Gewoon eerst maar eens afwachten hoe het tegen die tijd allemaal loopt en dan beslissen of je er wel of niet bij kunt/wilt zijn. De baby zou ik iig thuis laten. Die dag draait niet om jouw wensen of die van je baby of van wie dan ook. Ik vind het eerlijk gezegd nogal wat om het bruidspaar lastig te vallen met het verzoek om een uitzondering te maken terwijl je prima weet dat zij die dag nu eenmaal heel anders in gedachten hebben. En dan mag je wel haar beste vriendin zijn maar dat geeft je niet het recht om haar voor een dilemma te stellen. Want als ze dan een uitzondering voor jou moet maken dan misschien ook wel voor een broer of een zus of een nicht..noem maar op. Zit te uiteindelijk anderen te pleasen op een dag die eigenlijk alleen om haar en haar man zou moeten draaien. Gewoon niet zo moeilijk doen en als je je er niet fijn bij voelt om de baby tegen die tijd alleen te laten dan blijf je lekker thuis. Daar moet zij dan weer begrip voor hebben.
Een lastige... Ik vind niet dat je een baby zo jong al kunt achterlaten met eventueel een flesje. Persoonlijk zou ik echt niet gaan. Ik denk dat je bij jezelf na moet gaan wat jij wil. Het is namelijk of de baby achterlaten met flesjes gekolfde melk en de hele dag gaan...of helemaal niet gaan ( of heel even) Dit laatste kan jullie relatie misschien op het spel zetten...maar dan zou ik me afvragen hoe sterk de band eigenlijk is. Dus stel jezelf de vraag...zonder aan je vriendin te denken: wat wil ik. En doe dat. Uiteindelijk gaat het er om waar jij je prettig bij voelt. Even mijn persoonlijke mening ventileren: wat ongelofelijk sneu altijd dat kinderachtige gemiep over een bruiloft...echt ik snap dit echt niet..."de ik mag iedereen en alles kwetsen omdat het mijn bruiloft is mentaliteit" " . Bah. Drama om niks. Lijkt Amerika wel. Ik ben er waarschijnlijk te nuchter voor.
Ik vind het eigenlijk wel een goede oplossing. Zo kan je aanwezig zijn en hoef je niet je kinderen heel de dag te missen. Wat wel jammer is dat als jullie beste vriendinnen zijn, hier niet gewoon over kunnen praten. Zonde dat dit tussen jullie in komt te staan.
Ik heb dit ook gehad met een vriendin. Kinderen waren absoluut niet welkom. Mijn dochter was 5 maanden oud en accepteerde absoluut geen fles. Ik gaf volledig borstvoeding. Mijn ouders pasten op. Ik ging direct na een voeding de deur uit en 4 uur later moest ik alweer richting de kleine om te voeden. Ik ben daarna niet meer terug gegaan, vriendin had hier ook begrip voor.
Ik begrijp jou vriendin eigenlijk wel. Ze maakt geen uitzondering en dat is haar goed recht. Hoe jij het oplost is jou "probleem". Je hebt aangegeven aan haar dat je het niet prettig vind dat de baby niet mee mag dus dan leg je het probleem bij haar terwijl dit helemaal niet aan haar is. Ik begrijp jou ook maar het is echt aan jou wat je met deze situatie doet. Je hebt het nu bij haar laten liggen en zij heeft eigenlijk voor jou de keize gemaakt, ook niet netjes en eerlijk, maar omdat je het probleem bij haar neerlegde heeft zij het opgelost voor haar, nog niet voor jou.
Wat is de mentaliteit dat een bruidspaar zou moeten hebben dan? De 'ik tel duizenden euro's neer voor een voor mij zeer speciale dag maar anderen mogen de invulling er van bepalen'? Onze gasten kregen bv niet voor niks ruim op tijd te horen wanneer wij zouden trouwen. Tijd genoeg om daar rekening mee te houden en aan hun de keus of ze daar wel of niet bij wilden zijn hoor. Niemand is er mee gekwetst.
Ik vind het echt krankzinnig om een vriendin te laten kiezen tussen een bruiloft of haar baby. Dat vind ik respectloos. Ik zou dan ook echt niet gaan. Dikke doei.
Haha, ik ook niet, of zonder baby thuis, maar ik vind bruiloften meestal ook vreselijk onromantische toneelstukken .
Bedankt voor jullie (zeer diverse) reacties. Nog wat toelichting: ik heb er een heel lang gesprek met haar over gevoerd, wilde er graag over praten namelijk en kijken of we tot een oplossing konden komen. Ze heeft zelf geen kinderen en gaf in datzelfde gesprek aan dat ze het regelmatig vervelend vindt als ik mijn zoon eens meeneem naar haar toe bijvoorbeeld. Ze stoort zich in het dagelijks leven dus ook wel eens aan mijn kinderen (of die van anderen want ze klaagde ook over haar pasgeboren neefje die aandacht van mama vroeg tijdens een bezoek). Het op een later moment beslissen is geen optie, ze wilde het per se nu weten ivm de kosten. Dus ik en mijn man zijn ook definitief geen daggasten meer, ook daar valt niet meer over te praten gaf ze aan. Ik vind het heel moeilijk om nu nog enthousiast naar haar bruiloft te vragen, puur omdat ik mij een soort buitengesloten voel. Ook twijfel ik inderdaad heel erg aan onze vriendschap, misschien zijn we te veel uit elkaar gegroeid.
Nou ik zou mijn baby van 6 weken sowieso niet een hele dag bij een ander willen laten. En als je door te vragen of de baby mee mag ineens niet meer als daggast welkom bent, dan zou ik al helemaal geen moeite doen om er ook maar een minuut bij aanwezig te zijn.
Rot voor je, maar het lijken terechte gevoelens. In ieder geval in deze periode dat zij zich niet kan of wil verplaatsen in de belangrijke wensen die haar beste vriendin (die nu eenmaal moeder is) heeft. Jij probeert dat voor haar wel door te kijken naar een oplossing voor een lange periode weg van net geboren baby, om haar feestje mee te maken, op haar voorwaarden. Ook al weet je nog niet hoe het dan is natuurlijk, maar je probeert te anticiperen erop.
Jammer dat ze zo reageert. Ik zou als ik jou was ook gaan nadenken wat de waarde van jullie vriendschap is. Kennelijk heeft zij het niet zo op kinderen (in het algemeen) en uiteraard is dat haar goed recht. Echter zijn kinderen in jouw leven wel belangrijk (anders heb je er geen ). Dan aan jou de vraag: is dat een dealbreaker, of kan je de vriendschap verder gaan 'zonder kinderen'. Dus afspreken zonder kinderen, en bijv alsnog naar haar bruiloft gaan. Maar even voor mijn beeldvorming: wil ze je sowieso door dit voorval niet meer als daggast (de vraag of de baby mee mag) , of omdat jij nu niet met zekerheid kan zeggen dat jullie erbij zijn ivm de kosten en ze daarom nu die beslissing moet nemen?
Poeh! Ik denk dat het niet eens om de bruiloft gaat ten diepste. Het gaat om een vriendschap die verandert. Jullie maken verschillende keuzes in jullie leven en de bruiloft van je vriendin maakt dat helder en pijnlijk zichtbaar. Het gesprek kan je beter verschuiven van bruiloft naar jullie vriendschapsband. Ik snap dat je het moeilijk vindt dat jullie levens zo uit elkaar gaan lopen. Sterkte!
Wat jammer dat het zo loopt. Ik snap jullie allebei wel, haar dat ze geen zin heeft in een baby tijdens de bruiloft, maar ook jou vanwege het voeden en de kleine is dan nog wel echt jong.. Ik zou denk ik eventjes gaan, als ik überhaupt nog zou gaan, want in je andere bericht te lezen speelt er meer dan alleen de bruiloft.
Als jou vraag of je eventueel je baby mag meenemen al leidt tot de 'uninvite' als daggast zou ik een nieuwe 'beste' vriendin gaan zoeken...
Ik zou hier zelf helemaal geen moeite meer in steken. Niet perse om haar wens van een kinderloze bruiloft, maar hoe jij het verder omschrijft.
Hmm ik heb hetzelfde aan de hand gehad. Ik was 3 weken na de bevalling daggast bij een vriendin met slapen. Maar ook geen kinderen. Dat snap ik op mijn bruiloft hadden we ook ''geen kinderen'' policy maar dat was ook wat makkelijker ik had toen pas twee vriendinnen met kinderen en die babys waren toen al wat ouder. Mijn vriendinnen gaven toen zelf aan dat ze zelf ook liever geen baby erbij hadden want ze wilden zelf een feestje vieren dus de baby's konden worden ondergebracht. Als één van beide problemen had gehad met voeden had ik voor een baby echt wel een uitzondering gemaakt. Kijk je wil niet dat ze de ceremonie bij elkaar krijsen maar dan waren ze vast wel met ze naar buiten gegaan. Maar goed, ik was dus ook daggast maar geen kinderen welkom. Maar ik was net bevallen en buiten dat het een dikke huilbaby was, ik dik in mijn hormonen zat (ik voelde me zo ontredderd) gaf ik ook nog eens borstvoeding en dronk hij na 3 weken natuurlijk nog helemaal niet uit een fles. Sterker nog, ik kon ook niet kolven. HIj dronk om de 2-3 uur en hoe ik het ook uitrekende (misschien alleen naar de ceremonie? Alleen naar receptie?) ik zou het niet redden om even daar heen te gaan zonder baby omdat hij onherroepelijk dan ergens moest eten. En hij mocht niet mee. Tja, toen heb ik dus besloten niet te gaan. Heel jammer en vervelend dat ik niet aanwezig was, echt waar. IK ken haar al lang en had er graag bijgeweest. Maar het ging niet. Ik kan moeilijk mijn baby laten verhongeren. Overigens heeft zij daar nooit moeilijk over gedaan wat ik heel fijn vindt want ik vond het zelf al vervelend genoeg om als newborn moeder die het al lastig vond dat haar hele leven veranderde ook direct zo'n keuze te maken. Maar ja, een newborn moet eten HEt is vervelend dat het zo loopt. Persoonlijk zou ik bij 6 tot 8 weken even afwachten hoe het gaat. Misschien pakken ze al een flesje. Kolf je wel genoeg. Kan er een keer poeder in (nou ja als je dat wil) Ik zou dus geen toezeggingen doen maar aangeven dat je komt mits het haalbaar is. Punt.
Sorry TS maar ik sluit me hier ook bij aan... Al vind ik ook jouw standpunt begrijpelijk hoor. Ik hoop toch zo dat jullie een middenweg kunnen vinden en dat dit opgelost wordt!