Aanstaande woensdag (12 september 2012) gaan mijn vriend en ik met pijn in ons hart afscheid nemen van ons 1e kindje, onze zoon. Vanaf de 20 weken echo zitten we in een rollercoaster..... van het ene ziekenhuis naar het andere ziekenhuis en van onderzoek naar onderzoek is bij ons kindje een congenitale hernia diafragmatica in de ernstigste categorie vastgesteld. Na alle onderzoeken en gesprekken met de artsen en specialist hebben mijn vriend en ik een onmogelijke keuze moeten maken...... woensdag zal de bevalling worden opgewekt en laten wij ons kindje vrij..... hij zal altijd in ons hart blijven..... hij is onze dierbaarste vlinder!
Och, wat verschrikkelijk!!! Ik wil jullie héél veel sterkte wensen in deze ontzettend moeilijke tijd!
Jee wat een verschrikkelijk moeilijk besluit moet dat zijn geweest! Heel veel sterkte gewenst de komende tijd..
Ach....wat verschrikkelijk......woorden schieten altijd tekort in deze. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd, voor woensdag en de tijd die komen gaat.
Heel erg bedankt voor jullie sterktewensen! Deze laatste dagen geniet ik extra van onze kleine man, van elke beweging in mijn buik. Het voelt allemaal zo onwerkelijk..... zo in leven in mijn buik..... Als ik woensdag beval ben ik 23 weken en 1 dag zwanger..... ik vroeg me af of er nog meer meiden zijn die iets soortgelijks hebben meegemaakt..... kunnen jullie nog wat meegeven aan tips voor na de bevalling?
ik kan alleen zeggen heel veel sterkte en geniet van hem als hij te wereld komt hoe stom dat ook klinkt( ik weet als geen ander hoe het is) doe alles waar je later geen spijt van kan krijgen
ik heb het ook meegemaakt met dat termijn allen ons kindje had een hartafwijking. ik was heel erg bang voor het kindje te zien maar het was prachtig wij hebben fotos gemaakt vast gehouden gekust en geknuffeld. wij hebben zelf de uitvaard geregerld en staat nu in een urntje bij ons thuis en dat voelt fijn. maak een foto van jou hand en zijn hand is heel mooi. dit was handje van ons kindje.
Ohhhh meid wat verschrikkelijk!! Heel veel sterkte die dag,wat moet dat een verschrikkelijk moeilijke keuze voor jullie zijn geweest.
Oh wat vreselijk heftig wat jullie nu mee maken! Heel erg veel sterkte gewenst, vooral woensdag.... Helaas weet ik ook wat het is, wij hebben na een 21 weken de zwangerschap afgebroken en afscheid genomen van ons Bram... Hij had Anencefalie (open schedeltje ) en was niet met het leven verenigbaar... Weet je al of je jullie kindje mee naar huis neemt of afstaat aan het ziekenhuis? Wij konden dit niet over ons hart verkrijgen en hebben zelf een mooi mandje en een speciaal wikkeldoekje meegenomen naar het ziekenhuis en hebben Bram 1 dag thuis gehad, zo kon zijn broer en de rest van de familie kennis met hem maken en afscheid van hem maken nemen... de dag erna hebben we hem naar het crematorium gebracht samen met mij ouders en schoonmoeder en een kort maar waardig afscheid genomen in de familiekamer.... dit hebben we zo kunnen regelen met de uitvaartvereniging... dit alles voelde voor ons heel goed en zo hebben we het goed af kunnen sluiten. Ook hebben we veel mooie foto's als herinnering, in het ziekenhuis heeft de verpleegster ons hier heel fijn bij geholpen... Ik was eerst ook angstig hoe hij er uit zal zien,hij miste immers een deel van zijn schedeltje... Toen hij net geboren was hebben ze hem gelijk een mutsje opgezet en toen bij mij gelegd, maar ik heb al snel gekeken en het viel mee... zo onvoorstelbaar klein is het nog... maar je voelt gelijk dat het van jou is en je voelt verdrietig, maar toch ook trots en liefde... het is en blijft ons 2e kindje... We hebben ook een kaart gestuurd naar een select gezelschap... Als je meer vragen hebt, stel ze gerust! Bekijk bijlage 273065
Dit is nog het kaartje dat we verstuurd hebben... (Had hem al bij mijn vorige bericht geplaatst maar heb de namen er nog afgehaald)
lieve viv, we denken aan je lieve schat! ook in dit topic nog een hele dikke knuffel lieverd! ♥
Heel veel sterkte! Dit is zo heftig! Tips: - Neem de tijd om te rouwen! - Blijf in gesprek met je partner. Mannen verwerken het verdriet heel anders dan vrouwen, dus kijk daar ook niet raar van op; - houd er rekening mee dat de inleiding langer kan duren dan je verwacht (bij mij heeft het een week geduurd, gelukkig wel zonder pijn) - maak foto's/laat foto's maken van je manneke, dit zijn dierbare herinneringen; - ook wij hebben een kaartje verstuurd; - neem een knuffeltje mee of een dekentje oid wat je bij je zoontje kunt leggen of waarin je je zoontje kunt wikkelen.