Ik vroeg me af of er mensen zijn die ervaring hebben met een opname voor een bijna 4 jarige? Ik weet het Het is heel drastisch zo n beslissing maar wij zijn op en in de familie kan ze niet terecht vanwege haar gedrag.. Er zijn onderzoeken gestart en we horen 31 oktober wat er met haar aan de hand is.. Ze is wel wat rustiger geworden door een speciaal armbandje maar ze blijft extreem in haar gedrag.. Ook op het KDV zeggen ze dat kindjes bang van haar worden en ze niet goed weten wat ze met haar aanmoeten (terwijl het voorheen daar altijd goed ging althans als zij mocht bepalen Dus heeft iemand misschien ervaring met een tijdelijke opname of bijvoorbeeld 2 X in de week ofzo? Oh ja ik zoek geen reacties als: normaal peutergedrag of verkeerde opvoeding want daar zijn ze al achter dat het daar niet aan ligt..
Wat heftig! ik heb er geen ervaring mee dus ook geen tips. maar sterkte met met je dochter! hopelijk komt er iets zinvols uit de test en kunnen jullie haar gericht de begeleiding geven die ze nodig heeft. Ben je alleen niet bang dat ze juist doordat ze bij vreemden komt nog meer extreem gedrag gaat vertonen? Ik zou de arts even vragen of hij iets weet zodat er ook een gepast gezin gevonden kan worden die weten hoe ze met je dochter moeten omgaan.
Ohh heftig! Ik heb vaak voor deze beslissing gestaan in het verleden met mijn dochter van, nu 12. Ik heb het uiteindelijk nooit gedaan omdat het niet juist voelde. Ze is wie ze is en ik wilde haar nooit het gevoel geven omdat ze anders is dat ze thuis (soms) niet meer welkom was. Ik begrijp dat er een diagnose aan komt? Wij hebben daarmee een pgb aangevraagd en gaat ze om het weekend naar een zorgboerderij. In het verleden is ze wel een tijdje dagelijks na school ter observatie naar een dagopvang geweest. Heel veel sterkte!
Ik heb in de 24 uurs zorg gewerkt, geloof me daar help je je kind niet mee, niet als ze zo klein zijn. Dan liever een pleeggezin. maar kijk ook wat je met logeerboderijen in het weekend kan of dagopvang na school etc. Een kind zo jong uit huis plaatsen kan echt de relatie voor altijd beschadigen. Ik wil je er niet bang mee maken maar dat is wel de realiteit. Wat heb je nu aan ambulante hulp in huis?
Mijn tip zou idd ook zijn dat je eens kijkt naar weekendopvang op een plek waar je dingen kan doen die je thuis niet doet zoals bv een logeerboerderij. Gaat ze wel eens uitnlogeren of een dagje naar iemand toe? En hoe gaat het dan? Lijkt me wel heftig om te horen dat ze omwille van haar gedrag ook niet bij familie terecht kan, dan sta je wel heel alleen. Houdt ze van buitenspelen en hoe stimuleren jullie dingen die niet met leren te maken hebben? Dansen, zwemmen, knutselen? En hoe gaat het met haar als ze echt alle aandacht van mama heeft? Niet dat ik denk dat alles simpel op te lossen is, aan je eerdere verhaal te horen is het echt goed dat jullie hulp gezocht hebben maar ik brainstorm even mee.
En evt een speciale dagopvang? Is dat iets. Mijn zoontje gaat naar een kinderdagcentrum. Daar komen diverse kinderen waarbij de ontwikkeling anders verloopt.
Hier sluit ik mij bij aan. Jonge kinderen in een instelling heeft veel gevolgen voor het kind. Een kind krijgt er niet de liefde zoals een kind thuis krijgt, omdat begeleiders het druk hebben met allerlei taken, de tijd en aandacht over meerdere moet verdelen etc.Ik werk zelf in de hulpverlening, met jeugd die van kleins af aan in instellingen verblijven. Stuk voor stuk zijn ze onzeker, voelen ze zich afgewezen etc. Ik zou kijken naar andere opties. Logeerhuis, ambulante hulpverlening (als je dat nog niet hebt), of PGB hulp als je een PGB budget hebt.
Misschien was 24 uurs zorg ook niet helemaal goed verwoord.. Zat dan idd zelf ook te denken aan een boerderij ofzo.. Maar ja zulke dingen laten op zich wachten want voordat er een diagnose is kan er niet veel gedaan worden.. We hebben nu zo n 1,5 uur gezinshulp per week in huis en dat was het.. Ze zit sinds twee weken bij een dansgroepje en dat gaat redelijk goed zolang ze maar niks "moet" We spelen regelmatig buiten, ze knutselt en tekent graag en aandacht van ons alleen vind ze erg fijn maar zodra wij zeggen dat het genoeg is geweest en dat ze even weer alleen moet spelen dan is het drama! Ze kan het ook niet handelen dat ik bv even met haar broertje bezig ben. Op het KDV wordt ze ook steeds lastiger in de omgang met de kindjes en noemenze het een probleem. Ze hhebben de instantie waar ze onderzocht wordt al gevraagd om advies en of ze een keer haar daar willen observeren maar die zeggen gewoon dat ze daar geen budget voor hebben.. Nu gaan ze met CB overleggen.. Ze gaat twee x in de week naar de opvang en 1 a 2 X naar oma en opa overdag kan het wel maar een nachtje of meer nachtjes is een probleem.
Overigens wilde ik haar niet voor lang dan daar op laten nemen maar gewoon een paar dagen of een weekend om even de situatie te doorbreken!
Mag ik vragen waar haar gedrag zich in uit als ze iets 'moet' en is het altijd zo geweest of pas sinds kort? Kan ze zich goed verwoorden?
Buiten dat ze altijd druk is krijgt ze regelmatig extreem driftige buien die uren kunnen duren.. Huilen, schreeuwen, schoppen, slaan en dan vooral als ze een nee krijgt of als ze ergens op moet wachten ofzo en dat zint haar niet.. Verder interesseert geen ene straf haar, ze lacht er zelfs om! Wij zitten dus geregeld met handen in ons haar.. Verder is ze gemeen voor haar broertje en nu dus ook voor andere kindjes! Ze is altijd best druk, ondernemend en pittig geweest sinds 1,5 jaar is het duidelijk veel erger geworden!
Het probleem is dat je nog geen diagnose en dus (zorg)indicatie hebt... Zonder dat kom je nergens, en hoef je ook niet aan te kloppen bij een zorgboerderij of logeerhuis want die werken o.a. met verwijzingen, pgb's en hebben te maken met zorgverzekeraars, aansprakelijkheid en dergelijke. Hoe moeilijk ook, ik ben bang dat er niets anders op zit dan te wachten op de diagnose en het hulptraject. Sterkte!
Pff, vermoeiend en verdrietig zal wel niet alles uitdrukken. Ik denk inderdaad dat je het beste zem een traject moet opstarten. Maar berijp al dat je hulp krijgt, dat zal vast ook niet zomaar gegeven zijn? Kunnen zij evt verder helpen? Of de huisarts vragen of het versneld kan?
Je zou bij stichting MEE kunnen aankloppen. Je kunt inderdaad niet terecht bij een logeerhuis etc, omdat je geen indicatie hebt. Maar een vrijwillig pleeggezien zou zeker wel kunnen.
De huisarts heeft er al voor gezorgd dat ze eerder terecht kon anders hadden we nog twee maanden moeten wachten.. Het nadeel is dat we al bijna een jaar bezig zijn voor hulp en dat we eerst van het kastje naar de muur werdenbgestuurd en dat is zo frustrerend! Nu was het eindelijk op gang maar moesten we nog maanden wachten.. En dan is de vraag: hoelang duurt het voordat er hulp op gang komt na de diagnose? Dan zijn we waarschijnlijk weer maanden verder.. Ik snap dat er wachtlijsten enz zijn maar als mensen aangeven dat het niet meer gaat moet het toch sneller kunnen??
Klinkt idioot maar zo is het dus niet helaas...zelfs voor crisisopvang en crisishulp staat een wachtlijst in de meeste steden 6 a 8 weken....
Het moet zwaar voor je zijn. Ik heb niet dadelijk tips voor je, maar ik wilde een hart onder de riem steken. Bij ons zit autisme, adhd en depressie in de familie. Gedragsproblemen zijn heftig. Ik duim dat je snel een uitslag voor de testen hebt, dan kan je tenminste verder.
Lastig, zonder diagnose is het lastig passende hulp te vinden. Maar voor tijdelijke overbrugging zijn er nog wel een aantal dingen mogelijk. Ken je niemand die als netwekpleeggezin zou willen fungeren? Soms is een vergoeding net het zetje wat mensen nodig hebben om je kindje op te vangen. Je zou Bureau Jeugdzorg kunnen bellen en je verhaal kunnen uitleggen. Vertellen waar je mee bezig bent en informatie inwinnen over welke alternatieven er zijn. Voor een indicatie zul je daar straks ook afhankelijk van zijn. Je hoeft geen aanmelding te doen, informatie inwinnen kan altijd. Ik begrijp dat het heel zwaar is, het klinkt echt heel heftig. Voel je geen slechte moeder, je bent juist heel goed bezig om even voor jezelf te kiezen.