Beste Dames, ik wil heel graag even m'n ei kwijt over het volgende: Wij hebben een zoontje die inmiddels 15 maanden oud is. een heerlijk ventje waar we volop van genieten. het eerste jaar was errug pittig met betrekking tot de nachten. eerste 3 maanden de gebruikelijke nachtvoedingen, toen is het 3 maanden goed gegaan, en vervolgens een half jaar lang nagenoeg elke nacht drama. tandjes, kiezen, verlatingsangst..... elke nacht was het weer raak en huilde hij vaak 2 uur lang non stop. wij liepen dan vaak met hem in z'n kamertje en deden er alles aan om hem te troosten. nouja meer hoef ik jullie niet uit te leggen hierover. dan onze buurvrouw. in het verleden zijn er een aantal dingetjes geweest mbt de tuin waar zij het absoluut niet mee eens was, maar uiteindelijk is het (naar ons idee) rechtgezet en met de buurman is het altijd 'normaal' gebleven maar de buurvrouw negeert ons al ruim 2 jaar. geen gedag kan eraf. (ze zijn trouwens beide rond de 70 jaar, wij zijn bijna 30) ons mannetje sliep al ruim een maand keurig van 19.00 tot 7.00 zonder ook maar 1x wakker te worden snachts. tot het moment dat hij met 14 maanden z'n BMR prik kreeg. een week later kreeg hij hoge koorts snachts, elk uur wakker, koortsstuip....naadje! echter de buren waren er die nacht niet omdat ze een nachtje in het buitenland waren. die nacht erna werd hij weer huilend wakker en we hebben hem eruit gehaald om hem even wat te laten drinken ivm de koorts die hij nog had toen hij naar bed ging. toen ook zn temperatuur opgenomen en die lag rond de 37,8 .....dus niks raars.... vervolgens weer in bed gelegd en dat was brullen geblazen. dus weer eruit gehaald en bij ons in bed genomen. maar dat werd feesten (hij heeft nog nooit bij ons in bed geslapen, alleen maar een feestje bouwen) wat we dan doen als we merken dat er niks aan de hand is, dan leggen we hem in bed en laten we hem 5 tot 10 minuten huilen en dan valt ie eigenlijk altijd wel in slaap.... hij was nog geen 5 minuten aan het huilen en toen hoorden we ineens gebons op de muur en dachten dat we het ons vast verbeeld hadden..... tot vervolgens mijn telefoon ging...... en ik wist het natuurlijk zeker: dat zijn de buren (het was inmiddels half 3 snachts) m'n vriend nam op en het eerste wat hij hoorde was de buurvrouw, helemaal over de rooie: 'wat DOEN jullie met DAT kind' ?????????? mn vriend gaf aan dat ze zich niet hoefde te bemoeien met de opvoeding van ons kind, dat we dat namelijk prima zelf kunnen.... 'nou, dat betwijfel ik!!! er is iets MIS met DAT kind!' ....... 'je moet hem uit zn bed halen en bij je nemen!' 'wij hebben sterk het vermoeden van kindermishandeling' ' ik ga een deze dagen een aanklacht tegen jullie indienen!!!' ....... en toen hing ze op........ dit telefoontje is bij ons als een bom ingeslagen .... het feit dat je midden in de nacht wordt opgebeld en dit soort dingen naar je hoofd geslingerd krijgt.....het doet mij echt ontzettend veel pijn! uiteraard snappen we dat het heel vervelend is om wakker te liggen van een huilend kind van een ander.....maarja als wij niet weten dat zij er last van hebben???? de andere buren hebben we goed contact mee en die vragen wel regelmatig of alles wel goed gaat, en dan leggen we uit wat er aan de hand is op dat moment....en horen we vaak ook verhalen over hun kinderen, dat het ook af en toe zo pittig was..... als we ons dan verontschuldigen voor de overlast zeggen ze dat ze het niet horen als ze slapen, alleen als ze toevallig wakker zijn op dat moment... de dag na het nachtelijke telefoontje is de buurman langs geweest en hebben hij en mijn vriend gepraat. de buren hebben dus inderdaad maanden lang kindermishandeling vermoed en dachten dat we hem maar alleen in zn bed lieten huilen snachts ..(in godsnaam, waarom trek je dan niet aan de bel???bij ons, of als je dat niet durft, schakel een instantie in!!!!!!!!)... ... ook dachten ze dat ik hem overdag liet slapen (ik werk aan huis) ....zodat ik dan kon werken, en dat ie dan snachts geen slaap meer had..... allemaal rare gedachten dus, maarja als je niet met elkaar praat dan heb je geen idee hoe het er aan toe gaat bij de buren..... ze hadden dus geen idee dat wij nacht in, nacht uit met hem liepen te sjouwen, en dat hij 2 dagen naar het kdv gaat en 1 dag is het papa dag (ik werk 3 dagen) ...... natuurlijk ga je een kind geen omgekeerd ritme aanleren ...... al met al snapt de buurman het nu (ze hebben nb zelf ook een huilbaby gehad) en wat hem betreft is het dus ook 'oke' ..... maar hij zei dat we van de buurvrouw geen excuus of wat dan ook hoeven te verwachten aangezien zij met heel veel vrok uit het verleden zit..... (die dingen van de tuin die allang opgelost zijn) ..ze kan of wil dat maar niet verwerken/vergeten.... maar ik zelf ben nog gewoon intens verdrietig...... dat er dit soort dingen midden in de nacht woest naar je hoofd geslingerd worden..... en wie weet was er wel ECHT iets mis met hem, in de zin van dat ie ernstig ziek is...... maar volgens de buurman kwam het puur omdat ze een heel heftig en druk weekend achter de rug hadden en dat gehuil toen de druppel was die de emmer deed overlopen bij de buurvrouw...... en de dingen die ze heeft gezegd moeten we maar niet zo letterlijk nemen want ja ze zei het uit emotie..... inmiddels merk ik dat ik me heel anders ben gaan gedragen thuis, met name in de tuin, als zij ook in de tuin zijn...... ik durf mn zoontje niet meer te corrigeren omdat hij best wel snel gaat huilen/protesteren..... ook geef ik hem altijd maar zn zin.... als hij met mn iphone wil of buiten op de tuinbank wil staan bijvoorbeeld..... want als hij zn zin niet krijg gaat ie ook mekkeren...... normaal liet ik dat gewoon gaan want ja het is niet altijd feest..... maar nu denk ik nou doe maar snel want anders denken ze vast weer dat ik hem klappen geef of wat dan ook...... ook met savonds naar bed brengen ga ik elke minuut terug als hij huilt en til ik hem weer uit zn bedje....en inmiddels lijkt ie echt wel gewent aan het in slaap wiegen....terwijl hij voorheen keurig binnen 10 min/kwartiertje sliep..... de hele dag spookt dat mens door m'n hoofd en als ik snachts wakker wordt lig ik zeker een uur wakker....... angst dat mn zoontje wakker wordt en gaat huilen...... nou echt geen idee wat ik van jullie verwacht ofzo.... ik denk niks eigenlijk...maar ik moest het gewoon ff kwijt..... xx
jeetje meid wat een verhaal! Wat een nare buren heb je zeg!! Jij kan er toch ook niets aan doen.... Heel veel sterkte Knuff charlie
niks van aantrekken.. als ze een melding maken... dan gebeurd er toch niets mee. wat willen ze zeggen? Ja de baby heeft een heel jaar gehuild snachts (kb weet ook wel dat er huil baby's zijn) en nu vorige maand heeft hij ook een paar keer gehuild snachts.. overdag is hij stil?? wat willen ze daarmee... echt niemand die hun serieus neemt hoor! lekker laten gaan.. en je kind opvoeden .. en daar hoort corrigeren ook bij... je kunt je kind toch niet alles laten doen omdat je bang bent voor de buurvrouw? wat meen je dan wat je voor lastig kind hebt later dan zou ze weer gezegd hebben dat je vroeger een hardere opvoeding had moeten gebruiken bij dit soort mensen kan het toch nooit goed
Nouja zeg! Ik snap dat je het heel vervelend vindt, maar probeer je niet te veel van haar aan te trekken. Jullie kind, jullie opvoeding. Blijf op je strepen staan wat betreft je iPhone en corrigeren! Je krijgt vast nog eens commentaar over hoe je het aanpakt, maar nogmaals, het is jullie manier!!!
Onze buren (buurvrouw) heeft dus zo'n melding gemaakt. Fijn zo'n brief van bureau jeugdzorg in de bus terwijl je je van geen kwaad bewust bent. Had ook zoiets van had naar ons toegekomen dan, hadden we kunnen uitleggen dat we haar bij ons hebben etc etc. Verschrikkelijk als ze niet gewoon het gesprek aangaan. Nu een jaar verder maar o wat kan het mij nog kwaad maken. En de onzekerheid dat als er eentje huilt (en ja dat doen ze op volume 100 ookal is er verder eigenlijk niets) 'o jee straks belt ze weer'. Heel erg.. Hoe zeker we ook zijn dat we het goed doen, het vreet toch aan je.
Rare buurvrouw!!! Ik zou het aankaarten bij het CB én de wijkverpleegkundige/wijk steunpunt en gewoon doen wat jij wilt wat betreft de opvoeding van je kindje. Op die manier zijn er meer getuigen van het hele klaagproces van de buurvrouw en kun je bij klachten jegens jullie tijdig een dossier opbouwen waarmee je alles kunt weerleggen. Wellicht word zij nog een keer op de vingers getikt.
Heey wat een vervelend en heftig verhaal!!! Waar bemoeien die mensen zich mee, alsof je je kind direct mishandeld als het veel huilt. Baby's en jonge kinderen huilen nou eenmaal regelmatig, heel vervelend maar ook 's nachts. Dat ze direct uitgaan van kindermishandeling is natuurlijk erg overtrokken! Ik begrijp wel heel goed dat dit jou heel veel pijn heeft gedaan! Ik zou mij dat ook erg aantrekken, ook al weet ik dat het onterecht is! Ik snap ook dat je je nu gaat inhouden omdat je bang bent dat de kleine gaat jammeren of huilen... Ik weet het uit eigen ervaring. Hier woon ik in een hele gehorige flat (oud) en heb veel last van mijn bovenburen aangezien zij veel harde muziek aanhebben, ook 's nachts en veel schreeuwen etc. Ik heb daar regelmatig wat van gezegd maar ze lijken het niet te willen snappen. Ik ben 1x uit mijn slof geschoten omdat ik het zo zat was, niet goed misschien ook maar je bent het wel een keer zat! Ik weet dat zij zich ergeren aan de kinderen en baby's in de flat, want ja die huilen natuurlijk regelmatig. Zo is mijn dochter ook lekker temperamentvol en kan het ook op een gillen zetten en hard huilen... Sinds het voorval ben ik ook geneigd mijn dochter eerder toe te geven zodat zij niet zo hard gaat huilen oid om geen gedoe met de bovenburen te krijgen. Maar dat is natuurlijk helemaal niet juist, kinderen moeten nou eenmaal opgevoed worden en ja daar hoort boos zijn en huilen en gillen helaas ook wel eens bij. Het is heel vervelend voor de buren maar als ze daar zo last van hebben, is dat hun probleem. Kunt moeilijk je kind maar steeds toegeven omdat de buren er anders last van hebben... Ik begrijp dat dat moeilijk is, maar het gaat weer slijten. Je moet er niet steeds aan denken wat de buren denken... En dan bellen ze het AMK, die zien snel genoeg dat het een loze melding is. Maar geloof ook niet dat je buren zo snel zouden bellen. Wat je wel kunt doen, dit voorval voorleggen aan bijvoorbeeld je huisarts, dan is hij al op de hoogte en kan jou eventueel ook advies geven hiermee om te gaan. Succes en probeer het los te laten!
je corrigeert je kind niet omwille van de buurvrouw? sorry maar vind ik echt heel raar en ik zou alvast een melding maken dat je last van haar hebt
Ik heb ook zulke buren!!! Om 5 uur 's ochtends aanbellen, naar mn hoofd geslingerd krijgen dat we met hem naar de kinder"spiegoloog" moesten, bonken tegen de muren enz. enz. Nou zijn het ook nogal vervelende mensen, twee ouders van bijna 70, en twee nog steeds thuiswonende "kinderen" van dik in de 30/40.. Vooral die vader denkt dat de hele straat van hem is. Hij is ook bekend/berucht in de hele wijk. Ach ja. Maar ik herken wel wat je zegt dat je toch je gedrag erop aan gaat passen, hoewel ik het niet zo heftig heb als jij. Maar weet je, op een gegeven moment ben je ook daar klaar mee. Ik merk in ieder geval dat ik niet meer mijn best doe dan "normaal" om eventuele overlast te beperken. Het werkt namelijk toch alleen maar averechts, maar dat snap je zelf ook Moet zeggen, we hebben vooral problemen gehad met de oudste, en zij dus ook, die is nu 3,5. Maar pas sinds dit jaar merk ik dat de buren me niet meer boeien (de andere buren/de buurt boeit me meer). Het heeft bij mij wel even geduurd dus. Wat hielp is erachter komen dat toch helemaal niets goed is in hun ogen. Nu hebben we dus twee kinderen, een verbouwing van 4 maanden achter de rug, en over een paar weekjes is de tweeling er. Dat belooft dus nog wat voor hun Het is makkelijker gezegd dan gedaan, i know, maar probeer het los te laten!
Hoi, Wat een vervelende buurvrouw en vervelend dat je nu dingen wel of niet doet in de opvoeding ter goede van de buurvrouw. Is het een idee om misschien een gesprek aan te gaan met een bemiddelaar? Om het verleden misschien uit te praten. Stel dat ze een keer een melding doet moeten deze altijd gecontroleerd worden helaas, ook al is het soms om mensen te treiteren. Er werken hele gespecialiseerde mensen dus die zien meteen wel de waarheid in een gezin.Misschien een keer contact opnemen met meldpunt en jou verhaal doen zodat je gerustgesteld bent. Sterkte want wat vervelend zeg
Ik snap dat je inmiddels op je tenen loopt, maar ik den dat het toch eens tijd wordt om naar je buurvrouw toe te stappen en te vragen wat nu daadwerkelijk haar probleem is. Ik denk dat het puur het feit is dat ze jullie niet mag. Hoezo zou je anders zo'n wrok hebben on onbenullige dingen. En wat dacht je van een aanklacht indienen wegens lastig vallen in de nacht? Ik weet niet hoe de aangifte het. Want stel dat ze inderdaad een keer een melding maakt van mishandeling, dan staat er niets van haar rare gedrag genoteerd. Dus ik zou het echt melden bij de politie. @ Abri Klinkt lullig wat ik nu zeg, maar beter 1 x kindermishandeling onterecht gemeld, dan er 1 over het hoofd gezien. Denk je nu echt werkelijk dat mensen dit toe zouden geven als hun buren aankloppen? Echt niet. Ik vind het echt heel vervelend voor jou om dit mee te moeten maken, maar opkomen voor kinderen is nog belangrijker.
Jouw buren zijn de overtreffende trap van de mijne! Hier ook gebonk op de muur nadat wij m 4 minuten lieten hullen. Ml was er klaar mee en schreeuwde gewoon terug 'kappen nou mafkezen'. Hier kwamen we buren wel verhaal halen (sms'je met, we willen jullie vanavond spreken) nav 1,5 jaar niet doorslapen. Wat wij over ons heen kregen was: kdv is slecht voor jullie zoon (hij juicht al als ie op de parkeerplaats kdv herkent), jullie stimuleren hem niet (hij liep nog niet met 13 maanden), jullie doen nooit leuke dingen met hem en we horen hem alleen maar huilen en zien m nooit buiten. Mijn man liet zich niet zeggen dat wij slechte ouders zijn en ging er tegenin, waarop onze buurvrouw zei dat ml kwaad werd omdat er een kern van waarheid zat in hun aantijgingen (!!!!!). De buren worden nu niet meer gegroet, en ze hebben net een briefje in de bus gekregen dat we binnenkort beginnen met slaaptraining. met sommige mensen valt niet te praten en gelukkig hoeft dat ook niet, het is jouw kind. Niet dat van de buren. Mijn buren zijn Overigens van onze leeftijd en hebben 2 jonge kinderen. Hart onder de riem van mij dus en gelukkig valt er met je buurman nog wel te praten.
Opkomen voor kinderen is zeker heel belangrijk. En nee, men zal zoiets vast niet toegeven als het wel zo is, maar als het niet zo is en je hebt zoals TS een aantal oorzaken van bijv veel huilen dan is het fijn als je dat kunt uitleggen zonder eerst een melding aan je adres te hebben van kindermishandeling. Ook in ons geval waren er aantoonbare oorzaken en dit hadden we zo kunnen uitleggen en laten zien. Had dat geen bevredigend antwoord geweest en had ze nog getwijfeld aan kindermishandeling: natuurlijk moet ze dat dan melden! Maar zo'n brief valt echt heel rauw op je dak hoor.. Hebben het er geregeld nog moeilijk mee als een van de kinderen een huilbui of boze bui heeft. Eerste waar ik aan denk 'de buurvrouw!', terwijl ik weet dat wij goede ouders zijn en onze kinderen absoluut niets aandoen: je gaat toch enorm aan jezelf twijfelen. Gelukkig heel veel bijval vanuit familie en professionele 'instellingen' als CB, school, huisarts etc gehad, maar vergeten doen we dit nooit meer helaas.
Volgens heeft je buurvrouw een steekje los ofzo. Communicatie zou stap 1 zijn. Ik ging er gewoon naartoe om te vertellen hoe verdrietig je je voelt na deze beschuldigingen. Hoe ontzettend gekwetst je bent. Want het is nogal wat waar ze je van heeft beschuldigd. En om te zeggen dat er wat jou betreft niets is uit het verleden. Ik zou proberen weer een redelijke band te krijgen zodat jullie dingen naar elkaar kunnen uitspreken. En blijf ook buiten jezelf. Ik heb ook een rare buurvrouw maar ik trek me er niks van aan als ik achter mijn huis ben. Of ik probeer het in ieder geval.
Pfff hier heb ik het ook meegemaakt maar dan in een anonieme brief. Waarom omdat de kleine naar buiten (ik had niet opgelet de deur stond open om te luchten) was gegaan en daar was gevallen en huilde om 7.30 ik heb het meteen aan de wijkagent gemeld aangezien ik inderdaad geen gezeur wilde krijgen. Ik heb een vermoeden van wie het af kwam maar zeker weten doe ik het niet maar gelukkig weet iedereen hier dat ik mijn meisje nooit iets aan zou doen. Echter heb ik nu een jaar later er nog steeds last van. Als ze buiten aan het spelen is en gilt een keer omdat ze opgewekt is dan breng ik d'r al naar binnen enz enz. Jammer dat er met onterechte beschuldigingen dit soort gevoelens opgewekt worden! Misschien is een keertje praten met de buurvrouw inderdaad de oplossing. Prima als ze je uiteindelijk gewoon niet zou mogen maar dan weet je wel waar het probleem is en dat is dan niet bij jou/jullie.
Ik herken je verhaal helaas maar al te goed, mijn buren zijn net zo, alleen zij zijn rond de 50 en hebben volwassen kinderen thuis wonen. Mijn buurvrouw zit al te klagen als onze hond een scheet laat, ze heeft wel eens geklaagd dat ze onze kat midden in de nacht de trap op hoorde rennen!! Mijn zoontje wordt s'nachts ook wakker, en ik hoor van andere buren dat ze daar over klaagt. Het mooie is dat mevrouw een verkorte opleiding tot kraamverzorgster heeft gedaan!! en baby massage geeft!! Vieze schijnheil is het! Mijn enigste advies is ( en dat is moeilijk hoor, ik weet dit helaas maar al te goed ) sta er boven, doe alsof ze lucht zijn, als ze gaan praten negeer je ze. Bij mijn is de bom 2 x gebarsten, ze ging eens te keer tegen me in de tuin en ik kon me niet meer inhouden en ik heb haar een fikse uitbrander gegeven, en de 2de x was ik al 40+2 dagen zwanger en toen zat ze weer te "dissen" ik kon me wederom niet inhouden ( hormoon kwestie ) en heb haar voor alles uitgemaakt wat me lief was, ze ging binnen zitten klagen tegen haar man. Ik moet er wel bij zeggen dat dit de enigste 2 keren zijn geweest in 12 jaar tijd. Dus behandel ze alsof ze lucht zijn, negeer ze!
Ik begrijp je. Punt is alleen dat een uitleg van de mensen ook volkomen onzin kan zijn. Zolang niemand het gezien heeft is het ook weer moeilijk uit te sluiten. Het is gewoon een erg moeilijk is. Ik zou ook door de grond zakken na zo'n brief, één van de ergste dingen die je kan overkomen is als ze je pakken via je kinderen. En dat weten ze maar al te goed denk ik. Fijn dat jij zoveel steun hebt gehad!
hier exact hetzelfde gehad, midden in de nacht bellen. En dat er iets mis was met ons kind. Heb jij onze oude buurvrouw langs je wonen? Die dat bij ons deed is verhuisd nl.
Bah, wat een naar en vervelend mens!Ze heeft zelf zeker geen kinderen of is dement en kan zich niet meer herinneren dat kinderen soms huilen. Volgens mij kun je maar een ding met zo'n buurvrouw doen: negeren...
Wat vervelend dat met name je buurvrouw zo ondoordacht reageert. Maar ik zou zeker je gedrag er niet op aan passen. (want even lullig gezegd, als je je zoon overal zijn zin in geeft heb je straks een mega draak in huis waar niks mee te beginnen in) Leef gewoon je leven en trek je niks aan van je buurvrouw. Mocht je toch iets met je buren te maken hebben spreek dan de buurman aan. En dreig bij je buurvrouw haar verplicht te laten opnemen omdat ze een gestoord gedrag vertoond. (kan niet echt natuurlijk)