Het is soms ook maar net hoe je het leest en welk gevoel het jou geeft. Jouw interpretatie op een zin. Zoals ik ook eerder zei; in mijn ogen is bv het beste voor elke baby, maar soms is fv geven beter voor de moeder waardoor het uiteindelijk het beste voor de baby is. Ik had ook graag bv willen geven, maar het lukte mij niet. Ik kon het niet aan. Ben ik daarom een minder goede moeder dan een moeder die wel bv geeft? Nee. En zo voelt het voor mij ook niet. Spijt? Ja, ergens wel. En ja, ook als iemand aan mij vraagt/zegt "oh, geef je dan geen bv?" of "hoelang heb je bv gegeven" voel ik mij toch lichtjes aangevallen. En zeker als iemand het beter denkt te weten en zegt dat het wel had gekunt. En dat het dit keer anders had kunnen gaan (bij de tweede). Maar het is hun probleem dat zij onvoldoende inlevingsvermogen hebben om mij te snappen, niet die van mij. En ja, er zijn mensen bij die denken dat bv de oplossing is voor alles. De keuze tussen bv en fv is aan de ouders. Sommige maken de keuze in hun onwetendheid en dat is wel jammer. Anderen, de meeste, maken een bewuste keuze. Waarom moeten we ons aangevallen voelen? Omdat het zo gevoelig ligt, omdat (in principe) alle ouders het beste willen voor hun kind.
Ik heb heel bewust voor kunstvoeding gekozen, ondanks dat ik weet dat borstvoeding beter is voor baby's. Doordat ik kunstvoeding heb gegeven, ben ik er ook van overtuigd, dat IK een betere moeder heb kunnen zijn voor mijn meisjes. Ik vond de eerste maanden zo ontzettend zwaar, ik moest er echt even inkomen en dat was mij waarschijnlijk niet gelukt met het geven van borstvoeding. Ik denk dat ik me dan echt als een koe had gevoelt. Doordat ik kunstvoeding gaf, had ik ook al heel snel een schema, ritme en regelmaat te pakken. Daar hebben mijn meiden en ik, ontzettend veel baat bij gehad. Achteraf gezien heb ik helemaal geen spijt van de beslissing die ik heb gemaakt. Ik heb er toen ook echt niet lang over na hoeven denken, ik stond er gewoon niet voor 100% achter om borstvoeding te geven, misschien een stukje egoïsme, maar ik denk ook echt dat ik het anders niet had getrokken. Ik ben een mens van ritme en regelmaat en ik denk dat dat met borstvoeding iets anders ligt in combinatie met een tweeling. Wie weet ooit in de toekomst met een derde spruit, dat ik er dan wel voor kies. Het lijkt me in ieders geval onwijs mooi en intiem om te mogen geven.
ik zal het dan wel in een hokje plaatsen maar ik kan mij ook aangevallen voelen. Door jouw reactie heb ik het idee dat ik mij moet verantwoorden hoe ik denk en waarom. Jij bent erg voor bv, prima. Ik niet zo erg, mede door diverse redenen.
Dank je. Ik omschrijf zoals ik het zie. Maar zo voelt het voor mij ook. En ik denk dat als je beide elkaar accepteert er eigenlijk geen probleem is.
Jij draagt je nicht aan als voorbeeld qua borstvoeding...1 situatie en dat zou dan exemplarisch zijn? Als je even goed de verdere reacties bekijkt...het gaat er om dat aan een blousje trekken en een driftbui krijgen helemaal niets zegt over borstvoeding, kunstvoeding of wat dan ook, ook niet met mijn persoonlijke voorkeur. Het heeft te maken met opvoeding en leeftijd. Elke dreumes gaat door een "ik wil het en ik wil het nu!!-periode. En dat uit zich op allerlei manieren Het is aan mama om daar mee om te gaan
Ik vind het jammer dat sommige moeders zeggen dat ze er niet volledig achterstaan en het dan toch niet gelukt zou zijn als ze het geprobeerd hadden. Ik zelf heb het ook erg zwaar gehad na de bevalling, de eerste dagen ben ik ook niet toegekomen aan slaap. In het ziekenhuis ook slechte begeleiding met bv dus ik was erg gestressed en wanhopig. Eerst vond ik het ook een vies idee..Toch wou ik het proberen, want je maakt niet voor niks melk aan.. Het begin was even moeilijk maar ik moet zeggen dat de bv momenten juist voor rust zorgden. Dan lag hij eindelijk even vredig te slapen. Inmddels ben ik dus helemaal van mening veranderd. Borstvoeding hoeft niet stressvol te zijn, gewoon proberen en doorzetten. Ik zit op 8 weken en alles loopt geweldig. Had het niet kunnen doen zonder de hulp van de kraamzorg dus accepteer de hulp gewoon
Nog even iets eraan toevoegen Ik ergerde me zoooo erg aan de zogenaamde bv mafia. Dat bv goed is weten we nu wel dacht ik altijd Mn gevoel bleef me zeggen dat het vreemd is om een baby aan de borst te hebben. Ik denk dat dat mede komt omdat borsten als lustobject gezien worden tegenwoordig en daarmee wil je geen baby associeren. Maar zoals ik al zei toen ik eenmaal mn baby in mn armen had was ik totaal van mening veranderd. Ik voelde me egoistisch als ik het geen eens zou willen proberen. Ik had voor dit kindje gekozen en moest ook mn best voor hem doen. Ookal wou ik graag mn lichaam terug. Bv geven vind ik echt niet zo erg als mn stretchmarks haha. Daar baal ik het meeste van. (dit hierboven is mijn gevoel en slaat dus alleen op mijn situatie)
Ik snap ook niet waarom het nodig is om te zeggen dat borstvoeding helemaal niet zo goed is. Waarom moeten we als vrouwen elkaars keuzes zo nodig afkraken? Aan de andere kant begrijp ik jouw gevoel ook wel. Soms wordt over borstvoeding gesproken in termen van "vloeibaar goud" en dat is natuurlijk ook weer een beetje overdreven. Overigens, al zouden ze kv maken die precies even goed is als bv, dus met antistoffen en alles, dan nog zou ik liever zelf mijn kind voeden.
Bij de 1e gelijk kv gegeven, ik had eerlijk gezegd geen idee van hoe en wat van bv. woonde bij s.o. in en was wel makkelijk dat sm en mn man ook snachts dr uit kon voor flesje bij 2e wel bv geprobeerd. Ik wist inmiddels het Hoe en wat. Maar helaas niet gelukt. Ook niet heel gek gezien de situatie, maar ze heeft het een maand afgekolfd gekregen. Ze heeft nooit aan de borst gelegen helaas. nu zwanger van de 3e, ga weer bv proberen.. kraamzorg vraag ik iemand met ervaring met bv en heb mezelf ook ingelezen erover.
Ik heb bij mijn derde een paar dagen in een kraamhotel doorgebracht en toen gemerkt dat het best slim is om in een kraamhotel te gaan zitten bij je eerste.. je hebt 24 uur per dag hulp bij de borstvoeding en niet zoals bij kraamhulp aan huis 'maar' 8 uur. Een aanrader voor iedereen die voor het eerst bv gaat geven en echt een goeie start wil maken.
Ik wilde heel graag bv geven. Ik vond en vind dat nog steeds het mooiste wat er is. Toch vind ik het jammer dat ik niet goed voorbereid werd, was. En dan bedoel ik de dingen die erbij komen kijken. Evt tepelkloven, aanhappen, stuwing etc. De dag dat we zijn bevallen en s middags weer thuis waren, troffen we s avonds mijn dochter paars in bed aan, stikkend in achtergebleven vruchtwater en haalde geen adem meer. Daarna zijn wij dus op de neonatologie verbleven, maar omdat mijn dochtertje erg levenloos was en totaal geen zuigbehoefte had kon ik haar niet zelf voeden. Ik moest dus steeds kolven. Ik denk dat het daardoor is misgegaan want toen we weer eenmaal thuis waren, kon mijn dochter steeds niet goed aanhappen, met alle pijn die erbij hoort incl stuwing. Uiteindelijk met tepelhoedje. Dat ging wel, mijn borsten waren overvol maar ze leek er niet genoeg aan te hebben. Wat voor mij dus resulteerde in harde schijven en ontzettend veel pijn. Ik had zoveel verdriet omdat ze niet rechtstreeks aan mijn tepel kon drinken. Na 4-5 weken ben ik gaan afbouwen. Voor mij was het drama en vind het nog steeds jammer dat ik haar niet aan de borst kan nemen. Ondanks dit alles zou ik het toch nog bij een 2e opnieuw willen proberen!
Hier bv gegeven en de jongste nog steeds. Bij de oudste vond ik het heel pittig, alle bekende borstvoedingsproblemen moest ik overwinnen. En een kraamverzorgster die er net zo weinig van af wist als ikzelf. Uiteindelijk zo'n 10 maanden bv gegeven. De tweede ging veel gemakkelijker, maar toch ook nog weer kloven, spruw, lage productie en zo nog wat probleempjes, maar omdat ik zelf beter in mijn vel zat ging het veel beter. En ik was beter voorbereid dat kinderen krijgen zwaar is (vind ik tenminste). Mijn jongste is nu 11 maanden en krijgt nog steeds volledig bv, geen ander drinken, wel bijvoeding natuurlijk. Waarom? Omdat deze voeding het gezondst is en omdat het goed is voor de hechting.
Nou en of dat verschil maakt! Heb ik bij mijn oudste (spoedsectio) ook gedaan. Heerlijk, 3 uur 's nachts, mama hopeloos, baby krijsend, en je hoeft alleen maar op het belletje te drukken en je hebt hulp!
Het is ook heel persoonlijk; ik sta zelf enorm achter borstvoeding, maar ik was een lastige kolver, dus soms had ik na een kolfsessie echt gewoon net niks. Dan voelt dat wel als vloeibaar goud hoor, keihard gewerkt voor zo'n klein beetje! Maar op andere tijden juist enorme stuwing en dan liet ik het lekker onder de douche weglopen En ik kan me ook heel goed voorstellen dat kv een betere keuze is dan bv. Mijn zus had een zware pnd, bikkelde door met bv, maar dat ing gewoon echt niet, ze had al haar energie nodig voor die pnd. Toen ze overging op kv, kon ze de voedingen uit handen geven en rusten, met bv sliep ze gewoon niet en raakte ze steeds dieper verzeild in die pnd. Extreem geval natuurlijk, maar ook in minder extreme gevallen kan ik me goed voorstellen dat een moeder bewust voor kv kiest.
Ik ben er nooit van uit gegaan dat ik geen bv zou gaan geven, dus in die zin heb ik nooit bewust een keuze gemaakt. Bv was voor mij vanzelfsprekend. Ik begon pas na te denken over kv toen ik weer moest werken. Ik zag gigantische beren op de weg en dacht dat kolven niet te doen zou zijn. Toen heb ik besloten om de ochtend/avond voeding zelf te blijven geven en tussendoor kv. Maar dat bleek geen succes helaas. Nog steeds heb ik veel spijt dat ik niet heb doorgezet en lak had gehad aan collega's (je hebt gewoon recht op die kolftijd!) Bij een volgende wil ik het liefst minimaal een jaar bv geven, ik mis onze momentjes nog steeds en dat neem ik mezelf nog steeds kwalijk
Wat een goede tip! Ik moest ook een nacht blijven en ooooooo wat was dat fijn. Had me volop ingelezen incl. YouTube-filmpjes, maar weet niet hoe ik anders de nacht was doorgekomen. Heb niet alle reacties gelezen, dus miss al gezegd, maar een leuke bijkomstigheid van bv: je kunt veeeeel eten het helpt ook de zwangerschapskilo's te verliezen en je baarmoeder trekt zich sneller samen - buikje eerder weg. Edit: o ja, ik dacht altijd dat moeders de borst gaven en ben er gelijk vanuit gegaan dat ik dat dus ook zou doen. Leerde pas tijdens de zwangerschap dat veel moeders voor fv kiezen.
Ik heb altijd gedacht bv. te gaan geven. Nou heb ik een reuma vorm met veel ontstekingen. Tijdens m'n zwangerschap gelukkig nauwelijks klachten gehad maar 90% van de vrouwen krijgt na de bevalling een flinke terugslag. Bij ons was dus de afweging of fv geven of bv maar grote kans hebben dat ik niks meer kan. M'n vriend was heel stellig in de beslissing om fv te gaan geven. Wat ik erg fijn vond want verstandelijk weet ik ook dat dat de beste optie is. Al is het wel even slikken geweest. Hier dus fv, maar merk dat je de keuze voor fv veel meer moet verdedigen dan bv. Ik vind echt dat mensen moeten stoppen met zo vel zijn op moeders die besluiten fv te geven of ze dit nou met of zonder reden doen is ieder z'n beslissing.