Mijn eerste zwangerschap was een regelrechte ramp. Dit keer heb ik ontzettend veel geluk, ik heb werkelijk nergens last van.... Maar ik heb wel het gevoel dat ik niet genoeg kan genieten. Ben druk met mijn dochtertje, werk en toch wat sneller moe enzo. Er moet nog het een en ander gebeuren voor de baby en dit wordt onze laatste zwangerschap. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik dit alles niet meer ga meemaken, maar kan ook geen afscheid nemen... Ik kan niet genoeg genieten voor mijn idee..... Nog 1x die magische schopjes in mijn buik, nog 1x die mooie buik en de aandacht die daarbij hoort, nog 1x die mooie kraamtijd.... en dan is het voorgoed voorbij.....
Ook heel herkenbaar Ik had rond de 20 weken ook een topic hierover geopend. Ik heb inmiddels wel wat meer zwanger-zijn-gevoel, maar helaas ook meer dit-is-de-laatste-keer-gevoel. Althans, waarschijnlijk de laatste keer. Ik wil dolgraag nog een derde, maar mijn vriend denkt dat hij dat niet wil. Ik weet dus niet zeker of dit mijn laatste zwangerschap is. Maar het idee dat ik nog maar 11 weken zwanger ben (ongeveer) en dat het daarna voorgoed voorbij is. Vreselijk... Maar ook: dat ik nog één keer een baby'tje heb, nog één keer die minikleertjes aan kan doen bij zo'n klein ukkie, nog één keer borstvoeding kan geven. En juist dat idee dat alles de laatste keer is (of kan zijn), maakt dat ik er niet echt van geniet. Ik herken het echt enorm, maar wat kun je eraan doen? Ik probeer de laatste tijd wat meer huishoudelijke taken naar mijn vriend te schuiven en zelf met een zwanger-tijdschrift op de bank te ploffen. En veel op internet lezen over de kraamperiode, over borstvoeding. En natuurlijk minikleertjes kopen en er elke dag even naar kijken, samen met mijn zoontje. Hij vindt het gelukkig heel interessant, die baby in mijn buik. Hoe is dat met jouw dochtertje?
ik ken het ook wel, maar gelukkig ben ik pas 15 weken. ik ga heel bewust zwanger gerelateerde dingen doen, naar de 9 maanden beurs, zw.yoga volgen, enz. ik weet niet zeker of dit mijn laatste is (manlief wil graag 3 of 4 kinderen) maar voor het geval dat geniet ik er zo bewust mogelijk van.
Wat fijn die herkenning! Ladydi, mijn dochter snapt het nog niet echt. Ze zegt wel baby en wijst naar mijn buik maar daar houd het bij op.... Wat leuk dat je zoontje er mee bezig is, wat zegt ie dan? Mijn man laat zich hierna "helpen" omdat hij echt niet meer wil en ook al 38 word dit jaar. Ik heb wel altijd gezegd dat ik er wel drie zou willen maar mijn man wil echt niet. Daarbij heb ik het risico weer HG te krijgen bij een derde (ookal heb ik het nu niet gehad), en dat kan ik echt niet lijden met 2 kinderen.... het kan echt niet dus..... Wat jullie doen (lekker veel ermee bezig zijn) vind ik wel een goede tip. Zit nu ook meer op ZP dan anders en soms wil ik even niks.... Ben benieuwd of ik me ook "compleet" ga voelen als dit kindje er is.... sommige mensen hebben dat toch....?
Herken het ook heel erg. Alleen maar ellende om ons heen en dan nog een kleine dreumes van 20 maanden maakt het genieten van die laatste dingen echt heel moeilijk. Als ik langs de speigel loop met mijn dikke buik sta ik soms even stil. Als ik in bed lig hebben we even ons momentje met zijn tweetjes maar verder is het allemaal nog onwerkelijk en verweg.
Hij zegt alleen maar beebiiiieeee (hij praat nog niet echt namelijk). Maar hij geeft wel veel kusjes aan mijn buik en hij wil de baby vaak knuffelen en aaien. En hij vindt het ontzettend interessant om verhalen over baby's te horen of plaatjes van baby's te bekijken. Dus dat doen we lekker vaak. Het is dus niet zo dat hij snapt dat er een baby komt, maar hij geeft op zijn manier wel veel aandacht aan de baby in mijn buik en dat is voor mij heel fijn Hoe zit het trouwens met jullie mannen? Hoe staan die erin? Mijn vriend vindt het nog altijd een ver-van-zijn-bed-show en toont er niet zoveel interesse in. De laatste dagen/week wel wat meer en ik hoop dat het nog wat meer wordt. Zo vaak ben je immers niet zwanger Maar het zal voor een man ook wel heel anders zijn, zij voelen niet constant dat getrappel (want elke keer als ik het hem laat voelen houdt de baby op ) en zijn er niet zo vaak mee bezig.
mijn man vindt het geweldig. hij heeft geen interesse meer in babywinkels zoals de vorige keer, maar iedere keer als ik zeg Kruimel te voelen (en das nog niet zo vaak natuurlijk) begint ie helemaal te stralen. hij kan niet wachten tot ie hem/haar ook kan voelen.
Ik denk dat je afentoe echt een momentje voor jezelf moet nemen! Lekker in bad en contact zoeken met de baby of lekker met een kop thee op de bank! Dit is mijn eerste, dus ik kan er nog niet echt overmee praten.. Maar ik probeer wel 100% te genieten! Daarom ga ik ook met 32 weken al met verlof. Lekker dingentjes voor mezelf doen. Probeer mn vriend er ook bij te betrekken door te zeggen wanneer ik hem voel en dat ik er zo van geniet! Ook hebben we zn toeter voor op mn buik gekocht, kan hij zo afentoe naar het hartje luisteren! En al goed dat je huishoudelijke taken aan je man doorschruift ..
Hier hetzelfde verhaal! Ik dacht vroeger altijd 3 kinderen te willen of meer, maar nu hebben we besloten het bij 2 te houden. En daar sta ik volledig achter, maar dat betekent idd wel dat dit de laatste zwangerschap gaat worden Alle mooie dingen ervan, zal ik zooo gaan missen! Wij hebben daarom ook besloten om dit keer een fotoshoot te gaan doen van mijn zwangere buik, samen met manlief en zoonlief. Dit om 'de buik' nog een laatste keer te eren en mooie aandenkens te hebben aan het zwanger zijn. Je bent er dit keer toch minder mee bezig (minder buikfoto's enzo), ik vergeet soms wel eens dat ik ook nog zwanger ben (als rug en bekken meewerken). Aan de andere kant zal ik de kwaaltjes echt NIET gaan missen! Dus daar hou ik aan vast...
Herkenbaar hoor. Ik kan elk moment bevallen, maar ohhh wat ga ik de zwangerschap, voornamelijk mijn buik, missen Kan (nog) geen afscheid nemen.. Dus meid lekker genieten!!
Gek is dat he Toen ik bevallen was van mijn dochtertje had mijn man een fotoalbum gemaakt van de zwangerschap. En toen ik mijn laatste buikfoto zag die we toen in het zkh gemaakt hadden barstte ik gewoon in tranen uit
Ik heb meer het tegenovergestelde. Deze zwangerschap valt me zo vies tegen vergeleken met de eerste. Ik zal blij zijn als deze baby er is en ons gezinnetje compleet is. Ik kan er gewoon niet echt van genieten. Heb vreselijke pijn in rug en heupen en mijn zoontje is volop aan het puberen. Ik ben blij als ik s avonds om 8 uur in mijn bed kan gaan liggen. Tuurlijk besef ik af en toe wel dat het mijn laatste zwangerschap is en ik prbeer ook wel te genieten maar dat valt niet altijd mee.
Ladydi: mijn man is heel betrokken. Wel minder dan bij de eerste, maar dat is logisch, ben er zelf ook minder mee bezig omdat dochter alle aandacht vraagt. Hij voelt ook best vaak aan mijn buik en vind het superleuk als kleintje zich een keer niet stilhoud als hij voelt. Haha, hier dus ook zo'n eigenwijsje. De pretecho was ook supermooi gelukt en ook leuk voor mijn man om het wat tastbaarder te maken. tjessia, wie bedoel je? beagle, ja zoals bij jou kan ik me voorstellen dat je het best vind straks.... tis precies omgekeerd bij ons! Mamamarije, ik zit ook steeds te denken aan een fotoshoot van mijn buik met mijn dochter erbij ofzo.... Nu zijn er nog geen nieuwe striemen (die van vorige keer zijn superlicht)...Ga er eens even over babbelen met mijn man.
Heeel herkenbaar! De kleine is nu 18 wkn en trappelt lekker in mijn buik en regelmatig kom ik daarom 's ochtends te laat uit bed. Wil het zo graag allemaal bewust voelen, ook omdat het de laatste keer is en ik het sowieso eigenlijk al niet meer verwacht had. Maar door mijn fulltime werk, gezin en dergelijke, kom ik er soms ook minder aan toe dan ik zou willen. Ben moe enzo. Toch, nu de baby meer gaat bewegen dwingt 'ie me wel om soms even rustig te genieten van dat gevoel in mijn buik. Maar bijv. foto's van mijn buik ben ik nog helemaal niet aan toe gekomen, dat mis ik wel, maar ik heb het gewoon te druk voor mijn gevoel. Wel is het ook heerlijk dat mijn man en dochter van 5 volop meegenieten. Vooral mijn dochter die nu zelf ook een baby (pop) heeft en daar volop voor zorgt in haar eigen draagdoek Ik probeer te genieten en erbij stil te staan zoveel ik kan!
Wat ik je wil zeggen: schrijf zo veel mogelijk op, maak foto's en/of filmpjes. Zodat je het straks, als het allemaal over is, nog vaak kunt herbeleven. Mijn tweede zwangerschap was niet zo'n feest, ik ben 9 maanden lang doodmoe geweest. De kraamtijd begon super, maar na een paar weken kreeg ik te horen dat ik m'n baan kwijt was. Allemaal niet zo leuk dus. Maar toch vind ik het erg fijn om nog terug te denken aan dat prachtige gevoel in je buik, het getrappel, het groeien en zelfs aan de bevalling (al denk ik liever terug aan mijn eerste dan mijn tweede bevalling ). Ik vind het soms wel jammer, dat dit het was (wij laten het bij twee kindjes, we voelen ons compleet). Maar tegelijk ben ik ook zo trots en gelukkig dat ik het maar liefst twee keer heb mogen meemaken...
Heeeeeel herkenbaar allemaal! Soms word ik ook helemaal gek van het schuldgevoel, omdat ik de eerste zwangerschap zo nieuwsgierig was naar alles wat ik kon vinden over zwanger zijn en kwam ik altijd wel thuis met iets voor de baby. En nu schiet het er vaak bij in....moet ik er echt even bewust bij stil staan. Ik kan er niet aan denken dat dit de laatste keer is, kan het me gewoon niet voorstellen om nooit meer zwanger te zijn, nooit meer dat getrappel in mijn buik...heb ook al tegen manlief gezegd, ik weet niet of dit de laatste keer is hoor! Moeilijk hoor allemaal, lang leve de hormonen