Hi dames, Tijdens mijn laatste zwangerschap heb ik ergens na de 24 wkn galstenen gekregen. De pijn aanvallen waren bizar hevig. Eerst werd er gedacht aan maagzuur maar omdat de pijn zo hevig was en ik niet kon ademen ervan en de maagzuurremmers werkte niet bedacht een slimme gynaecoloog "galstenen ". Na een echo werd dit bevestigd. Ik had meerdere kleine galstenen die voor pijn zorgde als ze door de galwegen bewogen. Na de bevalling had ik 6 wkn lang geen last meer! Normaal kreeg ik iedere week minimaal 1 aanval. Maar gisteren begon de pijn Snachts. Het zwakte wat af door paracetamol maar gisterochtend werd ik weer gek van de pijn! De huisarts is langs geweest en heeft me een prik diclofenac gegeven (geef geen bv). Daarna werd het wat rustiger maar de pijn is er nog steeds soort van zeurderig aanwezig. Ik heb wel zetpillen gekregen maar om nou telkens maar dat spul te blijven gebruiken is vast ook niet goed. Mijn urine is nu al sinds gisteren oranje bruin en had vettige ontlasting. Hoop dat het minder word Eind deze maand afspraak bij een chirurg dat rot ding gaan ze er hoogstwaarschijnlijk uitslopen. Hebben meer (aanstaande ) mama's hier last van (gehad) en hoe is het bij jullie gegaan? Liefs
Ik heb in juni mijn eerste galsteenaanval gehad, de artsen dachten meteen aan een galsteen aanval dus er werd meteen goed gehandeld Bij de echo bleek het om gruis te gaan, ik had enorm veel kleine steentjes die door de gangen gingen en daardoor raakte het verstopt. Ik heb buscopan voor thuis mee gekregen en bij een lichte aanval moet ik meteen beginnen, ik heb daarna nog twee keer een aanval gehad waarbij ik niet wist waar ik het zoeken moest, Hoe het na de bevalling zal gaan weet ik niet, de gynaecoloog zei me dat ik tegen die tijd een afspraak moest maken met de internist voor een gesprek of de galblaas eruit gaat of niet omdat tot nu toe 2 tantes 2 nichten mijn moeder en mijn zusje ook galsteenaanvallen hebben gehad en de galblaas eruit moest.
ik heb het ook gehad. Ik ging kruipend van de pijn door het huis. Ik kon niks meer. zo te horen praten ze bij jou nog niet over een operatie. Maar let oom op dat je geen koortsen krijgt bij de aanval. Kan zomaar is zijn dat hij ontstoken is dan moet hij er uit. Bij mij is hij er uit. Ben nu herstellende. Ik had echt super veel stenen. Het valt allemaal mee gelukkig. Wel blij dat ik nu geen aanvallen meer zal hebben. Ik beval liever nog 10x
Och, ik vond het de hell. Doe mij maar weeën. Ik heb na de bevalling een eenmalige aanval gekregen en ben als de dood dat het terug komt. Sterkte, kunnen ze operatief niets doen bij zoveel aanvallen?
Hey meiden! Wat goed om te lezen dat ik niet de enige ben! Nouja ik wens dit niemand toe maar goed om lotgenoten te hebben Ik ging ook kruipend door het huis en lang echt te kronkelen. En ademen dat was de grootste uitdaging! En eten durf ik bijna niet. Ben bang dat wat dan ook het "uitlokt"... M'n zwangerschapskilo's vliegen er zo wel af inneens maar lekker is het niet! Ik zal eind deze maand met de chirurg bespreken wat mogelijk is. Van mij slopen ze dat rot ding eruit! @ Rylie, hoe ging de operatie? En moest je lang in het ziekenhuis blijven enz??? Liefs en bedankt voor het delen van jullie ervaringen! Ps. Heb diclofenac zetten in huis maar hoop dat de pijn gewoon weg blijft!
Ik heb het tijdens mijn vorige zwangerschap gehad, had om de dag n aanval... Dat werd te riskant voor de baby omdat je jezelf kan vergiftigen, dus ik ben toen ik 21 wk zwanger was geopereerd en is mijn gal verwijderd... Sterkte ermee!!
Ja dat kan ook nog he! Hier was het gelukkig niet zo ver gekomen. Hoe is jouw operatie gegaan? En hoe lang heb je moeten herstellen? Enz enz ???
Ik kreeg toen ik 7 weken zwanger was ontzettend heftige pijnen.. Ook hier na onderzoek gebleken dat er meerdere galstenen zitten helaas. Echter heb ik de pech dat ik vanaf dat moment meerdere koliek aanvallen heb per dag, op een goede dag maar 1 of 2 maar dat is echt uitzondering. Daarom is er besloten om de galblaas nog tijdens de zwangerschap te gaan verwijderen ook omdat mijn infectie waardes blijven toenemen. En dit zou kunnen leiden tot een (extreme) vroeggeboorte. 2 oktober wordt hij eruit gehaald dan ben ik bijna 15 weken en volgens de artsen nauwelijks risico's en zal de operatie niet langer dan 15 minuten duren .. Al blijft het natuurlijk wel Door mn hoofd spoken. Veel sterkte meis!
Ik kreeg galkolieken 8 weken na de bevalling van mijn eerste. Meerdere per week, afzien ... Bleek galblaas vol met kleine steentjes te hebben. Tegelijkertijd had ik een heftige leverontsteking, aanvankelijk dachten ze dat dit door de galstenen kwam en heb toen een ERCP gehad (kun je googlen ). Helaas bleek ik 2 dingen tegelijk te hebben en had de leverontsteking niets te maken met de galstenen... Zolang als ik leverontsteking had, wilden ze me niet opereren aan de galblaas, tenzij het echt 'levensbedreigend' werd. Heb dus met diclofenac zetpillen moeten uitzingen, tot ik na 3 maanden eindelijk groen licht kreeg voor de galblaasoperatie. Die is toen (godzijdank!) ruim een week later verwijderd met kijkoperatie. Galblaas zat zo vol steentjes dat ze snee iets groter moesten maken om hem eruit te kunnen trekken. Ik vond het herstel tegenvallen, maar ik was in erg slechte conditie door de leverontsteking (10 kg afgevallen, chronisch ernstig slaapgebrek), dat zal zeker een rol hebben gespeeld. En ik moest ook van de leverontsteking nog herstellen. Al met al ben ik een half jaar zoet geweest met galstenen/leverontsteking en herstel daarvan... (maar goed, mijn situatie was ook wel heel uniek ) Maar... daarna nooit meer die pijn gehad, kan alles eten en drinken . Ik was zo blij dat het kreng eruit was!
ik heb helaas ook mogen genieten van een galstenen aanval. Ik ben met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Dit omdat ze niet zeker wisten of ik een miskraam had of dat het iets anders was. Eenmaal in het ziekenhuis was het vrij snel duidelijk dat het ging om galstenen, ik kon inmiddels niet meer van de pijn. Niks hielp helaas. Toen hebben ze besloten dat mijn galblaas eruit moest. Dit is na 2 dagen in het ziekenhuis liggen gebeurt. Dit hebben ze gedaan toen ik nog net geen 20 weken was en mijn baarmoeder nog onder mijn navel zat en er dus makkelijk bij konden. Ik heb een week lang best veel pijn gehad, maar daarna nooit meer last ervan gehad.
Ik ben nu bijna 13 weken en bm ligt 3 vingers onder de navel.. wellicht dat ik daarom over 2 weken al geopereerd wordt?? Hoe is het bij jou gegaan na de operatie? Gelijk echo gehad toen je wakker was oid?
Wauw wat een verhalen meiden! Ik dacht dat het niet erger kon maar dus wel! Ik kom er dan nog redelijk vanaf met ongeveer 1 aanval per week. Ik hoop echt dat ik snel geopereerd mag worden. Al ben ik wel erg bezorgt hoe dat nou thuis gaat met een dreumes en pas geboren ukkie...
Lala. Ik had een dagopname. Ik moest om 9 uur in het ziekenhuis zijn. De volgende dag om 14.00 ging ik naar huis. Kon nog eerder maar arts had niet eerder tijd. Het is me heel erg meegevallen. Pijn voelde als een grote blauwe plek. Alleen het wondje bij mijn navel was wat irritant. Kwa pijnbestrijding alleen de max aan paracetamol gehad.
Bij mij zeiden ze dat t uiterlijk tot 21 wk met een kijkoperatie zou kunnen ivm het groeien van je buik...en na de 21 wk word het een grote open buik operatie...vandaar dat ik ook zo snel geholpen ben en met precies 21 wk zwangerschap.. Ik ging onder narcose zonder dat ik wist of ik n kijkoperatie of een openbuik operatie zou krijgen... Ik heb gelukkig een kijkeopratie gehad toen.. Ik had t geluk dat ik n klein bescheiden buikje had zeiden ze... Bij mij was de gynacoloog ook de hele bevalling erbij om de baby in de gaten te houden. Ook de narcose hebben ze speciaal aangepast omdat ik zwanger was. Ik heb uiteindeiljk 3 dagen in het zh gelegen terwijl ze hadden gezegt dat ik wel een week blijven mooest. Heb wel veel napijn gehad... Maar volgens mij had dat niks met mijn zwangerschap tte maken... Succes meid!!! T is een spannend iets he...
Hi allemaal! Wederom weer bedankt voor alle reacties! Ik ben erg benieuwd wanneer ze mij willen opereren. Ik had vandaag weer een aanval. Gelukkig was ik snel met het innemen van de pijnstilling en nu gaat het gelukkig weer beetje. Hoop dat ik dit tot de operatie niet te vaak ga krijgen hoor! Goed om te lezen dat de meeste ervaringen wat betreft herstel wel meevallen. Hoop dat het bij mij ook vlot zal gaan! Liefs
Ook hier zal de gynaecoloog erbij zijn tijdens de operatie en blijf ik een paar nachtjes ter observatie. Zodat ze ook de been goed in de gaten kunnen houden. Maar ben zo verdomd zenuwachtig... Hoop dat alles goed gaat
Ik kreeg zonder het te weten tijdens mijn eerste zwangerschap ook galsteenaanvallen, ik liep hier mee door tot na de bevalling. Maar omdat het op een gekke plek begon dacht de dokter elke keer dat het tussen mijn oren zat, maar ik had dus wel een paar keer per maand ernstige aanvallen. In het begin duurde zo'n aanval een paar minuten maar uiteindelijk lag ik soms de hele dag in bed omdat ik niks meer kon. De laatste keer dat ik een aanval heb gehad was ook meteen een ernstige ik bleek een alvleesklierontsteking te hebben.... Ik heb hiervoor 4 dagen in het ziekenhuis gelegen (gelukkig). En vorig jaar januari is mijn galblaas eruit gegaan. Wat een opluchting was dat!! Had ik veel eerder moeten doen, ware het niet dat de dokter het niet erkende... Ik kan alles weer eten en drinken en ik geniet met volle teugen van de 2e zwangerschap! Succes en sterkte! Komt allemaal goed!
Hey! Ja tijdens mijn 1e 15 aanvallen dachten de gynaecoloog en verloskundige en verpleegkundigen in het ziekenhuis allemaal Dat het maagzuur was! Ik kreeg maagzuurremmers mee en de leefregels die daarbij hoorde. Hihi en telkens kwam het weer! Uiteindelijk kwam ik verder in mijn zwangerschap en mocht ik voor controle en bevalling naar een kleiner ziekenhuis bij ons in de regio. Ik vertelde dat de maagzuur aanvallen sterker werder en daarbij legde ik m'n hand op de plek waar het pijn deed, je weet wel waar; ) De gynaecoloog daar zei uhm ben je Misschien bekend met galstenen? Toen viel alles op z'n plek! Ook de gek gekleurde urine en ontlasting! Bizar! Al die tijd dachten ze dat ik aan het piepen was over maagzuur hihi Goed om te lezen dat je goed bent opgeknapt! Ik hoop dat dat bij mij ook het geval zal zijn. Ik ben erg nerveus over de narcose en over het feit dat ik 2 ukkies hier heb! Ik ben namelijk niet iemand die gemakkelijk de zorg van ze uit handen geef