Hier is het ook met vallen en opstaan gegaan, de eerste weken enorme kloven, 3x een borstontsteking en spruw en toen dat allemaal achter de rug was kreeg ik last van hyperlactatie. Mensen vroegen me zo vaak waarom ik er niet mee stopte en waarom ik mezelf dit aandeed? Toch is stoppen nooit in mijn hoofd opgekomen, ik wil mijn kind het allerbeste geven en dat is moedermelk, dus heb ik altijd doorgezet. En er hebben genoeg tranen gevloeid, maar stoppen was voor mij geen optie. Na een maand of 4 werd de hyperlactatie eindelijk minder en kreeg ik een normale productie, vanaf toen ging het eigenlijk heel makkelijk. Zoonlief is nu 13 maanden en krijgt nog steeds borstvoeding. Zonder goede begeleiding en informatie vooraf had ik het zeker niet gered!
Ik ben ook een prematuurmama waarbij mijn dochter na 5 weken toch ook live ging drinken naast het flesje. Ondanks fulltime kolven alles prima op gang kunnen krijgen en zelfs nog een ander kindje flink wat liters toe kunnen schuiven via het moedermelknetwerk. Ik heb bijna 15 maanden gevoed, toen had ze helaas geen zin meer. Ik heb toen nog 1 keer gekolfd om de stuwing weg te krijgen, blijkbaar was mijn lichaam er ook wel aantoe om te stoppen. Maar ik maak me geen illusies, bij de volgende wil ik het gaan doen 'zoals het hoort', kan ik ook eens klagen over oververmoeidheid, wat dat betreft zijn we wel verwend met parttime ouderschap in de eerste 5 weken hihi!
Dit is nu precies de vraag waar ik al een aantal weken mee in mijn hoofd rondloop. In de folders staat dat het beste is voor je kind,natuurlijk en idd dat het makkelijk is. Maar waarom moet ik me dan voorbereiden als het allemaal zo gemakkelijk is? Waarom dan al die boeken,curusssen,deskundigen? Bij mijn eerste heb ik helemaal geen bv gegeven en nu ben ik heel erg aan het twijfelen of ik het wel of niet ga proberen. Ik weet dat dit de laatste keer is dat ik het evt zou kunnen proberen,maar ik kom op de een of andere manier maar niet van de ieuwww gedachte af. Ben nu 34 weken en heb nog geen boek gelezen of cursus gevolgd. Ik denk dat ik er maar helemaal blanco in stap ALS ik er op het laatste moment voor kies.
@zogelukkig...ik weet het niet. Gewoon de gedachte dat ik een kindje aan mijn borst heb. Ik weet dat het puur natuur is,maar mijn gevoel vindt het echt helemaal niks. Ik heb het er met de kraamzorg ook al over gehad dat ik evt wel gelijk wil gaan kolven,maar echt het kindje aan de borst? Het is op de een of andere manier echt een gigantische drempel die evt over moet.
Nou ben ook prematuurmama en nu een gezond geboren kind. En in mijn geval is dit veeeel minder vermoeiend
Het hoeft niet hoor! Er zijn meer vrouwen net als jij die de gedachte erbij of het gevoel van een baby aan hun borst vreselijk vinden. Je kan het een kans geven en misschien vind je het wel wat! Niet geschoten is altijd mis.
Ik denk dat bedoeld wordt dat het makkelijk is in de zin van dat je het altijd bij je hebt en dat het altijd de goede temperatuur heeft. Je hoeft dus niks mee te sjouwen van flesjes e.d. Voor wat betreft het "Ieuw-gevoel"...ik wilde bij mijn dochter ook echt geen BV geven, leek me helemaal niks en ik heb het dan ook niet gedaan. Toen ik zwanger was van mijn zoontje wilde ik tóch wel graag BV gaan geven, het leek me toch wel heel bijzonder om mee te maken. En wat ben ik nu blij dat ik voor BV gekozen heb. Behalve dat het idd echt makkelijk is (terwijl ik altijd dacht dat het een gedoe'tje zou zijn), is het gewoon ook zo heerlijk als hij tijdens het drinken bijv. lekker in slaap valt. Dan ligt ie met dat mooie gezichtje tegen je borst, lekker te drinken, dan vallen zijn oogjes dicht en gaat het drinken over in een beetje tutten. En dan dat handje zo "bezitterig" op je borst *SMELT*. Ja, ik vind het inmiddels echt een voorrecht om BV te mogen geven! Dus ik zeg: probeer het gewoon. Misschien sla je net als ik wel helemaal om!
dat is precies de reden dat ik ook nog zo aan het twijfelen ben. Als ik het wil meemaken,dan moet dat nu gebeuren. Nou ja we zullen het over een paar weken wel zien.
Meid, kijk gewoon dan wat je gevoel zegt. Maar.. als je twijfelt zou ik toch wat informatie verzamelen over wat je kunt verwachten enzo. Want je zult advies krijgen uit alle hoeken en voor je het weet is je bv om zeep (is mijn ervaring) en dan is het prettig om een basis van kennis te hebben zodat je niet gaat twijfelen aan jezelf en aan je voeding. Dat je je inleest maakt niet dat je er ook persé voor moet kiezen toch? Hier is bv erg makkelijk, het gezeur en de reactie om me heen over schema's, ritme's, doorslapen, kind te oud etc etc niet.
Borstvoeding zelf is niet moeilijk. Het vol kunnen houden als je alleen flessen mama's kent, je partner je niet steunt en je tegen kleine of grote problemen aanloopt is wat anders. Daarom zijn cursussen zo belangrijk. Veel kennis over borstvoeding is weggezakt. Mijn schoonmoeder heeft er ook de ballen verstand van. Die is gestopt met voeden van mijn man omdat hij een dip in de groei kreeg met 3 maanden en in 1972 werd toen gezegd dat ze te weinig voeding had. Even van je afpraten als je een dip hebt is minstens zo belangrijk. Daarom is het ook fijn om andere vrouwen te kennen die borstvoeding geven. Of dat nu is op een forum of in het echt.
Tsja...tegenwoordig heb je cursussen en boeken, maar vroeger had je een heel dorp en je familie vol met lactatiekundigen om je te helpen. Dat ligt tegenwoordig toch wel anders. Ik wilde per se borstvoeding geven (vanwege asthma in de schoonfamilie) en heb me dus goed voorbereid (boeken, websites EN een cursus). Daar werd ik overigens nog fanatieker door Ik heb daar toch wel wat aan gehad, met name op het gebied van goed aanhappen. Ik haalde onze meid er gewoon af als ik vond dat de hap die ze nam niet groot genoeg was. Hierdoor heb ik helemaal geen last gehad van kloven of pijn tijdens het drinken. Verder heb ik ook veel gehad aan de hulp van mijn moeder. Achteraf heb ik last gehad van flinke hyperlactatie, maar dankzij haar tips en adviezen normaliseerde zich dat na een maandje redelijk en heb ik het ook niet echt als een groot probleem ervaren. Volgens haar was het ook redelijk normaal in onze familie.
Mijn ervaringen zitten een beetje overal tussenin. De borstvoeding kwam niet heel makkelijk op gang, maar ik had een heel goeie kraamhulp die me bijstond en m'n vriend die er helemaal achter stond (en staat) Maar het viel me zelf zwaar. Ik kwam nogal verkreukeld uit de bevalling, mocht de eerste week m'n bed niet uit en moest ontzettend wennen aan dat hulpeloze wezentje dat zo afhankelijk was van mij, dat ik in een flinke dip terecht kwam. Gelukkig waren er veel mensen in m'n omgeving en op fora waar ik m'n verhaal en m'n vragen bij kwijt kon. Ook is er een lactatiekundige langsgeweest en ben ik naar een bijeenkomst geweest van LLL. Dat was eigenlijk een terugkomdag van een cursusgroepje, maar ik mocht gewoon aanschuiven omdat ik met allerlei onzekerheden zat. Ik heb voor mezelf steeds nieuwe 'doeltjes' gesteld. 6 weken volhouden, volhouden tot ik weer ging werken, volhouden tijdens werk en dus 4 dagen kolven, volhouden toen het werk weer stressvoller werd en ik m'n kolftijden lastig kon plannen tussen vergaderingen door, etc. Nu heb ik de '6-maanden-mijlpaal' bijna bereikt en daar ben ik best trots op! Ik ga daarna denk ik wel afbouwen en gedeeltelijk kv geven, want ik krijg het allemaal haast niet bij elkaar gekolfd nu ik weer volop meedraai op m'n werk énnnn ik hoop dat m'n energiepeil dan weer wat stijgt en m'n hersenen weer gewoon gaan werken, want ik raak nu vaak erg gefrustreerd door mijn warrigheid, vergeetachtigheid en paniekerigheid. Dingen waar ik voor m'n zwangerschap totaal geen last van had
Borstvoeding is in het begin helemaal NIET leuk, althans mijn ervaring.. Pas na een maand of 2 loopt het lekker en kan ik echt zeggen: wat is borstvoeding toch makkelijk! Kind huilt, borst eruit en hoppa, in de nacht idem. In het begin heb ik vaker gedacht: ik kap ermee! Heb ook kloven gehad, ontstekingen etc maar het is allemaal goed gekomen. Het is dus echt wel belangrijk om te weten hoe je een kind aanlegt, gelukkig kreeg ik begeleiding van mn kraamverzorgster, wist t ff niet meer! Dus zo makkelijk is het niet en de vrouwen vroeger hebben vast ook veel pijn gehad omdat ze niet wisten hoe het moest.
als je het mij 3 maanden geleden had gevraag had ik volmondig gezegd. ne bostvoeding is niet moeilijk en hartstikke leuk! nu 3 maanden later zeg is ja bortsvoeding is heel moeilijk. de rede een kindje wat heel er lastig is niet genoeg drinken afvallen of stilstaan in het gewicht. terug loop in de productie etc etc. heel moeilijk allemaal en dat terwijl de eerst 2,5 jaar bv heeft gehad dus ik mag me echt ervaren noemen (zelfs de laktatie kundige gaf aan dat ze mij niet verder kon helpen omdat ik het allemaal al kon!) nu blijkt dat ons meisje reflux heeft en gelijk nexium gekregen. ik blijf hoop houden dat het nu goed komt maar man wat is het zwaar. momenteel leg in haar ierder 15, uur aan puur om maar te zorgen dat ze niet weer afvalt dus ja het kan heel makelijk zijn kan ik uit ervaring zeggen. nu vind ik het heel moeilijk en stressvol
ben het eens met mommyloves. De eerste tijd is het veel investeren, zwaar en je kunt regelmatig denken; waar ben ik aan begonnen? vooral de eerste 2 weken, daarna gaat het steeds beter. Nu met 3 maanden is het echt een eitje. 5 voedingen per dag, hij drinkt beide borsten zonder moeite (de eerste maanden was het vaak loslaten, huilen, krampjes etc.) in 10 min. huppa boertje en snachts doorslapen. Ik weet dat het doorslapen nog niet definitief hoeft te zijn (was bij mijn oudste ook niet) en dat ik over een tijdje misschien wel weer moet voeden snachts. maar ook dan is het 5 min en terug naar bed. Ik moet er niet aan denken om snachts naar beneden te gaan en een flesje te moeten maken. Maar echt, voor mij en voor vele anderen was het in het begin heeel erg moeilijk, en daar helpt geen cursus voor. Hooguit dat je dan weet wat de problemen zijn maar het wil niet zeggen dat je dan niet tegen problemen aanloopt. Want ook ik heb boeken gelezen, cursus gevolgt en veel op internet gelezen. Maar bijna alles heb ik al meegemaakt qua problemen Zeker niet te licht over denken, maar met veel doorzettingsvermogen is het voor bijna iedereen haalbaar!
Ik heb niets geen cursus gedaan en heb er ook nooit moeilijk over gedacht of getwijfeld eigenlijk. Enige waar ik een beetje mee zat was dat het met een keizersnede later op gang komt maar ook daarvan had ik het idee "dat komt wel goed" en zo mocht het ook echt zijn. Als ik nu achteraf hoor bij hoeveel vrouwen het niet lukt of met heel veel hindernissen dan ben ik enorm blij met het feit dat het bij ons al 6 maanden puur genieten is (sterker nog, ik vind het zelfs best verdrietig dat de voeding van 10 uur er af is en ik op werkdagen nog maar 2 voedingen live kan geven. Lekker warm samen in bed nog even genieten voor het slapen gaan was zó fijn!). Overigens heb ik de nachtvoedingen totaal niet als zwaar ervaren. De eerste 3 maanden lag ze langs me in de wieg en als ze weer voldaan was sliep ze meteen verder en legde ik haar weg (als ik zelf ook niet al weer sliep ). Wat ik wel vooraf had willen weten is dat clusteren heel normaal is. Regeldagen kende ik wel maar ik werd in het begin wel heel onzeker van het constand willen drinken savonds. Bij een 2e zou ik gewoon de avond volledig vrij houden en lekker samen knus op de bank onder een dekentje. Wat is er fijner dan dat?
Ik denk serieus dat er weinig verschil uitmaakt of je nou wel of geen cursus hebt gevolgd, het zit 'm echt in de praktijk. Die kloven en onstekingen komen toch echt onverwachts, hoe ''goed'' je eigenlijk ook aanlegt, of het doet volgens de kv/vk. Elke baby heeft een andere soort hap-zuigtechniek. Je tepels moeten gewoon ff wennen eraan en dat loopt niet altijd van een leien dakje