Wij hadden ook geen contact meer met mijn ouders toen ik zwanger was. Ik heb een kaartje gestuurd toen ik 16 weken was. Dus geen brief, maar alleen een kaart om ze op de hoogte te stellen van de zwangerschap en uitgerekende datum. Succes verder & geniet van je zwangerschap!
Je bent absoluut geen lafbek meis, het is heel logisch dat je schrikt en ophangt!! En het is ook logisch dat je belt om te kijken of ze thuis zijn, zodat je zeker weet dat ze vandaag de brief ook lezen. Ik hoop echt het beste voor je, jij hebt je best gedaan. Meer kun je niet doen en ik vind dit al een hele stap en knap dat je dit gedaan hebt!!
Helaas nu ruime tijd verder na het versturen van de brief, geen reactie gehad Tsja erg hard maar ik weet nu wel waar ik aan toe ben. Ons leven gaat verder en helaas voor ons ukje geen opa en oma in zijn of haar leven van mijn kant. Alleen oma van papa's kant. Ik hield hier absoluut rekening mee maar doet ergens wel pijn, het is nu duidelijk dat ze niets met mij te maken willen hebben..
Dat lijkt me vreselijk moeilijk Jane. Probeer alle positieve energie uit je eigen gezin te halen en jammer dat het zo moest lopen met je ouders en zus. Hou toch in je achterhoofd dat je niet weet wat achter de schermen gebeurd is. Misschien dat je vader de brief niet heeft gelezen. Of de brief (zou wel errug toevallig zijn) is nooit aangekomen. Misschien wil je dit niet horen omdat het misschien juist fijn is om duidelijkheid te hebben ook al is deze negatief. Het valt alleen zo lastig te begrijpen dat ze niets met een brief als deze doen
Ik leg me er bij neer. Ik weet dat vader normaal gesproken de post mee neemt maar goed het is niet anders. Dat ze geen contact meer met mij willen prima, daar kan ik mee leven, vind het alleen jammer voor ons frummeltje. Had graag gehad dat hij/zij haar of zijn opa en oma had gekent maar ja.
Lieve jane, Ik heb je hele verhaal gelezen en allereerst diepe respect dat je toch zo je best hebt gedaan na alles wat je meegemaakt hebt. Wel erg jammer voor je frummeltje idd. Maar geloof me er zullen genoeg mensen op het pad van je frummeltje komen die er wel om zullen geven. Hierbij spreek ik enigszins uit ervaring. De moeder van ml heeft ons manneke 1x gezien toen hij 5 dagen oud was. Daarna niet meer geweest. gelukkig hebben we genoeg andere lieve mensen die wel in hem geïnteresseerd zijn en om hem geven. Ik wil jou en je gezin alle geluk toe wensen.
Jammer van deze teleurstelling Jane, zoiets had ik al verwacht aan je verhaal te lezen. Dapper dat je toch de brief hebt durven sturen en ontzettend rot dat ze gewoon geen reactie geven. Ik ken je gevoel wel een beetje, Ik heb mijn vader al 18 jaar niet gezien en hij belt een keer in de 4 jaar en dat is om zijn eigen verhaal te doen en te vertellen hoe leuk leven of hoe rottijd hij wel niet heeft. Nooit toont hij intresse in mij of vraagt hoe het gaat o.i.d. Dit doet me erg pijn vooral nu ik zelf een kind krijg snap ik niet hoe je zo kunt doen tegen je eigen vlees en bloed. Elke keer heb ik hem kansen gegeven maar kwam elke keer voor een teleurstelling te staan. Heb hem hiermee geconfronteerd en het kwam erop neer dat ik zijn leven heb verpest en ik niets voor hem beteken (hij heeft ook nog een zoontje daar heeft hij wel goed contact mee) dit doet pijn, heel pijn en heb hem even goed laten weten wat ik van hem vond en hem vriendelijk verzocht mij nooit meer te bellen. Ik zou je hoe moeilijk dit ook is er toch bij neer leggen want het schiet niet op om toch te hopen of te blijven wachten op een bericht.
Ik heb gemaild naar me moeder bij zw 2 en bij zw 3 een kaartje gestuurd dat we derde kindje kregen (ook weinig/geen contact).
Ik had er al enigszins vrede mee dat ik geen contact meer had, behalve dan geen contact met mijn vader. De dingen die mijn moeder heeft gedaan kan gewoon niet, is onacceptabel geweest en zal haar dit ook niet kunnen vergeven denk ik. Tuurlijk mis ik het wel maar echt verdrietig ben ik niet, dat was ik en heb dat kunnen verwerken. Gaat mij puur om de kleine en opa, en ja daar hoort oma bij.
maar hoeveel gaat je kleintje hebben aan een oma en opa (en dan gaat het geloof ik vooral om oma) die zich zo opstellen naar zijn of haar moeder? Ik denk dat het voor je kleintje ook niet leuk is omdat die op een gegeven moment er midden tussen zit. Dus heel voorzichtig opper is dat het zo misschien ook wel beter is voor je kleintje
Ja dat zou ook heel goed kunnen. Manlief is boos op mijn ouders en vind ze niet ouderwaardig en ja ik denk inderdaad dat het beter is voor ons kleintje. Of ze moeten er voor 100% voor gaan en anders houd het gewoon op. Zal een afgesloten hoofdstuk blijven.
Ook ik vind het dapper dat je via eem brief hebt geprobeerd het contact aan te gaan met je ouders. Dat zowel je vader als moeder niet reageren spreekt boekdelen, ook over je vader al is dat wel een hard gelag voor jou. Bij mij in de familie zijn ook zulk soort problemen geweest, maar in die situatie was ik het 'kleinkind'. Toen mijn ouders uiteindelijk na jaren van problemen voor de 2e keer en toen definitief het contact verbraken, mochten ik en mijn broertje zelf kiezen of wij wel het contact wilden behouden. Voor ons was die keuze makkelijk, geen contact. Een opa en oma behoort niet alleen lief en leuk te zijn voor de kleinkinderen, al weet je niet precies wat er allemaal gebeurt je voelt als kind veel aan. Mijn ouders hadden vanwege de komst van mij en later mijn broertje weer contact opgebouwd. Dat hadden ze net zo goed niet hoeven doen, zij hebben de problemen niet opnkunnen lossen en broertje en ik hadden het net zo goed kunnen missen. Ik heb wel een opa en oma gemist zoals ik die van de andere kant kende maar die band was er niet door wie zij waren. In jou situatie zeg ik dan ook je moet de problemen voor jezelf oplossen en niet voor je kindje als dat lukt heeft jou kindje misschien een leuke opa en oma. Zoniet dan mist je kindje niets aan hen. Sterkte!
Nou het ongelofelijke is gebeurd. Ze hebben een felicitatie kaart gestuurd en een foto van hen en mijn 2 neefjes. Pff niet meer verwacht nu even mijn volgende stap overdenken..
Wow, meid wat heb ik een respect voor jou! Ontzettend knap hoe je erin staat en hoe je ermee om gaat. Ik heb geen advies voor je, maar kan je wel vertellen dat als er weer een vorm van contact komt, het waarschijnlijke geen makkelijke weg zal zijn (in mijn geval iig niet). Situatie met ouders bij mij helaas vergelijkbaar. Toen ik zwanger was van de 1e was het contact net verbroken, kaartje gestuurd, maar geen reactie gehad. Bij de 2e weer een kaartje gestuurd (onder het mom van de eer aan mezelf houden) en toen dus wel een reactie. Ze wilden het contact weer herstellen..... Ook ik wilde mijn vader wel graag in mijn leven en bedacht me dat als hij er niet meer zou zijn, ik het misschien toch moeilijk zou vinden. Om een lang verhaal kort te maken: er is weer contact maar wel "moeizaam". Ik dacht dat ik het had afgesloten, en "gedoe" naast me neer kon leggen, maar dat is toch wel erg makkelijk gezegd allemaal. Ik lig soms echt nachten wakker van wat mijn moeder allemaal uitvreet en heb dan echt spijt dat ik er toch weer aan begonnen ben (terwijl ik ook wist dat mijn moeder niets veranderd is). Maar aan de andere kant is mijn vader echt helemaal gek van onze kids, hij is echt een top opa! Zo leuk om te zien hoe hij van de kinderen geniet...... Moeilijk, moeilijk..... Sterkte!