Hallo Dames, Het is een lang verhaal, maar ik denk dat het belangrijk is om zo volledig mogelijk te zijn. Wij zijn gezegend met een prachtige dochter en zoon. Onze dochter was totaal niet gepland: ik raakte ondanks correct pilgebruik toch zwanger. Ze is altijd super welkom geweest, maar kwam wel als een verrassing. Ik zat toen in mijn examenjaar gymnasium, maar ben toen afgezakt naar de havo omdat ik 6 maanden lang ziek ben geweest. Daarna een dag voor het begin van de examens bevallen en gelukkig toch mijn diploma kunnen halen. Erg zwaar, maar natuurlijk zeker de moeite waard. Na de geboorte van onze dochter hebben mijn partner en ik besloten om niet te lang te wachten voor de tweede. Ik zou dan thuis voor de kinderen zorgen totdat ze naar school of psz gaan. Door niet te lang te wachten met de tweede is het in ieder geval niet mijn leeftijd die een moeilijkheidsfactor zou worden. Daarna zou ik dan ook weer terug de schoolbanken in gaan en na de studie fulltime gaan werken en hij parttime zodat de opvoeding van de kinderen meer op zijn schouders komt te liggen. Dit omdat ik na het afronden van mijn studie veel meer geld in het laatje zal brengen dan hij. Ik ben bijna 9 weken geleden bevallen van een geweldig mannetje De opleiding die ik zou willen volgen is een lotingstudie, dus spannend of je überhaupt binnen komt. Voor deze studie staan mijn kansen er op zich prima voor: ik heb 3 examens gehaald op gymnasium niveau en de rest op havo niveau en een certificaat voor Latijn, het minimaal vereiste niveau is MBO4 of havo. Mijn partner begon een paar dagen geleden uit zichzelf over het studeren. Er is nu een vacature voor deze werk- en leer studie bij ons dichtbij huis voor het komende leerjaar. Eigenlijk is deze kans te mooi om te laten liggen, maar ja wel een flinke afwijking van het plan. Het schooljaar zou dan komend jaar september beginnen en ons zoontje is dan 1 jaar en onze dochter 2,5 jaar. Aan de ene kant ben ik er super enthousiast over, deze baan wil ik al sinds ik echt klein was (3 jaar of zo) maar ik geniet ook intens van het moederschap en het van dichtbij bekijken hoe ze zich ontwikkelen. Maar ja, wat weegt dan zwaarder, de kans dat ik zo dicht bij huis het werk gedeelte over 3 jaar kan doen, is behoorlijk klein. Dat betekent dat ik dan al snel een uur in de auto zou moeten zitten enkele reis om hetzelfde te doen. Mijn partner zegt doen! En een groot gedeelte in mij zegt dat ook, maar dan blijft dat kleine stukje toch tegenwerken. Wellicht dat mijn hormonen me ook nog flink tegenwerken dus: Wat zouden jullie doen? Sorry voor het vreselijk lange verhaal, en voor diegene die nog aan het lezen zijn: bedankt voor het lezen en het eventuele advies.
Ik zou het ook echt doen! Een diploma is in deze tijd toch wel een vereiste, aangezien je waarschijnlijk niet je hele leven thuis wilt zitten.
Ik zeg DOEN!! Deze kans krijg je niet vaak. Nu even hard. Maar als je over een aantal jaren verder weg moet en dan een lange reistijd hebt, zie je je kids op de dagen dat je werkt misschien niet of maar een uurtje.
Ik zou het doen... maar ik ben ook echt geen thuisblijfmama type dus ja.. Het ligt er ook wel een beetje aan hoeveel uren je ermee kwijt bent en hoe flexibel je die in kunt delen.. Ik heb een eigen bedrijf waarvoor ik minimaal 40 uur werk, maar ik doe dat 3 dagen in de week, waarvan 1 dag papa-dag is en de rest doe ik allemaal in de avond-uren. (en ook altijd wel wat in het weekend) Ik heb niet het idee dat ik veel mis van de kindjes eigenlijk... De oudste gaat naar school en wordt altijd door mij of mijn man gebracht en gehaald (behalve op dinsdag, want dan haalt oma haar op) en de jongste gaat 2 dagen naar het kdv van 09.00u tot 17.00u.
Doen! Tuurlijk staat het je (even) tegen als je van huis en je kinderen weg moet om te gaan werken /leren, maat dat heeft iedere moeder of je nou na 3 maanden weer gaat werken of na 3 jaar. Volgens mij is dit juist een hele mooie uitdaging en daarnaast is een inkomen ook niet onbelangrijk met 2 kinderen. Ga gewoon in elk geval solliciteren, want wie zegt dat je wordt aangenomen? En als je wordt aangenomen en je wilt het echt niet dan kan je altijd nog nee zeggen.
Ik wou dat ik de kans kreeg. Dus ik zeg zeker doen. Maar ik snap heel goed dat het eigenlijk beter wad als dit plan over twee jaar kwam een je graag bij je kindjes wil blijven
Die keus kan alleen jij maken meis. Ik heb ook nog een wens tot het verder ontplooien van mezelf als de kleine groter is maar ik ben me ook heel bewust van het feit dat ze snel groter worden en ik er eigenlijk niets van wil missen. Mijn keuze is dus om carrière/scholing niet nu te doen. Ik beredeneer zo; als ik straks bijv ziek zou worden of juist heel oud mag worden en terug kijk op mijn leven, wat zou ik dan echt belangrijk vinden en wat bezorgd me dan een warm gevoel.. Voor nu is dat in mijn situatie toch echt het zien opgroeien van mijn zoon. Maar jij bent mij niet en jij krijgt een kans die normaal niet zomaar voor het oprapen ligt, ik zou alle voors en tegens op een lijstje zetten en naar je hart luisteren. Succes met je keuze!
echt doen!! als zo'n kans zich aanbied moet je hem pakken. enne het is dan nog niet zeker dat je binnen bent of wel
Ik heb je verhaal gelezen en zeg doen! Je hebt meer voors dan tegens laten horen. Ik zou deze kans niet laten glippen. Wordt je ingeloot fantastisch! Zo niet dan heb je het in iedergeval geprobeert en krijg je hier geen spijt van later. Heel erg veel succes en nog gefeliciteerd met de kleine!
Ik zeg solliciteer en probeer het en als je dan de baan krijgt dan kun je altijd nog beslissen maar persoonlijk zou ik de kans pakken
Ik zou wel thuis blijven, maar ik heb ook niet echt de ambitie om nog verder te gaan leren e.d., dus is niet echt te vergelijken..
Nee klopt, het is pas zeker als je ingeloot wordt de kans dat ik uitgeloot word is wel kleiner dan bij iemand die precies het vereiste niveau heeft, maar dat geeft geen garantie helaas
Zo wat een mooie kans. Zeker doen, wie zegt dat je deze kans ooit nog eens krijgt?! Ik zou hem met beide handen aangrijpen!!! Succes meid!
Absoluut doen! Laat het lot beslissen in elk geval en als je ingeloot wordt moest dat gewoon zo zijn en zou ik er 100% voor gaan. Het zou zo zonde zijn als van uitstel afstel zou komen, daar heb je de rest van je leven spijt van. Dat zie ik nu heel veel om mij heen bij de dertiger's. Ook altijd een prettig idee natuurlijk dat je je later zelfstandig kan bedruipen en je kinderen een goede (financiële) basis kan geven. Héél veel succes!
Doen!!!! Kansen zijn er om gegrepen te worden, en als je de kans krijgt, zeker als je zeker weet dat dit is wat je wilt, dan moet je niet aarzelen en dit doen.
Een kans die je zeker niet moet laten liggen. Als je het niet doet, denk je later: wat als..? Dus doen!