Die bruid merkt er toch niks van als die baby in een afgezonderde ruimte is? Waarom moet ts dan heen en weer vliegen, op en neer om haar kind te voeden? Dat is toch absurd? Ik kan er gewoon niet over uit, wat een egoïstisch mormel is dat zeg.
Dat zeg je wel want jij vind dat iedereen gewoon moet doen wat het bruidspaar wilt omdat dat hun dag is en hun geld. Jij moet als gast volgens jou gewoon alles opzij schuiven en niet zeuren. Maar goed, het is een gebed zonder eind bij jou merk ik al
Ik geef heel duidelijk aan dat je zelf die keuze kunt maken door er niet in mee te gaan. Goed lezen! Jij kunt toch niet bepalen of jouw kinderen welkom zijn op andermans feest.
?? dus de gasten mogen ook niet met elkaar praten? want dan krijgt ze ook geen aandacht sorry maar dat is toch geen vriendin?
Nou en daar zat ik dus ook aan te denken. Ik schreef ook eerder dat ze worstelt met een persoonlijke ontwikkeling. Ze is aan het veranderen als mens (mede door bepaalde recente gebeurtenissen in haar leven) en het lijkt alsof ze zichzelf een beetje kwijt is. Wat ik in de basis gewoon heel erg rot en sneu voor haar vind. Ik heb haar heel hoog zitten en ging altijd door het vuur voor der, moge dat duidelijk zijn. Maar er is bij mij ook een grens en het voelt in mijn hart alsof ze nu die grens bereikt heeft. Ik vind het heel jammer en verdrietig dat het zo loopt maar ik moet gewoon ook aan mijzelf en mijn kinderen denken.
Idd vreselijke instelling. Dat is ook wat ik met die bridezilla's eerder bedoelde...degenen die gaan trouwen om in het middelpunt te staan. Wij zijn gaan trouwen omdat we dat leuk vonden en omdat we een feestje met vrienden en familie wilden. Niet omdat ik de hele dag in het middelpunt wilde staan waar iedereen naar mijn pijpen danste....brr
Ik gok zo dat deze bruid een erg eenzaam leven tegemoet gaat als ze dit gedrag blijft vertonen naar haar omgeving.....
Speciaal om mezelf nog eens duidelijk te maken voor sommige want er ontstaat nog al verwarring. Ik vind dat je het moet respecten als iemand de wens heeft om geen kinderen er bij te willen hebben op hun bruiloft. Wat voor reden je dan ook mag hebben, ik ben van mening dat die dag de bruid en bruidegom bepalen. En wat je daar verder mee doet is aan jou. Dat de bruid nu zo moeilijk doet en de uitnodiging intrekt vind ik ook niet terecht, ze is duidelijk teleurgesteld maar iets meer begrip voor ts zou haar ook sieren. Dat begrip kun je eventueel ook tonen door niet van je standpunt af te stappen en gewoon af te wachten tot een paar weken van te voren. Dat doet de bruid niet en dat is jammer. Verder vind ik helemaal niets en spreek ik mezelf niet tegen. Ik heb gewoon begrip voor beide kanten van een situatie waarbij kinderen niet gewenst zijn op een bruiloft. En nu ben ik er klaar mee. Ik heb het geprobeerd uit te leggen maar blijkbaar wil het niet doordringen. Ik snap ook dat het moeilijk te begrijpen is als je het vanuit jezelf als moeder bekijkt. Ik ken ook andere situaties waardoor ik ook kan begrijpen hoe het soms voelt voor kinderloze mensen en het onbegrip wat hier bij kan komen kijken.
Ja dat begrijp ik. Je moet jezelf en je kinderen ook niet compleet wegcijferen voor haar als jij dit niet kunt opbrengen, ondanks haar zware periode. Maar ik denk dat ze dat ook ooit nog wel eens gaat beseffen.
Nou dit inderdaad, je wilt je dag toch gewoon vieren met de mensen die je liefhebt? Maar ik denk dat er heel veel vrouwen zijn die hun bruiloft zien als de enige dag dat ze een prinses kunnen zijn en dat de dag om hen draait.
Je vriendin is erg star. Je kan een hekel aan kinderen hebben, maar ze zijn er nu eenmaal. Het zou haar sieren dat ze met je mee zou denken om naar een oplossing te zoeken. En er zijn genoeg oplossingen te vinden. Ik heb bijvoorbeeld een keer een hotelkamer geboekt in de buurt van de feestlocatie zodat ik tussendoor kon kolven. Als je moeder bv in de buurt zou zijn met de baby en jou belt als het nodig is, hoeft je vriendin geen last te hebben van je kindje. Dat ze het bij voorbaat al teveel moeite vindt om er überhaupt over mee te denken, zou voor mij de feestvreugde zodanig dempen dat ik alleen nog maar eventjes naar het stadhuis zou gaan. (En de gevulde envelop lekker zelf houden )