Momenteel ben ik 24 weken zwanger en merk ik dat ik - afgezien hevige rug- en ribpijn als gevolg van een ongelukkige kneuzing begin dit jaar die ik maar gewoon moet uitzitten - dat ik vooral 's avonds en 's nachts een onaangename buipijn heb. Ik kan het lastig omschrijven. Het zit vooral in mijn onderbuik en het is meer een erg drukkend, pijnlijk gevoel wat echt van links naar rechts aanvoelt (dus horizontaal). Ik word en soms wakker van en sowieso slaap ik momenteel wat minder goed. Me gewoon op mijn zij draaien lukt ook niet goed. Heb dan echt het idee dat ik mijn buik moet ondersteunen of 'vastpakken' (voor zover dat lukt, haha). Ik weet dat ik voldoende rust moet houden, ontspannen en dat hele verhaal, maar feit blijft wel: ik werk momenteel 40u per week en doe héél erg mijn best om na mijn verlof met een contract terug te komen. Een stapje terug doen voelt een beetje als 'falen' en ik wil écht heel graag na mijn verlof nog een baan hebben. Rusten doe ik wel 's avonds, in de weekenden en gelukkig doet mijn man ook gewoon wat meer in het huishouden en andere dingen als ik aangeef dat ik gewoon erg moe ben of buikpijn heb, maar telkens meer pijntjes krijgen lijkt me ook niet helemaal de bedoeling. Die buikpijn is dus nieuw voor me, zou het iets van bandenpijn kunnen zijn? Harde buiken, daarvan weet ik niet hoe ze voelen. Ik denk dus niet dat het dat is, anders zou ik het wel herkennen. Mentaal heb ik wel een beetje stress (hebben momenteel een bod gedaan op een huis want moeten wel spoeding voor of na de bevalling verhuizen, drukke baan, daarnaast dagelijkse rompslomp etc) maar ik heb niet het gevoel dat dit TE VEEL is. Ik bedoel, alle werkende mensen ervaren wel een gezonde dosis stress (zolang je maar wel kunt loslaten), toch? En zwanger of niet, het huishouden etc. gaat óók gewoon door..
Ik snap dat je niet rustig aan wil/kunt doen, maar je lichaam geeft wel aan dat het meer rust nodig heeft dan dat het nu krijgt. Harde buiken horen op dat termijn nog geen pijn te doen. Ze horen onprettig aan te voelen, maar geen pijn. Teveel pijnlijke harde buiken kunnen voor weeenactiviteit zorgen wat je nu echt nog niet wil. Kun je tussendoor niet iets vaker gaan zitten op je werk of met je baas overleggen om wat meer pauze momenten in te lassen op evt kortere werkdagen. Negeer de signalen die je lichaam geeft niet.
Harde buik of niet, Je lichaam geeft een signaal af, dus ik denk toch dat je een stapje terug moet doen meid, misschien zelfs zowel werk als prive Dus een aantal uur minder gaan werken en. Evt een huishoudster? Boodschapjes laten bezorgen? Je kan jezelf nu niet vergelijken met iemand die niet zwanger is qua inspanning Een harde buik trekt samen en je buik voelt hard, tijdje later voelt je buik weer soepel aan
Het klinkt als bandenpijn, ik heb het een paar weken geleden gehad. Onderin, van links naar rechts echt een nare pijn die aan bleef. Geen krampen die komen en gaan. Het bleek een groeispurtje te zijn. Rust houden, af en toe een uur op bed gaan liggen en mijn buik verwarmen (met een kruik of pittenzak of iets dergelijks) was het advies. En dat hielp ook wel, na een dag of 3-4 was het over, gelukkig! Zoals de dames hierboven zeggen, pak toch je rust, doorgaan terwijl je lichaam signalen geeft (die kun je beter niet negeren) lijkt me ook niet goed voor je stress-gevoel....
Het klinkt echt als bandenpijn. Als je harde buiken krijgt merk je echt wel het verschil. Dat is een harde bal die geen zeer doet en na een minuutje of zo weer ontspant. Ik heb nu bij deze tweede zwangerschap ook bandenpijn sinds week 18 en schrok me in het begin rot (eerste helemaal nergens last van gehad). Mijn verloskundige zegt dat het voorkomt tussen week 18 en 24 omdat je baarmoeder dan een groeispurt doormaakt. Als het goed is rust na 24 weken je baarmoeder op/in je bekken waardoor je minder last van je banden zou moeten hebben. Ik ben de rust zelve en ook ik heb er last van. Soms als ik een hele dag heb gezeten en dan ineens ga lopen. Rust is uiteraard goed en daar verdwijnt het bij mij ook mee, maar het hoeft niet per se een teken te zijn dat je teveel doet. Dus maak je daar geen zorgen om.
Bedankt voor de reacties. Ik ga eens kijken op welke vlakken ik het inderdaad rustiger aan kan doen. Boodschappen laten we gelukkig al lekker bezorgen Verder is het voornamelijk ook mentale rust die ik denk ik meer moet nemen. Sowieso ben ik van nature al iemand die graag veel doet, veel moet van zichzelf en ook altijd overal controle over wil houden. Loslaten is niet zo mijn ding, zeg maar haha. Al kan ik wel serieus heerlijk genieten van een middagje netflix/boekjes lezen. Gisteren moest ik van mijn van verplicht even (al is het maar een half uur) plat op bed liggen. Onwijs saai, maar het hielp wel even. Ook in de weekenden heb ik heel bewust enkel dingen buiten de deur gepland als ik méér dan 2 dagen achtereenvolgens vrij heb (heb mijn werk momenteel zo ingericht dat ik eens in de 2 weken een dag vrij heb, dus ene week 40u werk en andere week 32). Ik wil en moet in het weekend echt gewoon bijkomen. Het is even zoeken naar een juiste balans hè.. Merk ook dat ik de hele huizenjacht eigenlijk heel spannend vind en daarbij is de baanonzekerheid ook echt een energievretende factor! Het gekke is dat wanneer ik ga sporten (op een rustig en relaxed tempo) en dus in beweging ben, mijn rug hier wel echt baat bij lijkt te hebben!
Lichte beweging is zeker goed. Zo houd je je lichaam sterk en soepel. Als ik een hele dag inactief ben, heb ik veel meer last van mijn rug en stuitje dan op een dag waarin ik meer bewogen heb. Verder denk ik ook aan bandenpijn. Ik zou het wel goed in de gaten houden en proberen te rusten waar je kan. Ik heb afgelopen week een week 'verplichte rust' moeten houden omdat ik harde buiken kreeg. Op deze termijn niet abnormaal, maar door mijn ervaring met mijn tweede (met 34 weken opgenomen in het ziekenhuis met weeënremmers) wilde de gyn geen enkel risico nemen. Ik heb dus afgelopen week bewust weinig gedaan en heb geen harde buiken meer gehad. Daar komt bij dat werk (werk ook nog 4 dagen) best wel een last legt op je, niet alleen lichamelijk, maar vooral psychisch.
Het loslaten is inderdaad heel lastig en het accepteren dat je steeds rustiger aan moet gaan doen ook. Ik heb tijdens mijn kraamweek nog verschillende huilbuien gehad omdat ik graag iets wilde gaan doen, maar met koorts door de stuwing gewoon niks voor elkaar kreeg Het is maar voor eventjes en als je straks bent bevallen en bent hersteld kun je gewoon weer doen wat je wil.
Hoi hoi! Is voor mij ook heel herkenbaar hoor, met name op de momenten dat mijn kleintje een groeispurt heeft, en mijn buik flink aan het oprekken is. Buiten op tijd rusten heb ik enorm veel (gehad) aan een ondersteunende buikband. Ik heb er 1 van het merk carriwell gekocht (bij de babydump, ik meen me te herinneren een euro of 15). Die trek je met klittenband op je rug strak, en dat geeft een beetje hetzelfde gevoel als je buik vasthouden. Was bij mij echt bijna dat en nacht verschil, en pak hem (met 33 weken) nog steeds wel eens als ik een lange dag heb. Edit: vk heeft me trouwens wel aan geraden hem met mate te gebruiken, anders worden je spieren lui
Ik heb gisteren best een goed gesprek gehad met mijn werkgever. Daarin ook mijn rugklachten benoemd nog eens en dat ik het wel lastig vind om een stapje terug te doen. Hoewel ik echt naar mijn lichaam moest luisteren en zelf moet aangeven wat ik nog wel en niet trek, snapte hij wel dat het toch een beetje vanuit mij voelde als 'opgeven' (ik bedoel, ik wil dat contract)! We hebben het volgende afgesproken. Ik ga iets minder werken, van 40 naar 36 uur (dat lijkt erg weinig verschil maar het scheelt een halve dag) en dan ga ik 4 dagen op kantoor werken en dus een halve dag thuis. Ikzelf denk dat het gevoelsmatig heel veel uitmaakt: 5 dagen vroeg op, heen en weer rijden, 2 rustdagen waarop alles gewoon door gaat en dan hoppa weer werken. Nu dus 4 dagen heen en weer rijden en 3 dagen thuis rustig aan rommelen (en dus een halve dag thuiswerken). Ik hoop dat het veel uitmaakt haha. Volgende week met Hemelvaart gelukkig een kort weekje want die vrijdag had ik sowieso al een vrij dagje gepland. Gisteravond zat ik op de bank en mijn buik ging echt alle kanten op. Zó leuk! Dan vergeet je toch even alle kwaaltjes en wat ben ik dan trots! Heb het zelfs op video kunnen vastleggen! Zelfs mijn man verbaasde zich erover hoe krachtig de bewegingen al worden! Dan vergeet ik even alle woon- en werkzorgen.. Ben zo benieuwd hoe hij er straks uitzien!
Het is inderdaad banden pijn volgens mij maar mocht je wel echt harde buiken krijgen waarvan het ritmische steeds terug komt is echt super belangrijke dat je echt heel stuk meer rust neemte. Snap je baan is belangrijk maar je baby nog meer!
Ja dat is absoluut zo! Morgen werk ik 's ochtends thuis en 's middags heb ik lekker helemaal niets gepland. Geen klusjes, geen huishouden, boodschappen laat ik bezorgen, was laat ik lekker zitten tot mijn man er weer is en ik ga gewoon: 1) bankhangen; 2) boekjes lezen; 3) Netflixen 4) lekkere koffiespecialiteiten maken; 5) last but not least: genieten dat ik een jaarcontract krijg!!!! Gisteren te horen gekregen! Zo blij! Valt die last weer van mijn schouders!
Lijkt me een prima stap die je gemaakt hebt. Je merkt snel genoeg of het voldoende is En gefeliciteerd!!