Hey meiden, Zijn jullie hiermee bekend? Vanmorgen bij de huisarts geweest en toen bleek dat mijn zoontje (bijna2) dit gehad heeft. Breath Holding Spells is dat je kind tijdens het huilen erin blijft hangen en even niet meer ademt. Het kan zelfs zo zijn dat even buiten bewustzijn zijn. Dat was bij mijn zoontje ook zo. Huilen, helemaal verstijft zijn en vervolgens heel slap worden, met ogen draaien en buiten bewustzijn raken voor een halve minuut tot een minuut. Het was zo eng om mee te maken. Hij was helemaal grauw van kleur. Ik dacht echt dat we hem kwijt waren. Volgens de arts kan dit vaker gaan gebeuren nu het eenmaal een keer gebeurd is. Bah, ik ben nu telkens zo bang dat het weer gebeurt. Groetjes Carola
Jep, helaas. Dochter doet dit al sinds ze 2 dagen oud is. Het is met zijn ups en downs, maar de laatste week heeft ze het weer heel erg. Ze is twee keer echt flauwgevallen op 5 dagen tijd, en dat is niet prettig om mee te maken. Maar op zich is het niets om je echt zorgen over te maken. Áls ze het zo lang trekken dat ze flauwvallen, dan neemt je lichaam het weer over met een relfex om adem te halen. Er kan dus eigenlijk niets gebeuren. Maar het is absoluut niet leuk om te zien, dat weet ik. O, wat je kan doen: blazen in het gezicht. Dat triggert meestal ook de natuurlijke reflex om weer in te ademen.
Ik herken dat wel een beetje van mn man van vroeger... Volgens mn schoonmoeder werd hij soms erg boos en stopte dan met ademen... Tijdens de doopdienst,toen hij water op zn hoofd kreeg scheen hij ook te stoppen met ademen. De huisarts zei toen dat ze er geen aandacht aan moesten besteden...
heel naar om te zien lijkt me dat maar inderdaad flauwvallen is eigenlijk heel goed omdat het lichaam zich reset/beschermt tegen het niet ademen
Toevallig hebben twee vriendinnen van me allebei een dochter die dit heeft. Heel heftig en soms ook op de meest onhandige momenten (op de markt bijv.) Weet er zelf verder niet heel veel van maar weet dat bij een van hun het vooral bij boosheid/frustratie gebeurt en ze het ook werk zien aankomen. Lijkt me wel heel heftig om mee te maken/te zien bij je kindje. Kan me indenken dat je er van schrikt.
Mijn zoontje heeft dit sinds hij 5 mnd is. Echt een rot gezicht. Hij heeft het trouwens alleen als hij valt of stoot tege. Zijn Hooft.
Oh zo eng! L. heeft het 1 keer gehad, ze was toen een maand of 4.. Schrok me echt helemaal kapot.. Dacht echt dat ze doodging, werdt helemaal wit en verstijft.. Het is gelukkig niet meer voorgekomen, maar moet er niet aan denken dat het vaker zou gebeuren!
hier had onze dochter het ook. ze is nu bijna 4 en heeft er sinds een jaar gelukkig geen last meer van/ denk je erom om dit te melden bij eventuele opvang? wij hadden het niet verteld bij kdv(nooit aan gedacht) tot ze het daar ook kreeg na een valpartij en de leiding zich helemaal wezenloos schrok. in het begin was ik ook doodsbang dat ze het weer zou krijgen maar na 2x wende ik er wel aan en kon ik heel rustig blijven. de omas daarentegen belde het liefst gelijk de ambu toen ze het zagen gebeuren. je leert de signalen herkennen en de weet dat het niks ernstigs is vond ik een hele geruststelling.
Toen ik nog werkte had ik een kindje op mijn groep die het had, die het ook best heftig had. Hij had al best moeite met wennen, kwam ook maar 1 dag, dus moest al veel huilen en dan ging het vaak over in bhs. Hj kreeg het soms wel 2 keer op een dag. Erg heftig, zeker in het begin! Ik ging meestal even met hem zitten, bleef hem roepen en in zn gezicht blazen. Daarna bleef ik nog een tijdje zitten met hem want als hij bij kwam begon hij altijd weer even hard te huilen waarna hij even weer wegzakte en daarna kwam hij weer helemaal bij. Het schijnt echt geen kwaad te kunnen, maar ja....tziet er wel erg naar uit.
Onze dochter deed het van 11 maanden tot 2 jaar ongeveer. Bij haar was het altijd uit woede. En gelukkig niet zo heftig als bij jou. Hier was het zo dat ze hooguit 3 seconden weg was. Ze werd slap viel om en dan was ze bijna onmiddellijk dus weer bij. In het begin eng, later vonden we het vooral vervelend voor beiden. Toen waren we er ook gewoon (redelijk) rustig onder, begeleidde we haar wel (met vallen) , maar negeerde het verder.