Die verzekering wist ik niks van af. Hij stuurt papieren op met alleen een polisblad. Ik heb gebeld en ik kán er niet van af aangezien de verzekering al 6 jaar afbetaald is en de verzekering op mijn naam staat nu. Anders had ik hem idd niet aangenomen. Maar dat gaat nu niet en daar kan ik niks aan doen. Wat betreft de aanhef in de brief staat zijn echte naam maar die ga ik hier niet noemen want dat gaat verder niemand wat aan vind ik. En ik heb niet gezegd dat ik de brief ga versturen als ik dat had gewild dan had mijn vader hem allang gekregen Ik heb hem gewoon geschreven om mijn gevoel te uiten. Aangezien ik dat beter kan in schrijven dan met praten. De reden waarom ik hem hier neergezet heb? Ja ik wilde dat iemand hem las iemand die niet mijn vader is misschien?! Ik weet het niet maar wilde gewoon dat iemand zag/las hoe ik me voel. Wat betreft het weten dat hij een waardeloze vader is. Wist hij dat maar. Hij denkt dus van niet ( hoe ik dit weet via zijn ex vriendin aan wie hij continu zat te vertellen hoe schandalig hij het vond dat zijn kinderen geen contact met hem opnamen ) Terwijl ik dat serieus waar in de 6 jaar dat ik hem niet gezien of gesproken heb wel 5x geprobeerd heb. En dat doet er verder ook niet aan toe als hij denkt dat hij een goede vader is dan moet hij dat lekker denken. Ik weet wel beter
Zo'n waardeloze vader kun je maar beter kwijt dan rijk zijn! Die doet je alleen maar verdriet... Ik kan me voorstellen dat je je verhaal kwijt moest aangezien je van je vader er toch niets op zult horen. Maar misschien lucht het voor jezelf wel op als je de brief stuurt, dan ben jij het tenminste kwijt!
Hier ook ervaring met zo'n situatie, maar mijn mening: niet versturen. Het heeft totaal geen nut en of je wilt of niet - onbewust ga je toch wachten op een reactie (die nooit komt). Dat is energie die je veel beter aan andere dingen kunt besteden, denk ik...? Ik zou er genoegen mee nemen dat je de brief hebt geschreven en deze dan 'ritueel verbranden' ofzo... Gewoon zelf een afsluiting maken van de relatie die je had willen hebben, maar nooit zult krijgen. Ik denk dat dat beter voor je is. Sterkte!
Nee ik heb toch besloten om het niet te doen. Ik heb zoals hier aangegeven werd de brief "ritueel" verbrand!
Had mijn verhaal kunnen zijn. Alleen heeft mijn vader ons in de steek gelaten toen ik 6 weken was en mijn broer 6 jaar. Na 10 jaar kwam hij weer eens om de hoek (omdat mijn broer vast kwam te zitten) en verdween na een halfjaar weer. Weer bijna 10 jaar later dacht hij op mijn hulp te kunnen rekenen om in NL opnieuw te kunnen beginnen. Ja wij namen ze in huis en welja, werden kaalgeplukt en 2 weken later liet hij me weer donderen en ook mijn broer (waarbij hij nu om de hoek woont!!). Jammer dat er zoveel mannen zijn op de wereld die het woordje vader niet waard zijn.De mijne is met de tijd gedegradeerd naar het woordje 'dader'.. Het enige wat hij immers heeft gedaan is mij verwekken.. Nu is het noemen van zijn naam niet eens meer de moeite. Binnenkort komt er vanuit de koningin hopelijk het besluit dat ik de naam van mijn moeder mag dragen. Die mij altijd verzorgd en opgevoed heeft. Want hij heeft het recht niet meer om iets van mij te zijn. Hij is niets meer!! Idd goed dat je besloten hebt hem niet te versturen. Uit je verhaal blijkt dat 'je vader' niet eens gevoelens heeft, dus het zou hem waarschijnlijk niks doen en jij maar wachten op een reactie. Laat hem compleet vallen, hoe moeilijk dat ook is. Dat heeft hij immers met jou ook gedaan. Ik weet hoe zwaar het is, zeker nu je pas mama bent en net getrouwd bent. Wij zijn gezegend met mn schoonvader die het geweldig vind om opa van zijn kleindochter te zijn. En ik moet zeggen dat we daar genoeg aan hebben. Aan zo'n vader en opa mis je NIKS helemaal NIKS! Een kindje heeft er niets aan als opa zo weer verdwijnt.. Sterk van je dat je dit zo hier neer zet
@ Troetelbeer, Jeetje zeg dat hij gewoon bij je broer om de hoek woont! Verschrikkelijk!! Ik heb gelukkig een stiefvader die heel lief is en mij als zijn eigen dochter ziet en mijn broertje als zijn zoon. Gelukkig ziet hij mijn zoontje dus ook als zijn kleinkind. En voor mijn zoontje is dat ook zijn opa. ( helaas de enige opa )
Heel erg rot voor je meid. Moeilijk te behappen dat hij niet dezelfde liefde voor zijn kind voelt als jij voor jouw kind.. Ik hoop dat je het een plekje kan geven, kan me voorstellen dat dit heel veel pijn doet.
Ik ben het met Cygnet eens dat het niet zoveel zin heeft om de brief te sturen, je vader zal hem misschien niet eens lezen en zo in de krantebak kieperen terwijl je je mss toch onbewust opwind omdat je geen antwoord zult ontvangen. Maar ik lees dat je de brief inmiddels hebt "verbrand" Je gevoelens schrijven is natuurlijk altijd goed, dus blijf gerust brieven schrijven om ze vervolgens weg te gooien. het helpt mss de hele situatie sneller los te laten.
Oh meid erg is dat hè. Elke keer de afwijzing. Helaas, zoals je al weet, heb ik ook zo'n vader. En het ligt allemaal nooit aan hem. Je kan de brief sturen zodat je weet dat hij weet hoe jij er nu over denkt. Maar hij zal er waarschijnlijk niet op reageren. Ik heb het helemaal afgesloten voor mijzelf. Toen ik niks hoorde nadat ik het geboorte kaartje stuurde van J, was ik er klaar mee. Alleen vraag ik mij altijd af, wat nou als ik gebeld word dat ie weer in het zkh ligt of erger, dood is. Wat doe ik dan? Ik zeg nu, ik ga niet. Maar ergens denk ik het wel. Hoe dan ook, hij is mijn vader en zonder hem was ik er niet denk ik dan altijd maar. Dat is het enige goede aan hem, dat ie mij en mijn broers verwekt heeft. Maar ik zou zeker voor jou eigen gevoel de brief sturen hoor. Hoe moeilijk ook. Knuffel, sharrie
Oh hihi zie dat je de brief helemaal niet gaat versturen. Had alleen je beginpost gelezen. Nou ook goed toch, even je gevoelens op papier. Kan zoveel opluchten. X