Owhh bah herken het zo. Ik weet precies hoe het ontstaan is. Toen ik jonger was (jaar of 8) kreeg mijn moeder meerdere anafylactische reacties en is ze voor mijn ogen meerdere malen bijna gestikt. Hier was ze erg misselijk bij dus voor mij is misselijkheid doodsangst geworden. Werk tegenwoordig in de zorg en heb mezelf echt aangeleerd om te kunnen handelen als ik aan het werk ben maar daarna heb ik een flinke hartslag en trillende handen. In privé leven kan ik er echt niet tegen, ik raak zo in paniek als ik zelf moet overgeven dat ik flauwval en toen ik zwanger was heb ik het zo heftig tegengehouden waardoor ik denk ik veel langer en meer misselijk ben geweest dan dat ik anders was geweest. maar die controle loslaten lukt echt niet. Als mijn man misselijk is dan slaap ik niet meer en heb ik hartkloppingen of ga ik weg zelfde bij vrienden, familie etc. Ik wil er nog een keer emdr voor doen omdat ik het beeld waardoor het komt nog steeds makkelijk voor de geest kan halen hoop ik dat dit werkt voor mij.
Haha ik heb toen mijn man na een barbecue thuis kwam en in de gootsteen begon te kotsen, zijn hele biervoorraad in de kliko geflikkerd omdat ik dacht dat hij teveel gezopen had (normaal ben ik niet zo’n rancuneus wijf maar emetofobie doet blijkbaar rare dingen met je). Achteraf bleek het door niet goed bereid vlees te zijn gekomen
Ja vooral dat hij nadien zelf te beroerd was om die gootsteen schoon te maken.. Ik word serieus weer beroerd als ik dit typ..
Och. Mijn man was die keer heel lief. Had een wit kussensloop over de emmer heem gelegd nadien, alles gewoon geleegd, wc schoongemaakt met dettol en de emmer inclusief sloop via de voordeur weggegooid zodat ik de emmer niet kon zien. Daarna deurklinken ontsmet en in de auto naar zn ouders gereden. Normaal? Absoluut niet. Ik was echt hysterisch. Vooral omdat ik het dus heel goed kon horen! Omg. Ik hoor het geluid nu nog. Het zat hem blijkbaar zo dwars dat het uit zijn tenen kwam. Had ik kunnen weten want hij had die avond al een paar x even op het toilet doorgebracht maar 'het lukte niet'. Maargoed. Hij begrijpt mijn fobie en dat ik dus niet bewust zo reageer. Ik vijd het ergens zo zielig maar op dat moment ben ik echt niet mezelf. Heb overigens al verschillende dingen geprobeerd maar het komt toch weer terug als ik bijv onzeker ben of stress heb.
oh en zoon is 1x ziek geworden in bed omdat ik hem heel gekruid eten heb gegeven. Man heeft toen alles verschoond en de was aangezet zodat io het niet kon zien. O in bad gezet en ik heb hem toen gewassen. Na 3x rook ik het serieus nog! Goor, maar ik kon mijn kind écht niet in de steek laten. Spuug van baby O (nu 10 maanden) kan ik trouwens prima aan. Dat is vaak gewoon melk, vermengd met wat eten haha. Maar dat is tenminste zonder geluid!
Ja daaaaaagggggg wat heb je toen gedaan? Ik was denk ik het huis uit gevlucht en had een nieuwe gootsteen besteld!
Oh en hier ook de bekende symptomen hoor. Paniekaanvallen, enorme hartkloppingen, versnelde ademhaling, tranen, hysterie, denken dat ik serieus dood ga. Ja, ik ben dan écht een drama queen. Volledig in paniek.
Ja, dat geluid is het ergst. En mijn man kan dus alleen maar braken met zo’n geluid alsof hij in 2 stukken gescheurd wordt ofzo Hij kan het niet zachtjes.
Met handschoenen aan leeggepulkt en met heel veel schoonmaakmiddel alles gepoetst. Gelukkig kan ik iets beter tegen de troep achteraf. Het geluid en het zien dat de ‘golf’ eruit komt, vind ik het ergst.
Hier nog iemand met flinke emetofobie. In 2015 was mijn hoogtepunt toen ik dacht dat er iets mis was met mijn maag. Bij de dokter is alles gecheckt, maar het was toch echt mijn hoofd die er voor zorgde dat ik me zo beroerd voelde. Ik heb echt maanden niet meer normaal kunnen functioneren. Heb uren op de vloer onder de douche gelegen. Die arme vent van mij. Die wist op een gegeven moment ook niet meer wat hij er mee aan moest. Ik heb deze angst al als kind. En de kans dat het ooit overgaat is bijna nihil (volgens mijn psychologen). De cognitieve gedragstherapie heeft de scherpe rand eraf gehaald. Emdr deed niks voor mij. En nu ben ik aan het bedenken wat ik er nog meer aan kan doen. Ik kan er nu aardig mee omgaan vergeleken met jaren geleden maar het beheerst nog wel mijn leven. Ik laat dingen. En nu komen die stomme koude maanden eraan en dan heb ik er (nog) meer last van. Het lastige vind ik aan deze fobie dat je door de angst en paniek het net voelt alsof je echt een buikgriep te pakken hebt. Echt een cirkel waar je zo moeilijk uitkomt.
Heel herkenbaar!! Lang een reden geweest dat ik niet zwanger durfde te worden. Ben helaas ook veel ziek geweest in de zwangerschap. Als mijn ex ziek was (net uit elkaar), ging ik met mijn dochter naar mijn ouders. Ik vind het vreselijk. Kan ook al in de stress schieten als ik het woord buikgriep alleen al hoor. Als wij het maar niet krijgen!
Dus dan is de angst voor thuis of in het openbaar even groot? even voor mezelf om het te begrijpen. Lijkt me heel vervelend zeg!
Had niet verwacht je tip zo snel te kunnen testen. Ik had gisteren hotwings, lekker dacht ik, hou wel v een beetje pittig. Ze waren enorm pittig, niet normaal. Maar tot mijn verbazing lusten de kinderen ze wel, met veel drinken, heel veel drinken. Mijn dochter heeft er 7 of 8 gehad. Mijn zoon v 6 iets v 4. Daarna klaagt ie over buikpijn. Lag twee avonden heel laat op bed. Dus ik hem op tijd in bed gestopt, emmer ernaast vd zekerheid. Wordt hij 1,5 uur later huilend wakker, stond bloot bovenaan de trap. Ik vroeg waar zijn ondergoed was,nat zei hij. En poep in zijn onderbroek. Hij helemaal overstuur (heeft echt nooit ongelukjes). Kwam ik op zijn kamer, lag er best een grote keutel (sorry) naast zijn bed en hele bed echt zeiknat. Door extreem veel drinken en vroeg op bed en moe natuurlijk niet wakker geworden. En de darmen niet bestand tegen de pittige kip vrees ik. Natuurlijk was mijn man net even weg. Ik moest zelf meteen overgeven vd geur, bah. Mijn zoon vast in de douche gezet, aan jouw tip gedacht, zakdoek, thocotolin, handschoenen aan en het opruimen is gelukt. Dus nogmaals dank voor de tip. Wij gedouched, schone ondergoed aan, boekje lezen op de bank en lekker in ons bed. En vanmorgen was er niks meer aan de hand. De wasmachine een paar keer aan. Voorlopig geen pittig eten meer voor hem
Die slaan nu vast de pittige hotwings over. @giebel blij dat de tocotholin hielp. Hier hebben we een goed bedoeld pakje wicky aardbei (zal vast zoet zijn dacht oma, zo zuur als de pest) eens als trigger gehad. Werd een lange nacht en goddank heb ik alles in veelvoud bij me en een lading handwasmiddel als we ergens heen gingen. Brrrrr