Ik vroeg me af of iemand dit herkend.. Mijn zoontje is de laatste tijd erg gefrustreerd. Als hij mij nu ziet eten word hij helemaal gek. Dan gaat hij helemaal trillen omdat hij dat dan ook wil. Steekt zijn handjes dan naar voren en maakt dan zo'n boos geluidje Ook als er iets niet lukt, bijvoobeeld hij komt ergens niet bij. Word hij ook boos. En als je iets van hem afpakt gaat hij soms heel hard huilen, net zolang hij hem terug heeft. Of je moet hem afleiden... Ik kan zo merken dat hij nu wat ouder word en een eigen willetje krijgt.. Maar dat boos zijn. vind ik zo raar vooral met dat trillen. hij kan ook echt zo'n boos geluid maken en dan ineens in je arm/gezicht of iets knijpen..
hier net hetzelfde, over het algemeen een heel vrolijk meisje, maar ze denkt dat ze altijd iets moet hebben als wij iets eten. dan strekt ze zich helemaal, haar armpjes gaan als een gek heen en weer en ze doet ze steeds open en dicht, open en dicht zal wel normaal zijn
Ik heb hier het probleem met het middagslaapje. Zodra ik de kamer uit loop dan is het krijsen geblazen, kom ik weer binnen is er niets aan de hand big smile. daardoor slaapt hij smiddags vaak maar een uurtje. geen idee wat ik hier aan moet doen..
Hoi hoi, Ik herken het ook wel hoor! Volgens mij zitten ze nu in een sprong en willen ze meer dan dat ze kunnen! Alles wat wij doen of hebben wil mijn zoontje ook en als dat dat niet lukt of hij krijgt het niet, dan wordt hij boos! Maar ja, hij (en wij, haha) moet er maar even doorheen, je kan niet meer dan je best doen en soms moet hij even over die drempel heen heb ik het idee! Liefs
Hier ook zo. Als ze niet snel genoeg haar eten krijgt, als ze iets niet mag, en zelfs als papa de kamer uitloopt. Zal wel weer overgaan....
Mijn dochter heeft dit, heel erg sterk. eerst de frustratie van niet kunnen bewegen, dat ging over toen ze kon lopen (met 9 mnd, hoezo gemotiveerd). Nu volgens mij omdat ze niet goed kan praten. Je ziet het in haar ogen dat ze zich niet kan uiten, en dat het haar frustreert. De ene keer zet ze het op een brullen, de andere keer houdt ze haar adem in tot ze paars aanloopt, en weer een andere keer slaat ze me. O ja, stampvoeten kan ze ook als de beste, ziet er eigenlijk heel komisch uit. Ze is ook een keer languit op de grond gaan liggen en dan heel theatraal met haar vuistjes en voetjes op de grond gaan slaan / trappen. En ook toen liep ze helemaal paars aan omdat ze haar adem inhield. Ik hoop dat haar gebrabbel gauw overgaat in woordjes, dan wordt ze vast weer wat rustiger.
Heel herkenbaar! Zal dus echt wel bij de leeftijd horen, alle kindjes zo rond de 8 maanden. Annabel wil al een aantal weken geen flesvoeding drinken en dan ook ECHT niet. Als ze de fles al ziet aankomen...boos! Ze loopt dan echt rood aan en schreeuwen. En sinds een paar dagen ook in de box. Ze heeft door dat ze zich kan optrekken aan de spijltjes, ik heb een paar keer geholpen tot staan. Maar alleen kan ze het niet en dat zorgt ook voor tranen, gillen en frustratie. Het is ook moeilijk als je vanalles wil... maar het lukt allemaal net niet. En dan komen die vervelende volwassenen ook nog steeds met die fles, ik ben geen baby!!
Haha valt me wel op inderdaad met de leeftijd. Alleen mijn zoonje is wel te vtoeg geboren.. Maar haha misschien haalt ie het dan wel in Vind het wel lastig soms hoor, soms lijkt hij daarom helemaal niet blij. Echt een chagrijn. En als hij dan weer leuk speelgoed ziet word hij helemaal blij en gilt ie het uit! Gisteren wou hij ook geen fles, ik eet altijd wel eens wat als ik de fles geef. Nou hij zag mijn broodje, en wou echt geen fles meer.
Het is in mijn beleving niet alleen een leeftijdsding, maar ook het karakter. Mijn zoontje was veel gemoedelijker. Natuurlijk, hij kon ook wel eens tekeergaan als hij iets wilde wat hij niet kon of niet mocht, maar dat is totaal niet te vergelijken met de driftbuien van m'n dochter. Die frustratie, die onmacht, is in haar veel directer voelbaar en zichtbaar dan bij hem. Bij haar begon het met een maand of 5, en ze heeft het nog steeds (16 mnd). De reden is wel iedere keer een andere en bij iedere ontwikkelingsstap die ze maakt wordt het voor korte tijd beter. Tot ze het volgende ding ontdekt wat ze wil maar nog niet kan...
Ohhh hier ook! En als ik hem dan voor de 100ste keer weer op de rug draai tijdens het verschonen. Boos, huilen! Want meneer wil andere dingen doen
Het is ook frustrerend voor zo'n kleintje Wordt nog belemerd door zn eigen lijfje. Ik herken het heel goed hoor, dat is hier thuis net zo. Als wij eten dan zit hij ons aan te kijken 'hee en ik dan??' dat doet hij ook als hij echt nog maar net zn eten op heeft haha. Vaak geef ik hem dan iets in zn handen dat hij zich daarop focust, dan gaat het weer goed. Nu hij kan zitten en kruipen is hij iets minder gefrustreerd want zn wereld is groter geworden, hij is niet meer zo afhankelijk van zn papa en mama om ergens te komen bij een speeltje.
hahahaha dat heb ik dus ook elke keer, dan wil meneer op zn buik liggen, lekker makkelijk luierverschonen dan. Dus idd weer terug op zn rug draaien en boos dat hij dan wordt, huilen met grote krokodillentranen van 'mama ik wil dit niet! ik wil op mn buik!' Ik heb bij de commode vaak speelgoed liggen wat hij nog niet vaak vast heeft gehad, dus nog erg interessant voor hem. Net als een billendoekje haha of de verpakking ervan. Werkt tot nu toe nog goed.
Ook hier een baby in dezelfde leeftijdscategorie. En wat een herkenbare verhalen... Hij kan kruipen, dat heeft hem een tijdje bezig gehouden, maar nu heeft hij bedacht dat hij wil staan en dat lukt nog niet zo goed... Dus boos, huilen, piepen etc. Daarnaast veel last van doorkomende tandjes, dus dat helpt niet mee. Doorgaans is hij heel vrolijk, maar hij kan erg boos worden, dat belooft nog wat voor later...