Ik wil toch even het een en ander spuien merk ik ... dus vandaar na lange tijd weer eens even hier . Onze kleine meid is nu 7 maanden, en geniet echt zo van d'r! Alleen ik merk dat ik in alles zo onzeker ben momenteel...angst dat haar iets overkomt...dat ze ineens zal stoppen met ademen of iets dergelijks. Soms heb ik haar vast en wordt ze ineens zo stilletjes of even helemaal in dr eigen wereld dat ik al zo schrik. Maak me zorgen of ze wel op "schema" loopt, ze rolt namelijk nog niet om (van rug naar buik). Andersom wel, maar dit schijnt niet te tellen. Ik zie namelijk om me heen al vlotte(re) baby's die al kruipen en/of zelfs al staan! Dan nog het eten, je hebt van die 6 maanden potjes die ik weleens gebruik. Maar sommige zijn simpelweg te grof voor haar lijkt het en krijgt ze dus niet weg. Ik weet niet in hoeverre dit allemaal "normaal" is hoor ...vandaar ook dat ik het hier even aankaart. Verder kreeg ik nog een opmerking dat ik meer met haar zou moeten gaan doen...zoals wandelen...meenemen met boodschappen etc...gewoon meenemen naar feestjes. Ik doe dit bewust niet en plan dit juist een beetje om haar heen, het is namelijk een kindje wat simpelweg gebaat is bij rust...ze slaapt overdag ook vaak nog wel 4 tot 5 uur...en is circa 2 tot max 2 en half uur op. Ik denk dan ook dat ik haar niet echt een plezier doe om haar overal mee naartoe te slapen. Daarnaast ben ik altijd al wel een huismus geweest...en ben ik op zich (vind ik) al druk zat met werken/poetsen/boodschappen/andere huishoudelijk klussen...en natuurlijk het spelen/knuffelen en voeden met haar. Verder zie ik niet heel veel ruimte nog andere dingen te doen naast dit allemaal, momenteel dan he! Al wel een paar keer met haar wezen zwemmen, en een weekendje weg geweest . Ik vind dit zelf heel normaal, maar ik heb helaas niet veel vriendinnen die nog in deze "fase" zitten momenteel. Oh en ik plaatst dit hier, omdat het meer om mijn gevoel gaat dan daadwerkelijk om iets specifieks.
Ha lieve Cheerio, Wat rot dat je je even zo onzeker voelt. Ik ben bang dat een bepaalde mate van onzekerheid en angst dat je het niet goed doet er een beetje bij hoort. Het moet je natuurlijk niet teveel gaan belemmeren en het is ook niet de bedoeling dat je ervan wakker gaat liggen, maar twijfelen en je afvragen of je het goed doet, dat hoort bij het moederschap. Onze oudste dochter was heel laat met alles. Haar buurjongetje van vijf weken ouder kon al staan en lopen toen onze dochter nog niet eens interesse had voor deze activiteiten. Zij ging de dag voor haar eerste verjaardag staan aan de rand van de tafel en lopen deed ze uiteindelijk bij 18 maanden pas Ook drinken ging lange tijd waardeloos. Borstvoeding ging sowieso al niet, maar ook met een flesje zaten we gerust een uur per keer. Dan hebben we het nog niet over het eten gehad... Maar dat is mijn oudste dochter. Dat zegt natuurlijk niet zoveel over jouw dochter. Hoe is jullie consultatiebureau? Zijn het stresskippen, of kunnen ze je goed geruststellen? Dat laatste was bij ons het geval en ik heb dan ook best vaak aan de telefoon gehangen of ben naar het spreekuur gegaan. De marge waarbinnen je kindje 'hoort te vallen' en nog 'normaal' is, is enorm groot. Als zij geen zorgen hebben en je kindje verder gewoon goed groeit, dan kun jij je zorgen wellicht ook een beetje laten varen. Wat betreft de angst dat je kindje iets overkomt... Ja. Dat zou echt heel erg zijn. Die angst is hier ook wel eens. Laatst lag de jongste op de achterbank te slapen (we reden laat terug van een verjaardag). Ze had haar mondje open, maakte geen geluid, was ijskoud en reageerde niet op mijn aanrakingen. Ik heb haar toen best hard geknepen Mijn hart stopte gewoon even. Ik was zo bang dat ze niet meer leefde. En zo kus ik haar iedere avond, voordat ik zelf naar bed ga, nog even goedenacht en check dan gelijk even of ze nog ademt. Bij mijn dochter van zes wordt die angst nu langzaam wat minder. Maar goed, tegelijkertijd lukt het me wel om mijn dochter daar niet mee te belasten en om haar buiten te laten spelen als ze dat wil en op de bank te springen (en eraf te vallen). Het vertrouwen om mijn dochters los te laten en de angst om hen te verliezen wisselen elkaar in rap tempo af. Daar moet ik mee dealen en ik hoop dat zij er geen last van hebben. En dingen doen met je kind? Sja. Daar kan ik heel kort over zijn: Laat mensen lekker lullen. Dat maak je zelf wel uit. Je meisje is zeven maanden. Zij wil vooral bij mama zijn. En als ze straks de wereld wilt ontdekken en jij bent er voor haar en bereid om haar daarin te begeleiden... dan doe je het top.
Je doet het prima, mama! Een goede moeder kijkt naar haar kind en geeft hem/haar wat hij/zij nodig heeft. Jouw baby wil rust en bij mama zijn. Alleen maar fijn dat jij dat haar geeft. Ontwikkeling is zo'n lastig iets. Zeker als ze zo klein zijn lopen de ontwikkelingen heel ver uiteen. Wat jij zegt, de ene staat al, de ander kan net (een soort van) rollen. Beide is prima. Als je je zorgen maakt dan kun je een afspraak maken bij het CB. Maar ik weet zeker dat zij ook zullen zeggen dat er niets aan de hand is en dat jij en je dochter het prima doen
ah bedankt voor de lieve reacties meiden, doet me goed te horen! Ik weet niet goed wat ik van het consultatiebureau moet vinden eerlijk gezegd, ze spreken zichzelf regelmatig tegen waardoor de geloofwaardigheid voor mij een beetje af is. Maar jullie antwoorden heb ik dan weer wel iets aan , hoe gaat het met jou Melian?? Het begint nu langzaamaan dichterbij te komen
Jammer dat je gevoelens bij het CB gemengd zijn. Ze kunnen je zo helpen, mits er de goede mensen zitten Gelukkig heb je iets aan onze verhalen. Blijf vooral spuien als je daar behoefte aan hebt. Het begint inderdaad dichterbij te komen. En daar ben ik, in alle eerlijkheid, ook wel aan toe. Het zwanger zijn is echt heerlijk en bijzonder, maar ik merk dat ik fysiek nu echt wel mijn beperkingen begin te krijgen. Bovendien wil ik graag cocoonen en dat gaat nu eenmaal niet met een peuter en een basisschoolkindje. Naja, af en toe even flink klagen en dan kan ik er weer tegenaan Mis jij het zwanger zijn wel eens?
Ja ik weet het, maar ik heb dus niet echt een klik met deze eigenlijk haha . Kan me heel goed voorstellen dat het nu pittig is voor je! Zover zwanger alweer en nog 2 kleintjes die alle aandacht vragen . En ik mis de zwangerschap zelden, alleen vond ik het soms wel fijn dat ze simpelweg altijd bij me was haha. Maar het is een heerlijk kind en geniet zo van haar! Dus missen...nee .
Ja! Ik heb het ook met vlagen, je weet gewoon nooit zeker of je het goed doet helaas. Ik las laatst een quote die mij veel hielp, wellicht doet het voor jou ook wat : Je kunt heel veel energie stoppen in dingen die misschien gebeuren, maar je kunt er ook voor kiezen te genieten van wat er nu gebeurt Ontwikkeling is nu echt nog niks van te zeggen, ik geloof dat ze pas van achterstand spreken wanneer ze met 18 mnd nog niet lopen (maar pin me er niet op vast hoor). Mijn dochter van bijna 8 maanden heeft ook ongelofelijke moeite met hapjes die grove structuur hebben, met name groente. Maar ik geef haar geen ongelijk hoor . Moet je zelf eens een rete flauw bloemkoolpapje met stukjes eten Haha! Voor mezelf besloten dat we de stukjes nog even laten zijn voor wat het is, veel belangrijker dat eten positief blijft. Lekker doen waar jij je goed bij voelt, een moeder kent haar baby het beste.
Joh, je doet het super, blijf lekker bij je gevoel! Hier rolt meneer ook nog niet, slaapt niet door, eet zo’n 4 happen groente max, pot of vers maakt geen bal uit. En met brood kijkt ie me helemaal aan of ik gek geworden ben. Is ook max 2 uur wakker per keer overdag. Het is dat het nr 4 is hier, dus hij moet wel mee naar school enzo, maar als het verder uitkomt slaapt ie zoveel mogelijk lekker in zn eigen bedje hoor. Mbt het eten: Wat nog weleens wil helpen is eten niet recht de mond in stoppen maar een beetje aan de zijkant richting wang. Hier is het kokhalzen dan een heel stuk minder. Misschien heb je er wat aan. En het ene kind ontwikkelt zich grof motorisch sneller dan het andere kind. Je zal zien dat ze het de komende maanden gaat doen. Mijn kinderen waren allemaal ‘laat’. 7-9 maanden met rollen, 10 maand tijgeren, 12 maand gaan staan, 12-13 maanden kruipen en gaan zitten, 14 maanden langsstappen en 16-18 maanden eerste stapjes. En dit valt nog steeds een ‘normale’ ontwikkeling. Echt hoor, geniet van je baby, het gaat al zo snel..