Hallo allemaal, Zijn er hier toevallig meiden met een overgeef fobie? En dan bedoel ik niet dat je het een beetje vies of vervelend vind maar echt een fobie. Ik heb godzijdank nog geen last van misselijkheid maar ben zo als de dood dat dat nog gaat komen. En dan overzie ik het echt even niet, die stress die ik dan krijg is ook niet goed voor de baby. Iemand? Gr. Cindy
hallo ja hier ook zo iemand, ben er als de dood voor. in mijn eerste zwangerschap had k gelukkig niet zoveel last van misselijkheid, k hoop dat als k een 2e krijg ook nie zoveel last ga krijgen. maar er is ook een forum hierover, weet niet of je er al zit. gr kreeft
Emetofobie bedoel je? Ben daar wel eens geweest maar voelde me er niet echt thuis. Ik hoop gewoon heel erg dat ik er geen last van krijg. Maar maak me ook wel eens zorgen over hoe het straks gaat als bijv mijn kindje ziek is. Mijn vriend is in 8 jaar tijd 3 keer zo ziek of dronken geweest dat hij moest overgeven en toen ben ik gewoon a la minute weggelopen... (schaam)
Hier nog een hoor. Ik loop ook weg zelfs wanneer ik denk dat iets gaat gebeuren (hoeft niet zo te zijn). Of ik ga naar een andere kamer en stop mijn vingers in mijn oren zodat ik ook niet kan horen ... ja echt ... te i-di-oot voor woorden ... Ik ben wel eens uit een trein gestapt en heb een half uur in de vrieskou staan wachten op de volgende trein, omdat ik dacht dat iemand over z'n nek zou gaan. Ik begin te hyperventileren. Ik trek het echt niet. Het is ook gelijk mijn angst ... als mijn toekomstig kind ooit ziek is, kan ik het ook niet troosten en moet ik vaders erop af sturen. Of misschien is mijn moederinstinct zo groot dat ik me daar overheen kan zetten. Of als ik zelf misselijk ben in mijn toekomstige zwangerschap ... nu is het zo dat ik liever een hele nacht krom lig van de misselijkheid dan dat ik moet overgeven ... lijkt me niet bevorderlijk tijdens een zwangerschap
@ Strijkkraal, wauw, dat is dit exact wat ik doe en denk. In de afgelopen 13 jaar heb ik nooit overgegeven maar loop ik als ik misselijk ben gewoon heel de nacht rondjes door mijn huis. Cola drinken, pepermuntjes eten, koude washandjes in mijn nek. Alles om maar niet te spugen. Mijn moeder zegt altijd dat als het om mijn kindje zal gaan dat ik teveel moederinstinct zal hebben maarja... het praat een stuk makkelijker zonder deze fobie. Ook dat weggaan uit een trein ofzo ken ik hoor. Complete paniek als ik ergens ben waar ik maar een heel klein beetje vermoed dat iemand ziek gaat worden. Nouja, ik hoop echt dat ik geen misselijkheid krijg de komende weken...
Zo ik dacht echt dat ik de enige was die dat heeft, maar niet dus. Als mijn man gedronken heeft slaap ik op de bank, omdat ik bang ben dat hij ziek wordt (wat 9 van de 10 x zo is) en als hij dan ziek wordt doe ik mijn vingers in mijn oren. Ook ga ik soms niet ergens naartoe want stel dat ik ziek wordt, of als ik ergens ben er ik denk indd maar dat er iemand ziek gaat worden spurt ik weg. Ook heb ik daardoor iets tegen dronken mensen, en ik werk in een cafe haha, ik vind het echt zo onwijs flauw maar ik kan er echt niet tegen. Maar weer ff ontopic @ cjpt, er zijn genoeg meiden die niet misselijk of ziek zijn, en miss heeft je moeder wel gelijk. Daar ben ik ook wel bang voor hoor, dat als ik een kindje krijg er niet eens bij durf te zijn als het ziek is ofzo. Maar meis, probeer zo veel mogelijk van je zwangerschap te genieten en probeer er zo weinig morgelijk aan te denken dat je ziek kunt gaan worden, ik weet makkelijker gezegd dan gedaan. Liefs Noesje
Ik heb daar ook wel last van gehad, nu iets minder. Maar herinner mij nog dat ik mijn hart voelde kloppen als ik iemand misselijk zag worden of dacht dat ze gingen overgeven. Mijn hart zat in mijn keel. ik ben bij mijn eerste zwangerschap niet misselijk geweest maar wel tijdens bevalling. Hadden ze me niet verteld dat je vaak erg misselijk kunt zijn/overgeven tijdens weeen. Maar ik was kotsmisselijk maar op dat moment was ik echt niet bang omdat ik erg pijn had. Mijn dochter heeft 1 keer overgegeven als pasgeboren baby dus hele voeding eruit maar vind dat echt niet vies of eng.
Wow, wat ontzettend herkenbaar allemaal! En ik maar denken dat de enige was... Ik kan nu wel gaan opschrijven wat ik doe en hoe ik alles ervaar, maar dat hebben jullie al gedaan en het is gewoon precies hetzelfde. Wat betreft mijn zwangerschap mag ik tot nu toe niet klagen. Ik ben niet echt misselijk. Voel me wel akelig 's morgens, maar nooit kotsmisselijk, gelukkig. Ik heb vroeger gezegd dat ik geen kinderen wilde omdat je dan gaat overgeven... ben ik gelukkig van terug gekomen Ik vraag me ook weleens af hoe het gaat als mijn eigen kindje ziek is. Volgens mijn moeder gaat dat als vanzelf, moederinstinct. Ik hoop het...
@ellen: is echt zo. Kindjes die overgeven kunnen ook stikken of erg bang zijn omdat ze moeten overgeven en dan zijn je moedergevoelens veel sterker dan de angst van het overgeven. Toen mijn dochter een van de eerste keren brood at, ging ze kokhalzen en ik moest echt brood met vinger weghalen en ze spuugde alles uit maar op dat moment wil je alleen je kind 'redden' van verstikking. Ik ben nu ook lichtmisselijk overdag maar ben nu niet bang. Ik zal heus wel weer een keer moeten overgen (alhoewel al 13 jaar niet meer overgeven ben een pro om het binnen te houden )
Hey mede augustus mama ik heb een overgeeffobie gehad, het is nu een stuk minder maar ik heb nog steeds een godsgruwelijke hekel aan overgeven, en net als jij al jaren niet meer gedaan.. van de week moest ik voor het eerst echt flink overgeven door mijn zwangerschap, en het maffe was dat ik het helemaal niet erg vond! ik vond het een goed teken en zat er helemaal niet mee. ook de rest van de dag heb ik af en toe overgegeven en voelde me zelfs een beetje "trots" van "wow, mijn eerste zw. misselijkheid" ik denk dat het automatisch goed gaat, ik maakte me er in elk geval van te voren veel drukker over dan op de momenten zelf. ben ook wel bamg voor in de trein, maar so be it. komt goed!
Ik was 14 toen ik voor het laatst heb overgegeven ... en dat was toen omdat ik zeeziek was. Dus bijna een kwart eeuw geleden. Mij zul je dus ook nooit meer zien op een boot. Met geen 1.000 paarden krijg je mij daarop. Ik heb wel eens nagedacht waar het toch vandaan komt. Het enige wat ik kan verzinnen is dat ik in een ver verleden , toen ik met de bus naar school ging, er wel eens iemand in de bus ziek is geworden en door de hele bus heeft overgegeven. Sindsdien is het bal. @ noesje: wat betreft ergens niet naartoe gaan ... errug herkenbaar. Het gaat nu wel een stuk beter, maar zodra wij ergens naartoe gaan, is het eerste wat in mij opkomt "als er maar niemand ziek wordt". Ik heb stille hoop dat het overgaat als het erop aankomt.
Rot dat jullie hetzelfde hebben maar ben wel blij met de herkenning! Ik weet dat het 1 van de 7 grootste fobieen in nederland en belgie is alleen dat weten mensen vaak niet omdat we ons er meestal erg voor schamen en er niet over praten. Tis toch nog een beetje een taboe blijkbaar. Ik moet zeggen dat ik in de laatste jaren wel vooruit ben gegaan. Afgelopen vakantie heb ik mezelf zelfs kunnen dwingen om met een catamaran te gaan varen omdat we dan konden snorkelen op Hawaii. Eerst durfde ik het niet te doen omdat ik weet dat de halve boot zeeziek word. Uiteindelijk was het zo'n overwinning en was de excursie daardoor nog leuker! Heb wel 1,5 uur helemaal op het voorste stukje van de boot gestaan op de terugweg ;o) Haha, iedereen werd dus zeeziek en ik dacht: als ik er nou met mijn rug naartoe ga staan dan merk ik het niet... en ik heb genoten van het uitzicht en de vissen etc. Nouja, terug naar het topic, ik hoop gewoon heel erg dat onze moeders gelijk hebben (en bibiche) dat de bezorgdheid dan groter is dan de angst.
Zo herkenbaar. Ik duik graag en ja dan moet je vaak met de boot. En iedereen om me heen werd altijd groen en hing boven de wcpot maar ik ging inderdaad zoals jij mezelf afzonderen zodat ik niks hoefde te zien. Ik neem bijv. altijd een pilletje in voordat ik ga varen of vliegen. Was 2 jaar terug naar de malediven en normaal neem ik nooit pilletjes in de vliegtuig, zaten we 30 minuten in een turbulentie net na het ontbijt :sick: hoorde om me heen allemaal kotszakjes opengemaakt worden. Heel veel mensen rennen naar de wc en 1 kind had het niet gehaald de wc. Jeetje mijn god dat waren de langste 30 min van mijn leven en ik en mijn man waren ook doodziek. Maar ik ga me dan zo concentreren op mijn ademhaling dat ik nooit hoef over te geven. Mijn fobie is begonnen toen ik klein was en een man naast me ineens over zijn nek ging, was hele dag aan het huilen en misselijk. Maar ik heb er nu minder last van gelukkig. Het is nog steeds niet dat ik iemand ga helpen of zo, ren nog steeds weg . Mijn zusje kan gewoon ernaast staan en iemand tissues geven of haren vasthouden nou ik vind dat echt knap
Zelf heb ik ook een hekel aan overgeven, als het me gebeurd barst ik ook elke keer in tranen uit omdat ik dan lucht tekort heb. Als anderen overgeven moet ik er ook voor zorgen dat ik niets hoor of zie want dan ga ik meedoen wat ik natuurlijk liever niet doe. Opruimen lukt ook niet echt want dan ga ik ook. Ben eigenlijk ook wel benieuwd hoe het straks zal gaan maar heb me er tot nog toe niet echt druk om gemaakt, we zien het wel. Het is wel erger geweest als dat het nu is.
Gelukkig ben ik opgegroeid op een boot en dus heb ik goeie zeebenen. Ben dus nooit zeeziek of wagenziek of in een vliegtuig ofzo. Het enige dat ik echt MOET hebben in een vliegtuig zijn muziek en oordopjes. Dan kan ik mijn ogen dichtdoen en me afsluiten voor eventuele kotsers ;o) Ik zou echt een probleem hebben als ik wel merkte dat iemand ging kotsen want ik raak compleet in paniek en wil alleen nog weg en dat gaat zo moeilijk in een vliegtuig. Nouja, ik probeer nu ook erg op mijn voeding te letten. Zo gezond mogelijk eten. Ik heb geen idee of het helpt maar kan me voorstellen dat als je maag gevuld is met goede dingen je misschien minder snel misselijk word... of dat hoop ik iig.
Ergste vond ik busreizen dan werd ik gek van de gedacht dat iemand voor me of achter me of naast me over zijn nek ging. En ja hoor ik zat altijd naast een kind dat moest overgeven. En die lucht :sick: Deed dan vinger in mijn oren en neurien en met mijn mond ademhalen. Hahah moet er wel om lachen nu, ik heb er amper last meer van.
Ik geloof je meteen Bibiche! Ik hoop voor mijn kindje dat dit bij mij ook op gaat. Ik heb trouwens zelf ook al 15 jaar niet meer overgegeven...ben liever de hele dag misselijk dan dat ik boven de pot ga hangen.
Hier nog iemand met een fobie voor overgeven... Ik eet dan ook nooit iets waarvan de houdbaarheidsdatum niet minstens nog een week is... En als ik iets heb geopend (salade ofzo) eet ik het de dag erna ook nietmeer op..... Gewoon bang om er ziek van te worden (dus overgeven) Tijdens mijn vorige zw.schap en bevalling wel enkele keren overgegeven maar gelukkig niet vaak. Ik heb ook het idee dat ik het zelf tegenhoud want ben wel heel vaak super misselijk
Owja en bang voor als mijn kinderen zullen overgeven heb ik ook (Youri heeft tot nu toe nog niet echt overgegeven gelukkig) maar denk dat je daar op de een of andere manier dan wel tegenkunt ofzo... En anders manlief roepen