Kindje is geboren, mensen komen op kraamvisite. Maar waarom eigenlijk? Als je het mij vraagt, hoort kraamvisite om het kind en de kraamvrouw te gaan. In elk geval een beetje interesse tonen. Wat het een zware bevalling? Hoe doet het kindje het? Hoe gaan de ouders om met de veranderde situatie? Dat soort dingen. Nou, gisteren dus bezoek gehad, wat enorm tegenviel! We hebben een eetclubje, waar we iedere 1 of 2 maanden om beurten bij elkaar eten. Onze jongste zoon is inmiddels 7 weken en ze (2 stelletjes) hadden nog niet zelf gebeld om een afspraak te maken om langs te komen en de kleine te komen bewonderen. Ik had dus al verwacht dat ze het wilden combineren met de eetafspraak. Ze hadden wel een cadeautje meegenomen en bij binnenkomst werden we gefeliciteerd, maar daar bleef het bij. Er werd niks gevraagd over de kleine of wat dan ook. Ik probeerde af en toe nog wel wat er over te melden, maar daar gingen ze niet op in. En dan hebben we het dus over stellen, die zelf ook kinderen hebben. Eentje zelfs een kindje van 3 maanden (waar wij wel op kraambezoek zijn geweest, toen ik hoogzwanger was)! Ik snap er niks van... Ik voel me zo genegeerd! Ik heb een tijdje met de kleine op schoot gezeten, omdat die een beetje onrustig was (kramp of boertje?), maar echt gewoon niks. Niks van leuk kind, lief snoetje, zelfs geen opmerking over het feit dat het een zware en grote baby is voor z'n leeftijd. D'r was een sokje afgevallen en ik zei nog: Moet je kijken wat een spekpootjes. De enige reactie die ik kreeg was: Dat valt toch wel mee? Het was verder niet ongezellig of zo, maar het was echt het 'gewone' eetclubje en het ging ook over dezelfde dingen. Ik heb nog wel gevraagd naar de kids van de anderen, maar bij de één kreeg ik ook bijna geen reactie en de ander vertelde wel wat over de veranderingen op de basisschool waar haar kinds op zitten. Op een normale avond, zou het me niet eens zijn opgevallen dat er niet naar onze kinderen gevraagd werd, maar dit zou toch ook een soort kraamvisite moeten zijn? Ik heb tegen mijn man gezegd, dat ik geen zin meer heb om mee te doen aan het eetclubje. Het zijn zijn oud-studiegenoten, dus ik heb gezegd dat hij zelf moet weten of hij nog meedoet of zo, maar dan gaat ie maar alleen en als het hier is, dan ga ik wel weg of boven zitten of zo. Stel ik me nou aan, of vinden jullie het ook belachelijk?
Wat raar dat ze totaal geen interesse hebben getoond. Lijkt mij ook dat je juist daarom op kraamvisite gaat. Je stelt je niet aan en ik kan me goed voorstellen dat je niet veel trek meer hebt om mee te doen aan het eetclubje. Jammer, zo'n ervaring! Ik hoop dat de rest van het kraambezoek tot nu toe wel gezellig is geweest.
Ik kan me voorstellen dat je het teleurstellend vindt als er nauwelijks op je kind gereageerd wordt. Zelf praat ik ook erg graag over mijn kind en volgens mij geldt dat zo'n beetje voor alle ouders, toch? Ik vind het dus altijd wel fijn als mensen naar hem vragen, zelfs nu nog! En zeker als ze hem voor het eerst zien, natuurlijk. En dat zouden zij moeten weten, als ze zelf kinderen hebben. Dus nogmaals, ik snap best dat jij het heel jammer vindt. Toch zou ik het ook jammer vinden om dan maar gelijk te stoppen met het eetclubje, als je het wel altijd gezellig vond. Want dat zijn blijkbaar andere ideeën / verwachtingen hebben dan jij, betekent toch niet dat je niet meer vriendschappelijk met ze om kunt gaan? Dus om antwoord te geven op je laatste vraag: "Stel ik me nou aan, of vinden jullie het ook belachelijk" Ja en ja. Ik vind het raar, maar ik vind de reactie "dan hoef ik ze helemaal niet meer te zien" ook weer wat overtrokken. Hoe moeilijk ook, zou ik proberen m'n schouders er dan maar over op te halen. Als je tot nu toe om de maand een lekkere maaltijd hebt gehad en een gezellig avond, dan kan dat in de toekomst toch ook nog? Ik denk dat je alleen jezelf (en je man!) er mee hebt als je niet meer gaat.
ik heb dit ook wel gehad. maar ja. sommige mensen zijn zo denk ik? ik doe er luchtig over. is wel jammer natuurlijk...... maar zit er niet over in
Nou, ik heb meer zoiets van: Als zij niet geïnteresseerd zijn in mij, mijn leven en wat er op dit moment belangrijk voor mij is, zijn het dan eigenlijk wel vrienden? Het zijn sowieso oud-studiegenoten van mijn man. Misschien zien ze mij wel als een oninteressant aanhangsel? Maar ze hebben mijn man ook naar niks gevraagd. De gespreksstof was ook héél oppervlakkig. Dus ik weet niet of dit wel echt vrienden zijn...
Zoals je het vertelt zijn het geen echte vrienden, maar meer overgebleven kennissen uit jullie studietijd met wie nog regelmatig gegeten wordt. Blijkbaar is het voor hen niet meer dan dat. Wel jammer natuurlijk, maar weet je dat ook weer. Maar misschien zijn ze juist blij dat ze één keer per maand zonder kinderen/kinderpraat een avond lekker kunnen eten. En wie weet ga jij er over een tijdje ook nog zo over denken Maar ben het met je eens: niet leuk dat ze er helemaal geen interesse voor getoond hebben.
Hier ook iemand waarvan we dachten dat het wel een vriend was, op z'n minst een zeer goede kennis, maar hij en z'n vrouw zijn nog niet eens op kraambezoek geweest. Mijn man en hij zijn collega's en we gingen best vaak met z'n vieren eten en naar de film, of naar concerten ofzo. Mijn man is inmiddels ook wel weer naar films gegaan met ze, maar iets vragen over de baby? Niks. Mijn man heeft de eerste maanden wel vaak gezegd dat ze maar eens langs moesten komen etc, maar nee dus. Inmiddels weten we dus dat het geen vrienden zijn, maar alleen een soort kennissen. Niet eens goede. Films met ze kijken is leuk, maar ik heb nu ook echt geen interesse meer in hun als persoon aangezien zij dus ook volledig geen interesse tonen in onze grote trots. Dus mja, misschien moet je ze idd zien als kennissen en niet meer dan dat? Maar kan me goed voorstellen dat je het bizar vindt dat ze zo raar deden, zeer terecht!
Sja, als ik jouw verhaal zo lees... Ik kan nog wel andere mensen bedenken, waar we mee uit eten kunnen gaan en naar de film. Mensen die wél geïnteresseerd zijn in ons en ons leven. En nu ik dat zo typ... dat heb ik ook met zo'n eetclubje. Die ene avond per 1 à 2 maanden, die besteed ik voortaan liever met andere mensen dan met hen.
ik snap ook helemaal dat je teleurgesteld bent! als ze zelf nog geen kinderen hadden gehad, had ik het nog kunnen snappen, maar elke moeder weet toch hoe speciaal de eerste tijd met zo'n kleintje is en dat een kersverse moeder nog helemaal vol zit van haar bevalling en baby! dat had het middelpunt van de avond moeten zijn. ik zou nu gewoon even afstand nemen en het later (als het een beetje gezakt is en de hormonen iets minder opspelen) nog eens bespreken. ik zou dan ook pas beslissen of je je eetclubje echt op wilt geven.
ik vind dat je je niet aanstel kom op ik zou ook wel boos zijn en teleurgesteld kan me best voorstellen dat je geen zin meer heb ik dat eet clubje
Kan me voorstellen dat je er geen zin meer in hebt. Maar kan me van die andere mensen ook voorstellen dat als ze een eetafspraak hebben met oud studiegenoten dat ze het wel eens over wat anders dan kinderen willen hebben. (wat natuurlijk geen excuus is om niet eens te informeren naar jullie baby) Misschien je verwachtingen eens duidelijk uitspreken tegen die mensen?
Hier ook gehad..... Ik lag nog in het ziekenhuis na mijn ks. Komt er een vriendin langs een uur voordat de bezoektijden zijn afgelopen en onaangekondigd (vond ik al niet zo prettig) en het enige waar ze over kon praten waren de veranderingen op haar werk. Ze is bijna het hele uur (pfff) gebleven. Lig je daar dan met je zoon van 2 dagen oud en net een ks gehd te hebben......werd verder totaal niet naar gevraagd. (inmiddels zien we elkaar niet meer)......
Ik reageer even snel maar zou het niet zo kunnen zijn dat ze zelf al een lange tijd bezig zijn om zwanger te raken? Dat is eigenlijk het eerste wat in mij opkwam..
dat kan zo zijn , maar vind ik niet echt een reden om dan totaal geen interesse te tonen. Bedoel , kom dan niet op kraambezoek??? En ze hebben zelf toch ook kinderen? TS ik zou er ook helemaal klaar mee zijn. Echt gewoon ronduit asociaal dat ze op kraambezoek niet de juiste interesse tonen. Thoeft natuurlijk niet de hele tijd om de baby te gaan , maar een beetje interesse is wel op zn plaats.
Hier absoluut niet. Stelletje 1 heeft al 3 kids en zijn voor zover ik weet er klaar mee. Stelletje 2 heeft zelf pas een kindje gekregen. Precies...
ik kan mij sowieso niet voorstellen als je bij een paar weken oud babytje op bezoek komt, dat je daar niet continue met je neus inzit haha, maar ja zo ben ik. Ja, ik vind het raar. Of je toont dan interesse of je maakt gewoon een aparte afspraak voor de kraamvisite. Ik snap goed dat je je bedenkingen hebt bij de relatie die jullie eigenlijk hebben.
Ik vind het ook heeeeel raar. Sowieso, als ik een babytje zie kan ik het echt niet stoicijns over andere dingen blijven hebben hoor Er is toch niets mooiers! Heb je al overwogen om hen er gewoon direct naar te vragen? Niet verwijtend, maar meer iets van 'het valt me op dat jullie weinig vragen over de baby, terwijl ik er zelf juist erg vol van ben, mag ik vragen waarom dat is?' Wie weet kom je er dan wel achter of ze een goede reden hebben. En als ze gewoon geen interesse hebben, zonder goede reden, kan ik me voorstellen dat je geen zin hebt in etentjes met hen. Al was het maar voor de beleefdheid hadden ze best wat moeite kunnen steken in vragen naar jou en de baby, als ze dat kennelijk teveel moeite vinden zijn het ook geen leuke mensen.
Ik vind het ook bizar en heel begrijpelijk dat je er klaar mee bent! Kom op, vrienden of kennissen (moet geen verschil maken) hebben net een kleintje gekregen, hij komt er nog 'bij' zitten ook, en dan nog het stoicijns over andere dingen hebben? Nee, dat is gewoon asociaal. Als ze nou zelf geen kinderen hadden was het misschien nog te begrijpen maar dan nog vind ik het gewoon fatsoenlijk interesse te tonen. Ik begrijp dat niet iedereen 'ooht' en 'aaaht' bij een baby (al doe ik dat zelf wel), gewoon interesse tonen is de normaalste zaak van de wereld. Heb het hier ook, sinds onze dochter er is slinken de sociale contacten... maar ik vind het alleen maar goed. We hebben nu contact met de mensen bij wie we ons echt comfortabel voelen en met wie het dieper gaat. Oppervlakkige contacten hoeven voor mij niet meer.