Ik stond met weeën onder de douche en voelde ook iets gebeuren vanonder, heel raar want door het warme douchewater zou je dat zomaar niet kunnen voelen. Had daarna ook het gevoel of het kindje nog iets verder naar beneden zakte en kreeg gelijk nog meer weeën. En daarna bleef ik ook vocht verliezen. Dit terwijl ik heel weinig vruchtwater had.
Ik wilde in bed stappen na een pijnscheut in mijn buik, zwaaide mijn been omhoog en toen voelde ik "knap'' en lag de vloer met groen-bruine spetters, een beetje opgevangen en ja hoor meconiumhoudend vruchtwater...
Ik was net terug van de wc om te plassen. Ik ging op de bank zitten om tv te kijken... Voel ik inneens iets lopen. Ik dacht toen eigenlijk van nee he die klote afscheiding...:x toen ik op de wc zat bleef het toch beetje lopen..beetje opgevangen en het was doorzichtig met stukjes... Maar hier geen liters... Ik voelde wel het kindje verder in mijn bekken zakken.. Heel raar.
Hoi tot 2 keer toe voelde ik van binnen iets knarsen/knappen. Beide keren een scheurtje je voelt het lopen of druppelen en hebt echt wel een verbandje nodig om je slipje droog te houden. Beide keren wist ik het gewoon. Ik denk dat elke vrouw het bewust of onbewust weet. Ik ben de eerste keer na 3 dagen ingeleid en de 2de keer na een week maar toen was er sprake van een prematuur kindje dus elke dag langer in de baarmoeder was cruciaal.
Dat heb ik bij m'n tweede gehad, waarschijnlijk wekenlang met gebroken vliezen gelopen zonder het te merken. Daardoor een infectie opgelopen waardoor m'n zoon ruim 5 weken te vroeg plotseling geboren werd. Een ervaring die ik liever niet nog een keer mee wil maken De andere keren heeft de vk de vliezen met een haak gebroken terwijl ik op bed lag te bevallen. Het voelde als een warme stroom die je niet tegen kunt houden. Ik belande al die keren in een weeenstorm
hier tijdens weeen geknapt. was mij van tevoren verteld dat het net zou zijn alsof er een waterballon knapt. zo voelde en klonk het ook. denk dat iedereen het wel anders ervaart maar voor mij was het dus net als een knappende waterballon.
Ik lag net weer in bed toen ik naar de wc was geweest, hoorde 'ploink' en voelde mijn vliezen knappen... een soort ballon die knapte in mijn buik. Daarna liep er vruchtwater weg, was helder en voelde wat glibberig vond ik... Mijn buik was ook meteen anders van vorm, had al weinig vw.
Ik vroeg me dat bij m'n dochter ook af. Tot dat ze braken! Lag op bed en tijdens weeën braken ze, nou ik twijfelde niet hahahah! Wat een stortvloed . En idd, het komt uit een ander gat (baby komt ook niet door je plasbuis naar buiten ) dus het voelt ook anders als plassen.
Bij nr 1 stond ik net even naast het bed mijn gewone broek uit te doen (zodat VK inwendig onderzoek kon doen) toen ik een beetje in mijn broek leek te plassen. Ik zei nog tegen verpleegkundige: sorry, hoor, dat gebeurt me normaal nooit. Het was alleen een beetje roze en rook heel anders. Verpleegkundige wist natuurlijk meteen wat het was, ha ha. Ik bleek toen tevens al 8 cm te hebben, na een paar uur weeën. Bij nr 2 had ik 10 cm ontsluiting en persdrang, maar mocht nog niet persen want baby niet genoeg ingedaald en vliezen nog niet gebroken. Opeens 'pats', en toen kwam er echt een mega-golf water naar buiten, gutste over de rand van het bed, ik was nat tot in mijn nek. Voelde ook baby abrupt zakken en overweldigende persdrang. Ze is enkele minuten later naar buiten gefloept. Bij nr 3 stond ik naast bed van mijn zoon en opeens straaltje langs mijn benen. "Mama, waarom plas je in je broek?" Nu dacht ik wel aan vliezen en naar badkamer gelopen. Bij iedere stap kwam er een beetje uit. Ik liet een heel spoor na, ha ha. Toen was het me wel duidelijk. Bij iedere beweging kwam er weer wat (mega-irritant overigens , heb al half pak kraamverband en tig matjes verbruikt voor ik überhaupt weeën kreeg).
Ik werd 's nachts wakker omdat ik moest plassen, draaide om in bed en voelde ook iets knappen in mijn buik. Dacht nog zouden het m'n vliezen zijn, stond dus heel voorzichtig op uit bed en voelde nog niet echt wat. Naar postoel gelopen (die had ik in badkamer omdat we geen toilet boven hadden en ik erge last van bekken had) en ging plassen. Daarna keek ik en dacht jeetje, ik heb wel erg veel geplast, en zaten ook wat witte vlokjes in. Dus had wel een vermoeden, dus ik op mijn hand blazen en hoesten, van die trucjes die je kunt doen om te kijken of er wat komt, maar er kwam niets meer. Dus daarom twijfelde ik toch of t wel echt m'n vliezen waren. Hoewel ik meteen een soort adrenaline in mijn lijf voelde opkomen omdat ik wel wist het is begonnen. Kreeg ook al vrij snel weeen. En heb 2,5 uur daarna de VK gebeld en die heeft nog gecheckt of het echt vruchtwater was en dit was zo. Ik verloor trouwens amper vruchtwater die hele dag. Pas later toen ik wat meer ontsluiting had voelde ik het er uit lopen bij elke wee.
Hier heeft de verloskundige ze gebroken omdat ik dreigde een tweede nacht met weeën in te gaan. Het duurde te lang (lees uitputting) en ik bleek toch al 5 cm te hebben. En het hielp want daarna ging het heel erg snel. Ik lag als snel in een plas. Voelde als warm water.
Ik had eerst en scheurtje. Dat was om 2 uur 's nachts op het toilet. Ik kon dit opeens niet ophouden maar omdat het stopte met lopen dacht ik dat het urine moest zijn. Om half 4 ging ik weer naar het toilet en begon het opeens te stromen. Echt veel meer dan een flinke plas. Bij mij begonnen toen ook meteen de weeën dus toen twijfelde ik helemaal niet meer of het mijn vliezen waren.
Bij de eerste en tweede gebroken door de gynaecoloog (lek geprikt met een haaknaald) en stroomde er echt uit. Had veel vruchtwater en voelde als warm water hihi Bij de derde stukgeprikt tijdens een persweeë en dochterlief kwam met een grote golf vruchtwater naar buiten.