Ik ben drager van het brca1 gen, ik weet dit inmiddels 7 jaar. Op het moment dat ik de uitslag kreeg was ik bezig met zwanger worden. Een maand later was dat ook het geval, de afgelopen jaren heb ik het dus alleen met controles gedaan. Wel heb ik altijd het gevoel gehad dat ik een tikkende tijdbom was en heb mij dus sinds kort op de wachtlijst laten zetten voor een preventieve borstamputatie. De verwachting is dat ik aan het einde van de zomer geholpen zal worden. Misschien stom maar ik kijk best uit naar de operatie, en dan vooral de rust die ik hoop te krijgen na de operatie. Eierstokken worden rond mijn 40e verwijderd. Sterkte met het afwachten op de uitslag en als je vragen hebt mag je ze altijd stellen!
Dankjewel theepot! Ik ben binnen vijf jaar veertig maar ga mijn leeftijd hier niet delen IvM privacy. Het kan dus ook over vier of twee jaar zijn maar iig binnen vijf jaar Wat een heftige beslissing heb je genomen maar wel knap! Idd moeilijk om het risico te gaan nemen om niet tot opereren over te gaan want wat als... Dat tikkende tijdbom-idee snap ik heel goed. Ik had er vandaag een gesprek over met mijn moeder. Zij vindt het preventief amputeren van borsten onzin. De meeste vrouwen in de familie worden pas na hun zestigste ziek. Maar ja, dat vind ik geen garantie voor mijn eigen toekomst. Het gen geeft immers geen leeftijdsgrens aan. Daarnaast was haar argument dat het een zware operatie is. Dat snap ik. Maar kanker krijgen is ook zwaar. Daar had mijn moeder nog niet over nagedacht omdat ze het neemt zoals het komt. Dat respecteer ik ook van haar. Maar ik denk zelf dat ik het wel anders zou doen mocht ik drager zijn. Ik wil theepot iig sterkte wensen want het lijkt me niet niks om preventief je borsten te laten verwijderen, hopelijk vind je idd de rust die je wilt!
Als je drager bent van het BRCA-gen heb je juist op jongere leeftijd een hele grote kans om kanker te krijgen! De percentages gelden net zo goed voor een 30-jarige als een 60-jarige. Dus dat argument slaat helaas kant noch wal... De operaties zijn inderdaad wel pittig, maar niet zwaarder dan wanneer je iets anders zou laten opereren. Het is zeker te doen. Je moeder laat dingen op zijn beloop en ziet wel hoe het komt. Dat zou je kunnen doen, maar verstandig is het niet. Krijg je kanker, dan ben je te laat... Als je het had kunnen voorkomen (door je eierstokken weg te laten halen) of door de kans drastisch te verkleinen (borsten weg laten halen), dan sla je jezelf misschien voor je hoofd en heb je spijt. De keuze is voor iedereen persoonlijk, ik respecteer het feit dat mensen de operaties niet laten doen vanwege welke reden dan ook. Maar je kop in het zand steken en te denken: Het gebeurt me toch niet!, terwijl je misschien wel een kans van 80% hebt om het te krijgen, is gewoon dom. Geloof me, je wilt niet in de hel van kanker belanden! Krijg je kanker, dan moet je maar afwachten of je je kinderen groot zal zien worden. Ik ben de laatste tijd verschillende lotgenoten verloren, vrouwen van eind 30-begin 40 met jonge kinderen. Vooral bij borstkanker hou je in de 20 jaar na de diagnose kans dat er uitzaaiingen zullen ontstaan. En heb je eenmaal borstkanker gehad, is de kans groter dat je het later in je leven nog een keer zult krijgen. Dus je leeft altijd in angst en met een zwaard boven je hoofd. Ik gun het niemand! Dus mijn advies: Denk er heel goed over na. Zet alle feiten op een rijtje en laat je niet leiden door argumenten die kant noch wal slaan. Bedenk met welke beslissing jij het beste kan leven. Stel dat je geen operaties doet en/of geen controles en je krijgt kanker met eventueel uitzaaiingen, zou je dan nog steeds achter je beslissing staan? Of zou je spijt hebben en denken: Had ik maar... Neem een besluit waar je voorgoed achter kunt blijven staan, waarbij je jezelf nooit iets kwalijk zou nemen. Natuurlijk is het je eigen keus, maar als je kinderen hebt, ben je daar ook verantwoordelijk voor. Dus dat speelt ook mee. En stel dat je wel de operaties doet en/of de controles en je wordt niet ziek, kun je daar dan mee leven? Zou je dan denken: Gelukkig! Of zou je zoiets hebben van: Achteraf was het allemaal niet nodig geweest? (wat je nooit zou kunnen weten, want misschien heb je het daardoor tegen gehouden). Probeer er heel objectief naar te kijken en zet het voor jezelf op een rijtje. Dat heeft tijd nodig, neem die tijd. Maar zo te lezen doe je dat ook! Theepot Ik kan me heel goed voorstellen dat je jezelf een tikkende tijdbom voelt en dat je voor de operatie gekozen hebt. Bij BRCA-1 heb je een kleinere kans op eierstokkanker dan bij BRCA-2, toch? Dus de eierstokken laat je zitten? Ga je ook voor een borstreconstructie? Als je vragen hebt over de operatie of reconstructie, dan stuur je me maar een berichtje.
Bedankt! Bij brca1 heb je juist een grotere kans op eierstokkanker dan bij brca2. Percentage ligt voor mij op 30-60%, maar ik ben nog geen 35 dus daar wachten ze nog mee. Ik ga voor een borstreconstructie met eigen weefsel, een pittige operatie inderdaad maar wat mij betreft altijd beter dan het krijgen van kanker. Het is een hele persoonlijke keuze. Met controles zitten ze erbovenop maar wat jippie zegt, dat "had ik maar" zou ik niet mee kunnen leven. Ik heb een keuze, een heleboel mensen die met kanker geconfronteerd worden hadden die keuze helaas niet... Maliro, ik hoop dat de uitslag gunstig is en dat het allemaal niet nodig is maar laat je anders heel goed informeren en weeg de voor en nadelen voor jezelf goed af. Laat je daarin niet beïnvloeden door je omgeving, jij moet uiteindelijk kunnen leven met de keuze.