Mijn dochter is afgelopen oktober begonnen op de basisschool. Thuis is ze een meisje met veel pit. Ze heeft een pittig karakter, Weet wat ze wilt, kan van zich afbijten. Op school heeft ze echter een hele andere kant. Daar durft ze zichzelf niet echt te laten zien en is ze heel erg verlegen. De 'pittige' kant laat ze ook wel zien, maar de 'verlegen' kant ken ik helemaal niet van haar. Ook durft ze niet echt ergens anders te spelen. Ze wilt wel graag afspreken met anderen, maar dan altijd bij ons thuis. Nu heeft ze morgen haar eerste feestje en gaat ze naar de ballenbak. De afgelopen dagen zei ze dat ze er enorm veel zijn in heeft. Maar vanavond met slapen gaan moest ze zo huilen en zei ze dat ze het spannend vond. Ik zei dat als het echt niet gaat morgen dat de mama me altijd kan bellen en dat ik haar dan kom halen. Dat vind vond ze goed, maar later begon ze weer te huilen en wilde ze helemaal niet meer naar het feestje morgen. Herkennen jullie deze 'eenkennigheid' op deze leeftijd? En is dat vanzelf over gegaan? En ik weet niet zo goed wat ik morgen met het feestje moet doen. Wat zouden jullie doen?
Ja, mijn dochter was deels ook zo (ook oktober begonnen), maar is helemaal los gekomen nu. Het gaat echt vanzelf over, vooral niet pushen. Ik was precies zo en dat ging ook vanzelf over Wat het feestje betreft, wil ze echt niet, dan niet. Of is het anders misschien een optie dat jij erbij bent?
Is het een optie dat je je dochter iets eerder brengt? Zo kan je dochter wennen aan de omgeving zonder alle andere kinderen erbij. Voor het spelen werkte bij mijn dochter heel goed dat ik even een kopje thee ging drinken met de moeder/vader wasr ze ging spelen. Na 10-15 minuten kon ik weg en mijn dochter voelde zich zeker genoeg om daar te blijven spelen.
Ik zou haar wel naar het feestje laten gaan, anders wordt de drempel voor een volgende keer helemaal torenhoog. En bovendien, er is een cadeautje gekocht en de jarige wil graag dat ze komt. Je kunt altijd even blijven als je haar brengt , en als ze zich op haar gemak begint te voelen zeg je kort gedag en vertrek je. Mijn dochter is precies zo trouwens, ik had laatst hetzelfde bij een feestje.
Het eerste feestje dat mijn zoon gaf op de basisschool, groep 1, begon ook met een aantal moeders die er even bij bleven omdat hun kind anders niet durfde. 1 moeder is er steeds bijgebleven, de rest kon na een kwartier/half uur weer weg omdat het prima ging en alle katten uit de boom gekeken waren. Mijn zoon had in groep 3 een feestje waar hij erg veel zin in had maar ook heel spannend vond. Hij zag er erg tegenop want de jarige had alle jongens uitgenodigd en hij kon niet met iedereen evengoed overweg, ook met de jarige zelf niet echt (nu zitten ze samen op het SBO, weer in dezelfde klas en zijn ze echt vrienden ) Het feestje zelf ging erg goed, maar toen hij eenmaal thuis was moest hij gewoon overgeven van alle opgekropte spanning en barstte hij van de hoofdpijn. Maar erg blij dat hij toch gegaan was!
Hier precies zo met mijn oudste. Ik bleef een tijdje wat drinken en zodra hij gewend was geraakt kon ik gaan en ging hij rustig verder spelen. Ik raad je ook aan om toch morgen te gaan omdat de drempel anders hoger wordt maar er wel bij te blijven in het begin zodat ze rustig kan wennen.
Heel herkenbaar. Hier is het vanzelf goed gekomen. Maar ze vindt voor het eerst bij iemand spelen soms nog wel spannend. Mbt het feestje: als je haar zelf brengt zou ik even blijven om haar te laten wennen. Als ze direct uit school gaan zou ik niet naar school gaan, dan gaat ze gewoon direct uit school mee. Zou wel even de ouders van het kindje inlichten, dat ze er rekening mee kunnen houden dat ze het spannend vindt en dat ze inderdaad bellen als het niet gaat.
Dl heeft dat ook; terwijl ze op de peuterschool wel al bij anderen heeft thuisgespeeld, moet het nu altijd bij ons. Moet wel zeggen dat de andere kindjes ook steeds bij ons willen, dus ze krijgt weinig tegengas. Ik laat het maar even zo voor nu.