Door de afwezigheid van mijn moeder( bijna 12 jaar geleden overleden) en de plotselinge dood van mijn vader afgelopen december is mijn dochtertje (5 jaar) erg bezig met de dood. Gisteren zat ik met haar in de auto tot ze plots zegt : Ik weet waarom mensen doodgaan. Zegt ze opeens: Mama ik ben geboren als baby, daarna ben ik grote zus geworden en later wordt ik mama en oma. Daarna ga je dood om plek te maken voor de andere mensen die dat ook allemaal mogen worden! Ik kreeg er echt een brok van in mijn keel, hoe verzint ze het?Wat een mooie manier om met het onderwerp "de dood" om te gaan.
Ja dat is inderdaad een mooi voorbeeld van de geest van kinderen! Wel heel verdrietig al die verliezen. Sterkte daarmee
Heel verdrietig al dat verlies, maar je dochtertje slaat de spijker op z'n kop! Wat een wijsneusje Fijn dat jullie er zo over kunnen praten
Ja dat is het zeker. Ik had niet verwacht om op mijn 25e wees te worden nee. Ik heb al heel wat familieleden "weg" mogen brengen en naast mijn broer en mijn 2 oma's heb ik aan familie niets meer. Gelukkig heb ik mijn gezinnetje nog
Mooi, dat je dochter dit op deze manier op pakt. Onze dochter (in mrt wordt ze 4) is er ook erg mee bezig, maar gaat er anders mee om. Zij ziet dat anders, omdat ons kindje in de zwangerschap is overleden en weet helaas nu al dat je niet oud hoeft te zijn om dood te gaan.
Ja inderdaad, dan moet je de omschrijving over de dood weer heel anders aanpakken. Pittig ook, kan me voorstellen dat het als kleintje best heftig is om zich nu al te realiseren dat je niet oud hoeft te zijn om dood te gaan.
Wat een prachtige heldere kijk op de dingen van je dochter. Heel ontroerend! En wat verdrietig dat je al zo vaak afscheid hebt moeten nemen.
Klopt, bij mijn oudste kon ik zeggen als hij er naar vroeg: later als jij heel groot bent dan ben ik oud, dan heb jij kindjes en ben je zelf misschien al wel opa, dan gaat mama pas dood. Maar ja, daar hoef ik bij mijn dochter dus niet meer mee aan te komen Het is gelukkig niet zo dat ze er zelf bang door is geworden om dood te gaan, maar goed, je krijgt wel echt heel pittige vragen: mama, waar is * nu? In de hemel? En hoe ziet de hemel er uit dan? Of wijzend naar de poolster: mama, dat is een mooie ster, is dat *? En zwaait er dan naar. En het is soms best heel lastig om dan aan een 3,5 jarige antwoord te geven op vragen waar je eigenlijk als volwassenen niet eens de antwoorden van hebt.