Ons oud bulletje van ruim 9 jaar begint dement te worden, slaapt bijna de hele dag, is slechtziend en blaft en gromt om een scheet (wat ze vroeger echt nooooooit deed, er werd steeds gevraagd "of er ook geluid uit komt") En ze heeft vandaag mijn schoonmoeder (niet hard, maar wel menens) gebeten. Onze lieve, kindvriendelijke hond is niet meer zoals ze was. Wat is wijsheid met 3 jonge en net lopende kinderen? Het liefst "gun" ik haar een zachte dood in haar slaap als de tijd daar rijp voor is. Maar happen en grommen.. Ik weet het niet. Een heel moeilijke beslissing en kan er ook echt buikpijn van krijgen. Liever geen herplaatsing, dat zou haar echt geen goed doen. Ze is absoluut geen honden-hond. Wie heeft een goed advies?
Hoe moeilijk het ook is, ik denk dat ik haar zou laten inslapen. Hebben we met onze boxer vorig jaar moeten doen, die had ruggenmergdegeneratie. Hij zakte door zijn benen, had geen pijn en nog heel veel lol. Maar wij wilden het lijden voor zijn en aan hem denken in zijn goede tijd. Voor je bulldog wordt alles steeds verwarrender, ze snapt de dingen niet zo goed meer, zeker met jonge kinderen: veel lawaai, abrupte bewegingen. Stel dat ze wel een keer een van je kinderen grijpt, dan is de laatste herinnering die je aan haar hebt een heel nare. Zolang je hond nog eet, zelf de mand uitkomt, niet incontinent is en nog wat lol heeft, heb je volgens mij altijd het gevoel dat het te vroeg is. Herplaatsing zou ik ook niet doen, dat is echt sneu. Heel veel sterkte!
Onze bull heeft het ook die heupdys-nog-iets, kom er even niet op. Constant ontstoken oren. Etc etc. Maar geen pijn en nog redelijk blij. Mijn hoofd zegt "ja" wat jij beschrijft, precies zo, maar mijn hart zegt nee..
Heupdysplasie is dat, ook niet fijn. Wij hadden het 'voordeel' dat we wisten dat hij op zijn einde liep en dat we van tevoren een punt hadden bepaald wanneer zijn einde zou zijn. Dat was het moment dat hij bij het poepen door zijn poten zakte en hij omviel. We hebben een vriendin die dierenarts is en die zei ook dat een dier wel waardigheid moet houden. Voor een boxer is dat niet bang hoeven zijn dat een andere hond op hem springt en hij zich niet meer kn verdedigen. Voor je bulletje geldt ook dat ze zich zeker in haar vel moet kunnen voelen. Wij hebben ons gehouden aan onze afspraak met onszelf. Op het moment zelf maakte dat de beslissing relatief makkelijk. Na het inslapen hadden we het wel moeilijk, had hij niet toch nog een week langer door gekund? Toen het ergste verdriet een beetje gesleten was, vonden we dat we in het beste belang van onze hond hadden gehandeld en waren we daar ook wel trots op. En we herinneren ons een waanzinnig stoere hond, die tot het laatst van het leven heeft genoten. Hoofd versus hart: klote!
Mijn schoonouders kunnen dit dus niet. Zoals jij het beschrijft is het bij hun bull (nu 11) ook begonnen. Hij kan nu ook bijna niet meer lopen, is incontinent (begon ook met scheten haha), doof en bijna blind. Bedenk je goed of je dit je beestje en kids aan wilt doen. Het is een moeilijke stap, maar niet hygienisch.
Ik denk dat jullie alleen die beslissing kunnen nemen. Iemand hier op het forum kan je daar niet bij helpen. Mijn hond ik ook behoorlijk dement en het kost ons een behoorlijke aanpassing om het allemaal lopende te houden met hem in huis. Maar de gedachte van hem in te laten slapen is nog niet een keer door mijn hoofd gegaan. Het is echt mijn hond die met de dag meer aan mij gaat kleven. Ooit komt de dag dat ik niet meer zonder hem op pad kan gaan. Nou dan wordt daar ook weer een mouw aangepast. Zolang hij nog een hondwaardig bestaan heeft dan is dat goed en mag hij bij ons blijven. En met een lichte dosis pijnstilling voor de ernstige vorm van artrose in zijn linker schoudergewricht is het prima te doen. Onze andere hond daarintegen is incontinent. maar met medicatie is dat prima te onderdrukken. Verder heeft zij een hernia maar met een lichte dosis pijnstilling is ook zij weer helemaal up to date. Ga eens overleggen met je huisarts misschien heeft je hond wel pijn. Vergeet niet dat Bullen harde dieren zijn voor zichzelf en dus niet vanuit het niet happen. Misschien krijg je al een hele andere hond terug met lichte onderhoudsdosis pijnstilling. Maar wat ik daarmee wil zeggen is dat iedere hond weer anders is
@jo85: wat geweldig wat jij vpor je honden doet. Ben het helemaal met je eens. Iedere hond is anders. Mits het een hondwaardig bestaan is. Ik wil over de situatie van mijn schoonouders niet in details treden, maar van een hondwaardig bestaan is niet echt sprake. Beestje heeft ook pijn lijkt het. En van een menswaardig bestaan is al helemaal geen sprake. De combinatie van kleine kids en urine/poep op de vloer lijkt me alleen geen goede.
Even advocaat van de duivel, maar vind jij het echt "hondwaardig" dat hij zo aan je kleeft omdat hij zo onzeker is en niet meer weet hoe of wat hij moet doen? Dat is niet hondwaardig. In het wild zou deze hond uit de roedel gestuurd worden om te sterven of doodgebeten door andere honden. Wij mensen denken als mensen voor onze hond, maar een hond is een hond. Je geeft hem geen spuitje omdat jij hem niet kwijt wilt, maar of dit nou zo goed is voor een hond? En hoe weet je dat hij geen pijn heeft? Een hond laat dat vaak niet merken omdat hij dan zwak zou zijn naar andere honden toe en dus een prooi. Sorry hoor, maar kan er een beetje boos om worden als mensen hun dieren kosten wat kost bij zich willen houden en denken dat dat dierwaardig is terwijl zo'n beest geen dierwaardig leven meer heeft. Ik snap dat het verdomd moeilijk is om je maatje te verliezen, maar doe je zo'n beest nou echt een plezier dat ie nog een tijdje door mag sukkelen? Ts, je weet zelf eigenlijk al wat je moet doen, maar je kan het uitstellen natuurlijk. Geef jezelf een paar weken de tijd om afscheid te nemen en hem lekker te verwennen en laat dan de dierenarts thuiskomen om hem in te laten slapen. Dat is wat ik zou doen.
wie zegt dat mijn hond door sukkelt? het is nog een enorm actieve hond die altijd al wat onzeker is geweest. Maar doordat hij nu helemaal niet altijd meer zeker is wil hij graag bij me zijn. Dat is prima te realiseren. Hij slaapt nu boven ipv beneden. Hij gaat nu mee op vakantie ipv dat hij naar de oppas gaat. Het is altijd al een bijzondere hond geweest die bij veel mensen allang een spuitje had gekregen toen hij 2 jaar was. Die hond is mijn hobby en als je gaat spreken over een hond "in het wild" dat is gewoon weg een slechte vergelijking. want dan had hij als pup al afgemaakt moeten worden. Hij is zo onzeker dat contact met andere honden gewoonweg niet goed gaat zonder mijn begeleiding. Niet alle honden zijn allemansvriendjes en laten zich door iedereen begeleiden. Ik heb deze hond in huis genomen omdat het een moeilijk plaatsbare hond was en ik de nodige kennis en ervaring heb om hem goed te begeleiden. Ik zit al jaren in het kynologen wereldje en weet ook prima wanneer mijn hond geen hond waardig bestaan meer heeft. Hij verdiend dus absoluut geen spuitje omdat hij meer aan mij gaat hangen door zijn dementie.
pfff wat moeilijk zeg! kan me goed voorstellen dat je je hondje niet kwijt wilt,maar waar ligt die grens? ik zou wel even informeren bij de dierenarts wat je nu voor je hond kunt doen en wat hij reeel vind om te doen. je kan een muilkorfje omdoen zolang je kinderen wakker zijn.maar weet wel dat bullen echt bikkels zijn,en pijn niet snel laten merken. laat je goed adviseren door de dierenarts,herplaatsen zou ik ook niet doen,veel te verwarrend voor zo'n beestje.. heel veel succes met jullie besluit
Onze bull is inderdaad een harde tante. Ze heeft een keer gepiept in haar hele leven. En dat was op het moment dat een kilo zwaar gezwel op knappen stond in haar baarmoeder. We hadden geen minuut later moet komen. Meteen geopereerd en goed gekomen. Muilkorfje begin ik niet aan. Ze ligt nu als de twee kleinsten wakker zijn lekker in de hal te slapen.
Respect voor jou dat je een moeilijk plaatsbare hond hebt opgevangen en dat hij bij jou een goed leven heeft gehad. Als jij zegt dat hij behoorlijk dement is ga ik mijn vraagtekens zetten of het wel hondwaardig is om zo verder te leven. Ik zie dan een hond voor me die niet weet wat hij doet of moet doen. Die b.v. met zijn neus richting hoek gaat staan en daar blijft staan omdat hij zichzelf vastgelopen heeft en hij niet weet hoe hij daar weg moet komen. Ik zie een hond die bij de verkeerde voordeur gaat zitten omdat hij niet meer weet waar hij woont. Ik zie een hond die bij het ontwaken verwilderd om zich heen zit te kijken omdat hij niet weet waar hij is. Dat is wat ik gezien heb bij meerdere demente honden en ik vind dat zielig en niet hondwaardig ook niet als hij dan zo goed begeleid zou worden door een mens. Dat hij als pup dan doodgemaakt zou zijn in een roedel, geeft ook weer aan dat als mensen zich er mee bemoeien een dier langer leeft. Gelukkig was hij bij een mens die in zijn behoefte kon voorzien en geen andere honden bij hem liet. Maar hoeveel honden zijn er wel niet die dat geluk niet hebben (gehad) en beter af zouden zijn (geweest) met dat spuitje als pup?
Dat laatste ben ik met je eens. Maar dan was deze hond niet bij de fokker weggegaan niet eerder totdat hij een geschikte baas had gevonden. Hij is inderdaad gedesorienteerd als hij wakker wordt maar het is goed nu hij naast mij slaapt. Ja ik heb af en toe een natte neus onder mijn hand midden in de nacht maar dan mompel ik wat tegen m en meneer slaapt weer verder. Maar ik weet deze hond tot in detail te lezen en te reageren op tekenen die hij geeft. De structuur die hij nodig heeft kan ik hem bieden. Maar niet iedereen kan dat en daar ben ik me enorm van bewust. Maar goed mijn hond heeft nog prima een hondwaardig bestaan en zodra ik ook maar een idee heb dat dat niet het geval is dan krijgt hij een roze spuit. back on topic
idd back on topic, beetje lullig zo voor ts, denk dat die het al moeilijk zat heeft. ts ik wil je sterkte wensen, wat je moet doen is goed naar je verstand luisteren, anderen kunnen niet beslissen wat jij moet doen. Jij kent jou hond het beste en zo in een verhaal is dat moeilijk te zeggen.
Dan zal hij waarschijnlijk nog niet zo dement zijn als hij jou nog herkent Ik reageerde op je eerste stukje, maar nu ik wat meer van je gelezen hebt denk ik dat die hond van jou een geluksvogel is met zo'n baas. Ik blijf er wel bij dat ik vind dat sommige mensen hun dier te lang laten doorsukkelen. Teveel kijken naar wat ze zelf willen dan dat echt goed voor het beestje is. Inderdaad, back on topic
Macy, je wilt geen herplaatsing en geen muilkorf. Wat alleen maar goed is want dat zal alleen maar teveel verandering zijn voor haar en ze is al zo in de war. Maar wat wil je wel? Hoe dement is ze? Is ze echt helemaal de weg kwijt of zo sporadisch? Als het sporadisch is kan je misschien met je man afspreken van" Als ze dat gaat doen is ze te ver heen en krijgt ze een prik" En dat dan ook doen. Als ze nu al tever heen is zal ik, als ik jou was, doen wat ik eerder al zei. Haar een paar weken lekker verwennen en langzaam afscheid van haar nemen en dan een spuitje. Sterkte met je beslissing!