Hallo, Graag zou ik willen weten hoe je het beste met ''het missen'' van het zwanger zijn kan omgaan. Het was een zeer intens en bijzondere tijd en op 1 dag is het weg maar heb ik wel me kindje in mijn armen, een nieuw leven en totaal nieuw leven voor mij. Nu ik ritme heb en weer me oude leven oppak, mis ik me buik en het zwanger zijn!! Ik heb ook veel flashbacks met momenten van; aaaahh toen was ik zwanger ect. Soms heb ik het gevoel dat ik overdijf want soms ben ik ook echt emotieel gewoon!! Ik kan soms wel huilen dat vind ik echt gek en ik praat er met niemand over. Vooral wanneer me dochter slaapt en ik alleen ben denk ik aah me buik is weg. En ik kan me het ook nog als de dag van gister herrineren dat ik zwanger was. Het was ook heftig allemaal. De bevalling, borstvoeding, wennen aan ons nieuwe leven, alles was hectisch en nu heb ik me oude leven weer terug met me prachtige dochter erbij en dan denk ik? Waarom mis ik de zwangerschap nog? Ik moet ook zeggen dat zwanger zijn en een babytje krijgen mijn grootste droom ooit is geweest en de zwangerschap/bevalling en het moederschap is ook het mooiste wat me ooit is overkomen.
Ummi92, Wat fijn dat je zo goed op je zwangerschap en bevalling terug kijkt. Ik denk dat je dar heel blijee mag zijn, want veel vrouwen zouden willen dat ze dat konden zeggen. Super dus! En het is helemaal nit gek dat je het zwanger zijn mist. Ik ken vrouwen die van zichzelf zeggen dat ze veslaafd zijn aan zwanger zijn enook het geluk hebben meedere zwangerschappen te mogen hebben. Vergeet ook niet dat je nog steds zwangerschaphormonen in je lijf hebt, die je nog extra emotioneel kunnen maken. Wellicht dat het over een maand of 4 rustiger wordt voor je gevoel en dat je het zwanger zijn niet meer zo intens mist. Voel je dus niet vervelend onder het feit dat je er nog erg emotioneel van kunt worden: dit alles wordt ook niet voor niets een life-event genoemd he. Je wordt er een anderens door! Groeten Brigitte