Ik denk dat je uiteindelijk met meer stress en een steen in je maag zit als je ze niet uitnodigd dan dat je ze gewoon laat komen. Boze gezichten op een bruiloft is echt niet leuk hoor en je kan er donder op zeggen dat dat zal gebeuren als je in dit stadium nog zegt dat ze niet welkom zijn. Op zo'n dag ben je toch met elkaar bezig en niet zozeer met die paar extra gezichten er op welk tijdstip aanwezig zijn. Ja, je moet het vieren zoals jij het wilt, maar ik denk heus dat dat betekent dat je ze dus wel moet uitnodigen. Volgens mij schiet je jezelf anders in je voet uiteindelijk.
Inderdaad lastig! Misschien stiefmoeder alvast even bellen en haar voorbereiden? Daarbij, het is jullie dag, jullie budget en dus jullie keuze! Wij hebben ook onderscheid moeten maken, en je kunt helaas niet iedereen blij maken. Jammer dan!! Zou het wel even uitleggen, meestal wordt het dan wel begrepen. Succes!!
Ik ben trouwens wel overtuigd dat die 4 personen meer ook niet uitmaken. En je bent ook niet de hele dag met dezelfde mensen bezig. Je hebt voor iedereen toch maar een paar minuutjes! En zoals eerder werd gezegd, misschien dat de sfeer slechter is als ze er niet zijn, als dat ze er wel zijn!
Dit is de reden dat ik het al spaans benauwd krijg bij het moment dat ik een gastenlijst moet gaan maken..je kunt het nooit goed doen.. Ik vind het niet echt handig om ze niet meer overdag uit te nodigen..maar anderzijds..misschien zitten ze er wel helemaal niet op te wachten on de hele dag erbij te zijn en doe je ze stiekem een plezier..is het heel gek om het ze voor te leggen en het bespreekbaar maken voordat de uitnodigingen de deur uit gaan? Kweenie of ik dat zou durven maar evt een optie..
Ik vind persoonlijk dat je het niet meer kunt maken om ze niet voor de hele dag uit te nodigen als je het al mondeling hebt toegezegd. Wie weet hebben ze idd al kleding gekocht. Daarbij zou ik het zelf ook niet leuk vinden als we eerst wel de hele dag mogen komen en dan ineens niet meer en dat bij mijn eigen stiefzus. Ik snap wel dat het extra kosten met zich meebrengt, maar daar valt vaak wel een mouw aan te passen is mijn ervaring.
Het is jullie dag, je moet doen waar jullie je goed bij voelen. Maar bedenk wel wat het je waard is de dag zonder stress en scheve gezichten door te brengen. Staat dit in verhouding met de 4 extra personen qua kosten? Je hebt ze mondeling uitgenodigd zelf vind ik dat je niet kan maken het dan af te zeggen. Daarnaast zijn zij ook onderdeel van het gezin van jouw stiefmoeder en vader. Zelf zou ik zoiets hebben van de extra kosten neem ik voor lief, bij de tafelindeling zet ik ze wat van mij vandaan. Maar dit zou mij een stuk minder stress geven en het toch completer maken.
Het gaat niet zozeer om de kosten (tuurlijk speelt dit wel mee maar is niet de belangrijkste reden), het gaat er meer om dat we totaal niets met deze personen hebben. Mijn stiefzus en ik liggen elkaar echt totaal niet! We hebben in eerdere jaren toen ik een tijdje bij mijn vader woonde regelmatig ruzie gehad en konden elkaar destijds echt niet uitstaan. We zijn natuurlijk allebei een stuk volwassener nu en doen wel normaal tegen elkaar, maar beste vriendinnen zijn we nog steeds niet. Als ze geen stiefzus was geweest had ik haar zeker weten niet voor de hele dag uitgenodigd, maar juist omdat het label stiefzus er aan hangt en het dus wel een soort van familie is vind ik dit heel erg moeilijk. Evenals dat ik niet goed weet wat ik dan met de vriend van mijn stiefbroer aan moet. We hebben hem 1x echt een klein half uurtje gezien, kennen hem verder niet, en hebben in dat half uurtje ook amper met hem gepraat. We brengen overdag alleen door met mensen die we goed kennen. Mijn stiefzus heeft ook een vriend maar dat is tegen die tijd al 1,5 jaar en we hebben hem ook al best vaak gezien en ook mee gepraat. Dan vind ik dat toch een ander verhaal. Zou het heel raar zijn als we hem niet uitnodigen? Voor mijn eigen gevoel is het toch een beetje raar als er iemand de hele dag loopt die we eigenlijk niet kennen.
Als je je vader uitnodigt, dan nodig je ook al zijn kinderen uit. En als de meesten uit dat gezin als daggast komen, dan zou ik ze allemaal als daggast laten komen (mét hun partner, als ze die hebben en mee willen brengen). Anders wordt jouw bruiloft geen feest, maar een bron van nieuw geruzie. Daar zit toch niemand op te wachten? Ik vind het ook gewoon niet netjes om binnen het gezin zo'n onderscheid te maken.
Dit is ZOOOOO ontzettend herkenbaar!! Wij hadden ook zo'n gevalletje wie wel/ niet uitnodigen. Wat mij betreft hadden de 3 neven en nichten ( met aanhang) van mijn man niet uitgenodigd hoeven worden als daggast. Maar alleen al het gezeik dat we vooraf aan het uberhaupt versturen van de uitnodigingen hebben gehad! Met excuses als we zijn maar een kleine familie, dit kun je niet maken enz. enz. En dan zei ik: ik heb 60 neven en nichten, moet ik die dan ook uitnodigen? Het is verdorie onze dag!! Maar goed schoonmoeders was not amused, dus mijn man heeft toch om de goede lieve vrede te bewaren besloten de neven en nichten toch uit te nodigen. En achteraf gezien was het misschien ook wel het beste zo. Ze hadden een onwijs leuk stukje voorbereid en hebben een hele leuke dag gehad! En wij ook! Dus tja, wat is nu wijsheid? Alleen jij kunt dit bepalen. Heel veel sterkte gewenst met het maken van je beslissing! En natuurlijk een hele fijne en bijzondere trouwdag gewenst! Liefs!
Ik zou ze wel uitnodigen. Dat de één nog wel thuis woont en de ander niet...dat je met de één meer contact hebt dan de ander...tja...zo gaat dat toch in elk gezin?? Ik zou het heel raar vinden om binnen 1 gezin onderscheid te gaan maken. Ik zou ze dus niet uitnodigen om de lieve vrede te bewaren, maar puur omdat ze bij het gezin horen! Daarnaast denk ik dat je van hun aanwezigheid die dag amper iets zult merken. Trouwen is zo gaaf...er zijn zoveel indrukken, super mooie momenten etc dat je de helft van je omgeving gewoon vergeet Je zit echt niet de hele dag te denken: 'och daar loopt ze weer', 'had ik ze maar niet uitgenodigd'. Daar heb je helemaal geen tijd voor! Het is jouw dag, jij en je partner staan in het middelpunt en de rest is gewoon bijzaak
dus nu gaat het eigenlijk alleen nog om de vriend van je stiefbroer. (want de vriend van je stiefzus is wel bekend) je stiefzus heb je liever niet... maar goed kan dan net. ik denk dat je moet zien dat de vriend van je stiefbroer er is voor hem. en niet voor jullie. hoe cru het ook is. Misschien dat je dit gewoon moet laten voor wat het is. en genieten van een nieuw begin als "fam" uiteindelijk ligt de keuze bij jullie. maar idd wil je een donkere wolk boven je bruiloft of een witte vol met nieuwe mogelijkheden en jullie goede kant! ik wens je sterkte met deze beslissing. en idd ik denk dat je er weinig van merkt dat ze er zullen zijn. Hier hadden we het met de dag met 26 man. dat was ook niet veel. maar heb echt lang niet met iedereen gekletst.. en iedereen had het naar de zin gehad. personen waar je weinig mee hebt zoeken elkaar wel op. je stiefbroer en stiefzus (moeder misschien) zullen elkaar bezig houden waar jij je dan vol op je man en andere richt!
ik zou niet zo kunnen zeggen wat je moet doen meid, heel moeilijk allemaal. maar wilde nog wel even reageren op degenen die zeggen dat je geen onderscheid in een gezin mag maken... daar ben ik het niet mee eens. Ts kan er toch niks aan doen dat haar vader een vrouw met kinderen treft, dat is toch niet haar probleem?? Ik herken het nl...zus en broer van mijn man zijn gescheiden en hebben een nieuwe partner, zus had al 2 kids, vriend ook en samen nog 1, 5 kids bij elkaar dus. Broer had een kindje, vriendin ook en samen nog 1. Ik ben dus echt niet van plan om alle kinderen bij alle verjaardagen uit te nodigen, ben gekkie henkie niet. Ik kies er toch niet voor dat ze gaan scheiden en bij 2 partners kinderen krijgen??? Nee hoor, vind dat de verantwoordelijkheid/pech van de ouders in dit geval. Ik ben onderhand blij dat hij maar 1 broer en zus heeft, anders zat ik met 30 nieuwe familieleden steeds Gelukkig denken mijn schoonouders er net zo over, dus hier geen gedoe.
Zo kun je redeneren, maar ik vind het vooral naar die kinderen toe spijkerhard. Zij zijn er mee geconfronteerd dat hun ouders gescheiden zijn, komen in een ander gezin terecht waar ze hun draai maar in moeten zien te vinden, en dan blijkt dat de familie van hun stiefouder ze eigenlijk niet als volwaardig lid van de familie wil zien. Waar horen ze dan nog wel? Ze zijn overal half- of stief-, en nergens meer gewoon eigen. Het is dus niet alleen het 'probleem' van die gescheiden ouders, maar vooral dat van de kinderen van die gescheiden ouders. Die hebben ook nergens om gevraagd, en moeten er toch mee zien te dealen.
dat is waar, maar je kunt wel bezig blijven zo natuurlijk. In ons geval is er co ouderschap en kunnen we het zo plannen dat de week waarin zij bij de andere ouder zijn de plannen gemaakt worden. Is elke week hetzelfde. Tuurlijk is het voor die kinderen niet leuk, maar dat is ook weer de verantwoording van hun ouders.. hier varieeren de leeftijden van 4 maanden tot 16 jaar dus dat verschilt ook per kind. Maar die verantwoording kun je toch niet continue bij de rest van de familie neerleggen??? Soms is het een kwestie van niet kunnen, wij wonen niet in een kasteel ofzo en als alleen het gezin van mijn man al komt zitten we al met een volle bak, dan kan ik mn eigen familie niet eens uitnodigen. Ik weet dat het hetzelfde zou zijn als alle kinderen wel van hen waren, maar dat is nu eenmaal niet zo.
ik moet er eerlijkheidshalve nog bijvertellen dat mijn mening misschien wel komt door de manier waarop het ons opgedrongen is. Want het komt idd een beetje hard over. Van ons werd verwacht dat we de kinderen meteen als neefjes en nichtjes accepteerden, volop zouden uitpakken met 5-12 en mn schoonouders werden meteen ingezet als oppas voor kinderen die ze net kenden, ze gaven aan dat veel te snel te vinden gaan en toen werd er gezegd: ja het zijn toch je kleinkinderen?? Toen heeft mijn schoonvader duidelijk gezegd: nee sorry dat zijn ze (nu nog) niet.
Als het werkt, werkt het, ik wil niemand een schuldgevoel aanpraten, maar ik zou het mooi vinden als dit soort dingen eerst vanuit de kinderen zouden worden bekeken en daarna pas vanuit de gastvrouw voor feesten en partijen. Een verjaardag vind ik persoonlijk ook nog wat anders dan een bruiloft; verjaardagen zijn er ieder jaar opnieuw en bruiloften als het goed is niet (vier je meestal ook niet in je eigen woonkamer).
dat is wel waar misschien, maar ik snap het gevoel van ts dus wel een beetje dat zij ermee "opgescheept" voelt te zitten.
Dat gevoel snap ik ook wel, maar dat wil nog niet zeggen dat je je er zelf van kunt 'ontschepen'? Ik heb er ook niet voor gekozen dat ik 8 broers en zussen, 5 zwagers/schoonzussen en 15 neefjes/nichtjes (waarvan 6 met serieuze partner en 4 met kind) heb. Daar zit ik ook mee 'opgescheept', en met lang niet allemaal heb ik een heel hechte relatie. Als ik een keer iets groots te vieren heb, zal ik daar toch íets mee moeten. Dat ze met veel zijn, maakt ze niet minder onderdeel van de familie. En nee, ik nodig die hele groep niet ieder jaar uit op mijn verjaardag, of die van mijn kinderen. Als het voor de kinderen in kwestie geen probleem is om niet te komen (bijvoorbeeld omdat ze dan bij hun andere ouder zijn), is er geen probleem. Maar als zij zich buitengesloten gaan voelen omdat ze ergens niet gewenst zijn, en dat hun halfbroer/halfzus wél mag komen, dat zou ik toch niet op mijn geweten willen hebben. Tegelijk snap ik ook dat je als kersverse stiefouder niet mag verwachten dat je familie jouw nieuwe gezin met open armen ontvangt alsof ze er altijd bijgehoord hebben. Dat moet groeien, en dat heeft meestal wat tijd nodig.