klopt bvforum werkt ook super,daar kun je veel ervaring opdoen,vooral Mieke van Rijn kan je heel goed helpen. Zij heeft mij ook super geholpen.
Ik heb een topbevalling gehad in het z-huis ( ruim 3 uurtjes ) Maar het aanhappen lukte niet.. Ze is s'woendags smorgens om 10.20 geboren, en pas op vrijdagavond om 23.10 hapte ze aan. ( die donderdag was de heetste dag vh jaar, dus fam om mij heen in lichte paniek ) Maar mijn VK, kraamhulp en ik bleven heel kalm, van het gaat wel lukken. In de tussentijd fingerfeeding gegeven. Vervolgens 7 maanden bv gegeven, met de ups and downs. Regeldaagjes, ontsteking ad borst, kloven, de vraag krijgt ze wel genoeg binnen, zijn natuurlijk niet prettig. Maar het is zo'n bijzonder en speciaal samenzijn, na de zwangerschap blijven jullie op dit vlak dus ook nog onafscheidelijk. Ik had het bv heel erg moeilijk mee om afstand te nemen van mijn meisje in mijn buik, dus de BV gaf mij wel dat xtra goed gevoel. Tsjaa hormonen hé. Ik had het voor geen goud willen missen. Als er n volgend kindje mag komen, gaan we het zeer zeker weer proberen! Ik heb me wel ingelezen, geen cursus gedaan.
Wat een super nuttige topic is dit zeg!!! Echt heel fijn, al die meningen over bv geven! Ik merk aan mezelf dat ik echt probeer om er zo neutraal mogelijk tegenover te staan, maar daar je gewoon niet weet wat je kan verwachten is dat niet gemakkelijk. Ik voel me altijd veel beter voorbereid als ik óók weet wat er wél allemaal mis kan gaan. Heel fijn dus om al deze ervaringen te lezen! Bedankt daarvoor! Liefs, Caroline
Nou kijk, niemand is een natuurtalent. Elke baby zal niet helemaal goed aanleggen die eerste dag, dus dat moet je oefenen. Die eerste weken daarna zijn oefenen, een ritme vinden, je borsten moeten afgestemd worden (qua hoeveel ze aanmaken) op jouw baby, en dat moet soms opnieuw en opnieuw als je baby groeit. Je staat zelf in dienst van je baby, niemand kan dat overnemen en vaak willen moeders snel weer aan het werk en moet je ook vrij snel je baby leren uit een fles drinken én zelf leren kolven. Al met al kost het de eerste weken/maanden veel tijd en geduld, en daar heb je daarna profijt van! Want dan is het beter geregeld, zijn de eerste hobbels (soms spruw, borstontsteking) genomen en heb je de ideale voeding altijd bij je, altijd op temperatuur en gezonder kun je het niet krijgen! Oftewel, 'tis maar hoe ge't ziet!
1e keer wilde ik een cursus volgen, maar helaas bedacht mijn zoontje dat hij al geboren wilden worden met 32 weken. Hij had de kracht niet om te drinken en toen moest ik gaan kolven. Daar had ik mij nooit op voorbereid en heb het uiteindelijk 2 maanden volgehouden, maar het was alles behalve een succes en heeft me heel veel gekost. Nu wil ik het graag anders gaan doen en daarom ook een cursus gevolgd. ondanks dat ik al ervaring had heeft het me heel veel dingen opgeleverd. Ook ben ik natuurlijk al beter voorbereid doordat ik weet dat het ook niet vanzelf kan gaan. Ik hoop dat ik nu een op tijd geboren kindje mag krijgen en dat dit al heel veel scheelt in de bv en ook dat ik een gewone kraamtijd ga krijgen waar de kraamhulp mij ook gaat helpen. Ik zie om mij heen ook alleen maar succesverhalen, maar besef heel goed dat dit niet altijd zo is.
Borstvoeding geven was voor mij ook iets vanzelfsprekends. Ik ben niet naar een cursus geweest, maar heb er wel van te voren een en ander over gelezen. Ik dacht ook dat het toch wel niet zo moeilijk kon zijn. (erg naïef achteraf gezien ) Nu heb ik heel veel geluk gehad . Vanaf het eerste moment ging het super goed. Zowel vk als kraamzorg vonden het heel bijzonder dat het zo goed ging. Ikzelf zag dat toen niet zo, het leek mij eigenlijk normaal . Dochter is sinds ze 4 maanden is erg snel afgeleid. Ik kan dus alleen op een rustige plaats voeden en dat is meestal liggend op bed. Dat is bij mij het enige 'probleem' wat ik ken. Maar inmiddels heb ik genoeg verhalen gehoord, zodat ik weet dat het zeker ook anders kan. Ik denk dus dat het wel goed is om je voor te bereiden, vooral ook omdat als er iets niet helemaal goed gaat je vaak de verkeerde adviezen krijgt. Zorg dat je weet bij wie je terecht kunt voor een echt goed bv-advies. Ik heb zelf ook veel aan het borstvoedingsforum. Alleen door mee te lezen leer je daar al heel veel!
Ik heb bij mijn eerste 2, of nee, 3 dingen onderschat. Ten eerste, de pijn. Ik ben heel goed geadviseerd en geholpen maar kreeg desondanks kloven en niet alleen het aanleggen maar de hele voeding had ik pijn (het herstellen van de keizersnee nog daargelaten). Veel mensen zeggen "dan doe je het niet goed". Dat is niet zo. Soms doet het gewoon pijn. Ten tweede, de intensiteit van bv. Mijn zoontje wilde elke 3 uur bijna een uur drinken. Het kostte heel veel tijd, ik kwam nergens aan toe en had niet de rust om tussendoor wat te slapen of bij te komen. Dat in combinatie met het feit dat het al heel heftig is dat je een kind (!) gekregen hebt met alles dat daarbij komt kijken en kraambezoek, kostte het veel energie en had ik het (cliche) gevoel dat ik na 9 maanden broedmachine, nu een melkmachine was. Ten derde, de tegenstrijdige adviezen. Vanwege mijn tepelkloven gebruikte ik een tepelhoedje. Dat werkte overigens. Mijn kraamhulp vond het slecht, de verloskundige zei dat het niet uitmaakte. Omdat mijn zoontje zo lang dronk vroeg ik me af wanneer een borst eigenlijk 'leeg' is. Het ene boek zei "na ongeveer een kwartier". Het andere boek zei "na 20, 30 minuten". Het andere boek zei "je borst raakt niet leeg want door het drinken, maak je weer melk aan". Achtermelk, voormelk, ZOG, verschillende houdingen...iedereen zei wat anders. Volg je gevoel!! Of iemand die jou goed kent en die je vertrouwt (en die bv gegeven heeft uiteraard). Bereid je niet TE veel voor. Kortom, ik vond het een tegenvaller. Ik vond het niet gezellig of intiem. Ik was helemaal niet trots dat mijn kind door mijn melk zo goed groeide. Ik vond het een toestand. Ik wilde lekker met hem tutten ipv alleen maar voeden. Ik ga het nu wel weer proberen. Niet geschoten altijd mis .
Bij mij ging het allemaal wel redelijk 'vanzelf' . Maar ik vond het wel fijn van tevoren me te hebben ingelezen (heb het boek Borstvoeding van Stefan Kleintjes, wat mij betreft echt een aanrader) om te weten wat je ongeveer kan verwachten. Maar ik heb heel veel geluk gehad, mijn bevalling liep voorspoedig, 10 minuten na de geboorte lag Irem al aan de borst en ze dronk meteen heel goed en krachtig, werd zowel door het zkh als kv een 'natuurtalentje' genoemd en ik heb ook totaal geen last van kloven of pijn of wat dan ook gehad. Maar dan nog is het gewoon prettig te weten wat je kan verwachten, welke problemen er kunnen komen, wat normaal is en wat niet....En als het goed is helpt je kv je inderdaad ook veel, maar dat moet je natuurlijk altijd maar net even afwachten hoeveel steun je aan haar hebt.
was inderdaad ook nog vergeten, de tegenstrijdige adviezen. echt helemaal gek geworden ervan. heb geen kraamhulp gehad maar wel alle begeleiding in het ziekenhuis. heb de hele periode met tepelhoedje gevoed en dat ging perfect maar uk was ook een langzame drinker, elke voeding zeker drie kwartier mee bezig. gelijk de wijkverpleegkundige van het buro op m'n dak dat ik niet zo lang moest voeden 15 min was meer dan genoeg en dat tepelhoedje kon ook wel weg etc.etc.etc.:x had haar bijna buiten de deur gezet. dringende advies dus om je eigen weg te zoeken, hulp te vragen als het niet lukt (niet te lang mee wachten) en vooral doen waar jij je goed bij voelt want een ongelukkige mama helpt niet bij het voeden.
Hier is het nooit echt gelukt en ik heb 5 maanden full time gekolfd, mede denk ik door geen melk de eerste 4 dagen (ks) moeilijke tepels (maar ik denk achteraf dat vooral mijn onzekerheid daarover een rol gespeeld heeft) en de tegenstrijdige adviezen in het ziekenhuis waar ik niet wist wat ik er mee moest. Ik heb geen cursus gedaan (te laat met inschrijven) en dacht dat het toch wel goed zou komen met de hulp in het ziekenhuis (dat borstvoedingsgericht is) maar daar werd ik dus gek van de wisselende adviezen. Ik denk dat het allemaal beter was gegaan als ik beter voorbereid was en beter mijn eigen keuzes kon maken. Ik dacht eerst van niet maar als er een tweede mag komen gaan we er weer helemaal (en nu een stuk beter voorbereid) voor.
de eerste weken vond ik echt zwaar! vooral de kraamweek! mijn zoontje hapte niet goed en dus lukte de bv niet.. zat vaak met krijsend kindje omdat hij telkens losliet en dus honger had.. en dan ook nog eens ernstige kloven.. maar toen t eenmaal goed ging vond ik t zo makkelijk en heerlijk om te doen! ik heb 13,5 maand bv gegeven en ben toen gestopt omdat ik een melkblaar had die zo ontzettend veel pijn deed dat ik d8 ik stop er mee!
Ik dacht ook wat is er nou zo moeilijk aan borstvoeding geven? Ik heb bewust wel een cursus gevolgd. Ja het deed in het begin wat pijn, daar kon ik me overheen zeten even doorzetten... Mijn eerste wilde gewoon niet drinken hij weigerde min of meer dus dat werd bijvoeden en uiteindelijk was ik zo uitgeput en bleek ik een postnatale depressie te hebben ik moest stoppen. De tweede dronk meteen goed en wat vond ik het heerlijk. Natuurlijk eerste paar dagen pijn, maar je borsten moeten even wennen. Na een paar weken nam de voeding af meer aangelegd, maar de voeding was geen voeding meer, baby kwam niet meer aan, toen ik afkolfde en zag dat het doorzichtihg blauwig was wist ik genoeg. Daar kan een baby geen voldoening meer uithalen. Bleek overigens bij mijn moeder ook zo te zijn geweest. Na een week of 6 zat er gewoon niets meer in. Ja het klinkt eenvoudig en voor sommige is dat ook zo, andere helaas niet.
weet niet of de cursussen helpen maar denk wel dat het fijn is dat je de mogenlijkheid hebt. bv is niet bij iedereen moeilijk maar bij sommige mensen lukt t niet, erg frustrerend als er dan mensen zijn die je er steeds op moeten wijzen dat het natuurlijk, makkelijk en mooi is. tja vroeger deden ze het ook?! vroegen dronken ze alcohol tijdens de zwangerschap, rookte ze waar de baby bij was en lag de baby los in de wieg (en ook die los) achter in de auto. soms moet je gewoon eens stoppen met vergelijken denk ik (niet persoonlijk maar ook de mensen van de bv voorlichting, je hebt tegenwoordig andere alternatieven die zowel voor moeder als kind in sommige situaties gewoon gezonder en beter zijn)
misschien heeft iemand het al geschreven, maar vroeger... leerde je BV geven van je moeder. moeder op dochter enz (dat denk ik dan he, was er vroeger niet ) ik heb 6 weken bv gegeven, dochter lief was een prematuur en had niet genoeg kracht om goed te happen, ik was op en heb na 6 weken huilend opgegeven. maar als het 80 jaar terug was, had ik doorgezet! want nu is de stap naar de fles gewoon een stuk makkelijker. mijn moeder heeft geen BV gegeven, heeft mij dus niet kunnen helpen, en trouwens bij niemand van mijn vriendinnen geeft het.
Ik heb geen cursus gevolgd, maar ben wel naar een voorlichtingsavond geweest. Ik vond dit heel interessant en had mijn man meegenomen zodat hij ook een beetje wist hoe en wat. Helaas hapte mijn zoontje niet meteen na de bevalling goed aan en is hij een paar uur naar de bevalling opgenomen omdat hij zich duidelijk ziek voelde. De borstvoeding kwam bij mij pas na vier dagen iets op gang, toen ik zelf weer ontslagen was uit het ziekenhuis (eerste keer kolven thuis was meteen productief), maar toen op dag 6 Jesse thuis kwam ging het pas echt goed lopen. Een week lang ging het voor mijn gevoel hartstikke goed alleen herstelde ik maar heel, heel langzaam van de zware bevalling (met giga knip) en kreeg ik een hele hartnekkige blaasontsteking. Toen na een week bleek dat Jesse helemaal niet gegroeid was (hij was inmiddels ruim 1,5 week oud) moest ik van de kinderarts gaan kolven zodat we precies wisten wat hij binnen kreeg. Dus kolfapparaat weer tevoorschijn gehaald en weer gaan kolven, ondertussen was ik ook weer naar het zh geweest en had ik nog weer zwaardere antibiotica gekregen. Echter spuugde Jesse alle melk weer uit wat we ook probeerden. Op een gegeven moment toch maar een keer fv gegeven en dit bleef er wel in. Dat was voor mij een heel pijnlijk moment. Heb toen besloten dat zolang ik nog aan de antibiotica en de pijnstillers zat hij geen gekolfde melk zou krijgen en dat zodra ik ervan af was het weer zou gaan proberen. Echter trok ik het niet om 8 keer per dag te blijven kolven, mijn kindje met de fles te voeden en te verzorgen en dan ook nog te herstellen. Ik ging dus wat minder kolven. Inmiddels groeide Jesse als een tierelier op de fv. Toen ik hem na twee weken antibiotica weer aanlegde hapte hij goed, dronk ook heel goed, maar alles kwam er meteen weer uit. Heb toen overlegd met cb en kinderarts en besloten om te stoppen met de bv. Dit vond ik heel erg moeilijk en heb ook heel wat tranen vergoten. Bij de tweede (ben nu met weer zwanger) ga ik het zeker weer proberen en ik hoop dat ik dan iig een halfjaar zal volmaken.
heb niet alle reacties gelezen, maar wil heel graag mijn visie geven. ik ben afgelopen vrijdag bevallen. Ik wil(de) per se borstvoeding geven en wist dat daarmee dat eerste uur het belangrijkste was. Binnen een uur aanleggen, dan weet de baby hoe het werkt en klaar. Zo makkelijk dacht ik er ook over. Ik legde mijn baby binnen het eerste uur aan, maar mijn tepels waren te vlak. Mijn baby was/is erg klein en kon er daarom nog helemaal niks mee. Ze kon het niet doorzetten, ze woog 2580 gram bij geboorte en kon de energie niet opbrengen om goed te happen en te zuigen. In het ziekenhuis gaven ze me een tepelhoedje, maar hiervoor was ze nog niet sterk genoeg. Het ziekenhuis vond dat we haar even moesten laten en hebben mij verder ook niet echt uitleg en wat ook gegeven. Toen ik na 1,5 dag thuis was, heb ik wel geteld 1 keer mogen kolven en was er dus niks op gang gebracht nog. Nu ben ik fulltime aan het kolven en is de kleine volop aan het oefenen met drinken uit de borst, maar ze kan het nog niet. Ze is er nog te klein voor, heeft er de kracht nog niet voor. Als ik in Afrika of in de middeleeuwen was bevallen, was ze keihard dood gegaan, omdat ze geen eten kon binnen krijgen. Dus wat jij zegt; vroeger deden ze het toch ook; als het niet lukte, ging het babytje dood. Dat gebeurd gelukkig niet meer om deze reden, maar borstvoeding is dus helemaal niet zo makkelijk en vanzelf sprekend. Ik heb geen cursus gedaan en dat had me in dit geval ook niet geholpen, maar borstvoeding vergt zeker wel wat inspanning!
ik dahct eigenlijk heel makkelijk ov bv geven, wild ehet ook per se doen, en ook kostte wat het kost doorzetten mocht het niet "lukken".. ik heb me wel veel ingelezen, omdat ik gewoon nogal hou van voorbereid zijn...zodat ik gelijk weet wat er aan de hand was mocht er iets "moeilijk"gaan... heb geen cursus gevolgd...vond ik niet nodig... is eigenlijk vanaf dag 1 helemaal perfect gegaan, tja kloofjes...maarja die horen er gewoon bij...en later wat dipjes, maargoed het is allemala op te lossen... in mijn familie is het ook doodnormaal, du sik vodn het eigenlijk ook niet meer als normaal...dnek dat ene hele positieve instelling al heel erg scheelt....als je vantevoren al bang bent dat het niet gaat lukken oid...dan denk ik dat je ook sneller op zult geven...of als je er eigenlijk niet volledig achter staat ( bijv bang voor openbaar voeden of allerlei beren op de weg ziet) mijn zoontje wa sook maar 2900 gram, maar zoog direct heel sterk, dat helpt natuurlijk allemaal mee...en mn bv kwam ook direct op gang, hij zat maar 1 dagje onder zn gewicht.. maar bijv dingen zoals dat je kindje te vroeg geboren kan worden, vlakke tepels, weinig zuigkracht, keizersnede....zijn allemaal dingen waar je je wel op kan voorbereiden...en weten wat dan de mogelijkheden zijn, of wleke dingen er dan moeten worden toegpast om het te laten slagen...mits je dat dus heel graag wilt..
Helaas vallen alle cursus avonden tegelijk met de cursus van mijn man. Ik heb geen rijbewijs en openbaar vervoer is absoluut geen optie. Ik ga het gewoon proberen maar haal wel uit voorzorg een flesje en een pak poeder in huis. We wonen erg afgelegen en het is hier echt niet zo makklijk om even een pak te gaan halen. Ook ben ik niet van plan om er veel heisa van te maken als het niet lukt. Ik heb al vanaf testdag extreem veel pijn in mijn borsten en als dat zo blijft denk ik dat het zelfs een reden kan zijn om het niet door te zetten.
Ik heb het altijd vanzelfsprekend gevonden borstvoeding te geven.. Weet niet waarom, nl niemand in mijn omgeving geeft borstvoeding! Ik ben naar 1 van de 2 voorlichtingsavonden geweest en heb een handboek borstvoeding gekocht.. Na de bevalling hebben mijn kindje en ik 3 nachten in het ziekenhuis gelegen. Per 3 uur had ik 1 uur mijn kindje, oa voor borstvoeding. Hier ging het voeden best moeizaam.. Wat bleek? Ze gaven haar flesvoeding zodra ze huilde, dit vonden ze zielig.. Tsja, als ze geen honger heeft gaat ze natuurlijk ook niet goed drinken. Wel kon ze goed aanhappen en heb ik goede tepels om makkelijk te kunnen voeden.. Tijdens de kraamweek thuis kreeg ik veel hulp van mijn kraamhulp (pro-borstboeding kraambureau). Zij was versteld van hoe goed het ging en kon ook meteen prima voeden op verzoek. Soms deed het pijn ja en ook niet iedere keer ging het even goed. Maar het ging wel zo goed als meteen erg goed, en kreeg genoeg melk. Ze groeit goed en heb verder totaal geen problemen.. WEL in het ontzettend vermoeiend, dat had ik echt nooit gedacht. Niet dat je zo vaak moest voeden, en hier enorm veel tijd aan kwijt bent. Verder durf ik niet in het openbaar te voeden, en voel ik mij ongemakkelijk met anderen om me heen. Zodoende kolf ik regelmatig en plan ik regelmatig voedingen, dat is nog wel jammer!