Ik heb een aantal gewetensvragen; dit soort gevoelens etc houd mijzelf vaak bezig. Hoe ( familie) relaties werken. Ben benieuwd hoe dit bij jullie werkt. In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Hoe reageer je op vragen van kind daarover Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? Ik zal ze zo zelf beantwoorden.
In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? Deels. Ik denk dat je hen sneller iets vergeeft, maar ook dan kan het een keer klaar zijn. In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? Heeft geen kind. Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? met mijn eigen ouders zijn er geen problemen. Schoonouders zie ik niet meer. Mijn man en kind wel. Als man hen niet meer zou zien, kind ook niet. Hoe reageer je op vragen van kind daarover Daar is hij nu nog te jong voor maar anders uitleggen dat je soms iemand niet aardig vindt en je die persoon niet meer wil zien. Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? Ja, beste vriendin, echte vrienden. Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? Nee, maar ik zou er ook alles aan doen om die sitiatie te voorkomen. Ook als dat betekent dat ik niet altijd mezelf kan zijn.
In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? Niet zoveel, ik heb het contact met een familielid bewust verbroken. Mocht het geen familie zijn geweest, dan had ik er überhaupt geen contact mee gehad, want er waren altijd al problemen. Verder, ik mis het contact dus ook totaal niet. In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? Nee, niet als mijn eigen kinderen, maar ik heb er wel meer een band mee dan andere kinderen. Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? Nee, die deur sla ik net zo hard weer dicht als ik klaar met iemand ben, familie of niet. In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Hoe reageer je op vragen van kind daarover Ik heb een korte uitleg gegeven, het hele verhaal is te extreem. Een uitgebreide uitleg krijgen ze ooit nog wel als ze een stuk ouder zijn. Contact vind ik onverantwoord, het is geen eenmalig akkefietje en ik ben niet de enige in de familie die het contact verbroken heeft met deze persoon. Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? Ja, dat denk ik wel. Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? Ik hoop het niet, maar je weet nooit hoe het leven loopt. Bijv. drank, drugs, psychische stoornissen, foute relaties, allemaal dingen die van invloed kunnen zijn. Maar goed, ik houd enorm veel van ze en ik hoop dat zij ook van mij zullen blijven houden en we later ook een goede band houden.
Ik heb een aantal gewetensvragen; dit soort gevoelens etc houd mijzelf vaak bezig. Hoe ( familie) relaties werken. Ben benieuwd hoe dit bij jullie werkt. In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? Niet zo. Dat het je bloed is, betekend niet dat ze met alles weg mogen komen. Ik heb een hele goede band met mijn naaste familie. Maar heb ook familie leden waar ik niks mee te maken wil hebben meer en dat heeft echt wel zijn redenen. Voor sommige ben ik daar schijnbaar keihard in "want het is je bloed", maar waarom moet ik met een maagzweer rondlopen "voor de lieve vrede". In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? Hun kinderen voelen niet hetzelfde voor mij als mijn eigenste die eraan komen. Maar dat vind ik normaal. Geef veel om m'n neefjes en nichtjes, maar die band is toch anders. Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Hoe reageer je op vragen van kind daarover Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? Nee, ik blijf niet altijd met de deur op een kiertje staan. Misschien keihard voor sommige, maar ik ben het type dat je echt jaren en jaren geeft en als ik zeg dat ik er genoeg van heb, dan betekend dat dus ook het is genoeg. En dan hoef je niet na een dag, week, maand, jaar aan te komen weer. Ik zou de kleintjes nooit weghouden van hun opa/oma/oom/tante etc, behalve als ik zou merken dat het geen goed idee zou zijn. Dan neem ik ze natuurlijk liever in bescherming. Ik denk wel dat je van iemand kunt houden net als familie. Kijk naar een hele goede vriend, ze zeggen niet voor niks dat die goud waard zijn. Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? Op het moment niet nee. Maar soms snap ik wel dat bepaalde situaties die uitkomst krijgen. Als iemand heel claimend is over hun kind tot het obsessieve af, dan kan ik me voorstellen dat die op een gegeven moment los breekt en denkt de groeten. Ze zijn niet je bezit, ze zijn hun eigenste mensje die hun eigenste leventje moeten kunnen hebben later. Ouders die geen contact meer willen met hun kind, ik kan het me voorstellen in extreme situaties. Zoals bepaalde misdaden etc. Maar sommige staan dan alsnog naast hun kind, dus het is moeilijk te zeggen eigenlijk. Ik zal ze zo zelf beantwoorden.
Dat zijn best lastige vragen vind ik eerlijk gezegd, inderdaad gewetensvragen. Dat zal voor iedereen anders liggen maar voor mij is het op dit moment zó: Al blijft het je vader, moeder, broer, zus, dat wil niet zeggen dat je alleen dáárom de band goed moet houden, koste wat kost. Ik heb bij mijn moeder gezien hoe dat voor haar is geweest, toen zij na jarenlang géén contact met haar ouders, de laatste 5 jaar van haar moeders leven voor haar gezorgd heeft. Dat heeft mijn moeder gesloopt, omdat ze in de ogen van haar moeder niets goed kon doen, net zoals in de ogen van haar zussen en broers. Ze heeft nu dus nog maar contact met één broer, van de 6 en daarmee gaat het heel goed. Ik zou het zelf anders doen want ik ga mijzelf niet de vernieling in helpen omdat het 'toch mijn moeder/vader etc. blijft. Mijn broer heeft geen kinderen, mijn zus één zoon die ik heel leuk vind maar die totaal anders voelt dan mijn eigen zoons. Veel meer afstand en dus niet echt eigen nee. De deur blijft ondanks alles toch altijd op een kier staan, en wel in het geval van mijn ex en zijn familie. Mijn oudste zoon kent hen niet, al is het biologisch gezien zijn familie maar als hij ooit wil weten wie ze zijn dan breng ik hem er met alle liefde naartoe. Al tonen zij tot nu toe totaal geen enkele interesse in mijn zoon, óók zijn biologische vader niet, toch blijft de deur op een kier. Niet voor hen maar voor mijn zoon. Sluit meteen aan op de volgende vraag; ik beantwoord elke vraag van mijn zoon zo eerlijk als ik kan, met alles wat ik nu weet. Hij heeft dus geen contact met zijn biologische vader en diens familie, dat is door de rechter zo bepaald (waar ik het overigens volledig mee eens ben!) maar mocht hij dat ooit wel willen, of meer over hen willen weten, dan zal ik er nooit om liegen. Ja je kunt net zoveel van iemand houden die geen familie is. Zo was ik jaren geleden stiefmoeder en ik hield net zoveel van die kinderen als hun eigen ouders dat deden. Toch is er in dat geval een groot verschil, omdat dit wél kon stoppen, en de liefde voor mijn eigen kinderen nooit (heeft me wel jaren gekost voor ik eroverheen was hoor). In geval van mijn partner; die houdt nét zoveel van mijn oudste zoon als van onze andere 2 jongens, die biologisch wél van hem zijn. Voor hem is het enige verschil dat je nou eenmaal van elk kind anders houdt maar het is nét zoveel zijn zoon als zijn andere zoons. Ik kan me niet voorstellen mijn kinderen nooit meer te zien, nooit contact te hebben en te verliezen wat ik nu met hen heb. Wat er ook gebeurt, ik zal altijd van ze houden, daar is niets aan te veranderen. Maar echt geen contact meer hebben... ik hoop dat het altijd goed blijft want ik zou ze niet kunnen missen! Sorry, lange uitleg
In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? Ja, dat heb ik wel ja. Of er moeten hele erge dingen gebeuren, maar in principe vind ik dit wel. In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? Nope... Ik heb echt voorkeur hoor, bij mijn neefjes en nichtjes. Mijn dochter is kleinkind nr 12. Ik zal ze wel op hun donder geven of corrigeren en ook zeker voor ze opkomen, maar eigen vind ik tever gaan. Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Hoe reageer je op vragen van kind daarover Ik heb geen contact met de moeder van mijn man, het is een vreselijk gemeen mens voor mij, maar doodgoed voor mijn dochter, dus daar komt ze wel wekelijks. Vragen van mijn dochter beantwoord ik zo eerlijk mogelijk bv oma L en ik vinden elkaar niet zo aardig, maar jij en oma L zijn toch beste vriendinnen en dat geeft niets. Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? Ja, ik heb wel vrienden die mij heel erg na staan ja. Sommige ken ik al vanaf baby en anderen al meer dan 20 jaar Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? Neeeee, zeker niet! Maar ik heb zelf een hele goede band met mijn moeder
My two cents: er zijn heel veel dingen die bepalen of je een goede band met iemand hebt. Bloedband is er daar wel één van. Maar er zijn veel meer dingen die een rol spelen. Een andere element dat de band versterkt is denk ik 'gezamenlijke geschiedenis'. Dus dingen die je samen meemaakt; lief en leed delen, samen herinneringen hebben. Vaak is het natuurlijk zo dat de mensen die een bloedband hebben, ook een gedeelde geschiedenis hebben. Dus die twee versterken elkaar als het ware. Ook herken je in familieleden van dingen van jezelf. Dat kan ook een band scheppen. Je familie voelt daardoor al gauw meer 'eigen'. Wij hebben pas weer een familieweekend gehad. Er zijn een heleboel mensen die ik tegenwoordig nog maar één keer per jaar zie. Toch heb ik wel het gevoel dat we bij elkaar horen. Dat zijn dus mensen die in zonder aarzelen midden in de nacht zou binnen laten, als ze een probleem hebben. Daar zit dan toch iets in van 'het is familie'. Maar voor vrienden geldt dat net zo goed. En als ik er even over nadenk: eigenlijk ook voor de buurvrouw. Dus dat is niet iets wat speciaal voor familie geldt. Meer met vertrouwen en een stukje 'behandel een ander zoals je zelf behandelt wilt worden.' In geval van ruzie zou ik bij familie denk ik hetzelfde reageren als bij vrienden. Er zijn situaties waarin het weer goed kan komen. Maar ik kan ook wel dingen bedenken waarvan ik (nu) zeg: dat is onvergeeflijk. Wel of geen familie maakt daarin niet uit. Mijn eigen broer heeft nog geen kinderen. Zwager en schoonzus wel. Ik voel wel dat zij (hele gezin) 'bij ons horen'. Ik geniet er ook van om neefjes / nichtjes te zien opgroeien. Maar het is niet hetzelfde als mijn eigen kinderen. Zoals de situatie nu is, houd ik van mijn eigen kinderen meer. Wij zijn voor hun wel voogd, voor het geval de ouders iets overkomt. Ik ben er van overtuigd dat als wij die kinderen op zouden nemen in ons gezin, dat wij van die kinderen net zoveel gaan houden als van onze eigen kinderen. Maar heel eerlijk... dat geldt denk ik ook voor kinderen van vrienden. Of voor kinderen van onbekenden. Dat ligt dan niet per se aan de bloedband. Zodra je een kind opneemt in je gezin, dat kind ziet opgroeien, opvoed, ervoor zorgt, samen dingen meemaakt: dan groeit die liefde volgens mij vanzelf. Kijk maar naar ouders die kinderen adopteren. Ik geloof echt niet dat die minder van hun kinderen houden dan ouders met biologische kinderen. Bloedband betekent wel iets. Misschien een beetje 'voordeel van de twijfel'. Maar het is niet doorslaggevend. Het komt vooral overeen met een aantal anderen dingen die zorgen voor een band.
In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? Liefde blijft, maar dat betekent niet dat er ook contact hoeft te zijn, ik heb mijn grenzen. In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? Mijn broer heeft geen kinderen, dus geen idee. Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? Inmiddels onder voorwaarden. Voorwaarde in mijn geval is dat mijn moeder naar mij toe komt, en op die manier laat zien dat ze daadwerkelijk iets over heeft voor contact, en daarmee kan accepteren dat ik anders ben dan zij verlangt. De deur staat open, maar ik neem geen contact meer op met haar. In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Mijn moeder heeft het contact verbroken, (deze keer, de keer daarvoor ik) en heeft zelf de keuze gemaakt om haar kleinkinderen niet te zien. Hoe reageer je op vragen van kind daarover Met de waarheid, aangepast op niveau. Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? Weet ik niet. Ik heb wel een diepere band met sommige niet familie-leden, maar ik ben me er wel van bewust dat deze ook tijdelijk aanwezig kunnen zijn, en je sneller uit elkaar kunt groeien. Ik geniet en leer van de periodes dat die vriendschappen er zijn, en ik hoop dat deze nog lang zullen blijven, maar garantie heb je daar niet in. Familie blijft altijd, al is het op de achtergrond. Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? Ik zal altijd contact willen met mijn kinderen, en ik doe mijn best om ze mee te geven dat alles bespreekbaar is, dus ik hoop dat wanneer er iets is ze hier eerder over praten dan het contact te verbreken, en dan ook te leren van mijn fouten. Ik geloof wel dat het voor sommige mensen een belangrijke rol speelt in hun ontwikkeling naar zelfstandigheid om daardoor tijdelijk te breken met hun ouders, dus ik zal ze dat niet kwalijk nemen. Mijn moeder heeft het contact dus verbroken met mij, en dat maakt het wel lastig, vooral omdat ik het niet begrijp waarom. Niet dat ik geen fouten gemaakt heb, (geen ernstige fouten, alleen botsingen) maar omdat zij daarin niet in staat is tot vergeving, en die liefde dus voorwaardelijk is. Worstel zelf ook een beetje met deze vragen dus, ik kan het namelijk wel begrijpen dat een kind op een bepaalde leeftijd zichzelf moet gaan ontdekken en daarbij wat ruimte nodig heeft om los te komen van de overtuigingen van de opvoeding, maar waarom een moeder geen contact zou willen met haar eigen kind vind ik moeilijk te begrijpen. Ik kan me dat zelf ook niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen, en daarmee verwacht ik ergens nog steeds dat zij ook zo in elkaar zit, alleen is dat niet het geval helaas.
Over t algemeen denk ik dat t toch moeilijker is om de band te verbreken. T ligt toch wat emotioneler. Maar familie kies je niet uit. Als zij er inderdaad een zooitje van maken en te ver gaan snap ik dat mensen contact verbreken.
In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? - Ik vind familie heeeeeel belangrijk. Natuurlijk zijn er grenzen, maar er moet wel echt heel veel gebeuren voor ik er niet meer uit liefde uiteindelijk over heen kan stappen. In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? - te vergelijken met wat ik voor mijn eigen kinderen voel is het niet, maar het gaat wel veel dieper dan wat ik bijvoorbeeld voel voor de kinderen van goede vriendinnen. De kinderen van mijn zussen voelen wel 'eigen'. Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? -In mijn geval wel, maar ik heb hele leuke ouders (en schoonouders), dus dat is makkelijk praten. Maar ook hier geldt: er moet echt wel vreselijk veel gebeurd zijn voor ik ooit tot zoiets over zou gaan. Ouders zijn je basis, ze hebben voor je gezorgd, je groot gebracht, houden meer van je dan wie dan ook ter wereld. Als ik om de een of andere reden het contact zou verbreken, dan hoop ik van harte dat ik mijn kinderen hier buiten zou kunnen houden en hun hun band met hun grootouders zou gunnen (aangenomen dat de grootouders het beste met hen voor hebben). In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Hoe reageer je op vragen van kind daarover Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? - Hmmm nee, ik denk het niet. Ik heb vriendinnen waar ik dol op ben, maar mijn familie is mijn familie. Daar door ik bij. Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? - nee, dat lijkt me een van de grootste nachtmerries die ik me kan voorstellen.
In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? Ja ik ben het hiermee eens, maar dat is omdat ik een echte pleaser ben. Toch zijn er wel grenzen en als daar overheen gaat ten koste van mijn gezin, en als alle lijmpogingen en gesprekken van mijn kant daar niets aan veranderen, dan houdt het wel een tijd op! In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? Het voelt een beetje als eigen, maar kinderen van vrienden heb ik meer mee en voelt meer eigen Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Ja, de deur blijft altijd op een kier, maar als mijn initatieven nul op het rekest hebben, dan kunnen ze zelf komen om die kier groter te maken. Als mijn kind oud genoeg is en het contact hen niet schaadt mogen ze contact hebben Hoe reageer je op vragen van kind daarover Ik zeg dat Opa en Oma hen heel lief en aardig vinden, maar dat Papa en Mama en Opa en Oma mekaar even niet zo lief vinden. Als we mekaar weer lief vinden zullen we Opa en Oma weer zien Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? Ja en zelfs wel meer. Mijn oom en tante betekenen veel meer voor ons en zijn als een vader en moeder Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? Nee en ik hoop dat ik dat ook nooit mee hoef te maken. Ik zou er alles aan doen om contact te krijgen en een oplossing met zn allen te vinden. Ik zou proberen mijn kind te begrijpen en vooral het respect voor hen hoog houden! Ik ben de ouder en ik zou bij ze in de tuin moeten liggen. Mijn ouders deden dat bij mij totaal niet, dat heeft mij extra gekwetst. Ik was ook degene die keer op keer de boel probeerde te lijmen, terwijl ik notabene respectloos behandeld was en voor alles en nog wat uitgemaakt was. Ik leek wel de ouder die contact zocht met het kind, ze leken wel kleine kinderen! Ouder en wijzer, daar kan ik wel van kotsen, want het was ouder en stronteigenwijs!
In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? Grotendeels eens, mijn steun aan mijn familie gaat heel ver maar is niet onvoorwaardelijk. Bij mij werkt het zo: als iemand echt flink voorbij mijn grens gaat, is het klaar. Ik blijf fatsoenlijk, maar reageer dan gereserveerd en hou een bepaalde afstand. In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? Ik heb echt een hele goede band met mijn broertje en ik hou ontzettend veel van zijn kinderen maar zij voelen niet als eigen. Door een veel minder goede relatie met mijn zwager/schoonzus heb ik met hun kinderen veel minder. Ik hou niet van ze, merk ik. Wij zien hen niet veel en ik denk dat dat zeker doorspeelt in mijn gevoel. Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? Nee, de deur blijft niet altijd op een kier staan. Er kunnen dingen gebeuren waardoor ik zou kunnen beslissen dat het nu klaar is. In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Hoe reageer je op vragen van kind daarover Ik denk niet dat ik in een geval van géén contact voor mijn kinderen ga beslissen dat zij hun opa en oma niet mogen zien. Het is immers mijn emotie dan. Als er iets gebeurt is met betrekking tot mijn kids wat niet door de beugel kan, is het een ander verhaal. Ook bij een strafbaar feit zou dat anders kunnen liggen. Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? Ja, dat zou ik kunnen. We hebben hele goede vrienden om ons heen. Voor een aantal van hen ga ik door het vuur. Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? Nee, dat kan ik me niet voorstellen.
het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? ----> Nee. Ik heb vrienden die meer familie voor mij zijn dan mijn eigen familie. In geval van redelijke/goede band met je broer/zus; voelen hun kinderen voor jou als "eigen", of is het niet te vergelijken met wat je voor je eigen kind voelt? ----> Niet van toepassing, broer heeft geen kinderen. Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? ----> Nee. Voor mijn vader heb ik de deur dicht getrokken en die zal van mijn levensdagen niet meer open gaan. In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Hoe reageer je op vragen van kind daarover ----> Als mijn moeder en ik geen contact zouden hebben, zou ik dochter wel blijven brengen. Dochter was de reden dat het contact met mijn vader na 12 jaar hersteld werd, maar hij bleek niet veranderd. Dochter ziet ouders van ex ook niet. Daar zijn nog geen vragen over, maar als die komen met een kindvriendelijke waarheid. Ze hoeft absoluut geen details te horen, dat zou schadelijk zijn. Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? ----> Ja. Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? ----> nee. Daar denk ik ook liever niet over na.
Met een bloedband pik je misschien wat meer. Heb geen contact meer met mijn(enige) zus,heeft geen kinderen. Mijn uk is te jong om vragen te stellen. Met schoonbroer en schoonzus heb ik goed contact maar hebben geen kinderen. Mijn vriendinnen zie ik niet vaak maar als ik ze zie is het net of ik ze de dag er voor nog heb gezien. Een bloedband heb je niet nodig maar een klik/ gevoel van veiligheid/ vertrouwen.
In hoeverre ben jij het eens met : " het blijft toch je vader/moeder/zus/broer etc? - me ouders hebben de kans gehad hebben dit niet gedaan. mijn broertje zie ik gewoon dit gaat toch hem niet aan is tussen mij en mijn ouders. Blijft de deur voor jou altijd op een kier staan, omdat het nu eenmaal familie is(jouw ouders/ opa en oma van je kind bv)? In geval van géén contact ; staat dit los van of je kind met zijn /haar opa, oma contact mag hebben? Hoe reageer je op vragen van kind daarover - de deur is dicht en blijft dicht geeft rust. - kind heeft nog geen vragen. Kun jij net zoveel van iemand houden die geen familie is, los van je partner? -hmm ja denk het wel. Zou je je voor kunnen stellen dat jouw kind geen contact meer met jou wil, of jij met jouw kind? - ik heb geleerd van mijn ouders en ga het goed doen. mijn ouders zijn raar de kant van me ma zie en spreek ik ook niet meer die hebben hun kant gekozen en gelooft mijn kand niet. dit is dan ook klaar kom bij mij niet terug met hangende pootjes. me vaders kand staat open voor allebij. zij respecteren en begrijpen mij maar ook hun prima toch. hier wel contact mee zelfs ooms en tantes terug gevonden die in de klins liggen met me ouders. mijn oma is ook oma van dochter. titels als oom tante neef en nicht geld dus ook voor haar als is het een achternicht neef of wat dan ook. titels nemen we niet nauw
Ik irriteer me soms rot aan mijn familie maar ze zijn wel heel belangrijk voor me. Hier zijn mijn antwoorden: