Ik heb laatst een topic geopend over het dramatische slaapgedrag van mijn 10 maanden oude zoontje. Inmiddels gaat het overdag wel wat beter, maar savonds duurt het vaak nog 2 uur voordat hij slaapt en hij wordt daarna standaard een paar x huilend wakker, soms ook snachts (soms niet). Vanmorgen werd hij half 7 brullend wakker en wilde absoluut niet meer op zijn rug liggen, ook niet op het aankleedkussen (ik wilde hem even temperaturen). Nu zit ik met hem beneden is hij wel weer vrolijk. Afgelopen maandagavond was het trouwens ook enorm brullen geblazen omdat hij niet plat wilde liggen. Na een paracetamol, extra fles, en een tijdje omhoog houden ging hij wel weer slapen. Hij heeft al heel lang dat hij in bed een nasaal geluid maakt met inademen. Ik was deze week op controle bij de kinderarts en die zei dat het nog een restant verkoudheid kon zijn waardoor hij last had van zijn neusamandelen. Nu vraag ik me toch af of hij al die weken van het dramatische slapen niet toch gewoon ergens echt last van heeft? Nu met dat niet plat willen liggen denk ik aan oorontsteking, maarja maandagavond zei de HA post al dat ze daar weinig aan doen tenzij zoontje er erg ziek van is. Ik was al moedeloos en word alleen maar meer moedeloos, mn moedergevoel zegt dat hij ergens last van heeft... En door al dat slaaptekort worden zoonlief en ik beiden minder vrolijk... Willen jullie even meedenken?
Klinkt mij idd als een restverkoudheid. Wat overigens best op de oren kan spelen, maar dan hoeft het niet gelijk een ontsteking te zijn. Gebruik je neusspray? Dit helpt om de doorgang tussen neus en oren open te houden, waardoor er minder snel een oorontsteking kan ontstaan en er minder druk op de oren komt. Misschien kun je voor de nacht ook het hoofdeinde van het bed wat hoger zetten (boeken eronder). Bij ons is echte oorontsteking toch anders. Hoge koorts, ook overdag, hangen, huilen, wrijven en grijpen naar het oor...
Wij zitten nu al aan de 3 de kuur antibiotica voor haar oorontsteking. Dit is haar 3de ontsteking in 1,5 maand. Het wisselt ook per oor. Als ik jou was zou ik van de week nogmaals de oren laten nakijken. En niet laten afschepen bij de huisarts zoals ik deed. Zat toen met de kleine 's nachts bij de hap in het ziekenhuis. Ze bleek toen een zware middenoorontsteking te hebben.
Wij hebben nu hetzelfde probleem. Grijpt naar haar oren en wil niet plat liggen.... hier ook verkouden geweest de week ervoor. bij de huisarts waren haar oren okay, ook haar longen zijn schoon (ik zelf heb nu een longontsteking, dus was bang dat ik haar had aangestoken, maar zij heeft mij juist aangestoken hahah). Ze krijgt wel weer nieuwe kiezen en die kaakpijn straalt door naar de oren. Kind ervaart het dus waarschijnlijk als oorpijn. We kunnen niet meer doen dan haar troosten als ze snachts brullend wakker word, gelukkig trekt het al een beetje weg
Hier ook drama met slapen en ook aan oortje zitten tijdens de fles. Al weken zijn z'n oren onrustig, ook ontstoken geweest (zonder veel koorts trouwens), een aantal weken geleden antibiotica gehad maar vandaag bij de huisarts bleek nog rood en onrustig. Dus morgen naar kno. Kan gelukkig heel snel. Weet ook niet of het z'n oortjes zijn hoor. We hebben hem dus vandaag ook maar paracetamol gegeven en nog zijn we nu ook al hele avond met hem op het bed aan het zitten. Zou toch beter moeten gaan met paracetamol, lijkt me.. Moeilijk he. Hoop dat kno morgen kan zien of het de oortjes zijn of niet. Het niet willen liggen op aankleedkussen herken ik wel maar heb ik altijd af gedaan als niet willen en nooit gedacht aan dat ie daar pijn van heeft. Als we namelijk lekker kroelen op bed kan hij wel op rug liggen zonder last van te hebben. Slapen doet hij op z'n buik.
Finley had laatst een dubbele oorontsteking. Hij had alleen koorts en af en toe huilbuien en slecht slapen, maar greep niet naar zijn oortjes ofzo. Dus dat wil helaas niet altijd wat zeggen. TS, ik zou zijn oortjes goed na laten checken. Al was dat alleen maar om een oorontsteking uit te sluiten. Hier wordt overigens gewoon antibioticum voorgeschreven hoor bij oorontsteking. Vooral als het lang aanhoudt en niet over lijkt te gaan.
Zou het een soort verlatingsangst kunnen zijn? Dat begint bij 8/9/10 maanden. Onze zoon had er ook zo'n last van, hij werd meerdere keren volledig in paniek wakker en soms moest ik echt uren bij zn bedje zitten om hem weer in slaap te krijgen (en als ik dan bijna weg weg geslopen/gekropen was en mn knie knikte dan kon ik weer opnieuw beginnen) Ik heb je andere topic niet gelezen dus misschien zit ik ernaast maar dit dacht ik