Tja waar moet ik in hemelsnaam beginnen? Bij het begin he Ik kenmijn vriendin al denk ik een jaar of 6 nu. Dikste vriendinnen, nooit ruzie. Weleens een irritatie maar nooit woorden gehad, want wij ( lees ik ) bepraat alles met haar! Elke weekend stappen met elkaar en we kwamen elkaar ook nog eens tegen op de werkvloer! Ik kon met recht zeggen dat zij mijn maatje was. Mijn steun en toeverlaat! Echt dikke vriendinnen, altijd lol en veel plezier! ZIJ was singel en ik ook.. Alleen kreeg ik toen een relatie met mijn huidige vriend. Zij bleef singel hoewel zij verlangde naar liefde en genegenheid! Ik dimde mij in als ik bij haar was en had het niet over verliefdheid en hoe schattig hij wel niet was. Want tja dat is gewoon niet leuk nieuws als je al zoveel jaar singel bent. HEt ging gewoon meer over het algemene over ons! Ik heb haar in de tussentijd nog gekoppeld aan mijn beste vriend, maar dat mocht niet baten! Toen is het contact verwaterd tussen ons, want onze interesse lagen mijlenver van elkaar! Zij ging door met stappen, en ik had mijn mannetje.. Ikheb nog vaak pogingen gedaan om contact op te nemen met haar.... Maar daar bleef het bij.. Er kwam nooit een initiatief van haar kant! En echt waar ik miste haar zo erg! ! ! ! Dus ik heb op een gegeven moment eenbrief geschreven naar haar waar ik heel mijn hart in heb gelucht! Dat ik het zo jammer vond dat onze vriendschap zo ineens verwaterd was.. Tja en dat vond zij ook wel en zo kwamen we weer met elkaar in contact! Een tijdje ging het goed.. Maar steeds was IK degene die met haar in contact bleef Op een gegeven moment op msn zegt ze tegen mij ja ik heb over je zwager gedroomd en hij zag er zo leuk uit mag ik zijn msn.. Goed hartsikke leuk tuurlijk dus zij msnen.. Niet lang daarna raakte ik zwanger van Devano. Er kon nog net een felicitatie af! Ik heb mijn eigen babyshower moeten regelen... Nee ik zeg het verkeerd. Zij heeft het geregeld maar ik heb moeten vertellen waar en wat en wie.. DUS DAAAAAAG verassing! Nu gaan ze al een paar maandjes met elkaar en gaan in januarie samenwonen. Maar ze komt niet meer langs, ze belt me niet meer, ze kmt niet meer op msn.. Niks Nada Noppes. Ze zou me bellen , dat heeft ze niet gedaan.... Goed prima dan niet meer ik ga niet nog een keer achter je aan rennen...Ze rent maar een keer voor mij.... Maar ja ze is nu wel mijn schoonzus... En we komen elkaar op de verplichte dagen tegen ( verjaardgaen e.d) Pijnlijke dagen dus voor mij, want haar missen doe ik nog steeds! Wat moet ik doen? Weer een gesprek met haar aangaan? Haar schrijven, gelijk 2 the point zijn met haar? Of het laten varen? Met de gedachten ik heb alles in mijn macht gedaan om het contact te behouden? En dus op de verplichte dagen schone schijn te doen.... sorry voor het superlange verhaal maar ik moest echt even mijn ei kwijt! Liefs sally
meid, laat varen. Deze vriendschap komt van 1 kant, geen energie insteken. Heb ik ook ooit gedaan en er is niks uitgekomen. Mijn vriendschap heeft bijna 20 jaar bestaan. Heel veel verdriet van gehad maar nu heb ik er vrede mee. Graag of niet. Ik zie haar helemaal niet meer, dat is natuurlijk wel anders dan jou verhaal.
Ik heb dit dus ook gehad met mijn "beste" vriendin. Zij is dan niet mijn schoonzus geworden, maar voor de rest komt het verhaal me heel bekend voor. Weet je, vriendschap is iets van 2 mensen samen en die 2 mensen moeten er ook samen in investeren. Ik deed er ook alles voor om haar als vriendin te houden. Ik kwam elke keer met een voorstel om samen dingen te doen, ik mailde, ik belde, ik smste. ZIj antwoordde alleen maar. Op een gegeven moment merkte ik dat ik bozer en bozer op haar werd. Ik heb het er met haar over gehad en ik kreeg te horen van sorry druk dit en problemen dat enzo, maar ze beloofde beterschap. Dus ik had zoiets van oke. Vervolgens heb een tijdje gewacht, maar omdat er weer niets vanuit haar kwam, heb ik haar een mail gestuurd en uitgelegd wat ik van de situatie vind. En ik heb ook aangegeven dat het balletje nu bij haar ligt; als zij mij als vriendin wilde behouden, moest zij initiatief tonen. Daar heb ik de volgende reactie op gehad: "Lieverd natuurlijk wil ik je niet kwijt als vriendin, daarvoor ben je mij veel te dierbaar. Ik mail je vanavond uitgebreid terug, ik zit nu op mijn werk." Dit is het laatste wat ik ooit van haar heb gehoord! Toen heb ik voor mijzelf een punt gezet achter deze vriendschap. Ik heb haar ook niet verteld dat ik zwanger was en haar ook geen geboortekaartje gestuurd. Voor mij is het over. Ja, ik mis haar nog wel. Ik denk geregeld nog aan haar en aan onze gesprekken. Maar ik moest teveel inleveren, dat kostte me teveel energie. Denk er goed over na wat je wilt. Het is moeilijk, maar wat ik al zei; een vriendschap moet gevoed worden door beide partijen. Succes ermee!
Ja heel jammer meid, maar ik zou er geen energie meer in steken. Mensen veranderen en dat is heel jammer, maar die goede oud tijd haal je toch niet meer terug. Ik heb hetzelfde verhaal ook met een vriendin van mij gehad helaas. Weken ben ik aan het klussen geweest in haar nieuwe huisje en als ze problemen had stond ik binnen 5 minuten voor haar deur. Maar toen ik een vriend kreeg en zelf moest verhuizen en klussen (uurtje rijden vanaf haar huis) heb ik haar niet gezien. En de 2 jaar dat we in dat huis hebben gewoond ook niet (was haar te ver rijden). Nu woon ik weer dicht bij haar, belt ze 2 weken geleden ineens of ze op kraamvisite kan komen......Nadine is al 5 maand Nou nee hoor....ze komt er hier niet meer in. Ik steek mijn energie liever in de mensen waar ik echt wat aan heb....en dat geeft heel veel rust. Sterkte!
@ 4catsandagirl Inderdaard graag of niet! @ozgul precies wat jij zegt! Vriendschap komt van 2 kanten! Ik heb haar dat ook duidelijk gemaakt een keer aan de telefoon.. Ik huilend ( hoogzwanger) omdat ik het gevoel had dat ik haar kwijt raakte! En idd ze zei precies hetzelfde! Tuurlijk niet gekkie raak je me niet kwijt! We zijn dikke vriendinnen.. Maar het is er idd noooit beter op geworden.. Ik wil dit ook kunnen afsluiten ,maar dat gaat niet zij is nu familie van me! In het verleden fantaseerden we er weleens over, als we familie van elkaar zou worden! Maar het is duizendmaal ingewikkelder... En het meest pijnlijke is dat zij de dingen zo niet ziet! Zij is er zo nuchter onder.. En dan vraag ik me af ziet zij en voelt zij wel hetzelfde als mij?
Dit verhaal klinkt zo bekend in de oren! Alleen is ze (gelukkig) is ze niet mijn schoonzus geworden, dat zou ik ook heel pijnlijk ervaren hoor! Ik zou er ook geen energie meer in steken, vriendschap komt van 2 kanten. Ik zou gewoon als je haar ziet proberen gewoon normaal als schoonzus te zien en het toch proberen gezellig te maken op die avonden/dagen dat je (verplicht) bij mekaar bent.
Ik zou er ook geen energie meer in steken.. Op een dag zal ze er zelf achter komen wat ze is kwijt geraakt...
wat jammer dat het zo gelopen is, maar aan éénrichtingsverkeer heb je niks, dan kost het je nog meer energie als dat het nu al doet. denk dat je het het beste een plekje kunt geven, en komt er ooit meer dan 'familíe' dan is het mooi meegenomen..
Ja, jammer dat het zo gelopen is. Ik heb ook nog zo'n vriendin gehad. Om de haverklap belde ze me op enzo, altijd gezellig, tot ze een beetje foute vent kreeg. Hij had een vrouw en kinderen en ik had haar gewaarschuwd dat ze moest weten waar ze aan begon. Nou, inderdaad, alles kwam uit, de ene rechtzaak na de andere. Ze gingen al gelijk aan de slag om zelf een kindje te krijgen, kwam er ook. Ik ben nog op kraamvisite geweest, waar die vent al begon te zeuren over dat ik niet achter die relatie zou staan enzo...gezellig. Daarna is het verwaterd en hing ze een jaar later weer aan de telefoon. Hele verhalen en dat ze zo druk en overspannen was en ik daarom nooit iets van haar zou horen. Tja, het zal wel. Heb haar nog uitgenodigd voor mijn bruiloft, ze is gewoon niet op komen dagen, zonder af te bellen of iets! Nou, wel heel onbeschoft. Heb nooit meer iets van me laten horen en mocht ze nog eens bellen en doen alsof haar neus bloedt, dan smijt ik mooi de hoorn erop. Bleeeeh, maar wel vreemd hoe dingen kunnen lopen. Zou ook geen contact meer zoeken uit jezelf met die vriendin, jammer dat je er nog wel op verjaardagen enzo tegen zult komen, maar goed, dan zou ik het maar alleen bij 'hallo' laten.
Inderdaad geen energie in steken als het eenrichtingsverkeer is dan houdt het echt op. Je hebt er dan niets aan. Dan elkaar maar zien op verplichte dagen en het daarbij laten hoe moeilijk ook. Jij weet voor jezef dat je er alles aan hebt gedaan om de vriendschap te bewaren, maareh blijkbaar vind zij het het investeren niet waard. Nou dan is het over toch? Succes er mee!
bijzonder lijkt wel of ik het zelf heb geschreven. Ik had ook lang een beste vriendin, we waren echt maatjes... Na een tijdje kreeg ze een relatie met haar huidige man, en de vriendschap verwaterde een beetje.. na een paar jaar kreeg ik een relatie met de broer van haar vriend... en wij zijn nu getrouwd. we zijn dus echt schoonzussen geworden, maar de vriendschap is echt op een zeer zeer laag pitje iets om het op te lossen weet ik ook niet, accepteren dat je vriendschap voorbij is , is misschien de moeilijkste stap maar ook de belangrijkste stap om verder te kunnen!
nachtvliinder, ik heb alleen jou verhaal gelezen en niet de reacties. pfoe hoe je het schrijft, ik word er zelf helemal verdrietig van! ik vind het echt naar voor je. als je zulke dikke vriendinnen bent kan je je echt niet indenken dat er een dag komt dat het over is. ik weet niet of je haar moet laten varen. er word hier vaak gezegd: ik heb genoeg gedaan, het komt allemaal van mijn kant. en dat is in jou geval misschien ook wel zo, maar alleen jij kan beoordelen of je er langer voor wilt vechten of niet. misschien ken je haar wel zo goed, en weet je diep in je hart dat jou vriendin nooit zou vechten, maar dingen makkelijker accepteerd zoals ze zijn. toch klinkt het aan de ene kant wel fijn dat ze nu familie is. dat betekent dat jullie toch alttijd met elkaar te maken hebben, en misschien komt met de tijd dingen weer meer in balans. misschien wil je te veel forseren en dingen laten zijn, zoals ze niet meer kunnen zijn,omdat jij volwassen bent geworden. je bent verandert, net als zij. je kan er ook voor kiezen ipv frustratie en verdriet, blijdschap en dankbaarheid te voelen voor de geweldige tijd die jullie samen hebben gehad! ik zal je topic volgen en ik hoop dat je hier uitkomt, met of zonder haar! heel veel sterkte toegewenst! liefs rachel
Nou meiden ik heb een vervolg hoor! Ik heb haar afgelopen dinsdag maar gebeld. En ze was heel zenuwachtig! Ik heb met haar gepraat waarom ze dit nou deed. Zij antwoorde dat ze de moed niet had om te bellen omdat ze dacht dat ik haar de wind van voren zou geven! Ik heb geantwoord tuurlijk ben ik boos, maar ja wat doe je eraan! Ik heb ook tegen haar verteld dat dit de allerlaatste keer is geweest dat ik initatief neem om contact op te nemen met haar als dit weer een keer zou gebeuren! ! ! ! Mijn gezin is mijn nummer 1 nu en als je een goede vriendin van me ben dan moet je er ook wel voor werken! Maar ze zei dat ze dat wel begreep! Tja we zullen nou eenmaal die momenten niet meer hebben die we vroeger hadden want we hebben allebei eenmaal onze mannetjes en zij gaat dus per 1 januari samenwonen met mijn zwager! Ik heb haar verteld dat als we weer zo het contac verliezen dat ik dus voor mijn gezin kies, en ik haar laat gaan en dat ze dat in haar oren moet knopen dat ik het niet meer doe! Duidelijk toch? of te hard misschien? Ik heb haar wel verteld dat mijn deur altijd openstaat voor haar no mather what! Tja zit nou eenmaal in het aardje he! Ik ben teleurgesteld tuurlijk, maar ik geef der nog 1 kans! al is het voor de familie dat we maar weer met elkaar praten want tja het is nu wel officieel dat ze gaan samenwonen! En dan moet heel de familie op eieren lopen omdat wij niet tegen elkaar praten! Ik schuif bij deze mijn trots opzij, zou zij het ook doen ? Wordt vervolgd....
Nee hoor, heel duidelijk juist. Hopelijk gaat het nu goed of kunnen jullie het in ieder geval gezellig op die familiefeestjes hebben.