Ik vind het juist heel goed! En als je niks te verbergen hebt, is er ook niks aan de hand. Dan is het alleen zonde van de tijd.... Vroeger, toen ik klein was, gebeurde het volgens mij ook niet zo snel. Heb van mijn 7de tot mijn 10de 5x in het gips gezeten, was een ontzettende brokkenpiloot. Kan me nog wel vaags iets herinneren trouwens over een schooldokter die er vragen over stelde.....misschien op verzoek van het AMK...geen idee eigenlijk. Broertje heeft ook 2x in het gips gezeten toen hij klein was, ook tussen zijn 6de en 8ste denk ik.
Wat sneu voor je zoontje. Maar probeer er niet te veel in te panikeren. Ze zullen je een hoop vragen komen stellen, maar ze zullen ook wel merken dat het een ongeluk was. Ik vind het juist héél positief dat ze tegenwoordig zo snel melden. Beter te vaak eens nakijken dan nog maar één keer te weinig. Een vriendin van me liet haar kind soms bij haar toenmalig lief, als ze er vroeg uitmoest om te gaan werken. Daar zijn toen verschrikkelijke dingen gebeurd, kind een paar keer in het ziekenhuis beland met vreemde breuken. En het heeft jaren geduurd voordat iemand iets doorhad, tot het kind in kwestie zelf volledig mentaal is ingestort. Pas toen zijn ze over alles terug gegaan, en wat bleek? Niet alleen bij haar, maar ook bij zijn eigen petekinderen waren er 'ongelukjes' gebeurd. Vreselijk gewoon.
Omdat dit eerder zo gedaan werd en er daardoor veel dingen niet gemeld werden, die wel gemeld moesten worden, is dat dus anders gedaan. Het ziekenhuis meld standaard onder bepaalde omstandigheden en dan is het aan het AMK om te bepalen of er wel of niet iets aan de hand is. Lijkt me ook beter dat die afweging bij het AMK ligt, dan bij een arts die opgeleid is om benen in gips te zetten enzo...
Zielig voor je zoontje, weer wekenlang met gips moeten rond lopen is echt niet leuk. Ik zou proberen me geen zorgen te maken over het AMK, je hebt toch niets te verbergen? Je zoontje heeft gewoon kort achter elkaar flink pech gehad. Ik vind het ook goed dat het ziekenhuis er melding van maakt. Mijn moeder komt uit niet zo'n lekker gezin en haar jongere broer heeft een paar keer 'per ongeluk' zijn arm gebroken bij het 'stoeien' met zijn oudere broers. Mijn oma kon het hebben van zeven kinderen 'gewoon' niet aan, als zij daarin begeleiding had gekregen, had mijn moeder een veel leukere jeugd gehad (en mijn oom ook).
Dat komt omdat 1 op de 50 kinderen geloof ik die op de ehbo komt slachtoffer is van mishandeling, en deze veel te vaak werden gemist. Ik vind het dus een goede zaak dat er zo snel gemeld wordt. Ik was laatst met Ties op de ehbo omdat zijn elleboog uit de kom was. Toen hebben ze wel wat vragen gesteld in die richting maar geen melding, terwijl ik dat wel had verwacht.
Waarschijnlijk zullen er wat vragen aan je gesteld worden over hoe het precies gebeurd is etc. Maak je niet teveel zorgen hoor, dit is aardig standaard. In grotere (kinder)ziekenhuizen worden veel gevallen ook besproken door een team van medisch specialisten en iemand van het AMK om een zo duidelijk mogelijk beeld te krijgen. Vervelend inderdaad als het gewoon een ongelukje is, gewoon het idee dat ze je er eventueel van kunnen verdenken, maar aan de andere kant, zijn veel gevallen van kindermishandeling moeilijk te bewijzen, het is goed dat ze dit zoveel mogelijk in de gaten houden.
Door alle zware zaken die in de media zijn geweest zijn er nieuwe afspraken gemaakt. Huisartsen, CB en ziekenhuizen zijn verplicht bij enige twijfel te melden. Huisartsen doen dit niet zo snel en beroepen zich op hun geheimhoudingsplicht. Artsen en verpleging vragen eerst diverse keren wat er gebeurd is en bij twijfel schakelen ze het AMK in. Dit hoeft helemaal niks te betekenen. Ze plannen een gesprek en als het een ongeluk blijkt te zullen er ook geen bare gevolgen aan vast zitten. Feit is dat kinderen niet zo snel iets breken dus twee keer achter elkaar of op een vreemde plaats maakt het een beetje lastig te beoordelen. Onze dochter een aantal jaar terug heeft haar arm gebroken. Er zijn 6 verschillende dokters en verplegend personeel langs geweest en steeds dezelfde vraag. Ik heb mijn dichter steeds gestimmuleerd te vertellen wat er gebeurd was. Vanuit mijn werk wist ik waarom ze dat deden aar voelde me er wel ongemakkelijk bij maar vond het wel goed dat ze het deden.
In mijn vroeger (ben vlgd maand 38) gebeurde dit niet hoor. Heb echt vanalles gebroken (3 x arm, 1 x been, 1 x enkel) en gedaan (gaten in hoofd, slagaderlijke bloeding in arm, gescheurde kniebanden) want ben een enorme brokkenpiloot en dat alles voordat ik 10 jaar werd, maar nog nooit 1 gesprek met wie dan ook
Collega van mij heeft dit kort geleden ook gehad. Zoontje van nog geen jaar heeft zn bovenbeen gebroken. Papa was kennelijk heel onhandig gevallen terwijl hij op een bankje zat met zoonlief..... notabene op het KDV. Klaarblijkelijk is hij bovenop zijn kind gevallen. Maar tegen hen werd idd ook gezegd dat er melding zou worden gemaakt bij AMK, mede omdat het een breuk was op een zeer ongebruikelijke plek voor een kindje van nog geen jaar.
Nou we wachte het maar rustig af, kon niet echt iets vinden over wat het AMK dan precies gaat doen. In mijn omgeving zijn er ook meerdere mensen tegen we er is gezegd dat er een melding word gedaan. En wat ik begrijp is dat als het ziekenhuis een melding doet het AMK niet altijd contact hoeft op te nemen. Als ze bellen zijn ze hier welkom, de 2e breuk is gewoon een dom ongeluk geweest. Zoals ik begreep van mijn zoontje is hij naar beneden geleden van de treden en onder het bed gekomen met zijn voetje, nu is er genoeg ruimte bij het bed dus ik denk zelf dat hij klem heeft gezeten tussen het bed en een tree, de trap stond namelijk naast ons bed. Opzich gaat het wel goed met hem, hij is alleen enorm bang. Hij wil zijn gips niet zien en hij raakt overstuur van de rolstoel. We doen nu alles heel rustig aan. Hij heeft geen pijn meer zegt hij en slaapt opzich goed. Hij heeft net al even lekker gedouchd, met een aantal vuilniszakken om zijn been heen en dan ging ook prima. Je kon aan hem zien dat hij er van genoot. Morgen wou hij wel proberen in de rolstoel samen met papa erbij. Hopelijk durft hij het aan want dan heeft hij buiten wat meer afleiding.
Aankomende week zal ik in ieder geval nog wel even contact opnemen met onze kinderarts. Mijn zoontjes zijn geboren met 28 weken en ik ben dan toch wel eens benieuwd of de vroeggeboorte hier ook iets mee te maken kan hebben. Dat hij zeg maar zwakkere botten heeft.
Hoi, Ik heb niet alles gelezen dus misschien zijn jullie al verder nu... Ik werk bij jeugdzorg...Om je gerust te stellen, voor zover ik het kan...Ze gaan met je in gesprek, stelllen je vragen, misschien vragen ze info bij je huisarts en dan maken ze een inschatting. Als er niets verder aan de hand is krijg je dat teruggekoppeld... Indien ze wel vermoedens hebben (want ik niet beweer, maar dat is onze procedure bij bureau juegdzorg) zullen ze dit met je bespreken. Succes! gr. alex
Dank je Alex, ik wacht het rustig af allemaal. Het is alleen zo'n raar idee dat dit gebeurd terwijl je altijd goed voor je kids zorgt.
Ik heb als 2 jarige peuter mijn sleutelbeen gebroken doordat ik van de bank afviel, maar ook mijn ouders zijn destijds door het ziekenhuis extra bevraagd hoor! Ik vind het een goede zaak, we moeten toch de gevallen van echte mishandeling aan het daglicht krijgen. Maar ik kan me wel voorstellen dat het voor je als ouder niet heel prettig is...... Kan het zwembad niet een verklaring afgeven over de vorige breuk. Je gaf aan dat het nalatigheid van het zwembad was? Trouwens, hebben jullie daar destijds niet iets meegedaan ( rechtbijstand oid?). Ik ken de situatie niet, maar als het echt nalatig handelen is geweest en mijn dochter had een heftige breuk daardoor te pakken, had ik er wel werk van gemaakt hoor!!!
We zijn inderdaad met letselschade bezig, alleen dat loopt al een dik jaar.Wij hebben die periode dat hij in het ziekenhuis lag zoveel verlof opgenomen en we hopen dat het zwembad een deel daarvan vergoed. De manager van het zwembad is ook nog geweest in het ziekenhuis en ik heb veel mailcontact met haar gehad. Dus die breuk kan ik inderdaad wel aantonen dat het daar gebeurd is. Daarbij kan de spoedeisende hulp denk ik wel in de computer nakijken dat het ziekenhuis zelf ook erg nalatig is geweest. En ons naar huis heeft gestuurd, terwijl hij eigenlijk direct in tractie had moeten hangen. De chirurg heeft dit ook toegegeven toen wij erg kwaad waren daarover. Heb dit vrijdag ook aangegeven maar daar zei de arts niet zoveel op.
Dank je Alex, als er straks nog wat onduidelijk is na het eerste telefoongesprek dan zal ik je een pb sturen