Brugklasser en nieuwe vrienden

Ik ben meer de voorzichtigere kant en ik zou meer team van je man zijn. Doe liever eerst gewoon ff een bakkie met die vader (of een biertje) of even wachten met t logeren tot je zo rond januari zit. Ze zijn net een paar weken bezig.

Hier logeerden we niet eerder als dat we 16 waren (toen hadden we ook net een mobiel, dus waren wel andere tijden). Die vriendinnen had ik toen 3 jaar inmiddels. Ook logeerpartijen met jongens van de band maar dat was "bekend volk" die zaten wel vaker bij ons aan de eettafel.

Mn moeder was altijd wel heel erg van "tuurlijk kan je blijven eten!" (Haar manier om te achterhalen met wat voor types we omgingen)

 

Ik snap je man wel. Maar met zeggen dat loslaten ook nog een punt is waar ikniet goed in ben. Een grote leerpunt

 

Nou, ik vind dit toch wel echt een beetje vreemd hoor. Wat ziet je man dan voor beren op de weg? Weet hij meer dingen over dat gezin dan dat jij weet? Want dat gevoel krijg ik een beetje hierbij... Ik snap heel goed dat je zoon teleurgesteld is. Wat had er mis kunnen gaan? Heeft je zoon een mobiel? Dan kun je toch afspreken dat hij het laat weten als het niet leuk is? Zoals ik al eerder zei: ik ken nu nog steeds die ouders niet van de vriendinnen waar mijn dochter logeert...

 

Ik zou meer gewoon vragen (of bij mezelf nagaan) hoe je zoon zich bij alles voelt. Wil hij graag logeren omdat hij vindt dat het erbij hoort of wil hij gewoon gezellig tot laat gamen? Hoe gedraagt je kind zich verder, hoe gedragen de jongens zich als ze bij jullie zijn? Dat zegt voor mij meer.
En je hoort inderdaad heel veel rare verhalen, maar dat komt ook omdat de rare verhalen in het nieuws komen. De meeste kinderen komen uit net zulke saaie gezinnen als mijn kinderen, met irritante kleine broertjes of zusjes, etterige oudere broers of zussen en ouders die stomme dad-jokes maken waar de kinderen zich dan voor schamen. Dus daar kun je prima logeren.

 

dad-jokes, altijd weer die vaders hè.
Maar dit is idd een prima beschrijving van het gros van gezinnen.

 

Ik maak ook dad-jokes volgens mijn zoon. Dus wat dat betreft worden mijn kinderen zwaar mishandeld

 

Ik ken een aantal ouders wel van vrienden en vriendinnen, maar ook genieg ouders niet. Goed ken ik ze in ieder geval niet, gewoon voorgesteld en een kort gesprekje in de meeste gevallen.
Mijn dochter had ook al snel een logeetje hoor en ik kon/kan me daar allemaal niet zo druk om maken.
Nou ja, zo ben ik zelf ook opgevoed.
Mijn kinderen hadden/hebben trouwens uit zichzelf al weinig zin om (veel) over de vloer te komen bij vrienden met rare/vervelende ouders. Gelukkig zijn dat echt uitzonderingen hoor.
Kortom, ik zou daar makkelijker in zijn.

 

De vraag voor je partner: wat is het ergste dat er nu kan gebeuren in jouw ogen? Dan kan je in gesprek over hoe groot die kans is, stel dat dat gebeurt zijn er dan oplossingen? hoe je dat kan voorkomen of wat je evt met zoon van tevoren kan bespreken.

opvoeden is, zeker vanaf middelbare schoolleeftijd, ook eigen fouten laten maken, en er dan voor ze zijn. Anders komen ze straks in de werkende echte wereld en zijn ze bij elke poep en scheet van de leg
Je kind vertrouwen geven en vertrouwen in jezelf zoeken dat als er iets vervelends gebeurt jullie dat als gezin aan kunnen is volgens mij essentieel hier.
Ben dit zelf aan het ondervinden met puberzoon en eigenlijk doet ie het fantastisch leuk ja hij stoot soms zijn neus even maar daar leert ie van en je ziet hem er van groeien. Dat zou ik hem nooit willen onthouden.

 

Dit gebeurd op vo echt niet...
Die laatste zin hanteer ik ook, maar mijn zoon neemt geen vrienden van school mee naar huis, de rest 'ken' ik zolang.

Loslaten is eng en lastig, zeker als ze net op het VO zitten. Ik denk dat jullie een goede beslissing maken, zolang je het maar bespreekbaar maakt, wat je eng vindt of dat je dit erg snel vindt gaan, dat er gewoon nare mensen op de wereld zijn en dan jij wel vertrouwd op zijn keuzes maar niet de mensen kent waar hij mee om gaan en hun intenties, vraag daar als ouder de tijd voor aan je kind. Laat zien dat je als ouders soms ook worstelt, dat waarderen pubers heel erg.

 

Bij ons ging dat onder t mom van samen huiswerk maken...maar andere tijden he?

 

Hier hetzelfde hoor en wordt helemaal hilarisch als ze met een vriendje/ vriendinnetje thuiskomen. Dochter kwam een poosje geleden weer met haar vriendje ( voormalige ex) bij ons thuis, beetje spannend natuurlijk en ik kreeg alweer de waarschuwing van Mam je gaat weer geen flauwe grapjes en opmerkingen maken. Ik kon het natuurlijk niet laten maar ze kon er zowaar zelf ook om lachen. Ik ben veel erger dan mijn man, iets van een flapuit.
Ik krijg ook weleens de opmerking van jij zegt ook alles, je schaamt je geeneens

 

Onze oudste dochter neemt regelmatig vrienden mee naar huis of gaat daar naar toe. Dan blijven ze ook vaak eten. Logeren is niet wekelijks, maar zeker wel eens per maand.
Ze had heel snel op het VO een groepje vriendinnen. Er werd ook snel over en weer gelogeerd. Inmiddels zit ze in de derde en ken ik sommige ouders wel van gezicht. Maar niet allemaal.
Ik ben misschien heel makkelijk, maar ik zie niet in wat er zou kunnen gebeuren en wat je 'tegenwoordig allemaal voor verhalen hoort'. Ik heb liever dat ze blijft slapen dan dat ze in het donker naar huis fietst.

 

Ik zag de ouders pas bij het ophalen na het logeren . Je man moet een beetje vertrouwen hebben Want jullie zoon is daar al heel veel, maar slapen mag niet, wat is het verschil?
De kinderen zijn zelf ook al redelijk oud en wijs genoeg om te zien of iets ok is of niet.

 

Ik weet niet hoe ik de TS hier kan taggen, maar ik ben wel erg benieuwd hoe het nu is afgelopen/gaat?

 

Zie post 41.

 

Voor Poema