even in het heel kort: Mijn vriendin en ik zeiden altijd alles tegen elkaar. We begrepen elkaar goed, al waren we totaal verschillend. We spraken elkaar niet vaak, maar als we weer bij elkaar waren, was het fijn en weer close zeg maar. De laatste tijd is het contact echt sterk verminderd. In de afgelopen maanden zijn er verschillende dingen gebeurd waardoor ik niet goed in m'n vel zit. Naar vrienden/vriendinnen ben ik hierover heel gesloten, maar bij die ene vriendin dacht ik wel terecht te kunnen. Wij hebben af en toe wel e-mailcontact, dus ik heb twee weken geleden nu, haar een lange e-mail gestuurd en eigenlijk mij hart volledig gelucht. Het luchtte idd op en ik hoopte op begrip en steun. Maar tja, tot op vandaag hoor ik helemaal niets van haar. Ik voel me behoorlijk in de steek gelaten. Ik moet zeggen dat dit niet de eerste keer is dat ze niets van zich laat horen, maar ik geloof dat mijn email belangrijk genoeg is om er wat mee te doen. Mijn man zegt, dat ik het moet loslaten en er zelf geen energie meer in steken. Rot is dat ze bij me in de straat woont en we op elkaars lip zitten bij wijze van. Ik vind het lastig, je laat niet zomaar een vriendschap 'overgaan'. Graag zou ik jullie mening willen horen. Liefs Thyrza
Misschien staat er zoveel info in dat ze er even tijd voor nodig heeft voordat ze je wat terug stuurt?
misschien bekijkt ze haar mail niet vaak na of heeft ze het per ongeluk gewist? je kan haar even bellen?
Ervan uitgaande dat de mail überhaupt is aangekomen.... nodig haar anders eens uit voor een bak koffie. Onder het mom van, jeetje joh, heb ik me jou een mail gestuurd vol ellende, nu gaan we even over iets leuks kletsen hoor. Misschien weet zij niet zo goed wat ze ermee aan moet? Breng het luchtig.
Hmmm, ik snap hoe je je voelt. Ik zit in een soortgelijke situatie en weet ook niet zo goed wat ik er mee moet! Ik heb een vriendin die als ik iets heb me een beetje de grond in trapt. Terwijl het normaal een lieve vriendin is. Nu het echter om mijn zwangerschap gaat, pik ik dat eigenlijk niet. Maar het is zeker niet makkelijk! Als ik jou was zou ik haar nog een mailtje sturen met de vraag of ze jouw mail ontvangen heeft. Blijft ze niet reageren, dan zou ik het inderdaad los laten. Een vriendin hoort een van de eersten te zijn die een luisterend oor is, met je meedenkt en -leeft, en je erdoorheen sleept! Ook als je elkaar niet vaak ziet of spreekt! Liefs Fleems.
Als je het belangrijk vindt, ga dan bij haar op bezoek om erover te praten. Als je het niet belangrijk vindt, doe dan geen moeite en kijk maar of er nog wat van haar komt.
Ik word er ook altijd onzeker van als iemand niet reageert op mailtjes, maar als er dan een reactie komt, of ik spreek diegene later, is er altijd wel een goede reden voor. Aangezien jullie zo dichtbij elkaar wonen, is het misschien een idee om een keer af te spreken, kan je haar meteen vragen of ze jouw mail gelezen heeft. Misschien heeft zij ook wel een goede reden om nog niet gereageerd te hebben.
bedankt voor jullie reactie. Twee jaar geleden ongeveer was ons contact ook op dit punt, had ik zelfs drie e-mail gestuurd, en in de laatste aangegeven dat ik me er rot bij voelde omdat het steeds van mijn kant kwam. Dat vond ze heel erg en helemaal niet de bedoeling, het is daarna weer beter gegaan. Jawel, het kan niet anders dat ze de e-mail gelezen heeft. We waren net wat over en weer aan het mailen over koetjes en kalfjes zeg maar (en toen stuurde ze wel terug na een week), en ze vroeg hoe het nu met me ging. Voor mij was dit een stimulans om te vertellen wat er hier allemaal speelde, maar heb daar nu weer spijt van. Aan de ene kant heb ik behoefte om haar te laten weten hoe ik me er onder voel, aan de andere kant wil ik sterk zijn en laten merken dat ik niemand (incl. mijn vriendin) nodig heb. xx
Er kan zoveel mis gaan met mailen! Kan wel NOOIT zijn aangekomen... Beter even bellen toch? En vraag dan even of ze je mail heeft gekregen...zo ja...dan hoor je vast meteen waarom ze (nog) niet heeft kunnen reageren. Nu gis je maar wat wat er aan de hand zou kunnen zijn, maar misschien is er wel niets aan de hand...
Had trouwens in deze e-mail ook zoiets gezet van: We kunnen beter snel een keer wat afspreken, dan praten we wel weer bij. Dan had ze mij toch kunnen mailen: ja, die en die data kunnen we, en hoeft ze niet inhoudelijk op de mail in te gaan.
Tjonge ook heftig zeg! Dat is inderdaad niet makkelijk.. Ik denk dat ik haar idd nog even een mailtje stuur, wie weet.
Ik zou een mail sturen met de vraag of de mail die e gestuurd hebt wel aangekomen is. Als ze dan niks laat weten of alleen zou terugsturen dat ze die gehad heeft en verder niks dan zou ik genoeg weten. Jammer dat ze vaker niks laat weten als je altijd goed met haar kon.
Als het contact echt zo verminderd is nu, ziet ze jou misschien niet (meer) als vriendin? Klinkt hard misschien, maar zo bedoel ik het niet. En dat zij nu denkt van, wat moet ik met die mail? Dat ze niet goed weet wat ze er mee moet.
Waarom zou je dat toch allemaal via de mail doen? Jullie wonen vlak bij elkaar, schreef je. Ga gewoon langs op een tijdstip waarop ze waarschijnlijk wel thuis is, vraag haar of het gelegen komt en zo nee, maak dan gelijk een afspraak wanneer dan wel. En anders bel je even. E-mail is zó indirect, gebruik ik alleen met vriendinnen die ver weg wonen, of voor onderwerpen die ik niet heel belangrijk vind.
Hier heb ik idd ook al aan zitten denken, maar dat geloof ik niet eigenlijk. Besef me nu ook meer dat ik me afvraag of ik deze vriendschap nog wel wil? Het staat me soms zo tegen.. Maar vooruit! Ik ben alleen bang dat het net als de vorige keer gaat, excuses en weer door en dan gaat het weer supergoed en dan na een poosje gaat het weer zo. Lief dat jullie meedenken, wat heerlijk is zwangerschapspagina toch
Ja, dat snap ik Bri. Eigenlijk is het ook heel simpel. Ben alleen zo bang, durf de confrontatie niet aan, vooral ook omdat ik het vanbinnen opkrop en boos, verdrietig, enz. ben. Ben bang als ik daar voor de deur sta, dat het er uit komt, dat wil ik echt niet! Of dat er niets aan de hand blijkt te zijn en dan voel ik me helemaal rot en is alles zonder een woord over gehad te hebben koek en ei.
Dat gemail altijd, ik snap niet waarom (als je wat dwars zit) je het niet face to face doet. Tuurlijk vind ik het ook moeilijk om een confrontatie aan te gaan, maar via mail of sms lijkt altijd alles anders dan wanneer je het live verteld. Ik weet natuurlijk niet waar het overgaat, maar als je het wil uitpraten zou ik gewoon eens met haar afspreken of gewoon langs gaan. Succes!
Je kunt toch op de thee gaan en vragen of er wat aan de hand is ? Omdat je niks op je mailtje hebt ontvangen ?! Misschien is er idd wel niks aan de hand..
Zojuist heb ik haar een 'herinneringsmailtje' gestuurd, we wachten af. Wie weet valt het allemaal wel mee, maar voel me er nu ff heel rot door.