen last meer van. Het slechte slapen en het dag en nacht alleen maar bij mama willen zijn is alleen gebleven. Daarnaast huilt ze nog steeds veel en heeft ze ook nog steeds last van reflux. Het gaat alleen wel een stuk beter dan voorheen. Voorheen was het bijna dag en nacht gillen en krijsen van de pijn en bleef er steeds maar maagzuur omhoog komen. Dat is nou gelukkig wel echt verleden tijd. Ze huilt nou eigenlijk alleen nog als ze erg moe is, honger heeft of als ze het ergens niet mee eens is. Zo vindt ze het dus vreselijk als ik moet kolven want dan moet ik haar even wegleggen. Het is een behoorlijk pittig dametje waar ik mijn handen vol aan heb. Hopelijk zal er straks wat meer rust in huis komen. Het lijkt mij in elk geval wel een verademing om niet steeds meer te hoeven kolven. Ik denk dan ook dat dit de juiste beslissing is.
Mijn dochter lukte het de eerste weken niet om efficient aan de borst te drinken. Ik legde (bijna) elke voeding eerst aan, kolfde elke voeding en gaf meteen na het kolven de gekolfde melk met vingervoeding. Heb ik 10 weken gedaan. Toen was ze groter, sterker, en vooral haar mond was veranderd, en zat spek op de wangetjes, waardoor ze (eerst met tepelhoedje, daarna zonder) zelf aan de borst kon. Dat heeft ze vervolgens een paar jaar volgehouden. Ik weet niet hoe jij in elkaar zit en hoeveel inspanning je nog kunt opbrengen. Persoonlijk zou ik in jouw situatie inzetten op kind toch weer aan de borst krijgen, met hulp van goede lactatiekundige, en in de tussentijd kolven. Veel kinderen die in het begin niet aan de borst komen hebben zo tussen de 6 en 12 weken een gevoelige periode, waarin het ze wel lukt. Ik heb dat nu al zo vaak meegemaakt, ik ken het niet laten je aan te moedigen echt nog even door te gaan. In elk geval tot 12 weken. Fulltime kolven is een flinke job, maar aan de andere kant, ik ken meerdere moeders die het langer dan een jaar gedaan hebben, dus het is nou ook niet bepaald ondoenlijk.
Heel herkenbaar. Hier ging eigenlijk alles prima maar dochter weigerde na een paar maanden opeens de borst helemaal. Dus ik maar flesje kunstvoeding aanbieden (ze was teveel afgevallen) en daarnaast fulltime kolven zodat ze ook wat flesjes moedermelk kon krijgen. Het is erg zwaar. Ik had een strak ritme ingesteld (eerst dl voeden, dan zij naar bed en ik kolven, in dezelfde slaapkemr). Zij was daar snel aan gewend, en viel er goed bij in slaap. Plus een medela symphony gehuurd en een prettig plekje voor mezelf gemaakt (stoel met zachte armleuningen & online tv kijken tijdens kolven ) Kolfspullen kookte ik alleen 's avonds uit, tussendoor koud afspoelen en in schaal in koelkast. Het heeft bij mij wel een half jaar geduurd voor ik 2x per dag kon kolven en dan genoeg melk hield. Maar hoe je lichaam reageert is bij iedereen anders. Achteraf had ik spijt dat ik mijn melkproductie zo opgebouwd had, want je hebt dan ook de nodige tijd nodig om af te bouwen als je wilt stoppen. En ik geloof dat het niet om kwantiteit gaat; 1 of 2 flesjes moedermelk per dag lijkt me ook heel gezond. Sterkte met het vinden van je eigen balans, zal ik maar zeggen
Mijn dochter wilde niet aanhappen waardoor ik in de kraamweek besloten heb om full time te kolven. Dit heb ik uiteindelijk 10 maanden volgehouden en toen afgebouwd. Ik herken inderdaad de frustratie als ligt te huilen en ik aan het kolven was. Ik kon toen ook wel janken. Ze dronk ontzettend veel en had het gevoel dat ik het niet kon bijbenen, dus om de productie op te krikken elk uur 10 min kolven 3 a4 x achter elkaar. En idd snachts rond 2.00 en 5.00 voeden en kolven. Na 3 maanden ging het veel beter. De productie was hoger (1500 cc pd en er ging 1400cc op), waardoor ik snachts niet meer kolfde. Ook het kolven op mijn werk gaf heel veel rust. Ik bedoel te zeggen dat het makkelijker word. Het is vooral in het begin heel zwaar. Misschien kun ke overwegen om moedermelk te combineren met flesvoeding. Ik weet niet precies waar jouw dochter is tijdens het kolven, mawr misschien kan je haar bij je op bed of op de bank bij je nemen tijdens het kolven. Misschien kan je al kolven met losse handen waardoor je haar toch iets meer aandacht kan geven?
Mijn dochter ligt in bed eigenlijk altijd naast mij als ik kolf. Verder heb ik haar regelmatig in haar wipstoeltje of maxi cosi tegenover mij als ik moet kolven. Ik probeer haar dan ondertussen bezig te houden. Soms lukt het om haar op die manier rustig te houden maar meestal niet. Ik heb echt diep respect voor iedereen die het fulltime kolven nog zolang vol heeft weten te houden. Ik voel mij inmiddels oververmoeid en merk dat het echt ten kostte gaat van mezelf. Ik trek het gewoonweg bijna niet meer. Het allerbelangrijkste vind ik dat ik er voor mijn dochter kan zijn. Borstvoeding willen geven is leuk en aardig maar het moet niet ten kostte gaan van alle andere dingen. Op het moment is dat helaas wel het geval. Nog veel langer op deze manier doorgaan, zie ik niet als een optie. Ik wil het nog even vol zien te houden en daarna zal ik of gedeeltelijk overstappen op kunstvoeding of helemaal.
+1! Hier deze ervaring! TS, respect voor jou dat je hier advies komt vragen voor deze moeilijke beslissing. Zo te horen heb je al een plannetje kunnen maken voor jezelf. Mocht je nog twijfelen, misschien helpt het als je de ervaring hoort van een moeder die ook enorm heeft geworsteld met het hoge gehemelte van haar kindje: Mijn dochter is te vroeg geboren, wat al de nodige borstvoedingsproblemen met zich meebracht. Pas na 8 weken werd haar te korte lipbandje en tongriempje opgemerkt en behandeld. Ook zij heeft last van verborgen reflux (maagzuur). Alles zat al enorm tegen om de borstvoeding te doen slagen. Maar wat zeker niet meehielp was haar hoge gehemelte. En ook zij had een (licht) verminderde zuigreflex voorin haar mond. Door het hoge gehemelte kon mijn dochter maar moeilijk voldoende borstweefsel naar binnen krijgen. Haar te strakke lipbandje voorkwam dat ze haar mond wijd genoeg kon openen. Ze slurpte dus zo hard ze kon de tepel naar binnen, wat bij mij veel pijn en kapotte tepels veroorzaakte, maar de tepel kwam maar zelden ver genoeg in haar mond om haar zuigreflex te activeren. Ze wist zich dus eigenlijk geen raad met de borst op dat moment. Hierdoor heb ik de eerste paar weken van haar leven fulltime moeten kolven, een ware hel. Inderdaad, je bent met niks anders bezig dan kolven, schoonmaken, voeden, troosten, en dan alles weer overnieuw. Na een paar weken was mijn dochter groter en sterker en kon ze, met de nodige oefening en begeleiding van mijn lactatiekundige, met een tepelhoedje aan de borst. De stap van fles naar borst was gemaakt (een tepelhoedje lijkt nou eenmaal veel op een fles). Het was even zoeken naar het juiste tepelhoedje, die ver genoeg in haar mond kon komen ivm dat hoge gehemelte en de zuigreflex. Uiteindelijk uitgekomen bij de Medela maat S. En al snel overgestapt op maat M zodra haar mondje hier groot genoeg voor was. Door het gebruik van het tepelhoedje was de kolf al nauwelijks meer nodig. Eén keer per dag een onderhoudkolfsessie was voldoende. Een verademing. Na een tijdje begonnen we te oefenen met echt aan de borst drinken, ook weer samen met de lactatiekundige, die mij veel trucjes leerde (zoals je borst in een hamburger vorm aanbieden, voor een grotere hap, en de "nipple flip / flipple" techniek icm het onderlipje verder omkrullen na de hap). Er waren goede en slechte dagen. Maar na een paar weken konden we het tepelhoedje weggooien! Rond de 10-12 weken was er een omslag. Ineens ging het voeden zonder pijn en moeite. Het aanhappen en zuigen was geen probleem meer en pas nu kon ik beginnen te genieten van borstvoeding. Het was voor mij duidelijk dat dit kwam omdat mijn dochter groot en sterk genoeg was gegroeid om uit zichzelf een groot genoege hap te maken en de tepel voorbij haar hoge gehemelte te krijgen. Sindsdien hebben we nergens meer last van. Wat ik probeer te zeggen, is dat er misschien nog een kans bestaat dat jouw dochter, net als die van mij, uiteindelijk nog aan de borst kan komen. Die ~10 weken lijken echt een keerpunt te zijn in wanneer kindjes de borst ineens lijken te begrijpen, en ze ook groot genoeg zijn gegroeid om er wat meer mee te kunnen. Ik probeer even mee te denken met jou, als je dat goed vind: - Het kolven is lastig omdat je kindje dan huilt: misschien huilt ze minder als je bijv. een babyswing oid voor haar aanschaft? En 's nachts zou je partner haar misschien even bezig kunnen houden? Een kolf topje (met van die gaten bij je borsten, zodat de schelpen blijven zitten) zou je kunnen helpen met de handen vrij houden tijdens het kolven. En misschien kan je oefenen met je kindje op je rug te dragen met de draagdoek tijdens het kolven? - Hoe dronk je dochter aan de borst met een tepelhoedje? Ging dat wel redelijk? Dan zou je kunnen overwegen hiernaar terug te gaan. Het kolven kan dan enorm verminderd worden. En als je dochter het tepelhoedje niet goed pakte destijds, dan zou je hiervoor hulp kunnen vragen van een lactatiekundige en met haar op zoek gaan naar de juiste tepelhoed voor jullie. In principe moet dit te doen zijn, mits je dochter nu redelijk uit een flesje kan drinken (wat ik al zei, een tepelhoed lijkt veel op een fles). Het tepelhoedje afbouwen kan een volgende stap zijn voor in de toekomst. Of niet. Er zijn genoeg moeders die voor langere tijd met een tepelhoedje hebben gevoed. - Probeer rond de 10-12 weken weer eens aan de slag te gaan (met een lactatiekundige!) om je dochter weer aan de borst te krijgen. De kans bestaat dat ze dan groot en sterk genoeg is gegroeid om haar hoge gehemelte en verminderde voorste zuigreflex te overkomen. - En als laatste: schaam je niet om uiteindelijk toch over te stappen op (gedeeltelijk) kunstvoeding als je het écht niet meer zitten. Al met al zal je dochter toch minstens 3 maanden borstvoeding hebben gehad. Wat een fantastisch kado! Succes mama!
Mommyowl: Wat fijn zeg dat het uit de borst drinken uiteindelijk toch gelukt is. Zo te lezen ben je tegen dezelfde problemen aangelopen als waar ik met mijn dochter tegenaan ben gelopen. Knap dat je nooit de moed op hebt gegeven en dat je tot het uiterste bent gegaan. Mijn dochter vond een tepelhoedje in eerste instantie helemaal niks. Uiteindelijk heeft ze er wel mee aan de borst gedronken maar kreeg ze er bijna niks uit, wat keer op keer voor veel boosheid en frustratie zorgde. Goed happen en op de juiste manier zuigen is bij haar echt een probleem. Ik vond mijn kraamweek eerlijk gezegd echt hels. Dag in dag uit zijn we alleen maar bezig geweest om mijn dochter aan de borst te krijgen. Ze heeft dag en nacht vrijwel niks anders gedaan dan de hele boel bij elkaar krijsen omdat ze niet genoeg binnen kreeg en het voor behoorlijk wat frustraties zorgde. Ze wou wel uit de borst drinken, maar op de een of andere manier lukte het haar gewoonweg niet. Overstappen op de fles was zowel voor haar als voor mij echt een verademing. Recente pogingen om haar weer aan de borst te krijgen, verliepen op precies dezelfde manier als in de kraamweek. Dit heeft er voor gezorgd dat ik erg huiverig ben geworden voor nieuwe pogingen. Ik durf het eerlijk gezegd niet meer aan. Ik heb inmiddels voor mijzelf de knoop doorgehakt. Ik zal doorgaan met fulltime kolven totdat mijn dochter 3 maanden is. Vervolgens wil ik het af gaan bouwen. Helemaal overstappen op kunstvoeding voelt voor mij toch niet goed. Om die reden wil ik het daarna half om half gaan doen. Dan krijgt ze toch nog borstvoeding binnen maar krijg ik wat meer rust. Bedankt voor alle reacties, tips en ervaringen. Ik ben er blij om dat ik er inmiddels over uit ben hoe het verder moet.
Hoi Veertje, wat heftig, respect. Fijn dat je er voor jezelf zo'n beetje uit bent, succes de komende periode! Is het 8-10x kolven voor 10 mins i.o.m. lactatiekundige? Komt de stroom dan goed op gang? Ik deed het zelf minder vaak maar langer, omdat ik medicatie had en de melk daardoor niet kon gebruiken weet ik niet meer of ik dan voldoende had gehad.
Knap dat je nog 1 maand door ga hoor! Echt petje af Vannacht dacht ik nog aan je, wellicht heb je het al bedacht maar lukt het gewoon niet: is het niet mogelijk dat je een keer vooruit kolft, dat je een dag lang kleine beetjes melk opspaart tot 1 voeding. Dan kun je het omdraaien voortaan: eerst je dochter voeden, dan kolven. Dat scheelt waarschijnlijk een hoop gehuil en ongeduld bij je dochter. Sterkte en succes gewenst!
oh wat is dit herkenbaar... bij ons eerste dochtertje heb ik na een maand sukkelen met kloven, tepelhoesjes enz met pijn in mijn hart beslist om te kolven (en heb dit 5 maanden vol gehouden) mijn man zei vaak die machine staat tussen ons. want je hebt eigenlijk dubbel werk he: borstvoeding afkolven, flessen schoonmaken, steriliseren, enz. en inderdaad als hij eens zei gaan we naar daar of naar daar was mijn standaard antwoord ok maar ik moet eerst nog kolven... uiteindelijk werkte dit voor mij het beste om te kolven voor de volgende keer. ik had wel het geluk dat ons meisje vlug een lange nacht had. dit was toen het schema (denk ik heb die periode bewust of onbewust ver weg gestopt ) 6u mama staat op en kolft (om 1 of andere reden kon ik in het begin niet dubbel kolven pas na 4 maanden lukte dit ik deed meestal 3-5-7 dus 3 min langs Li dan 3 re, 5 LI, enz.) en ik probeerde dit zo aangenaam mogelijk te maken, nam alle series en films op die ik graag zag want denken aan mijn baby lukte bij mij niet als ik er niet aan dacht had ik veel meer melk) ik kolfde altijd tot ik 'leeg' was, zette dan fles met hoeveelheid die meisje dronk klaar en rest in de koelkast. ik maakte dochter altijd rond 7u30 ofzo wakker en dan kon zij die melk drinken. na de voeding kolfde ik voor de volgende keer. de melk liet ik gewoon op kamertemperatuur staan. tijdens de dag kolfde ik dus altijd na de voeding voor de volgende keer. En had ik te weinig dan kon ik de overschot van smorgens gebruiken. S avonds om 21u kolfde ik voor de laaste keer en mijn man gaf dan het laatse flesje rond 22u. zo kon ik om 21u30 gaan slapen tot rond 6u. wij hadden ook altijd een doos melk thuis staan en poeder mee op verplaatsing en als ik niet genoeg melk had vulde ik aan. Ik voedde wel niet op verzoek maar toch min of meer per schema (als ze eerder kwam kreeg ze natuurlijk wel eten maar meestal probeerde ik toch wat te rekken, want anders kan je niet meer hé) Als ik dit hier teruglees vraag ik me af hoe ik dat in hemelsnaam vol gehouden heb (ben wel héél blij dat ik het gedaan heb maar toch) en had dan nog het geluk van een goede slaper te hebben (was wel ingebakerd) Dit keer lukt het wel rechtstreeks en echt waar wat een verademing! ik heb wel een afkeer van kolven nu (lukt nochtans zeer vlot (ervaring zat ) in 5 minuten is smorgens het flesje vol) nuja dochter wil toch niet van de fles drinken... dus weer ander probleem nu heel veel succes!!!!