Lieve meiden, ik zou proberen het kort te houden. Ik ben een jonge meid. Sinds 2008 ben ik samen met mijn vriend. Binnen een half jaar woonden we samen. In 2012 hebben wij een prachtige dochter gekregen en nu zijn we zwanger van de tweede. In mijn verleden ben ik meerdere malen bij een psycholoog geweest, onder andere voor onverwerkte dingen uit het verleden en vorig jaar nog na overlijden schoonvader en naar aanleiding van mijn eigen problemen (waar ik al heel wat jaren mee probeer te dealen). Ik ben namelijk nogal een perfectionist, trek altijd alles naar mijzelf toe en wordt vervolgens boos op vriend omdat ie nooit wat doet, heb enorme poetsdrang (alles moet spik en span en als er mensen over de vloer komen draaf ik helemaal door). Heb zo vaak geprobeerd hier iets aan te doen maar weet het nu even niet meer. Voel mijzelf een slechte moeder. Kan weinig hebben van dochter, mopper veel en verhef mijn stem vaak. Dit wil ik absoluut niet, bijna elke avond neem ik mijzelf weer voor om vanaf "morgen" alles anders te doen maar steeds val ik weer in mijn oude patroon. Ze mag bijvoorbeeld niet met de kussens van de bank spelen, niet aan dingen komen die van mij zijn (zoals bloempotten, kaarsenhouders e.d.) dit is toch belachelijk? Voel me zooooo slecht. Mede door mijn poetsdrang en perfectionisme wordt dit erger. Als ik aan het stofzuigen ben verwacht ik eigenlijk van dochter dat zij stil op de bank blijft zitten en niet beweegt. Dit kan toch niet? Ze is zo'n schat en verdient een superjeugd (en rest van der leven) maar ik vind dat ik haar dat nu niet geef. Ze mag bijvoorbeeld ook niet buiten spelen en vervolgens zo naar binnen lopen want stel je voor dat het vies wordt in huis. Vind het echt zooo erg allemaal. Helaas hebben wij geen geld om de psycholoog te betalen aangezien dit niet wordt vergoedt. Maar ik weet het nu echt even niet meer. En ik wil een leuke moeder zijn ook nu er een broertje of zusje op komst is. Mijn kinderen verdienen het beste! Iemand tips? Sorry voor het verhaal, het is vast ook heel onduidelijk, en ben vast dingen vergeten te schrijven maar dit is wat nu eerst er even uit komt.
Jij voelt je een slechte moeder en dat maakt het voor jezelf nog erger. Probeer tot 10 te tellen als je dochter ergens aan komt, en verhef je je stem toch, probeer je dan in ieder geval niet te voelen als een slechte moeder. Misschien te kort door de bocht, maar ik ken je natuurlijk niet. Misschien hebben anderen ook nog tips?
Dat is wel zo, bedankt. Maar het is niet alleen dat, ik kamp natuurlijk met meerdere problemen. Het is zo lastig en daar wil ik graag wat aan doen. Ik kan bijvoorbeeld niet zomaar spontaan bedenken nu: "goh laat ik eens bij die en die op de koffie gaan" of "laat ik eens lekker gaan wandelen met dochter en hondjes". Dat kan niet want ik heb nog niet gestofzuigt, de wc is nog niet schoon, de vaatwasser is nog niet leeg. Snap je het een beetje? Lastig uit te leggen hoor.
Omdat je dochter niet aan "jouw" spullen mag komen ben je nog geen slechte moeder ! Kinderen hebben nu eenmaal grenzen nodig en ja dat moet soms met stem verheffen. Kinderen komen op een bepaalde leeftijd dat je de hele dag politieagentje aan het spelen bent. En nee dat is niet leuk maar dat word echt wel beter ! En je bent ook nog zwanger, dus al die gierende hormonen door je lijf ben je misschien nog wat gevoeliger. Niet te veel twijfelen , je bent echt niet een slechte moeder als je moppert en grenzen stelt !
Probeer eens op papier te zetten wat je graag anders zou willen zien. Misschien kun je dan iedere maand of misschien kleine dingen per week eisen dat je die wat losser laat. Bijvoorbeeld dat je dochter rond loopt terwijl jij stofzuigt of nog leuker dat je dochter je meehelpt met een eigen stofzuigertje ... als je haar betrekt bij wat je doet is het voor jou schoon en je dochter is tevreden omdat ze mee mag helpen hoe klein het meehelpen ook is. Succes het is niet makkelijk maar beseffen dat het anders mag is de eerste stap.
Lastig voor je!, misschien kun je met de huisarts wat gesprekken voeren, dat wordt wel vergoed!. Ik heb zoiets gehad dat ik altijd alles een paar keer moest controleren, bijv. of het gas wel uit was. Dit lijkt me ook vooral lastig voor jezelf en lijkt me heel vermoeiend. Misschien kun je proberen iedere dag een van de dingen die je van je zelf moet doen te laten liggen en je dan aan het einde van de dag afvragen of het nou echt zo'n ramp was als je 1 keer iets niet hebt schoongemaakt of als je dochter toch aan iets van jou heeft gezeten. Zeker als je straks een 2e kindje hebt wordt het ingewikkelder om alles op schoonmaakgebied onder controle te houden, dus goed dat je nu om hulp vraagt!
Misschien een lijstje ophangen als geheugensteuntje dat sommige dingen wel mogen. Zodra ze dan aan de kussen komt, kijk je even naar het lijstje. En misschien een mindfulnesstraning volgen??
probeer op de momenten dat je klaar bent met poetsen tijd samen met je dochter door te brengen en haar veel positieve aandacht te geven. En met buitenspelen als ze klaar is buiten goed uitkloppen. Binnen bij de deur de jas en schoenen uit en gelijk een doekje voor het gezicht en de handen. Probeer het eens om iets spontaans te doen, je zal merken dat het wel mee valt. En let eens op als je bij een ander op bezoek bent, daar is ook niet alles spik en span.
Bedankt dames! Ik heb er ook aan zitten denken een schoonmaakrooster voor mijzelf te maken. Klinkt heel kinderachtig maar dat ik dan alleen die dingen mag doen die bij die dag staan en niks anders. Iemand misschien tips/voorbeelden hiervan?
Dat is leuk dat je dat laatste zegt want inderdaad...negen van de tien keer als ik bij vriendinnen ofzo ben denk ik: "goh wat gezellig, hier wordt geleefd, hier een tijdschrift, daar een leeg flesje, daar allemaal speelgoed". Dat zul je hier niet gauw aantreffen helaas, en als het al gebeurd en er komt onverwachts iemand schaam ik me dood als dat ontbijtbordje nog op het aanrecht staat bijvoorbeeld.
Heb er niet zo'n verstand van, maar wordt een psycholoog tegenwoordig helemaal niet meer vergoed vanuit het ziekenfonds?
Misschien ga ik nu iets heel stoms zeggen, maar is het geen idee om alles wat je dochter eventueel vies zou kunnen maken (vloer, deur met vingerafdrukken e.d.) gewoon dagelijks te doen wanneer ze in bed ligt? Zo kan ze het ook niet vies maken natuurlijk. Ja, de volgende dag natuurlijk wel weer. Ik heb dan wel geen poetsdrang maar wel bepaalde tics door mijn autisme en vond het ook heel storend wanneer mijn dochter over een pasgedweilde vloer liep, ook al had ze daarvoor beloofd om netjes op de bank te blijven zitten... Ik vond het ook moeilijk om daarmee om te gaan, maar op een gegeven moment deed ik dat soort dingen voordat ze wakker werd of juist als ze in bed lag. Gaf mij ontzettend veel rust. Nu ze 4 is gaan dat soort dingen wel veel beter moet ik zeggen.
Je probleem klinkt ernstig genoeg om niet met een paar gesprekken op te lossen, in dat geval wordt je verwezen naar tweedelijns hulp en dat wordt gewoon volledig vergoed. Enige waar je mee zit is je eigen risico, maar met een zwangerschap kom je daar dit jaar wel voor een groot deel door en de rekening wordt pas aan het einde van het traject ingediend. Enige wat je op korte termijn zal moeten betalen is de intake en die was in mijn geval 90 euro, maar dat was het echt wel waard. Ik ben nu beter in staat een goede moeder te zijn als hiervoor.
Nou meiden. Ik heb vandaag meteen geprobeerd een nieuwe theorie toe te passen! Vanochtend hebben we lekker relaxed gedaan (pas om 10 uur in de kleren haha) en veel gelachen en gek gedaan saampjes. Voor de lunch even gauw de vaatwasser leeggehaald en nieuwe vaat erin, aanrecht schoongemaakt en toen broodjes gesmeerd en samen gezellig gegeten. Toen dochterlief op bed is gegaan ben ik even gauw gaan opruimen, doekje door wasbak badkamer en toilet, stofzuigen en een wasje aanzetten en daarna zelfs nog heerlijk een uur niks gedaan! Na het slaapje lekker even op de fiets naar het centrum gegaan om een Swiffer te halen want mijn nieuwe voornemen is (ipv elke dag stofzuigen) ene dag stofzuigen, andere dag swifferen. Nu weer lekker thuis, dochter tv kijken met bakkie druifjes, ik even gauw de vaatwasser leeghalen (die draait overigens normaal niet 2 keer per dag hoor) wasje hangen en dan eten koken. En ik voel me.....relaxed! Hopelijk kunnen we dit gevoel vasthouden en gaan we morgen weer zo'n fijne dag hebben (en overmorgen en dan en dan en ...........) Dank je dames!
Heb je er trouwens ook moeite mee dat je dochter knoeit tijdens het eten? Dan kan je haar een kliederschort aantrekken.
Een kliederschort heeft ze sowieso aan idd maar meer omdat ik anders alle kleding weg kan gooien haha. Maar...het gekke is dus dat ik dat totaal niet erg vindt, dan zit ze er altijd helemaal onder en kan ik alleen maar van genieten.
Ik herken het wel een beetje, ik heb dit gehad toen dochter begon te kruipen/lopen. Ik ben er helemaal vanaf gekomen. Mede door de volgende dingen: - Tussendoor ruim ik op, haal eventueel een doekje over de tafel bij veel zichtbare plekken. Verder ruim ik alles op, doe stofzuigen en poetsen als ze gewassen is en in haar pyjama zit, om vervolgens heerlijk op de bank te knuffelen. - Ga je eens in je dochter haar ontwikkelingspsychologie verdiepen. Voor sommigen mensen lijkt het alsof een kindje 'stout' is terwijl een kindje vaak bezig is met zichzelf te ontwikkelen. Als jij nu nee zegt begrijp een kindje vaak niet dat het over 5 minuten ook nee is. Het heeft echt grenzen nodig, maar bovenal ook een moeder wat geduld opbrengt en een moeder wat haar begrijpt. Ieder kind komt door fases en daaruit leren ze heel veel. - Laat het huishouden los meid, je kindje is nu klein, nu bouw je een band op, dat huishouden komt wel weer. Voor een kind is het zo belangrijk om een goede band te hebben, zich veilig en vertrouwd te voelen. Het huishouden geeft echt niet om jou en heeft jou niet nodig, het is morgen toch weer vies. - Moeder zijn is een goede indruk achter laten en dat doe je maar 1 keer, het is nog niet te laat echt niet! Het zal echt niet van vandaag op morgen veranderen, je zal blijven terug vallen in je oude patroon. Hang een briefje op waar het zichtbaar is, zodat je jezelf kan toespreken en herinnerd wordt als je terugvalt. - Kinderen ontdekken veel juist door aan dingen te zitten en te voelen, als ik dingen heb wat absoluut niet kapot mogen, zet ik ze weg, anderen dingen moet ze leren. Jij bent haar mama, haar voorbeeld. - Ook belangrijk, als je je stem verheft en je hebt spijt, geef het toe en zeg tegen je kindje; Mama was boos, sorry. Daar is niks mis mee. Het gaat je vast lukken, dat je je er al bewust van bent zegt meer dan genoeg. Je mag me altijd pb'en als je het moeilijk hebt, dag of nacht.