Dus omdat het niets verandert in je leven (naar jouw inziens) telt het minder zwaar mee dan het hebben van een kind?
Overigens vind ik het argument 'wij betalen dus jullie doen precies wat wij willen' ook belachelijk. Je betaalt je gasten er dus voor die dag compleet naar je pijpen te dansen. Nee, dat is fijn zeg! Dat bedoel ik met overschatten van trouwen. Sommigen zijn alleen maar bezig met de buitenkant (het 'perfecte' feest, de 'perfecte tafelschikking', de 'perfecte jurk') ipv met waar het om gaat, een hoogdag in je relatie vieren met mensen die je dierbaar zijn. En die mogen zijn zoals ze zijn.
Uiteraard. Je gaat toch niet trouwen vergelijken met het krijgen van een kind? Een bevalling en kinderen veranderen je leven COMPLEET. Elke moeder moet dat toch beamen?
Ik vind je dan vooral erg dom en egoïstische want je verwacht van je gasten dat ze zich in jouw wensen kunnen verplaatsen en dat ze dat accepteren maar andersom ho maar. Dat klopt toch gewoon niet? Ik kan mij gewoon niet voorstellen dat je dat kan accepteren.
Ik heb het nog eens nagelezen, ik begrijp eigenlijk niet goed wat je bedoelt. 'Minder zwaar meetellen', wat bedoel je daar eigenlijk mee? Dat het als bruid belachelijk is om te eisen dat je beste vriendin haar pasgeborene achterlaat? Ja, dubbel ja.
Dat hoef je toch niet te doen, je bent niets verplicht. Ik erger me ook wel eens aan dresscodes, waarvoor ik nieuwe kleding aan moet schaffen. Als ik het wil dan doe ik het, als ik het niet wil dan niet, dan hebben ze pech of ik.
Elke moeder ja, maar de vriendin van TS is geen moeder en weet dat dus niet. Voor haar is haar trouwdag superbelangrijk nu. En is dat voor haar de grote verandering.
Maar een stel wat geen kinderen heeft die zal dat niet weten. Voor hun is trouwen dus het belangrijkste.
Alles goed en wel, maar de manier waarop de vriendin van TS probeert haar eisen door te drukken is kinderachtig, egoïstisch en kortzichtig. Ook al heb je geen kinderen ga je geen baby van 4 weken oud 'weigeren' als het de baby is van je beste vriendin! Een beetje inlevingsvermogen, daar gaat echt niemand dood van en daar wordt geen bruiloft minder leuk van. Maar als Bridezilla denkt dat omdat zij gaat trouwen zij het middelpunt is en alles en iedereen hiervoor moet wijken, heeft ze volgens mij de betekenis van trouwen niet eens begrepen. Het gaat misschien niet eens om de eis an sich, maar wel op de manier waarop.
De manier waarop, daar ben ik het met je eens. Een kind weigeren, welke leeftijd dan ook, dat kan ik begrijpen.
Je zei dat net, 'zij betalen ervoor dus je doet wat ze willen.' Dat is geen garantie voor een leuke, gezellige bruiloft lijkt me.
Belangrijk is iets anders dan levensveranderend. Als je getrouwd bent, bekijk het dan eens: is er iets anders aan de relatie tussen jou en je man? Pre en post wedding? Heeft die ene speciale dag je hele leven overhoop gehaald (in de positieve zin?) Ben je nu een 'ander mens'? Nee toch. Dat bedoel ik met levensveranderend.
En daarom moet je dit soort dingen ook bespreken. Je moet niet verwachten dat ze uit zichzelf dat begrijpen, maar ik vind wel dat je kunt verwachten dat ze je serieus nemen als je het uitlegt en dat ze het daarna wél begrijpen. Wat je nu zegt staat haaks op wat je eerder schreef. Jij wil dus de dresscode naast je neerleggen en iets anders aan doen. Tegen de expliciete wensen van het bruidspaar in. Maar je moet je wél neerleggen bij de eis, dat je je baby niet mee mag nemen? Ik vind, dat je je aan beide moet houden, trouwens. Ook aan de dresscode. En als je geen geld hebt om iets nieuws te lenen of iets te huren, of het zijn heel aparte eisen, waar je je niet prettig bij voelt (alle dames in legging met string of zo), dan vind ik dat je dat van tevoren aan moet geven bij het bruidspaar en er samen uit moet komen of je dan a) wel gaat, maar niet volgens de dresscode, b) niet gaat, of c) je tóch iets regelt, zodat je aan de dresscode voldoet, al dan of niet met hulp van het bruidspaar. En dito met die 'geen kinderen'-wens. Of eis. Daar dien je samen uit te komen. In het geval van TS wordt het eenzijdig besloten, zonder open te staan voor andere ideeën, oplossingen, compromissen, etc. Niet eerlijk. Dat getuigt wel van bijzonder weinig inlevingsvermogen...
Oftewel, het bruidspaar moet zich dan ook gewoon verplaatsen in de beste vriendin met haar kindje. Ze verwacht immers dat de beste vriendin dat ook doet bij haar toch? Waarom moet het van 1 kant komen? Omdat zij de bruid is? Omdat zij zich als god wilt voelen?
Soms wel, hoor. Er zijn anno 2017 nog steeds stellen, die pas gaan samenwonen na het huwelijk. Daarnaast heb ik nog een minder leuk voorbeeld, waarbij één van de twee als een blad aan de boom is omgedraaid nadat ze getrouwd waren. Het was ineens een heel ander persoon. Maar dat zijn uitzonderingen. Over het algemeen ben ik het met je eens. Na de wittebroodsweken is alles weer als vanouds in het dagelijks leven.