wahahaha, nou, het zal daar zeker niet veel anders zijn! Ik heb in de provincie Utrecht gewoond en ik kom van oorsprong uit Gelderland, maar nergens vind ik dat zo op, in, over elkaar als hier in deze omgeving. Niet dat alle families dan ook zo onaardig zijn ofzo, maar het valt me hier echt op dat ze elkaar los laten niet echt mee gekregen hebben. Elkaar vrij laten is dus ook niet echt een bekend begrip. Als ik niet uit kijk komen ze hier binnen, kijken ze eerst wat ik hier in mijn pannen heb zitten om vervolgens hun neus in zaken te steken waar ze gewoon helemaal niets mee te maken hebben. Met mij hebben ze last van een cultuurshock denk ik hahahaha
Er wordt veel meer bijgehaald dam nodig is denk ik. Mijn oudste is ook "lastig" en haalt op bezoek ook alles overhoop. Maar no way dat iemand hem een lelijk brutaal kind noemt, en dat ik ook nooit toestaan! En als die oma zo tegen jouw dochter schreeuwt vind ik het groot gelijk dat je dochter zegt dat oma niet lief is. Doe normaal zeg, ovr die sokken aantrekken, dat is dan toch een strijd mef jou en toch niet met die oma? Waar bemoeit zich mee!
Ik snap zelf ook niet waarom ze er vanalles bijhaald wat er niets mee te maken heeft. Ik stond eerlijk gezegd perplex toen ze over de verjaardag van Isabel begon, want ze heeft tegen mij nooit iets gezegt. Wel tegen mijn vriend maar die toen gewoon gezegd dat zijn vader het vergeten is om het door te geven maar daar kan ik niets aan doen. Ik vind het nog het ergste voor mijn dochter. Ze heeft al zo veel meegemaakt. Eerst de scheiding, daarna papa die van de èèn op de andere dag naar het buitenland verhuisd is en nu dit. Wat ik wel voor mezelf en mijn dochter heb besloten is dat we er niet meer naartoe gaan, waar vriend het uiteraard niet mee eens is. Hij vindt dat ik veel te snel en voorbarig een beslissing neem. Hij heeft makkelijk praten , mijn familie behandelt hem met respect en doet niet zo tegen hem .... Linda
Ik denk dat jouw vriend bang is voor zijn moeder. Als je opgevoed wordt door een moeder die zo egocentrisch en manipulatief is, heeft dat grote impact, ook op volwassen leeftijd. Ik kan het weten, want heb ook zo'n moeder Ben al jaren bezig me daarvan los te weken en dat is ontzettend lastig. Beseft hij dit zelf ook, dat het voornamelijk met angst te maken heeft? 'ik moet altijd aardig zijn, m'n best doen en de kant van mijn moeder kiezen, want anders vindt ze me niet meer lief' Zulke gedachten worden er als kind ingedouwd en blijven heel hardnekkig zitten. Ik denk dat je je schoonmoeder maar moet laten rusten. Die verandert toch niet, en het is ook eigenlijk zonde dat je daar teveel energie aan spendeert. Laat haar maar lekker in haar sop gaarkoken. Ook nog eens beter voor je dochtertje, ze heeft niks aan een oma die alleen maar klaagt over haar en scheldt tegen haar. Het is denk ik wel belangrijk dat je er goed met je vriend over gaat praten. Het wordt tijd dat hij zich realiseert dat het niet gezond is om zo de kant van zijn moeder te blijven kiezen en niet voor zijn eigen gezin op te komen.
Sry hoor, maar als ik lees hoe je vriend hierop reageert zou ik die slappe hap ook niet meer moeten. Ik weet het, makkelijker gezegd dan gedaan maar het geluk van mijn kinderen gaat boven alles en als ie nu nog niet snapt hoe het zit ben ik heel bang dat het niet zal veranderen. Echt goed dat je er wat van gezegd heb en het voor je kind opgenomen hebt maar volgens mij is dit vechten tegen de bierkaai en kost het je alleen maar energie ... Brrr ... horror ...
jammer dat je vriend niet achter jou en je dochter staat. Daar zou ik eerst aan gaan werken en als jullie op 1 lijn zitten kun je je schoonmoeder "aanpakken"
Als de vrouw van mijn schoonvader zo tegen een van mijn kids zou doen dat was ik gauw klaar met haar. Nou zien we ze al heel erg weinig, met een beetje geluk 4 keer per jaar dus zal ze het niet zo snel doen denk ik.
Nee, dat beseft hij niet. Naar zijn mening komt hij wel voor ons op. Dat hij zich telkens door haar laat ondersneeuwen , in elkaar krimpt als zij iets zegt en dan maar niks meer zegt om zo de lieve vrede te bewaren , dat ziet hij niet. Een ander probleem is dat ze ook veel voor hem doen ..in mijn ogen zijn liefde kopen en ik denk dat hij bang is dat ze , als hij tegen ze in gaat , hem dan niet meer uit de penarie zullen helpen. Hij zei toen ik die eerst keer ruzie had met zijn broer en ouders al dat hij bang was om zijn ouders kwijt te raken. Onzin natuurlijk maar krijg hem dat maar eens aan zijn verstand gepeutert dat zijn moeder hem manipuleert en zulke dingen zegt omdat ze weet dat ze hem daar mee heeft..... Linda
Mijn man heeft een moeder die manipulatief is en zijn vader....ik zal er maar niet over beginnen. Maar je komt er nooit helemaal los van. Wij hebben het opgelost door niet meer met elkaar te discussieren over wat we nu precies moeten doen, en elkaar verwijten maken. Ik zeg niets meer over deze mensen tegen mijn man en respecteer daarmee dat het zijn ouders zijn en hij wel gevoelens voor ze heeft. Daar staat tegenover dat we met elkaar hebben afgesproken wat onze grenzen als gezin zijn die mijn schoonfamilie heeft te respecteren. Soms gaan ze daar overheen, met daden en opmerkingen, en ik ben dan degene die ze daar vol op aanspreekt. Ik weet dat mijn man dat enorm moeilijk vindt, jaren van indoctrinatie raak je niet zo maar kwijt. Daar staat tegenover dat als mijn schoonmoeder dan bij mijn man begint te zeuren hij ook zegt dat ze bij mij moet zijn als ze een probleem heeft. En zo maken we er een soort van 'werkbare situatie' van. Dus ik denk dat het belangrijkste is om je vriend niet het idee te geven dat hij moet kiezen, of er steeds een ruzie tussen jullie van te maken, maar te werken aan een oplossing die voor jullie beiden acceptabel is. En ik heb mijn schoonmoeder trouwens een tijdje geleden even apart genomen en een paar dingetjes met haar doorgesproken die haar volgens mij nog niet helemaal helder waren.....nu is dat wel het geval