Hoi dames graag zou ik wat tips van jullie krijgen, ik ben zwanger van ons zoontje en hebben nu een dochter als hij word geboren is zij 14maanden, ze snapt er nu nog niks van dat er een kleintje bijkomt ook al probeer ik dat uit te leggen ze is nog te klein. hoe hebben jullie dat gedaan dat zij niet jaloers gaat worden ze krijgt nu natuurlijk alle aandacht (ook eerste kleinkind allebei de kanten) en met slapen ben ik ook erg benieuwd hoe jullie dat doen ze slaapt gelukkig al een tijdje door maar als de nieuwe baby er is word ze waarschijnlijk wel wakker van het huilen, laten jullie de kleine dan juist wel huilen of express niet omdat anders de andere kind(eren) wakker worden?
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Tussen mijn kinderen zit een iets groter leeftijdsverschil, maar er zijn wel boekjes op de markt waardoor je,je dochter wat voor kunt bereiden, al merkte ik ook hier wel dat hoe goed je ze ook probeert voor te bereiden, een nieuwe baby in huis is toch wel even wennen, maar als de draai is gevonden komt dat snel goed Wbt het huilen, mijn ervaring is dat ze er de eerste dagen wel even wakker van werden, komt vooral ook door het 'nieuwe' denk ik, daarna sliepen ze er gewoon doorheen en nu nog. Mijn middelste 2 slapen samen en al is de een doodziek en hoest, spuugt etc de ander slaapt gewoon lekker verder of draait zich even om, het is even wennen. Succes!
Hier zat er 15,5 maand tussen. Heb sinds mijn buik wat groter was geworden steeds gezegd dat er een baby in mijn buik zat en dat ze een zusje zou krijgen. Een zusje om mee te kunnen spelen. En op een gegeven moment, tegen het einde van de zwangerschap leek ze het beter te begrijpen. En toen haar zusje was geboren had ze meteen door dat dit de "baby uit de buik" was. Vanaf het eerste moment was het liefde tussen die 2. De oudste is nooit jaloers geweest, alleen maar heel lief (en soms een beetje lomp ). Dat is denk ik ook het voordeel van weinig leeftijdsverschil, dan is het net alsof het broertje of zusje er altijd al bijhoorde. Natuurlijk is het niet altijd leuk als ik met de jongste bezig ben, terwijl de oudste ook aandacht wil, maar ik leg het altijd uit. "Ik ga eerst je zusje op bedje leggen en dan kom ik zo terug om met jou een boekje te lezen" oid. Wat hier wellicht heeft geholpen is hoe we het de eerste week hebben gedaan. Onze oudste ging normaal gesproken naar op de opvang op dinsdag t/m donderdag. Haar zusje is in het ziekenhuis geboren op maandagavond. We hebben de oudste die dinsdag expres thuis gehouden (met opa en oma), zodat zij thuis zou zijn als wij thuis zouden komen met de baby. De dagen erna hebben we haar juist expres wél naar de opvang laten gaan, om haar in haar vertrouwde ritme te houden. Mijn man was 2 weken thuis, en in het lange weekend was ik vooral boven met de baby en hij was beneden met de oudste. Ook onze familie kwam veel langs. De oudste heeft dus in die eerste week misschien minder aandacht van mij gehad, maar wel veel aandacht van haar vader en opa's, oma's, ooms en tantes. Wat betreft huilen 's nachts: de baby sliep bij ons op de kamer en ik gaf borstvoeding. Hierdoor heeft de baby vrijwel niet gehuild 's nachts omdat ik er snel bij kon zijn. De oudste is daar nooit wakker van geworden. Wel heeft onze jongste een periode gehad waarin ze pijn had en veel en hard krijste. Ja, daar werd de oudste dan wel wakker van. Niet zo gek natuurlijk. Het krijsen ging door merg en been en zorgde er ook voor dat de oudste ook ging huilen...
Mijn zoontje is nu bijna 18 maand en heb hem ook al uitgelegd dat hij een broertje of zusje krijgt en er een baby in mama's buik zit. Hij trekt nu vaak mijn trui omhoog, priemt dan met zijn vingertje in mijn al wat bollere buik en zegt dan bébé! Soms wijst hij naar zichzelf en zegt dan ook bébé. Denk dat hij er wel al iets van begrijpt. Heb al foto's getoond van baby in de buik en als hij een klein baby'tje ziet, is hij best geïnteresseerd (voorheen niet) en zegt hij ook bébé. Ik merk dat hij van hetgeen we zeggen al heeeeel veeeeeeel begrijpt, vaak meer dan we beseffen. Maar denk ook dat hij het pas zal begrijpen als het kindje er is hoor en hij dan wel wat tijd zal nodig hebben om zich er aan aan te passen. Om het nog wat moeilijker te maken, verhuizen we kort erna dus weer aanpassen. Hoop dat het wat zal meevallen!