Bruiloft vriendin

Ik vind het nu klinken of je vriendin iemand is met een controleprobleem en weinig inlevingsvermogen, in de war. Heeft ze psychische problemen dan zou ik me nog proberen in te leven mbt haar nukken.

Zo niet, zou ik me heel erg achter mijn oren krabben mbt haar waardering voor de vriendschap. Zij is jouw beste vriendin zeg je, maar ben jij dat ook voor haar?

Sterkte hiermee.

 

Tjonge wat een discussie weer!!
TS wordt door haar vriendin gedwongen om nu al te beslissen of ze er een hele dag bij kan zijn. Dat kan ze niet! Logisch, want je zult eerst moeyen afwachten hoe je hersteld na de bevalling en hoe het met je baby en de BV gaat.
Dat zijn allemaal onzekerheden, dus logisch dat ze een slag om de arm wil houden.
Maar nu heeft de bruid, omdat ze het nog niet met zekerheid kan zeggen, haar van de lijst met daggasten geschrapt!!
Dat is wel heel erg! Ik zou me echt gaan afvragen wat deze vriendschap nog waard is.

Als je nu al geen daggasten meer bent is eigenlijk al bepaald dat je niet moeilijk hoeft te doen over de bruiloft.
Ikzelf zou er dus niet meer heen gaan. Overdag ben je niet meer welkom. Savonds nog wel Neem ik aan? Maar mijn ervaring met bv is dat juist op die leeftijd ze savonds maar 1 ding willen: MAMA!
Dus in de avondkon ik al helemaal niet weg zonder baby.

Ik heb 7 kinderen, alle 7 hebben ze een jaar bv gehad. En ik heb nog nooit gekolfd. Geen druppel, dus of het dan al wel of niet zou kunnen heb ik geen idee van. Maar kan me voorstellen dat dat echt niet lukt.
Ik nam mijn kleine baby dus overal me naar toe. Of als dat niet ging bleef ik thuis.
Ik heb ook een paar keer een bruiloft gehad waarbij de kinderen niet waren uitgenodigd. Maar daar ging mijn baby dus wel mee naar toe. Dat vond het bruidspaar logisch. Gelukkig anders had ik er niet bij kunnen zijn!

Veel sterkte met deze situatie. Heel jammer dat hierdoor een vriendschap onze druk komt te staan.
Hopelijk komen jullie er samen uit!.

 

Als mijn beste vriendin het al teveel moeite vindt om na te denken of mijn pasgeboren baby mee mag op haar bruiloft dan zou ik zeggen: prima als jij mij niet op je bruiloft wilt hebben dan respecteer ik dat.
En dan zou ik niet gaan.

Ik zou me niet in allerlei bochten gaan wringen en op en neer gaan rijden. Een baby van 6 of 8 weken hoort gewoon bij zn ouders. Als die niet welkom is dan zou ik mij als ouder ook niet welkom voelen.

Ik weet dat sommige mensen liever geen kinderen willen op hun bruiloft. Ik kan niet zeggen dat ik dat snap, maar ik respecteer dat wel. Maar een baby'tje hoeveel last heb je daar nou van?
Als die gaat huilen dan gaat de moeder toch even met de baby buiten lopen.
En als je als bruid het al teveel moeite vindt om er over na te denken, tja dan kan je beter het nadenken aan de moeder overlaten.

 

Ik wilde ook geen kinderen op mijn bruiloft, maar mijn vriendin met baby van krap 2 maanden oud was natuurlijk welkom. Ze gaf ook bv, dat is gewoon ontzettend lastig ivm kolven op die leeftijd.
Ik heb er niks van gemerkt, kindje sliep alleen maar.

 

Ik zou me daar niet nu al druk over maken, laat de bruid dat maar doen . Jij ziet tegen die tijd wel wat er mogelijk is.

 

Toen ik mijn eerste kindje verwachtte wist ik al dat wij een bruiloft zouden hebben bij goede vrienden, ook zonder kinderen, 3 maanden na de geboorte. Ik heb oppas geregeld (mijn kindje zou bij mijn zus 'logeren') want het was ook nog met een overnachting... En natuurllijk ging dat allemaal goed en prima en bla bla... Maar als ik eerlijk ben, vanaf het moment dat mijn dochter geboren werd, ging die bruiloft als een last in mijn gedachten spoken. Ik vond het zooooo moeilijk om haar dan een avond/nacht achter te laten. (ze zou dan precies 3 maanden zijn). Mijn eerste kind, nog helemaal aan mij verbonden en ik aan haar... het ging niet om het praktische, het was vooral emotioneel heeeel lastig. Achteraf gezien denk ik: had ik het mezelf maar niet zo moeilijk gemaakt, ik had gewoon thuis moeten blijven. Dat was namelijk wat IK wilde. Ik vond de bruiloft mooi maar het was de emoties echt niet waard.

 

Ik heb je vorige topic nog eens gelezen en toen waren veel reacties juist tegenovergesteld.
Ik heb geen kinderen en kan me daarom misschien niet zo goed in jouw situatie verplaatsen en wel in die van de bruid.
Nu geeft iedereen af op jouw beste vriendin en wordt er zelfs al geopperd of ze geen psychische problemen heeft?
Aan de andere kant, het is haar dag. Als zij al meerdere keren heeft aangegeven dat er geen kinderen bij mogen zijn waarom dat dan niet respecteren.
Net zo goed als jij denkt: ik snap niet dat ze het niet begrijpt, heeft zij dat misschien ook.
Als kinderloze heb ik totaal geen idee hoe kwetsbaar een twee maanden oude baby is, en dat heeft zij misschien ook niet?
En daarbij het duurt nog meer dan een half jaar voor het zover is, is het jullie het beiden waard om daar nu al je vriendschap voor op het spel te zetten?

 

Het ligt er maar net aan wat voor oppas je hebt en hoe je je er zelf bij voelt, of een hele dag oppassen kan.
Met borstvoeding is het echt wel lastiger, een kind van 6 weken drinkt dan nog maar net of helemaal niet uit een fles, je moet kolven, baby kan regeldagen hebben. Dat heb je met de fles helemaal niet.


TS, dat de vriendin geen kinderen op de bruiloft wil, dat is haar goed recht. Dat de baby van je vriendin niet welkom is, snap dat ergens ook wel, want als er meer baby's in de familie/vriendenkring zijn, waar leg je dan de grens? Iemand met een baby van 3 maanden vindt misschien dat haar baby niet een hele dag naar een oppas kan. En iemand anders met een baby van 6 maanden voelt zich dan misschien gepasseerd dat ze niet met haar baby mag komen, want waarom die van 3 maanden wel? Dus dan maar 1 lijn trekken en aangeven, ik wil geen enkel kind op de bruiloft. Zeker als je zelf niets met kinderen hebt, snap ik dat op zich wel.

Snap ts ook, dat ze nog niet weet of het gaat lukken zonder baby te komen. Dus even afwachten hoe of wat, dat vind ik heel logisch. Maar haar vriendin wil al weten of ze komt overdag of niet (zonder baby dus). Waarschijnlijk ivm de kosten, maar goed, dat kan je vast later nog wel doorgeven of er 50 of 51 daggasten komen. En wat kost dat, 100 euro misschien? Op een hele bruiloft? Ik zou dan zelf zoiets hebben van, dat zien we tegen die tijd wel. Komt mijn vriendin wel, superleuk! Komt ze niet, jammer van het geld, maar begrijpelijk. Het is dus erg jammer dat je vriendin zo star is en ik snap je gevoel wel over hoe zij er nu mee omgaat. Maar je geeft ook aan dat er wat psychische problemen bij je vriendin spelen toch? Aan jou om in te schatten of haar reactie daardoor komt of niet.

 

Starheid in een relatie is sowieso niet gezond. Wat ik lees, is dat jij het geprobeerd het te bespreken en een oplossing te zoeken en dat zij voet bij stuk houdt.

Het enige wat ik in háár voordeel kan bedenken, is dat ze waarschijnlijk geen flauw benul heeft van baby's, borstvoeding, etc. en dat ze daarom geen begrip toont.

Heel eerlijk, denk ik dat zij misschien wel jouw beste vriendin is, maar dat dat andersom niet zo is. Ik kan me niet voorstellen dat je je beste vriendin zo opzadelt met een dilemma... Zoals ZIJ dat dus doet.

Heel jammer...

 

TS gaf zelf aan dat haar vriendin in de war leek/is, maar dat ze het niet netjes vindt daar verder over uit te wijden. Dus er speelt psychisch wel iets denk ik dan.

En ik ben het verder eens met wat je schrijft, maar de onenigheid komt juist doordat die vriendin ts nu helemaal niet meer als daggast op de lijst heeft staan. Ze had ook aan kunnen geven dat ze wel zou zien of ts zou komen of niet.

 

Ze doet zelf exact hetzelfde. Kijk, dat je als bruid geen rekening hoeft te houden met de wensen van je gasten, oké. Maar dit is niet zomaar een wens. Je hebt een kind, dat afhankelijk is van jou. Het feit, dat ze zo star is, niet mee wil denken aan een compromis (en jij wel), vind ik veel kwalijker. Ook dat ze je direct als daggast schrapte, vind ik kwalijk. Ik vermoed, dat ze dit bij voorbaat al van plan was en misschien een excuus zocht. Ik zou in dit geval ook erg twijfelen aan de vriendschap.

 

Tuurlijk is het haar dag en is het zeker haar goed recht om geen kinderen erbij te willen. Maar dan kun je ook niet verwachten dat iemand al voor de baby überhaupt geboren is al kan garanderen dat ze erbij is.
En wbt een idee hebben hoe het gaat met een jonge baby; ts heeft al een kind. Als haar beste vriendin zou ze toch wel eea gezien en meegemaakt hebben en bij de het tweede kindje iets meer begrip kunnen opbrengen dan wanneer ze helemaal niemand om zich heen zou hebben met een baby.

 

heel eerlijk?
als ik een bruiloft zou hebben van een vriendin (beste of niet) en ik zou dan een 6 weken oude baby hebben zou ik zelf direct aangeven dat ik er niet de hele dag bij zou kunnen zijn (t feit dat ik een 6 weken oude baby niet een hele dag bij een oppas achterlaat nog terzijde).

ik zou wel zeker alles op alles zetten om in elk geval proberen bij de ceremonie te zijn, en evt receptie als ze dat hebben.
dit zou ik dan op die manier met haar overleggen.

ik zou juist onwijs veel stress krijgen van t idee dat ik er een hele dag bij MOET zijn. maar goed, ik was ook echt bij lange na niet fit genoeg na de bevalling, wekenlang niet....dus tja...ik had het zelf echt niet getrokken hoor zo'n hele dag

en respectloos wat ze over jouw kind zegt....tja...wij ouders vinden ons kroost natuurlijk allemaal engeltjes en vinden er niks of maar bizar weinig op aan te merken. maar ik vind ook wel eens andere kinderen vervelend, en kan me ook voorstellen dat anderen ook onze dochter als vervelend zouden kunnen ervaren.
als ik het lees begrijp ik er trouwens meer uit dat zij het vervelend vind dat het kind aandacht van de mama's opeist waardoor de mama's toch meer afgeleid zijn en minder aandacht hebben voor die vriendin. is dat dan egoistisch? misschiel wel, misschien niet. maar soms is het nou eenmaal gewoon prettiger om ongestoord samen te zijn, zodat je gesprekken tenminste ook echt ergens over kunnen gaan.

nog even op topic. ja dus lekker boeiend dat je nu geen daggast meer bent en niet de godganse dag op sleeptouw genomen wordt, maar dat betekent toch niet dat je helemaal nergens meer een deel uit kunt maken van haar bruiloft?
ga daarover in overleg dan, eventueel t.z.t. als je beter in kunt schatten wat haalbaar is...

 

Ok, uiteraard hoef je hier niet uit te wijden over haar persoonlijke issues, dat is ook niet relevant. Ben alleen aan het gissen wat haar beweegredenen kunnen zijn om te reageren hoe zij reageert.
Ik denk dat je vriendin niet weet wat kinderen 'inhouden'. Hier zie ik allemaal reacties van: een kind van 6 tot 8 weken laat je niet een dag bij de oppas, maar no offence: toen ik nog geen kinderen had dacht ik ook, wat doen die mensen moeilijk. Toen dacht ik bijv. ook: mijn kind zal echt geen driftbui in een winkel krijgen en ik zou mijn kind wel stilhouden in het vliegtuig, kom op, daar doe je toch je best een beetje voor.
Inmiddels een hoop bijgeleerd wat betreft kinderen

Met dat in mijn achterhoofd denk ik: je vriendin ziet jou alleen maar moeilijk doen. En krijgt daardoor misschien idee dat je haar niet belangrijk genoeg vind.
En natuurlijk weten wij dat dat niet zo is, maar misschien zij dus niet.

Ik zou het even laten rusten, en dan weer het gesprek aangaan, als je tenminste de vriendschap wil behouden.

 

Als je dát al niet over hebt voor je beste vriendin, dan vraag ik me af wat er mis is met haar...


Trouwens, waarom wil ze per sé NU al definitief weten of je daggast bent? De bruiloft is over een half jaar!!! De locaties willen altijd ruim van tevoren een indicatie van het aantal gasten, maar je kunt altijd een of twee weken van tevoren nog een beetje bijschaven (en paar meer of minder). Normaal is een RSPV trouwens ook ca. 6 weken van tevoren! Daarom denk ik, dat er meer speelt.

 

Je geeft aan dat je het eigenlijk al gerespecteerd had dat er geen kinderen mee konden, maar dan nog begin je er over.
Tuurlijk valt over alles te praten, maar ze heeft blijkbaar een visie van haar dag waar geen kinderen in passen.
Aan de ene kant ben ik echt zo iemand die denkt: jouw kind, jouw probleem, omdat ik echt niet weet wat het inhoud.
Voor m'n beste vriendin zou ik mijzelf misschien nog kunnen proberen te begrijpen of in te leven.
Maar waar is het respect en inlevingsvermogen van mijn vriendin als ik aangeef dat ik er geen kinderen bij wil en ze blijft er toch op terug komen?

 

Ik vind van niet.

 

Ik vind dat respect van beide kanten moet komen, jij vraagt om iets te respecteren, maar je doet het niet voor haar, want je respecteert haar beslissing dat er geen kinderen mogen komen al vanaf het begin af aan niet.
Ik snap dat je naar een oplossing zoekt om een oppas mee te nemen en de baby in een andere ruimte te laten met een oppas. Maar stel dat er geen andere ruimte is? En hoe gaat je oppas aan eten en drinken komen?