Ik weet niet zo goed wat ik hiermee wil. Het van me afschrijven en/of tips en advies. Bevestiging dat ik niet zo onredelijk ben als men zegt? Ik ben hoogzwanger en aankomende week zal ik gaan bevallen. Hormonen zullen voor een groot deel meespelen waarschijnlijk. Ik zal proberen het kort te houden maar weet niet of dat lukt. Ik heb ruzie met mijn ouders op het moment. Onderwerp is mijn broertje van 25 jaar. Al jaren ontzettend veel gedoe mee. Vanaf zijn 16e het verkeerde pad opgegaan.Ik zag dit al aankomen en heb mijn ouders altijd een beetje de schuld gegeven dat ze hem niet geholpen hebben en hem niet hebben gestimuleerd iets van zijn leven te maken. Veel drank, drugs, dealen, stelen, verkeerde vrienden etc. Vroegtijdig met school gestopt om het ene baantje na het andere te gaan doen. Mijn ouders hebben een tijdje het contact verbroken in de hoop dat het beter zou gaan maar vervolgens hem weer toegelaten in de hoop dat dit zou helpen zijn leven te beteren. Niets van dat al. Ik heb altijd al een slechte band met hem gehad, hij heeft ook meerdere gedragsstoornissen. Mijn contact met hem is minimaal. Op verjaardagen zien we elkaar wel eens. Afgelopen jaren zijn heel erg heftig geweest doordat hij veel in de problemen is gekomen, oa door een foute relatie. Aanraking met politie, ontslag en een berg schulden. Vanaf het begin zagen we dat zijn vriendin niet de juiste voor hem was. Maar ja als je zelf ook niet 100% zuiver bent, trek je ook geen goede mensen aan. Hij ging dus nog dieper de put in met drugs dealen en gebruiken. We verbraken het contact. Hij gaf op een gegeven moment aan zijn leven te willen beteren maar dan moest zijn vriendin geaccepteerd worden. Mijn ouders gingen hierop in en dwongen mij hetzelfde te doen. Mijn broertje zou behoefte hebben aan een goed contact met zijn familie. Ik heb heel erg geprotesteerd maar uiteindelijk toch de deur open gezet. Nou goed ging het natuurlijk helemaal niet en mijn moeder hing elke dag huilend aan de telefoon of via Whatsapp in welke ellende mijn broertje nou weer verzeild was geraakt. Ook al gaf ik keer op keer aan dat ik er niets meer mee te maken wilde hebben. Met mijn tips werd toch ook niets gedaan. Mijn ouders bleven hoop houden want steeds gaf mijn broertje aan zijn leven te willen beteren en van zijn vriendin af te willen raken maar niet durfde. Nou uiteindelijk heeft hij dat toch gedaan doordat hij weer thuis mocht komen wonen. Zijn ex gaf mij (?!) de schuld van alles en wij werden als gezin bedreigd, ook door vrienden van haar. Ze wist waar ik werkte, ook daar kreeg ik bedreigingen en waar we woonden omdat ik ze wel eens over de vloer heb gehad. Mijn dochter werd ook bedreigd. Absoluut een vreselijke tijd! We zijn een jaar verder. Hij is nog hetzelfde gebleven. Heeft net weer een nieuwe vriendin waar ik vorige week plots mee werd geconfronteerd. Iemand waar ik weer heel erg mijn twijfels bij heb. Mijn ouders lijken alles weer vergeven en vergeten en willen hem niet weer helemaal zien afglijden en accepteren haar. Ik kan dat echter niet zomaar, ik kan hem al moeilijk accepteren en al helemaal niet snel vergeven en vergeten wat er gebeurd is. Nu de ruzie: mijn dochter is jarig en morgen vieren we haar verjaardag. Ik kreeg gisteren een belletje van mijn moeder. Zij had met tantes gesproken en iedereen was unaniem eens dat mijn broertje mét vriendin ook welkom zijn op mijn dochter haar verjaardag. Come again?! Ik vond dat niet aan haar om dit even te bepalen. Het is je enige broer werd er steeds maar gezegd. Nou ja alle ellende van de afgelopen jaren werd weer opgerakeld. Hij zou dan misschien wel even mogen komen en liever niet, maar die nieuwe vriendin wil ik sowieso niet hebben. Genoeg ellende gehad, ik wil niet dat ze weet waar we wonen. Laat hem eerst maar eens zijn leven oppakken en laten zien dat dit wel een gezonde en normale serieuze relatie is. Nu zijn mijn ouders dus ontzettend kwaad dat ik ze niet wil uitnodigen. Mijn broertje heeft aangegeven ook niet te komen als zijn vriendin niet welkom is. Nou dan niet, vind ik.. Hij zit er niet aan vastgeplakt, ik zie niet in waarom hij niet even alleen zou kunnen komen. Om goeie bedoelingen te laten zien. Dat doe ik immers ook, door toch steeds maar weer een kans te geven. Mijn ouders geven nu aan geen partij te willen kiezen tussen ons en daarom (?!) komen zij dan ook niet morgen op de verjaardag als hij niet komt. Dus mijn dochter die hier volledig buiten staat (maar wel is bedreigd enz) is hier nu de dupe van. Dit maakt mij ontzettend verdrietig en kwaad. Als ik wil dat ze op haar verjaardag komen, moet ik mijn broer en vriendin dus gewoon accepteren en in mijn huis laten. Daar heb ik dus geen zin in en al helemaal niet op die manier. Maar voel me zo vreselijk nu door deze hele situatie En het ergste is nog mijn ouders zouden komende week dus op onze dochter passen s ochtends vroeg als ik moet bevallen en dat willen ze nu ook niet meer Ben ik nou zo hard en moet ik tegen mijn zin mensen in mijn huis laten (omdat het familie is) of zijn mijn ouders nu wel degelijk partij aan het kiezen? Niet leuk zo met de verjaardag en bevalling in het vooruitzicht en ik nu ook geen oppas heb voor mijn dochter.
Als ik het zo lees zijn je ouders wel heel erg kortzichtig. Beetje rare actie van hun om jou maar te laten zitten als je moet bevallen! Ik vind dat niemand jou kan verplichten om mensen te accepteren, ongeacht wie ze zijn. Dus altijd die argumenten van 'het is wel je enige broer' vind ik op zich al niet sterk. Maar het is wel heel erg dat die dingen zo'n kloof tussen jou en je ouders zetten. Hopelijk kun je er toch nog eens met je ouders over praten.
Nou wat naar... dat kun je net niet gebruiken die extra stress vlak voor het bevallen.. Is er eventueel niemand anders? Schoonouders?
Heel goed dat je hebt volgehouden! Jouw huis, jouw regels. Ik snap dat je heel erg verdrietig bent, maar jij hebt niets fout gedaan je hebt alleen je grenzen aangegeven. Het verhaal klinkt bekend,ik heb ook zo'n broer en ouders die alles voor hem doen en hem altijd maar vergeven.
Zoals ik het lees kiezen je ouders echt partij voor je broer,zouden ze nl "onpartijdig" zijn dan hadden ze jouw keuze om je broer zonder vriendin uit te nodigen , of zelfs niet uit te nodigen ,geaccepteerd.Het is je goed recht om ,na alles wat er gebeurt is, je broer niet te willen zien,ook zijn nieuwe vriendin niet! Jullie zijn bedreigd door de ex van je broer dan word je heel voorzichtig met wie je binnenlaat in je huis,juist omdat je een kleine hebt en zwanger bent.Ik begrijp niet dat je ouders dit niet respecteren en je daarom laten vallen zo vlak voor je bevalling. Ik weet niet of je nog een andere oppas hebt?Ik zou zelf eerlijk gezegd mijn ouders niet meer op willen laten passen omdat ik daar dan geen goed gevoel bij zou hebben en dat kan je er net niet bij hebben tijdens een bevalling. Echt een advies of tip is moeilijk maar zorg voor rust en een andere oppas bv,eerst je bevalling dan de rest...sterkte
Je bent nu hoogzwanger en ik vind ook dat je gelijk hebt je kan deze extra stress nu zeker niet gebruiken. Dat met die vriendin ja die moet je accepteren maar nu even niet dit is het moment gewoon niet. En zeer laf als je ouders je nu zo laten zitten voor de bevalling. Hij gaat zo te zien altijd voor en jij nu het echt er op aan komt kan ook stikken of je doet wat ze zeggen of dan komen ze niet en heb je geen oppas. Dat doe je een hoogzwangere vrouw niet aan. Hoop dat je andere oppas hebt heb je goed contact met je buren. Dan die in geval van nood vragen. Heb je geen man of schoonouders? een verve vriendin. Hou je rustig wat nu is is zo denk aan je zelf en je kindje in je buik die stress kan je nu niet gebruiken heel veel sterkte.
Ik snap je volledighoor!! hou vast bij je standpunt!!! ga niet toegeven! Ik zou het ook niet willen, broer is welkom, maar alleen, wil hij dat niet is dat zijn probleem, en laat je niet kisten meis! Blijf volhouden ! en blijf je grenzen aangeven! jij hebt niets fout gedaan, ik had hetzelfde gedaan.
Je ouders hebben al gekozen, namelijk voor hun zoon. Daarnaast zijn ze jou nu aan het chanteren. Hoe erg het ook klinkt, je kan ze liever nu even kwijt zijn. Er komt een moment dat ze bij draaien, echter dat moment is niet nu. Kies voor je gezin en niet voor anderen. Je broer en ouders dachten namelijk ook niet aan jou toen je dochtertje werd bedreigd.
Nou ja zeg!! Ik vind het echt te belachelijk voor woorden dat ze ten eerste niet op de verjaardag van je dochter komen en ten tweede ze je ineens laten zitten met de bevalling. En dat alleen omdat jij niet wil dat je broer + vriendin op de verjaardag van je dochter komen. Wat ik trouwens, naar aanleiding van je verhaal, totaal niet raar vind. Ik zou zo'n iemand ook niet bij mij over de vloer willen hebben. Hoop dat je toch nog een goed gesprek kunt hebben met je ouders. Wat denkt je man/vriend hierover?
Ik vind het heel goed van je dat je je grenzen hebt aangegeven(dat had ik jaren geleden ook moeten doen bij mijn ouders) Ik zou nu voor mezelf kiezen en je eerst richten op de komende bevalling. Ik vind het trouwens onwijs kinderachtig van je ouders om dit over de rug van jullie dochter te doen. Zij kan er niks aandoen dat de situatie zo is momenteel. (maar ja, ik heb dan ook ouders die helemaal niks van hun kleindochter moeten weten. Ze hebben haar 1 keer gezien en dat is ruim 1,5 jaar geleden) Sterkte en dikke knuffel!
Helemaal hiermee eens. Je hebt juist gehandeld en je geeft je broer steeds weer de kans maar je stelt wel grenzen. Je hoeft niet zomaar iedereen binnen te laten en anderen bepalen dat al helemaal niet voor jou. Goed zo!
Sorry maar als mijn ouders mijn kind laten zitten op d'r verjaardag dan is het contact over dat zou ik niet kunnen accepteren dat zon hummeltje die nergens wat aan kan doen gewoon hier de dupe van word En qua je broer en vriendin Doen waar jij je goed bij voelt als je het niet wilt dan niet maar dit is wel even heftig zeg logisch dat je even de kat uit de boom kijkt hij heeft jullie gezin al zoveel jaren zoveel verdriet gedaan En ik snap dat je ouders heb niet op willen geven zou ik denk ik ook doen maar om nou mijn dochter en kleindochter laten vallen nee dat kan er bij mij niet in Heel veel succes ik hoop dat je eruit zal komen
Dat je ouders hun zoon niet willen/kunnen laten vallen kan ik nog inkomen maar ze laten jou en je gezin wel vallen en daar kan ik niet inkomen. Zou me concentreren op de verjaardag van je dochter en de bevalling en daarna eventueel het gesprek met je ouders aangaan, sterkte...edit: zou het heel erg voor je vinden als ze niet komen maar het is in ieder geval niet jou schuld!
Voor mij is dit heel duidelijk. NEE, zij hebben niet te bepalen wie er wel en niet mag komen. JA, je hebt groot gelijk dat je hem er niet bij wil hebben en JA je hebt groot gelijk dat je niemand uitnodigt, die je er niet bij wil hebben. Je ouders. Of ze wel of niet komen, moet lost staan van jou en je broer. Het gaat om hun kleindochter. Als zij dreigen met niet komen, omdat je broer niet mag komen, is dat ten eerste pure manipulatie en ten tweede zeer kinderachtig. Ze zeggen geen partij te willen kiezen, maar doen dat wel. Je broer wordt er niet slechter van als zij wel gaan. Jouw dochter wordt er echter wél de dupe van, als zij niet komen. Zo moeilijk is dat niet. Echt belachelijk dat ze het zo spelen. Als je broer toch komt, zou ik hem ook serieus niet binnen laten! Hij weet dondersgoed hoe de vork in de steel zit. Wat betreft je bevalling... ook dat is heel kinderachtig. Ik zou er echter wel boven proberen te staan en dan ook niet dreigen met dingen zoals dat ze dan ook niet hoeven te verwachten om ná de geboorte meteen langs te mogen komen. Wat wil je nou eigenlijk? Dat je ouders wel gewoon komen? In dat geval zou ik ze zeggen, dat het gaat om de verjaardag van hun kleindochter en dat zij niks met de ruzie te maken heeft. Dat je je niet laat manipuleren, maar dat zij zelf mogen uitleggen aan jullie dochter, waarom opa en oma niet op haar verjaardag waren. Wat betreft de bevalling... wil je alsnog dat ze oppassen? Je kunt aangeven, dat je door hun kinderachtige gedrag in een behoorlijk lastig parket komt te zitten. Heb je misschien een andere oplossing voorhanden? Een vriendin of schoonfamilie? Dan zou ik het laten gaan en het met iemand anders regelen. Je ouders laten zo wel echt hun ware aard zien, zeg! Bah bah.
Wat bedoel je met accepteren? Je er bij neerleggen? Ja, daar ben ik het mee eens. Maar ik vind niet, dat je dan ook maar die persoon overal bij moet uitnodigen. Als die broer volgend jaar nog steeds met die vriendin is en de dochter van TS is weer jarig en TS vindt die vriendin nog steeds niks (als in: fout type, slechte invloed, drugs, etc), dan staat ze in haar volle recht om die vriendin niet thuis te willen hebben.
Ik vind het ongelooflijk dat ze jou nu laten zitten met je bevalling, terwijl je dit blijkbaar netjes van te voren hebt afgesproken om lastige situaties te vermijden! Ook kan ik er niet over uit dat ze nu jou dochtertje 'straffen' door niet aanwezig te zijn op haar verjaardag terwijl het kind totaal geen weet heeft van de grote mensen zaken! Ze kiezen dus duidelijk partij voor je broer. Jou ouders mogen jou niet verplichten een goede band/relatie met je broer te hebben. Of er nu wel of niet dingen zijn voorgevallen. Hopelijk zorgt dit er niet voor dat het contact met je ouders nu escaleert. Dat zal ik voor jou heel sneu vinden maar ook zeker voor je kids! Succes om hier met wijsheid mee om te gaan! Ik zou het moeilijk vinden hier een juiste keuze of beslissing in te maken!
Even 2 stukjes eruit gehaald: Eerste stukje, je hebt gelijk, dit is niet aan je moeder om dat te beslissen. Jij en je man bepalen wie er komen. Niemand anders. Tenzij je bij je moeder thuiswoont in haar huis. Anders moet zij zich er niet mee gaan bemoeien en telefoontjes gaan plegen met andere familieleden achte je rug om (gats, hekel aan). En in het 2e stukje proef ik dat je moeder door deze actie wel degelijk partij kiest, namelijk voor je broer. Geen idee hoe graag je je broer in je leven wilt, maar ik was er denk ik wel een beetje klaar mee zo. Ik koos voor mijn eigen gezin en de veiligheid daarvan.