Ja, borsten onderscheiden ons idd van een man. En omdat borsten ervoor gemaakt zijn, wil niet zeggen dat jij dat ook vind. Ik snap het
Heel eerlijk? Ik denk dat bv het beste gaat als je er rustig instapt. Als je er 100% voor gaat heb je het risico dat je niet meer kan stoppen als het eigenlijk niet gaat. Of dat je niet de hulp inroept die je nodig hebt. Als je erin stapt met het gevoel bv te willen geven, niet zomaar op te willen geven, maar ook voor jezelf durven kiezen indien nodig, dan heb je volgens mij ook geen schuldgevoel of spijt. Mijn beide schoonzussen hebben bv gegeven. De oudste had voor zichzelf besloten niet te willen kolven. Zij heeft 3 maanden met veel plezier bv gegeven en toen in alle rust overgestapt. Zij en haar man stonden achter die keus en iedereen was er tevreden over. De jongste wilde graag bv geven, maar de oudste was erg ongeduldig en ging op een gegeven moment huilen elke voeding. De jongste hapte niet goed aan. Bij beiden gestopt, en daar veel moeite mee gehad. Omdat ze vond dat ze faalde omdat het niet lukte. Juist het idee, deze keer lukt het beter, heeft het voor haar denk ik moeilijker gemaakt. Borsten zijn volgens mij inderdaad gemaakt om bv te geven. Maar de baarmoeder is gemaakt om zwanger te zijn en dat vind ik na 2 keer ook wel genoeg. Mijn haar is gemaakt om donkerblond te zijn, dat is het al jaren niet meer, mijn ogen om slecht te zien, daar heb ik ook iets kunstmatige voor. Ik vind het best aardig om dichtbij de natuur te blijven, maar ik doe vanavond lekker de cv-ketel aan om warm te blijven. Ik ben groot voorstander van bv, vindt het werkelijk de mooiste ervaring van mijn leven, maar kan mij goed voorstellen dat anderen dat anders ervaren. Er zijn vrouwen die het liefst constant zwanger zijn, ik denk dat ik dan gillend gek zou worden, als ik het al zou overleven. Ieders ervaring is anders, dat mag toch zeker wel.
Ik ben van mening dat je moet doen waar JIJ je prettig bij voelt. Is dat BV prima is dat FV ook prima. Je eigen keus maken dat is het beste.
Ik kon niet kiezen bleef twijfelen. Het leek me zo vreemd een baby die aan je borst drinkt. De vk zei weet je wat je probeerd het een keer dan weet je wat het is en als het niet bevalt geef je gewoon de fles. Ik heb het geprobeerd en het was heel anders dan ik me had kunnen voorstellen net als de hoeveelheid liefde voor dat kleine mensje Nu is hij 14 maanden en drinkt hij nog. Wel wat problemen in het begin maar het was het me allemaal waard. Je groeit er in net als je als moeder groeit. Mijn partner heeft de keuze bij mij gelaten maar vind wel dat het niet eeuwig door moet gaan tot hij naar school gaat Dus kijk ik of we het halen maar ik vind tot zijn tweede jaar en dan is het we goed geweest.
Borstvoeding. Helaas ben ik daar voor mijn gevoel veel te vroeg mee gestopt (3 maanden). We hadden wat probleempjes. Iedereen zei tegen mij: stop er toch mee, dan heb je zelf ook lekker rust. Dat heb ik toen gedaan. En wat een spijt dat ik heb zeg! Als ik eerder op dit forum had gekeken was ik dus echt niet gestopt
Als enige in de familie (veel baby's tegelijk) en vriendenkring geef ik borstvoeding. Heb me sinds het begin een buitenbeentje gevoeld terwijl het zo "natuurlijk" is. Ik sta volledig achter mijn keuze en mijn man ook. Mijn zoontje is nu 6,5 maand en nog steeds geef ik BV met heel veel liefde. Waarom?? Omdat het het beste is wat ik mijn kindje kan geven en het is zo lekker makkelijk
Mijn oudste heeft overigens geen bv gehad. Fv en was daar heel tevreden mee. Toch was ik na de mislukte poging bij de eerste wel benieuwd hoe het bij de tweede zou gaan dus voor bv gekozen. Hij heeft bv gehad tot ik ging werken door het werken en het kolven nam mijn productie enorm af zo erg dat ik binnen 1 week nog maar 10 cc voeding had. Ik heb toen het voorraadje uit de vriezer op gemaakt en dit gegeven en nu sinds een maand/1,5 mnd misschien over op volledige fv.
Wat jammer toch dat je zo vaak leest dat wanneer vrouwen tegen problemen aanlopen bij de borstvoeding, dat de omgeving dan roept dat ze beter kunnen stoppen. Terwijl je in eerste instantie zou moeten kijken naar wat de wens is van die vrouw. Met als reden dat het wel leuk moet blijven. Sorry maar ik ben blij dat ik alle probleempjes op heb kunnen lossen en nog steeds bv kan geven. Jammer dan dat het niet altijd super leuk was, met flesvoeding zal je ook wel eens tegen dingen aanlopen.
Hier kreeg ik na een paar maanden ook vaak de opmerking: "Geef je nou nog BV??" Ook gewoon van schoonmoeder... Gelukkig had ik hierin al mijn eigen plan getrokken en liet ik me er niet door beïnvloeden Misschien mede omdat het gewoon goed liep, bij problemen ben je daar toch wat vatbaarder voor. Jammer van de omgeving...
Ik snap wel wat ze bedoeld... Soms hoor je: ik wil wel bv geven maar het moet wel "leuk" blijven. Maar met kv kun je natuurlijk ook tegen problemen oplopen,en zijn er ook momenten dat het niet leuk is. In het begin zijn veel moeders zoekende,onafhankelijk van bv of kv. Dus geen wedstrijd maar juist overeenkomsten
Bij de oudste gelijk kv gaan geven, omdat ik niks anders zag in mijn omgeving en niet wilde kolven op mijn werk. Na een week had ik spijt maar toen pakte ze de borst niet meer... Hoop gedoe gehad met reflux en kma. Bij de middelste begon ik vol goede moed met bv, door mijn eigen onwetendheid en slechte begeleiding ben ik na een paar weken gestopt. Bij de jongste heb ik me goed voorbereid en gelijk in de kraamweek een lk aan mijn bed gehad. Na een hoop hobbels krijgt zij nu nog steeds bv en daar ben ik zooo blij mee!
Jammer dat er altijd zo'n strijd ontstaat over BV en FV. Maar de vraag was waarom de keuze is gemaakt.. Ten eerste is het een luxe dat we de keuze kúnnen maken! In menig land kan het niet (geen goede FV, helemaal geen flesvoeding of juist BV dat niet geaccepteerd is door de gemeenschap..) Ik heb beide kanten meegemaakt. MIjn oudste kreeg fles omdat ik te snel (en met veel spijt) heb opgegeven maar ze is een gezonde prachtige meid van 2,5 jaar nu.. En mijn jongste krijgt al ruim 5 maanden BV en dat gaat geweldig en ik vind het fantastisch om te zien hoe ze groeit en geniet van mijn melk (ze gaat letterlijk trappelen en lachen als ze mijn borst ziet). Ik zou dat ook iedere vrouw wensen want ik vind het een geweldige ervaring. En ja er zijn ook mindere kanten, als ik weer eens onderweg in een invalidetoilet moet kolven of onder een sjaal in mn auto of als mn man belt dat ze mij wil en niet te fles... Zoals ik het heb meegemaakt kan FV altijd en BV kan je niet dan wel en dan niet doen daar moet je in investeren en die keuze maakt ieder voor zich!
Ik heb niet alle reacties gelezen maar hier even mijn bijdrage: Ik heb van meet af aan flesvoeding gegeven, en heb er zelfs geen moment over getwijfeld of ik misschien toch borstvoeding zou geven. Ik had een behoorlijk zware zwangerschap en keek uit naar het moment dat mijn lijf weer van mij zou zijn. Bij het geven van bv is dat toch anders (rekening houden met wat je eet, je mag niet drinken e.d.). Daarbij heb ik in mijn omgeving teveel borstvoedings-debacles gezien. Borstontstekingen, kinderen die 24 uur per dag willen drinken, te weinig productie, noem maar op. Ik had daar gewoon geen trek in. Ik heb mijn partner geen stem gegeven in deze kwestie: het is mijn lijf en het zou op mij neerkomen. Hij gaf mij hierin gelijk en vond het ook niet meer dan begrijpelijk dat ik de zorg graag met hem wilde delen, praktisch gezien (nachtvoedingen e.d.) Om eerlijk te zijn vind ik dat borstvoeding erg verheerlijkt wordt en dat je met de nek aangekeken wordt als je zegt dat je flesvoeding geeft. Je krijgt nog enigszins begrip als je het wel geprobeerd hebt maar dat het door omstandigheden niet ging, maar als je het niet eens geprobeerd hebt? Dan ben je echt een ontaarde moeder. Zo is er tenminste in mijn omgeving meer dan eens gereageerd, en ook weleens op dit forum...Dat het slecht zou zijn voor de hechting tussen moeder en kind is me meerdere malen gezegd, omdat het zo'n intiem moment is. Onzin vind ik; ik heb mijn dochter in de eerste tijd vaak genoeg bloot tegen me aan gehad terwijl ik haar de fles gaf. Net zo intiem volgens mij. Maargoed, dit was even een stukje frustratie van mij, haha!
Mijn hele intentie was bv tot 6 maanden. Eerste 4 dagen ging super goed. Moest wel wat gaan kolven voor de productie, maar daarna prima. Maar opeens wilde madam niet meer uit borst drinken, van alles geprobeerd maar ze werd alleen maar gefrustreerd en ik onzeker.Tot ongeveer 7 weken gekolfd en via fles gegeven. Het kolven vind ik zo vermoeiend, omdat je dubbel bezig bent dat ik toen koos voor flesvoeding. Man wilde ook graag dat ik bv gaf, heeft me gestimuleerd maar wilde net als ik niet tot uiterste gaan.
Dat bedoel ik inderdaad. Flesvoeding is niet de oplossing voor alle problemen, net zo min als borstvoeding alleen maar een roze wolk is. Vrouwen moeten elkaar gewoon steunen, ongeacht hun keuze. Zelfs al willen ze borstvoeding niet eens proberen, vaak zit daar ook een reden achter. Als jij in je omgeving alleen maar drama ziet met borstvoeding, of je hebt zelf een vervelende ervaring gehad, dan kan ik me goed voorstellen dat je het niet ziet zitten. Ik heb het geluk gehad om wel mensen om me heen te hebben met geslaagde borstvoeding, en bij mij is het over het algemeen ook vrij makkelijk verlopen. Maar ik vind het soms wel lastig om hier over te vertellen zonder dat het gelijk uitmondt in flesvoeding vs borstvoeding. Terwijl het juist ook wel goed is dat mensen kunnen zien dat het ook goed kan gaan. Nou moet ik zeggen dat het niet zo vaak ter sprake komt, behalve soms als ik me even terug wil trekken met de kleine om haar te voeden en hoe ouder ze wordt hoe minder dat nodig is.
Ja precies, dat had ik ook onderschat. Ik dacht na stoppen met bv makkelijk de fles te gaan geven, voor mijn borsten en tepels was het idd makkelijker. Maar eerdat we de juiste fles en speen hadden gevonden en ze geen krampjes meer kreeg waren we echt wel een aantal weken verder!