Mijn dochter van 6 is altijd al druk geweest maar sinds vorig jaar valt het steeds meer op. Geen moment stil kunnen zitten, gekke stemmetjes en heel veel praten. Rennen springen en heel druk doen. Ook bij het voorlezen van een verhaaltje kan ze geen 10 seconden stilzitten. Het is heel erg maar ik kan er niets aan doen ik irriteer me enorm aan haar. Ze vraagt continu om aandacht, heeft genoeg tijd met mij alleen. Ook is ze heel erg jaloers en als ik hem beloon wil zij het ook gelijk. En die positieve aandacht krijgt ze genoeg. Vorig jaar gaven ze aan dat ze niet stil kon zitten in de klas en ze erg aanwezig was. Ze trok het niet in is in groep 2 blijven zitten. Wanneer zouden jullie aan de bel trekken bij de huisarts ?
Klinkt een beetje als een adhd kindje. Het laten uitzoeken kan misschien geen kwaad. Soms zijn kinderen ook onzeker en reageren ze hier zo op. Misschien te veel prikkels en kan ze slecht tegen prikkels. Dus eigenlijk op je vraag te komen. Ja misschien idd naar de ha.
Ik zou eigenlijk beginnen bij school. Zien wat ze er daarvan zeggen. Tenslotte "doet ze haar jaar over", dus zij zullen ook wel een bepaald beeld hebben. Als zij ook denken dat er iets is, zou ik gaan voor de huisarts en voor een doorverwijzing om haar eventueel te laten testen. Beter haar nu laten testen en dat er heel misschien iets uit voortkomt (en hulp daarvoor krijgen), dan haar maar laten doen en hopen dat het er uit groeit. En dat het misschien mis loopt, zowel thuis als op school. Komt er niks uit de testen, des te beter.
Mijn dochter van 4,5 is net zo. Ik denk ook vaak dat er meer aan de hand is. Op school kan ze wel stil zitten in de kring, maar ze kan zich niet bezig houden met een taak je. Ik denk in ons geval dat het heel veel met prikkelverwerking te maken heeft. 'T gaat misschien wat trager. Wellicht is het in jullie geval wel raadzaam om de ib'er of schoolmaatschappelijk werker in te schakelen.
Heeft ze er zelf last van? Zo niet, zou ik mezelf afvragen wat het precieze doel van een bezoek aan de HA is. Misschien triggert haar gedrag iets bij jou waar jij zelf iets mee kunt? In mijn werk zie ik regelmatig kinderen die in aanmerking komen voor een diagnose omdat ánderen last van hun gedrag hebben. Dat voelt voor mij niet goed. De eigenaar van het probleem (als je begrijpt wat ik bedoel) zou degene moeten zijn die het oplost. Succes!
Hier sluit ik me bij aan. Tenzij je doel is om handvatten aangereikt te krijgen om beter met haar gedrag om te gaan.
Ook dan kun je je afvragen of een huisarts danwel een diagnose de juiste weg is. (dat laatste is een aanname, maar dan lees ik een beetje in je woorden) Misschien is het zinvol je te verdiepen in hoogsensitiviteit? Wie weet herken je veel en helpt het je een eerste stap te zetten. Zonder dat je dochter het gevoel krijgt dat ze iets mankeert of zonder dat ze wellicht onnodig aan de medicijnen gaat. Succes!