Is het ook Dnze. @Draakje: hij heeft Asperger. Dus tja. Het was of door met mijn leven en accepteren dat ik dit niet kon of zover mentaal wegzakken dat ik er zelf een eind aan had gemaakt. Gelukkig uiteindelijk voor het eerste gekozen. Neemt niet weg dat ik hoop dat ie gelukkig is. Ik ben ook geen makkelijke dus ws voor hem ook wel een bevrijding.
Met slaande ruzie bedoelde ik gewoon schreeuwen en de deur dicht gooien ipv dichttrekken haha. Absoluut geen fysieke agressiviteit! Wij schelden dus niet tegen elkaar maar wel stem verheffen. Ik vraag me dus af wat nog gezond is voor een kind om mee te krijgen van een ruzie. Wil niet mijn kind leren dat ruzie hebben abnormaal is want vind het belangrijk dat mijn dochter leert dat emoties uiten normaal is. Maar niet haar een onveilig gevoel meegeven.
idd , ik vind het niet zo erg als je ruzie maakt voor kinderen als je het wel op een rustige manier doet. Meer van discussie en niet mee eens zijn met elkaar ! Zo leeert de kinderen ook dat papa en mama niet altijd met elkaar eens zijn maar alsnog altijd lief zijn tegen mekaar en goed komt.
Wij maken bijna nooit ruzie eigenlijk... Zeker niet slaande ruzie met hard schreeuwen enzo. Hoogstens een beetje katten tegen elkaar en dan even op de silence toer, maar al snel weer een goedmaak kusje erachteraan. Ik heb buren gehad in het verleden die niet tegen elkaar liepen te schreeuwen maar tegen hun kinderen, dat vond ik echt verschrikkelijk. Dan zat ik te ontbijten en dan hoorde ik hun kind piepen waarna hij dan keihard dingen gilde als 'HOU JE B*K!!!!'. En dat kind was 2 ofzo.
Als kind maakten mijn ouders vaak ruzie als wij in bed lagen, ze schreeuwden dan echt kei hard tegen elkaar. Mijn slaapkamer was net boven de living, ik hoorde alles. Ik was dan zeer bang, vooral omdat ik dacht als ik wakker werd , dat mijn mama of papa er niet meer zouden zijn. Meestal viel ik dan huilend in slaap. Dus ik maak nu liever ruzie met mijn man waar onze dochter bij is, zodat ze wel kan zien dat we allebei thuis blijven, en het ook terug uitpraten. Soms als we woorden hebben en onze stemmen de hoogte in gaan, begint zij ook te roepen, al lachend, tja dan is onze ruzie meestal snel voorbij. Ze wil ook altijd dat papa , mama een kus en knuffel geeft, dat doen we dan ook.
Wat een ineteressant onderwerp.. Ik denk daar heel vaak over na.. Ik heb dan nog een kinderen, maar we doen er ons best voor.. En eigenlijk lijkt het me al niet goed erge ruzie te maken als de baby nog in mijn buik zit.. Lijkt mij dat de baby dat enorm mee krijgt.. Maar hier maak ik eigenlijk alleen ruzie, mijn man niet.. Als er iets is dan ga ik de confrontatie aan met mijn man.. En bam, hij slaat dicht en ik ben hem kwijt.. Eerst praat ik rustig, dan iets harder, dan verhef ik mijn stem en ik blijf maar praten en praten en praten.. En hij zegt niets Of hij zegt: ik weet niet wat ik moet zeggen. Nouja, ik ga me dus steeds meer opwinden en steeds lelijkere dingen zeggen. En uiteindelijk gaat het over in een hysterische huilbui van mij, die uren kan duren.. Vreselijk vind ik het..!!! Maar goed, aan mijn man zal het dus niet liggen, dat ruzie maken.. maar aan mij dus wel.. En ik weet niet of het me gaat lukken dat niet te doen.. Grr, ik wil ruzie
Ik dacht al... slaande ruzie...... Maar goed....wij hebben zeker wel eens meningsverschillen waar de kids bij zijn...jeetje we zijn gewoon mensen en dat moet kunnen. Maar echt ruzie hebben wij toch al nooit eigenlijk....en als we dit zouden hebben dan zeker niet waar de kids bij zijn. Ik denk dat als je al volwassen mensen ruzie hebt kinderoortjes daar ook niet geschikt voor zijn dus zeker niet doen waar zij bijzijn
Hier dus ook altijd ruzie geweest in huis...vader alcoholist dus Ik ging altijd onder mijn bed liggen met mijn oren op de vloer om te luisteren wat er geschreeuwd werd. Weet dat ik me dan altijd heel erg onveilig gevoeld heb. Dus als er iets is waar ik heel erg gebrand op ben is dat mijn meiden zich ten alle tijden veilig moeten voelen in ons huis!
Precies hoe kan je anders leren hoe je conflichten oplost in het leven? Normale discussie ruzies e.d. kunnen dus gewoon gevoerd worden , echter schreeuwen doen we dan niet ik geef mijn man wel een hele pittige blik en dan praten we verder erover als we alleen zijn (iedereen hier in huis weet dat die blik "kappen" betekend zelfs de kindjes als ik aan de telefoon zit en de kwekken erdoor heen. Ik ben best wel pittig qua persoonlijkheid maar het is ook vaak weer zo weg dat is het voordeel ervan. Uiteraard word er niet geslagen, geduwd of wat dan ook..
Hier thuis werd ook altijd geschreeuwd, naar de volwassenen en naar de kinderen. Ik vind echt hard schreeuwen eigenlijk wel bijna fysieke agressiviteit. Ouders kunnen heel veel agressie en dreiging uitstralen (ook zonder te schreeuwen trouwens) en ik was altijd bang dat er iemand vermoord zou worden. Deuren dicht smijten enz. kun je ook heel erg van schrikken. Helaas is het hier 1 keer voorgekomen dat ik echt een uitbarsting had met schreeuwen. Verder probeer ik me terug te trekken bij ruzie. Ik moet zeggen dat ik er wel grote moeite mee heb en dan echt continu de neiging heb om terug naar de kamer te rennen en heel erg beledigende dingen te gaan schreeuwen. In een relatie, zeker met kinderen, gaat het nou eenmaal om onderwerpen die heel erg gevoelig liggen. Maar goed, ik doe mijn best om ruzies en ook discussies te voorkomen.
Mijn man en ik hebben niet vaak ruzie. Soms ben ik wel boos op hem, echt ruzie komt misschien 1 of 2 keer per jaar voor. Maar dat doen we niet waar onze zoon bij is. Dan 'parkeren' we het maar even tot onze zoon op bed ligt. Ik snap ook niet waarom mensen zo nodig ruzie moeten maken waar hun kinderen (of anderen) bij zijn. Wat heeft een ander - en zeker een kind! - met jullie onenigheid te maken? Bewaar dat gewoon tot een moment dat je het privé kunt bespreken.
ik bedenk me net dat ik wel een keer woorden had met mijn man in de auto (ruzie noem ik geeneens) gewoon wat harder praten als normaal. Komt mijn zoontje "papa en mama niet ruzie maken ja" uuh okay toen was het stil, we hebben sorry gezegd tegen hem en vertelden dat papa en mama even niet eens met elkaar waren maar dat we geen echte ruzie hadden en dat we elkaar heel lief vinden hoor.