condoleren...voor wie eigenlijk?

Ik zou wel even heen gaan denk ik, jij kende haar en ik denk dat het de familie vast goed doet dat er meer mensen geven om hun dochter/zus.

 

Ik word altijd heel ongemakkelijk van condoleances. Ik vind het altijd net niet. Je kende de overledene of de familie niet goed genoeg voor de begrafenis of crematie, maar blijkbaar net wel goed genoeg voor de condoleance. Ik zou eerlijk gezegd de afweging maken of je gemist wordt of niet. En natuurlijk of je er zelf waarde aan hecht om bijvoorbeeld op die manier afscheid te nemen.

 

Condoleren doe je voor de nabestaanden. Gecondoleerd betekent in mijn ogen met een simpel woord: sterkte met het verlies

Ik ben ook wel op een begrafenis geweest van iemand die ik kende. De familie totaal niet maar er is vaak een soort "rondje". Je geeft hen dan een hand. Opzich hoef je daar geen band met iemand voor te hebben

 

Ik sluit mij aan bij mamavanc.

Verder doe wat je goed voelt.

Bij de crematie van mij opa vorig jaar gingen wij als eerste de zaal uit na de dienst. Er werd eerst gelunchd. En daarna pas gecondoleerd. Het fijne was dat ieder op zijn/ haar moment kwam. En wij eerst even konden bijkomen en geen half uur handjes stond te schudden.

 

Ja ik weet niet. Ik hanteer zelf de regel dat als ik aan de nabestaanden moet gaan uitleggen wie ik ben, dan ga ik niet. Want daar kom je volgens mij toch voor.

 

Je gaat daar naar toe om afscheid van de persoon zelf te nemen niet voor de familie. Familie condoleren doe je puur uit fatsoen om ze sterkte te wensen maar in algemeen (behalve besloten kring) mag elke bekende van de overledene afscheid bij begrafenis/crematie komen nemen.

 

Condoleren is in mijn ogen afscheid nemen van de overledene. Verder wens je de familie dan sterkte met het verlies.

Bij het overlijden van mijn zwager heb ik ook heel veel handen geschud van mensen die ik niet kende (heel veel zakelijke contacten) en ik ervoer veel steun aan de condoleances.

 

Je gaat naar een uitvaart om afscheid te nemen van de persoon die overleden is. En condoleren is simpelweg de naaste familie van de overledene sterkte wensen met hun verlies.

Drie weken geleden is mijn schoonmoeder overleden en 2 weken geleden was de uitvaart. 99% van de aanwezigen kende ik niet, maar ik vond het geweldig om te zien hoeveel mensen om haar gaven.

 

Ik zou gaan. Je kan afscheid nemen van de overledene en hoe fijn is het voor de nabestaanden om te zien hoeveel mensen er aan hun dierbare denken en afscheid komen nemen. Bij mijn oma ook 99% die ik niet kende, maar super fijn om te zien dat er zoveel mensen de moeite hadden genomen om te komen en mijn oma gekend hebben

 

Dit hoeft niet zo te zijn.

Bij ons is condoleren ook afscheid nemen van de persoon. In onze familie ligt de persoon in een open kist en kun je gaan kijken. Ik vind dit echt afscheid nemen.
En zeker als de uitvaart in besloten kring is en je niet uitgenodigd bent voor de uitvaart is condoleren ook afscheid nemen.

 

Ik ken het eigenlijk alleen maar dat condoleren na de crematie of begrafenis is. Dus dan staat er geen kist meer... Het afscheid nemen voor de uitvaart, als iemand opgebaard ligt, dat is in het rouwcentrum of thuis. Al naar gelang waar iemand ligt. Zo ben ik het gewend.

 

Nee hoor gebeurd idd vaak dat bij het condoleren, als dat voor de uitvaart is, dat de kist al dan niet in een apart kamertje erbij is en je daar bij kan om afscheid te nemen.

 

Als ik de overledene ken, heb ik er geen reet mee te schaffen of ik de familie ken ja of nee. Ook ga ik naar de condoleance om respect te tonen aan de overledene... Stel je voor dat je collega, waar je jaren lang mee samenwerkt weg valt (iemand die je misschien wel meer ziet dan je eigen partner , dan ga je maar niet omdat je de familie niet kent. Dat vind ik best vreemd.

 

Ik zou eerder een mooie kaart sturen waar je dan wat herinneringen van jou aan de overleden persoon opschrijft. Bij het overlijden van mijn vader hadden we daar heel veel steun aan. Zeker als je de persoon verder niet kent zegt zoiets veel meer dan een handje en gecondoleerd. Wij hebben alle kaarten bewaard en lezen ze nog weleens.

 

Ligt inderdaad ook aan bijv katholiek of protestantse uitvaart. Ik heb beide meegemaakt.

Wij zijn protestants en bij ons is het vrij gebruikelijk om vooraf aan de uitvaart de nabestaanden te condoleren. Daarna is de dienst en meestal ga je dan ook nog mee naar het graf. Aansluitend is er meestal koffiedrinken. Daarna ga je vaak nogmaals handenschudden wanneer je weer weg gaat.

Bij katholieken zie je juist vaker dat er thuis of in de aula gelegenheid is om persoonlijk afscheid te nemen. Vervolgens is er op een bepaald moment de uitvaartdienst en de gang naar het graf. Als afsluiting is er dan vaak een koffietafel en ga je daarna condoleren.

 

Er is maar een regel: als je zelf wilt gaan ga je, voel je die behoefte niet, dan niet.

Condoleren is voor de naasten. Je betuigt je medeleven. Een uitvaart zelf is om herinneringen op te halen aan de overledene en eventueel, als je daarin gelooft, om de overgang naar het hiernamaals in te kleden...

Zelf ga ik alleen als ik de mensen ken. Ik sla bij uitvaarten de rij wel eens over. Dan schrijf ik wat in het gastenboek en breng ik zo mijn medeleven over. Toen mijn moeder dood ging vond ik het verschrikkelijk, dat lullige gedoe in zo'n rij. Ik hou ook niet van recepties met rijen.

 

Dat verschilt ook per familie. Mijn schoonmoeder is onlangs overleden, wij zijn katholiek. Wij hebben er voor gekozen om de dag voor de uitvaart de avondwake te houden, waarna aansluitend afscheid genomen kon worden bij de kist en condoleance. De uitvaart zelf hebben we in besloten kring gehouden.

 

Bij mn schoonzus was het condoleren zelfs 3 dagen voor de begrafenis. Simpelweg omdat zwager en de kleine kinderen die ze achterliet, niet na de begrafenis nog 100 handjes wilden schudden. Ze is toen na het condoleren ook gelijk in het rouw centrum gebleven omdat het lichaam te slecht werd voor thuis. Hier waren ook echt heel heel heel veel mensen om te condoleren, wij vonden dit heel fijn.